Walhalla
- Thread starter japie250
- Start date
Hey Jaap,
het is heel gemakkelijk om iemand belachelijk te maken op een forum en dit heb je zojuist in je laatste post gedaan.
Is analyseren jou key-woord? Posts van andere mensen analyseren en dan bij iedere zin belachelijk commentaar geven? En vervolgens als excuus gebruiken dat je nu en dan een beetje kort door de bocht bent. Ja, het zal wel je bedoeling niet zijn om andere mensen dom te doen lijken maar toch ...
En voor de rest, misschien moet je wel naar Irak verhuizen. Dan eens zien hoe slecht het leven is in Australia.
Vriendelijke groeten, Nico B***
het is heel gemakkelijk om iemand belachelijk te maken op een forum en dit heb je zojuist in je laatste post gedaan.
Is analyseren jou key-woord? Posts van andere mensen analyseren en dan bij iedere zin belachelijk commentaar geven? En vervolgens als excuus gebruiken dat je nu en dan een beetje kort door de bocht bent. Ja, het zal wel je bedoeling niet zijn om andere mensen dom te doen lijken maar toch ...
En voor de rest, misschien moet je wel naar Irak verhuizen. Dan eens zien hoe slecht het leven is in Australia.
Vriendelijke groeten, Nico B***
Joep
Active Member
Laten we elkaar aub wel een beetje blijven respecteren zeg, ( :cry: ik zie de moderators al met een giet ijzeren hangslot zwaaien) , want dit is best een interessant topic.
Ik denk dat je twee dingen goed moet onderscheiden:
1) Voordat je naar een ander land gaat vertrekken is het zeker belangrijk om alles goed te vergelijken en/of te analyseren. Misschien kom je tot de conclusie dat je toch beter af bent in Nederland, omdat Australie te duur is, te warm, te veel regeltjes, te weinig regeltjes, te droog, te nat, geen cultuur, te veel fluoride in het water, geen fluoride in het water, etc
2) Aangekomen down under heeft het wat mij betreft geen zin meer om zaken te blijven vergelijken voor jezelf. Okay je kan twijfelaars helpen door uit te leggen hoe dingen in Australie geregeld zijn. Laat de twijfelaars dan lekker zelf hun conclusies te trekken. Kijk Jaap weet bijvoorbeeld weer niet dat er meer is dan alleen XXXX, maar om dan gelijk te zeggen dat Australisch bier niet te zuipen is..... (sorry Japie, kon het niet laten :grin: )
Ik denk dat je twee dingen goed moet onderscheiden:
1) Voordat je naar een ander land gaat vertrekken is het zeker belangrijk om alles goed te vergelijken en/of te analyseren. Misschien kom je tot de conclusie dat je toch beter af bent in Nederland, omdat Australie te duur is, te warm, te veel regeltjes, te weinig regeltjes, te droog, te nat, geen cultuur, te veel fluoride in het water, geen fluoride in het water, etc
2) Aangekomen down under heeft het wat mij betreft geen zin meer om zaken te blijven vergelijken voor jezelf. Okay je kan twijfelaars helpen door uit te leggen hoe dingen in Australie geregeld zijn. Laat de twijfelaars dan lekker zelf hun conclusies te trekken. Kijk Jaap weet bijvoorbeeld weer niet dat er meer is dan alleen XXXX, maar om dan gelijk te zeggen dat Australisch bier niet te zuipen is..... (sorry Japie, kon het niet laten :grin: )
Irak ja, lekker warm, veel ruimte je hoort alleen de laatste tijd zoveel berichten dat de mensen niet zo vriendelijk met elkaar om gaan.
Eerst wordt ik voor dom en allerlei andere toestanden uitgemaakt op de post. Dan denk ik niet op reageren. blijkt twee posten later dat de topic compleet veranderd is. Denk ik toch maar wel reageren. en vervolgens wordt ik naar Irak gestuurd. Ik ben er echt niet op uit om andere mensen belachelijk te maken. Oh, heb net je post gezien no worry's respect :group:Sorry was niet de bedoeling
Ik ben het helemaal met je eens joep de enige rede waarom ik dit stuk schreef is om een discussie los te maken op de wat negatievere kanten van Australie. Dit alleen om te informeren voordat mensen halsoverkop vertrekken en teleurgesteld snel weer terug komen. Soms krijg ik het idee dat daar een taboe op rust.
Ik wist inderdaad niet dat er meer soorten bier zijn dan xxxx. Ik drink eigenlijk alleen belgisch bier.Om eerlijk te zijn ik ben een wijn drinker. En wat dat betreft voel ik mij hier helemaal op mijn gemak. De wijn is fantastisch.
O, sorry jacqeline dit was mij inderdaat een beetje ontgaan.
Wat aanpassingen betreft waren de eerste paar maanden nog al ruw voor me. Ik kwam halfweg December een jaar geleden aan in Rockhampton (800 k boven brisbane)en het was snik heet en erg vochtig. Warm is lekker maar ik kwam uit berlijn waar het toen -5 was en in Rocky was het 38 en een luchtvochtigheid van 90 %. Gelukkig hadden we airconditioning in dat huis maar ik had de eerste week wel moeite om overdag naar buiten te gaan. Op de een of andere manier telkens als ik uit de airconditioning liep kreeg ik ademhalingsproblemen Maar goed na een week of zo was ik hier wel aan gewend. Op een gegeven moment was ik aan het shopen kwam terug en stond mijn auto stil. RACQ (ANWB)gebeld die me naar een garage bracht. Bij die garage was een andere klant die stond te wachten waar ik mee aan de praat raakte. Ik vertelde dat ik net uit europa kwam en wat ik kwam doen enz.enz. Op een gegeven moment zij hij dat ik beter niet naar het westen moet rijden omdat daar wel veel aboriginals wonen en dan ben je niet veilig. Vervolgens zei dhij dat de beste oplossing voor het "aboriginal probleem" toch wel zou zou zijn dat ze allemaal een kogel door de kop kunnen krijgen. Ik kan best tegen een grapje maar dit was geen grapje. Hier was ik erg van geschrokken. Vervolgens reed ik naar het kantoor van flying doctors waar de baas van mijn vriendin het verhaal opving en me goed kon uitleggen hoe hiermee om te gaan. Sindsdien negeer ik rasistiche opmerkingen maar wordt er toch keer op keer nog door geraakt. Dit is een van die principiele voorbeelden waar ik moeite heb om me aan te passen. In het begin dacht ik nog van dit is een uitzondering en dat was het ook wel omdat het zo gemeend was. Later werden we wel een op barbaques uitgenodigd waar grappen werden gemaakt dat als een aborigiginal s'avonds de straat oversteekt dat het moeilijk is om ze te ontwijken omdat ze in de achtergrond van de straat wegvallen waardoor je ze niet meer kan zien. Dit soort grappen kunnen aan de lopende band gaan. Dit is wel Rockhampton, erg redneck daar zal je in de grote steden veel minder last van hebben.
In diezelfde periode had ik een ander incident maar dat was meer een aanpassing op met de natuur. Op tweede kerstdag ben ik met de broer en de vader van mijn vriendin op een four wheel drive trip geweest naar five rocks een natuurgebied dicht bij Brisbane. Hier is een zandpad van een uur naar het strand door de bush. Ik was eigenlijk nooit met zo'n auto door het zand gereden maar het was erg leuk en bloedmooi. Bij het strand aangekomen hebben we een duik genomen en zaten op het strand op te drogen en een beetje te kletsen. Op een gegeven moment sta ik op en ik krijg een enorme steek in mijn onder rug. Het was net alsof iemand een speer in mijn rug duwde en langzaam rondjes begon te draaien. Super weird ik had nooit zoiets gevoeld. Een paar uur daarvoor moest een klein vliegtuig een noodlanding op het strand maken dus er was stomtoevalig een ranger in de buurt. Ik vertelde hem wat er aan de hand was en hij zei: "Je bent door een irigangi yelly fish gebeten, je hebt een half uur". Op dat moment had ik al zoveel pijn dat ik niet echt verstond wat hij zei maar Derk (de broer van mijn vriendin) wel. Dit is een piep klein kwalletje wat transparant is en als het je bijt voelt het als een mug. De beet zelf is niet zo gevaarlijk maar het gif valt je zenuwstelsel aan en dat begint in je onderrug en kruipt dan langzaam naar je borst nek hoofd. Probleem was dat we drie kwartier van de openbare weg afwaren laat staan van een ziekenhuis. We zijn als een speer door dat bos terug kereden met de ranger voorop om het pad vrij te houden. Ik zat ondertussen op de achterbank te stuiteren en voelde krampen in mijn borst komen. Op het moment dat we bij de openbare weg aankwamen stond er een ambulance klaar. Ik was nog net niet flauwgevallen maar kon niet meer lopen. Ik kreeg meteen een shot morfine en toen Derk vertelde dat mijn vriendin voor flying docters werke gaven ze me meteen nog een shot morfine. De rest van de trip door het bos was zo moooiii. In het ziekenhuis aangekomen bleek er geen anti gif te zijn dus ze hebben me voor een uurtje of acht op de morfine gehouden tot het gif was uitgewerkt. Ondertussen was mijn Vriendin in het ziekenhuis aangekomen en kon ik dezelfde avond gewoon naar huis. Na een uurtje thuis apatisch op de bank gezeten te hebben en mijn hersenen weer enigsinds begonnen te werken had ik zo iets van waar ben ik nou weer in terecht gekomen. Verder had nog een week enorme spierpijn en voelde me wat raar maar na een week of drie leek alles weer normaal te functioneren. Nou ja normaal volgens mij heb ik er nog steeds een tick aan overgehouden. Ja natuur hier is toch ook weer een andere ervaring waar je je aan moet aanpassen.Een maandje of twee later gingen we vrienden opzoeken in Darwin. Toen we opgepikt werden werd ons verteld dat we over een paar dagen in een cyclone terecht zouden komen. Vervolgens eten ingeslagen en bunkers klaargemaakt. maar dat is weer een ander verhaal. Ik krijg bezoek. Ik hoop dat je een beetje een indruk krijgt Jackeline. Op al deze avonturen is het wel intens genieten van de natuur maar het vraagd een iets andere benadering dan we gewend zijn.
groetjes,
jaap
Eerst wordt ik voor dom en allerlei andere toestanden uitgemaakt op de post. Dan denk ik niet op reageren. blijkt twee posten later dat de topic compleet veranderd is. Denk ik toch maar wel reageren. en vervolgens wordt ik naar Irak gestuurd. Ik ben er echt niet op uit om andere mensen belachelijk te maken. Oh, heb net je post gezien no worry's respect :group:Sorry was niet de bedoeling
Ik ben het helemaal met je eens joep de enige rede waarom ik dit stuk schreef is om een discussie los te maken op de wat negatievere kanten van Australie. Dit alleen om te informeren voordat mensen halsoverkop vertrekken en teleurgesteld snel weer terug komen. Soms krijg ik het idee dat daar een taboe op rust.
Ik wist inderdaad niet dat er meer soorten bier zijn dan xxxx. Ik drink eigenlijk alleen belgisch bier.Om eerlijk te zijn ik ben een wijn drinker. En wat dat betreft voel ik mij hier helemaal op mijn gemak. De wijn is fantastisch.
O, sorry jacqeline dit was mij inderdaat een beetje ontgaan.
Wat aanpassingen betreft waren de eerste paar maanden nog al ruw voor me. Ik kwam halfweg December een jaar geleden aan in Rockhampton (800 k boven brisbane)en het was snik heet en erg vochtig. Warm is lekker maar ik kwam uit berlijn waar het toen -5 was en in Rocky was het 38 en een luchtvochtigheid van 90 %. Gelukkig hadden we airconditioning in dat huis maar ik had de eerste week wel moeite om overdag naar buiten te gaan. Op de een of andere manier telkens als ik uit de airconditioning liep kreeg ik ademhalingsproblemen Maar goed na een week of zo was ik hier wel aan gewend. Op een gegeven moment was ik aan het shopen kwam terug en stond mijn auto stil. RACQ (ANWB)gebeld die me naar een garage bracht. Bij die garage was een andere klant die stond te wachten waar ik mee aan de praat raakte. Ik vertelde dat ik net uit europa kwam en wat ik kwam doen enz.enz. Op een gegeven moment zij hij dat ik beter niet naar het westen moet rijden omdat daar wel veel aboriginals wonen en dan ben je niet veilig. Vervolgens zei dhij dat de beste oplossing voor het "aboriginal probleem" toch wel zou zou zijn dat ze allemaal een kogel door de kop kunnen krijgen. Ik kan best tegen een grapje maar dit was geen grapje. Hier was ik erg van geschrokken. Vervolgens reed ik naar het kantoor van flying doctors waar de baas van mijn vriendin het verhaal opving en me goed kon uitleggen hoe hiermee om te gaan. Sindsdien negeer ik rasistiche opmerkingen maar wordt er toch keer op keer nog door geraakt. Dit is een van die principiele voorbeelden waar ik moeite heb om me aan te passen. In het begin dacht ik nog van dit is een uitzondering en dat was het ook wel omdat het zo gemeend was. Later werden we wel een op barbaques uitgenodigd waar grappen werden gemaakt dat als een aborigiginal s'avonds de straat oversteekt dat het moeilijk is om ze te ontwijken omdat ze in de achtergrond van de straat wegvallen waardoor je ze niet meer kan zien. Dit soort grappen kunnen aan de lopende band gaan. Dit is wel Rockhampton, erg redneck daar zal je in de grote steden veel minder last van hebben.
In diezelfde periode had ik een ander incident maar dat was meer een aanpassing op met de natuur. Op tweede kerstdag ben ik met de broer en de vader van mijn vriendin op een four wheel drive trip geweest naar five rocks een natuurgebied dicht bij Brisbane. Hier is een zandpad van een uur naar het strand door de bush. Ik was eigenlijk nooit met zo'n auto door het zand gereden maar het was erg leuk en bloedmooi. Bij het strand aangekomen hebben we een duik genomen en zaten op het strand op te drogen en een beetje te kletsen. Op een gegeven moment sta ik op en ik krijg een enorme steek in mijn onder rug. Het was net alsof iemand een speer in mijn rug duwde en langzaam rondjes begon te draaien. Super weird ik had nooit zoiets gevoeld. Een paar uur daarvoor moest een klein vliegtuig een noodlanding op het strand maken dus er was stomtoevalig een ranger in de buurt. Ik vertelde hem wat er aan de hand was en hij zei: "Je bent door een irigangi yelly fish gebeten, je hebt een half uur". Op dat moment had ik al zoveel pijn dat ik niet echt verstond wat hij zei maar Derk (de broer van mijn vriendin) wel. Dit is een piep klein kwalletje wat transparant is en als het je bijt voelt het als een mug. De beet zelf is niet zo gevaarlijk maar het gif valt je zenuwstelsel aan en dat begint in je onderrug en kruipt dan langzaam naar je borst nek hoofd. Probleem was dat we drie kwartier van de openbare weg afwaren laat staan van een ziekenhuis. We zijn als een speer door dat bos terug kereden met de ranger voorop om het pad vrij te houden. Ik zat ondertussen op de achterbank te stuiteren en voelde krampen in mijn borst komen. Op het moment dat we bij de openbare weg aankwamen stond er een ambulance klaar. Ik was nog net niet flauwgevallen maar kon niet meer lopen. Ik kreeg meteen een shot morfine en toen Derk vertelde dat mijn vriendin voor flying docters werke gaven ze me meteen nog een shot morfine. De rest van de trip door het bos was zo moooiii. In het ziekenhuis aangekomen bleek er geen anti gif te zijn dus ze hebben me voor een uurtje of acht op de morfine gehouden tot het gif was uitgewerkt. Ondertussen was mijn Vriendin in het ziekenhuis aangekomen en kon ik dezelfde avond gewoon naar huis. Na een uurtje thuis apatisch op de bank gezeten te hebben en mijn hersenen weer enigsinds begonnen te werken had ik zo iets van waar ben ik nou weer in terecht gekomen. Verder had nog een week enorme spierpijn en voelde me wat raar maar na een week of drie leek alles weer normaal te functioneren. Nou ja normaal volgens mij heb ik er nog steeds een tick aan overgehouden. Ja natuur hier is toch ook weer een andere ervaring waar je je aan moet aanpassen.Een maandje of twee later gingen we vrienden opzoeken in Darwin. Toen we opgepikt werden werd ons verteld dat we over een paar dagen in een cyclone terecht zouden komen. Vervolgens eten ingeslagen en bunkers klaargemaakt. maar dat is weer een ander verhaal. Ik krijg bezoek. Ik hoop dat je een beetje een indruk krijgt Jackeline. Op al deze avonturen is het wel intens genieten van de natuur maar het vraagd een iets andere benadering dan we gewend zijn.
groetjes,
jaap
Zo Jaap, zo'n kwal is inderdaad geen leuke kennismaking met een land! Dat is flink schrikken! En gelukkig dat je het nog na kan vertellen.
Voor de rest... ach, een beetje sparren, daar kan ik wel tegen. Waarom ik overigens niet op het aboriginal-onderwerp in ga, heeft te maken dat daar al heel uitgebreid en intens over is gepost.
Verder, ja, ik ben ook een wijndrinker, maar ik begrijp dat Crown Lager goed te drinken is, zou je het toch nog een keer willen proberen
Ik denk dat er vergelijken is en vergelijken. In je eerste post kwam er weinig positiefs uit, en dat is niet fair. Ik reageer inderdaad meer vanuit een 'ja-ik-woon-hier-en-zo-liggen-de-zaken-nou-eenmaal'. Zelf vind ik analyseren is ook een beetje eng, want het komt zo vaak neer op het gevoel dat je bij iets krijgt. Plus, hoeveel moet je wel niet weten voor dat je kan analyseren? Een hele hoop.
Vergelijken doen we de hele tijd, maar ik vergelijk inderdaad tussen bijv. Coles en Woolworths, of Tarzjee en K-mart, of het Hilton met het...etc... Mijn vergelijk met N'land is waarschijnlijk outdated. Ik kan mijn vergelijkingen alleen maar baseren op meer dan 8 jaar geleden en een paar trips terug en wat ik van de 'achterblijvers' hoor en in de krant online lees.
Uiteindelijk verhuis je - denk ik - om de liefde voor een land (of een partner), al is het hier en daar duurder. Daar en hier is het ook weer goedkoper, moet je maar denken. Ik ben hier nog niet één persoon tegen gekomen die zegt "ik wil naar een land verhuizen waar alles beter en goedkoper is." Het zijn allemaal mensen die hun hart hebben verpand aan Australië om de één of andere reden. Als je realistisch bent, dan weet je dat er tegenvallers of andere verrassingen zullen zijn, maar er staat zo gigantisch veel tegenover: een ontiegelijke hoop nieuwe ervaringen! Als je niet realistisch bent, tja... dan moet je het waarschijnlijk aan den lijven ondervinden.
En hee, die van dat vroeg naar bed gaan, dat is een beetje een flauwe hè... Die valt uit de toon bij de rest van je replies. Ik laat die dus maar gaan.
Ik laat het hier maar bij. Oh, behalve dan dat ik geen roze bril heb, alhoewel me die wel heel goed zou staan.
Ireen.
Voor de rest... ach, een beetje sparren, daar kan ik wel tegen. Waarom ik overigens niet op het aboriginal-onderwerp in ga, heeft te maken dat daar al heel uitgebreid en intens over is gepost.
Verder, ja, ik ben ook een wijndrinker, maar ik begrijp dat Crown Lager goed te drinken is, zou je het toch nog een keer willen proberen
Ik denk dat er vergelijken is en vergelijken. In je eerste post kwam er weinig positiefs uit, en dat is niet fair. Ik reageer inderdaad meer vanuit een 'ja-ik-woon-hier-en-zo-liggen-de-zaken-nou-eenmaal'. Zelf vind ik analyseren is ook een beetje eng, want het komt zo vaak neer op het gevoel dat je bij iets krijgt. Plus, hoeveel moet je wel niet weten voor dat je kan analyseren? Een hele hoop.
Vergelijken doen we de hele tijd, maar ik vergelijk inderdaad tussen bijv. Coles en Woolworths, of Tarzjee en K-mart, of het Hilton met het...etc... Mijn vergelijk met N'land is waarschijnlijk outdated. Ik kan mijn vergelijkingen alleen maar baseren op meer dan 8 jaar geleden en een paar trips terug en wat ik van de 'achterblijvers' hoor en in de krant online lees.
Uiteindelijk verhuis je - denk ik - om de liefde voor een land (of een partner
), al is het hier en daar duurder. Daar en hier is het ook weer goedkoper, moet je maar denken. Ik ben hier nog niet één persoon tegen gekomen die zegt "ik wil naar een land verhuizen waar alles beter en goedkoper is." Het zijn allemaal mensen die hun hart hebben verpand aan Australië om de één of andere reden. Als je realistisch bent, dan weet je dat er tegenvallers of andere verrassingen zullen zijn, maar er staat zo gigantisch veel tegenover: een ontiegelijke hoop nieuwe ervaringen! Als je niet realistisch bent, tja... dan moet je het waarschijnlijk aan den lijven ondervinden. En hee, die van dat vroeg naar bed gaan, dat is een beetje een flauwe hè... Die valt uit de toon bij de rest van je replies. Ik laat die dus maar gaan.
Ik laat het hier maar bij. Oh, behalve dan dat ik geen roze bril heb, alhoewel me die wel heel goed zou staan.
Ireen.
Hallo allemaal.
Thanks Ireen, Die van vroeg naar bed gaan is inderdaad een beetje flauw, sorry....
Ik heb hier nog eens over nagedacht en vind dit eigenlijk wel een mooie slotconclusie voor deze topic.
Er is nog een ding wat ik belangrijk vind om te delen. Ik heb er over getweifeld om dit op te schrijven omdat ik me erg kwetsbaar opstel en het mischien nogal zweverig overkomt. Toch besloten om het wel te doen omdat het het dichtst bij de kern komt waarom ik dit stuk moest schrijven en waarom het zo negatief is.
Toen wij hadden besloten om naar Australie te gaan lag ik een maand voor vertrek in amsterdam in bed na te denken over deze beslissing. Ik dacht toen om dat het het beste was om zonder verwachtingen naar Australie te komen. Geheel neutraal. Die nacht had ik een droom. Je kent dat wel soms heb je van die dromen dat je in een soort film beland wat heel echt is. In de droom was ik aan het reizen met mijn vriendin en mijn hond Cha Chi. Op een gegeven moment waren we ergens aan het kamperen en werd ik opgehaald door een groep mannen voor een (achteraf ondekte ik) walkabout. In het begin protesteerde ik nogal omdat, praktisch als ik ben, ik allemaal problemen zag. Mijn vriendin mocht niet mee en ik kon vrijwel niets meenemen. Cha chi mocht wel mee. Mijn vriendin zei: nee, komt wel goed ga maar. Toen werd ik pissig op haar omdat ik zoiets had van: dan kom ik de halve aardbol over om bij jou te zijn en dan bij de eerste de beste gelegenheid stuur je me weg met een paar wildvreemde bushkerels”. Maar toen zag ik de greins op de snuit van mijn hond staan en had zo iets van okay let’s go. Vervolgens gingen we lopen. En lopen, en lopen, lopen. En het was heet. Het zweet gutse er aan alle kanten uit. Zo nu en dan stopte we in de schaduw om te rusten. En dan weer doorlopen, lopen en nog meer lopen. En toen was de droom voorbij.
In australie vertelde ik deze droom aan een vriendin van ons die psychologe is en voor haar eigen interesse specialiseerd in dromen. Ze legte me uit dat deze droom een uitnodiging was. Ook wist ze me te vertellen wat de rede is voor een walkabout. Als een gemeenschap voor een langere tijd op een plek bivakeerd is er op den duur schaarste op voedsel en water. De mannen gaan dan weg en trekken van waterhole tot waterhole zodat er meer voedsel en water achterblijft voor achterblijvers. Eigenlijk een soort bezuinigingsmaatregel. Wat die psychologe ook vertelde is zolang ik niet op deze uitnodiging in ga ik me niet zal thuisvoelen in Australie.
Voor dit gesprek waren wij in Darwin om vrienden op te zoeken. Nadat een cyclone was overgewaaid nam een oude studigenoot van mijn vriendin contact met ons op en nodigde ons uit om haar haar op te zoeken Catherine, een stadje een paar honderd kilometer in de outback. Vreemde plaats. Ik was nog nooit in de outback geweest en had eigenlijk nog nooit aboriginals gezien. Ik was geintimideerd door wat ik zag. Er lagen her en der lavenloos mensen op straat en in de parken. Een boel vrouwen hadden een misvormd gezicht doordat ze mishandeld waren. Ik schrok hiervan, en van omgeving waarin ik mij bevond. Het voelde agresief aan en dat maakte me angstig en argwanend. Ik had mijn ogen in m’n achterhoofd zitten om het zo maar te zeggen. We liepen over straat en opeens kwam er een oudere aboriginal vrouw recht op me afgestapt en zei tegen me: “Ik ken jouw, ik heb je eerder gezien”. Ik was nog nooit eerder in Catherine geweest en zei tegen haar dat ze me helemaal niet kon kennen. Ze zei toen: “jawel, ik ken je wel” met een hele grote greins.
Achteraf was dit de uitnodiging waar ik op in had kunnen gaan. Angst was op dat moment mijn grootste blokade waardoor ik niet in wilde zien waar ze me van herkende.
Het rare met zo’n uitnodiging is dat je niet je mobieltje kunt pakken en een afspraak maakt van;” ja, dan en daar gaan we het doen”. Het moet je gebeuren. Waar en waneer is totaal onduidelijk. Ik heb ook niet het idee dat dit een gemiste kans was. De uitnodiging staat nog steeds.
Aan die beet van dat kwalletje heb ik een blijvende verandering overgehouden. De laatste tien minuten dat ik in die tereinwagen zat gebeurde er iets. De pijn en het gif wat in je lichaam zit is zo hevig dat het enige wat je op een gegeven moment nog kan doen is je er aan overgeven. Op het moment dat ik dat deed veranderde mijn hele omgeving. Er kwam een soort rust over me heen en ik kreeg het klaar om me niet meer met de pijn bezig te houden maar om naar buiten te kijken en te genieten van de natuur. Eigenlijk was ik in een soort trip beland. De natuur was zo indrukwekkend en overweldigend dat ik er intens van kon genieten. Toen de ambulance man de deur opendeed was ik nog bij bewustzijn. Hij vroeg me of ik uit kon stappen. Ik keek naar mijn benen en merkte dat ik contact met mijn eigen lichaam had verloren en eigenlijk mijn hoofd het enige was wat nog een beetje functioneerde. Het lichaam is op dat moment een soort maraton aan het lopen. Alle organen, bloedsomloop en de hele rimram is keihard aan het werk om dat gif tegen te gaan. Op het moment dat ik morfine kreeg voelde ik helemaal niets meer. Achteraf blijk je niet dood te kunnen gaan van zo’n kwalletje. Het enige wat kan gebeuren is als je een zwak hart hebt, of een ander mankement, het lichaam zo’n opdoffer krijgt dat de functie van het betreffende zwakke orgaan uit kan vallen. Gelukkig ben ik gezond en heb dus geen lichamelijke gevolgen. Die laatste tien minuten in de wagen hebben een soort voelsprieten in werking gesteld die ik eerst niet had. Ik krijg op sommige plekken een soor flash back van die trip waar ik intens kan genieten van mijn omgeving. Soms is dat in de natuur maar soms ook in de stad. Als ik in de Natuur zit en ik krijg die fash back dan lijkt alles in perfect balans te zijn en zelf de muskieten laten me met rust. Ook heb ik het op verschillende plekken in de stad. Een van de plekken waar ik dit het strerkst heb is bij breakfast creek road, bij dat viaduct.
De oerkracht van de deze is zo inmens hoeveel beton er ook overheen kwakt deze kracht onmiskenbaar is. Het moet daar zo bloed mooi geweest zijn. Als ik daar langs rijd wordt ik spontaan zielsgelukkig. Soms stop ik wel eens. Ik loop dan, om en nabij dat via duct, in het midden van alle verkeer intens gelukkig van de natuur te genieten. Hartstikke maf!. Eigenlijk ben ik dat kwalletje dankbaar. Zonder hem had ik nooit zo dicht bij de natuur in Australie kunnen staan.
Zo intens ik van de natuur hier heb mogen leren genieten, zo intens doet het mij verdriet om te zien hoeveel er van dit mooie land is genomen en hoe weing er wordt gegeven. Dat is de echte reden waarom ik dat stuk moest schrijven. Op het moment dat ik het schreef was ik mischien ook wel gefrustreerd en geirriteerd met bovenstaande reden. Excuses daarvoor.
Wat mijn droom betreft weet ik niet of ik de walkabout in Amsterdam al ben begonnen is of dat hij zich nog in het echt gaat manifisteren. Ondanks dat ik een visum heb voel ik mij als gast van dit land en (nog) niet als bewoner. Op een gegeven moment zal duidelijk worden of ik bewoner mag worden en op dat moment maak ik de belissing of ik dat doe. Desalnietemin heb ik het afgelopen jaar al een ongeloofelijk waardevole ervaring meegemaakt wat mijn leven verijkt heeft.
Graag wil ik nog een ding toevoegen aan aan het lijste van joep voor mensen die wikken en wegen om naar Australie te komen. De vraag die achteraf belangrijk voor mij is geworden in de beslissing is; “Wat heb je Australie te bieden?”. Eigenlijk is deze vraag me pas duidelijk geworden nadat ik dit stuk schreef en de reacties die er op volgden. Voor mezelf ben ik daar nog niet uit en is dit het volgende waar ik mee aan de slag ga.
Ik wil iedereen bedanken die dit stuk heeft gelezen en reacties heeft gegeven. Het schrijven en de reacties heeft me enorm geholpen in een aantal inzichten. Speciaal dank voor Ireen die schreef dat het niet eerlijk is om alleen de negatieve kant te belichten. Ik geef haar hier helemaal gelijk in waarvoor ik deze reactie nu ook geef. Hopelijk kwam ik niet te zweverig over.
Voor mij is deze topic nu afgesloten. Joep zo de spijker op z’n kop dat er eigenlijk niets meer aan toe te voegen is. Ik hoop dan ook dat jullie het niet erg vinden als ik niet meer op deze topic reageer. Wel zal ik het nog lezen en op eventuele mails reageren. Als het moment daar is zal ik een topic schrijven waar het glas half vol is.
Groetjes,
jaap
XXXX Good as gold :beach:
Thanks Ireen, Die van vroeg naar bed gaan is inderdaad een beetje flauw, sorry....
Ik heb hier nog eens over nagedacht en vind dit eigenlijk wel een mooie slotconclusie voor deze topic.
Er is nog een ding wat ik belangrijk vind om te delen. Ik heb er over getweifeld om dit op te schrijven omdat ik me erg kwetsbaar opstel en het mischien nogal zweverig overkomt. Toch besloten om het wel te doen omdat het het dichtst bij de kern komt waarom ik dit stuk moest schrijven en waarom het zo negatief is.
Toen wij hadden besloten om naar Australie te gaan lag ik een maand voor vertrek in amsterdam in bed na te denken over deze beslissing. Ik dacht toen om dat het het beste was om zonder verwachtingen naar Australie te komen. Geheel neutraal. Die nacht had ik een droom. Je kent dat wel soms heb je van die dromen dat je in een soort film beland wat heel echt is. In de droom was ik aan het reizen met mijn vriendin en mijn hond Cha Chi. Op een gegeven moment waren we ergens aan het kamperen en werd ik opgehaald door een groep mannen voor een (achteraf ondekte ik) walkabout. In het begin protesteerde ik nogal omdat, praktisch als ik ben, ik allemaal problemen zag. Mijn vriendin mocht niet mee en ik kon vrijwel niets meenemen. Cha chi mocht wel mee. Mijn vriendin zei: nee, komt wel goed ga maar. Toen werd ik pissig op haar omdat ik zoiets had van: dan kom ik de halve aardbol over om bij jou te zijn en dan bij de eerste de beste gelegenheid stuur je me weg met een paar wildvreemde bushkerels”. Maar toen zag ik de greins op de snuit van mijn hond staan en had zo iets van okay let’s go. Vervolgens gingen we lopen. En lopen, en lopen, lopen. En het was heet. Het zweet gutse er aan alle kanten uit. Zo nu en dan stopte we in de schaduw om te rusten. En dan weer doorlopen, lopen en nog meer lopen. En toen was de droom voorbij.
In australie vertelde ik deze droom aan een vriendin van ons die psychologe is en voor haar eigen interesse specialiseerd in dromen. Ze legte me uit dat deze droom een uitnodiging was. Ook wist ze me te vertellen wat de rede is voor een walkabout. Als een gemeenschap voor een langere tijd op een plek bivakeerd is er op den duur schaarste op voedsel en water. De mannen gaan dan weg en trekken van waterhole tot waterhole zodat er meer voedsel en water achterblijft voor achterblijvers. Eigenlijk een soort bezuinigingsmaatregel. Wat die psychologe ook vertelde is zolang ik niet op deze uitnodiging in ga ik me niet zal thuisvoelen in Australie.
Voor dit gesprek waren wij in Darwin om vrienden op te zoeken. Nadat een cyclone was overgewaaid nam een oude studigenoot van mijn vriendin contact met ons op en nodigde ons uit om haar haar op te zoeken Catherine, een stadje een paar honderd kilometer in de outback. Vreemde plaats. Ik was nog nooit in de outback geweest en had eigenlijk nog nooit aboriginals gezien. Ik was geintimideerd door wat ik zag. Er lagen her en der lavenloos mensen op straat en in de parken. Een boel vrouwen hadden een misvormd gezicht doordat ze mishandeld waren. Ik schrok hiervan, en van omgeving waarin ik mij bevond. Het voelde agresief aan en dat maakte me angstig en argwanend. Ik had mijn ogen in m’n achterhoofd zitten om het zo maar te zeggen. We liepen over straat en opeens kwam er een oudere aboriginal vrouw recht op me afgestapt en zei tegen me: “Ik ken jouw, ik heb je eerder gezien”. Ik was nog nooit eerder in Catherine geweest en zei tegen haar dat ze me helemaal niet kon kennen. Ze zei toen: “jawel, ik ken je wel” met een hele grote greins.
Achteraf was dit de uitnodiging waar ik op in had kunnen gaan. Angst was op dat moment mijn grootste blokade waardoor ik niet in wilde zien waar ze me van herkende.
Het rare met zo’n uitnodiging is dat je niet je mobieltje kunt pakken en een afspraak maakt van;” ja, dan en daar gaan we het doen”. Het moet je gebeuren. Waar en waneer is totaal onduidelijk. Ik heb ook niet het idee dat dit een gemiste kans was. De uitnodiging staat nog steeds.
Aan die beet van dat kwalletje heb ik een blijvende verandering overgehouden. De laatste tien minuten dat ik in die tereinwagen zat gebeurde er iets. De pijn en het gif wat in je lichaam zit is zo hevig dat het enige wat je op een gegeven moment nog kan doen is je er aan overgeven. Op het moment dat ik dat deed veranderde mijn hele omgeving. Er kwam een soort rust over me heen en ik kreeg het klaar om me niet meer met de pijn bezig te houden maar om naar buiten te kijken en te genieten van de natuur. Eigenlijk was ik in een soort trip beland. De natuur was zo indrukwekkend en overweldigend dat ik er intens van kon genieten. Toen de ambulance man de deur opendeed was ik nog bij bewustzijn. Hij vroeg me of ik uit kon stappen. Ik keek naar mijn benen en merkte dat ik contact met mijn eigen lichaam had verloren en eigenlijk mijn hoofd het enige was wat nog een beetje functioneerde. Het lichaam is op dat moment een soort maraton aan het lopen. Alle organen, bloedsomloop en de hele rimram is keihard aan het werk om dat gif tegen te gaan. Op het moment dat ik morfine kreeg voelde ik helemaal niets meer. Achteraf blijk je niet dood te kunnen gaan van zo’n kwalletje. Het enige wat kan gebeuren is als je een zwak hart hebt, of een ander mankement, het lichaam zo’n opdoffer krijgt dat de functie van het betreffende zwakke orgaan uit kan vallen. Gelukkig ben ik gezond en heb dus geen lichamelijke gevolgen. Die laatste tien minuten in de wagen hebben een soort voelsprieten in werking gesteld die ik eerst niet had. Ik krijg op sommige plekken een soor flash back van die trip waar ik intens kan genieten van mijn omgeving. Soms is dat in de natuur maar soms ook in de stad. Als ik in de Natuur zit en ik krijg die fash back dan lijkt alles in perfect balans te zijn en zelf de muskieten laten me met rust. Ook heb ik het op verschillende plekken in de stad. Een van de plekken waar ik dit het strerkst heb is bij breakfast creek road, bij dat viaduct.
De oerkracht van de deze is zo inmens hoeveel beton er ook overheen kwakt deze kracht onmiskenbaar is. Het moet daar zo bloed mooi geweest zijn. Als ik daar langs rijd wordt ik spontaan zielsgelukkig. Soms stop ik wel eens. Ik loop dan, om en nabij dat via duct, in het midden van alle verkeer intens gelukkig van de natuur te genieten. Hartstikke maf!. Eigenlijk ben ik dat kwalletje dankbaar. Zonder hem had ik nooit zo dicht bij de natuur in Australie kunnen staan.
Zo intens ik van de natuur hier heb mogen leren genieten, zo intens doet het mij verdriet om te zien hoeveel er van dit mooie land is genomen en hoe weing er wordt gegeven. Dat is de echte reden waarom ik dat stuk moest schrijven. Op het moment dat ik het schreef was ik mischien ook wel gefrustreerd en geirriteerd met bovenstaande reden. Excuses daarvoor.
Wat mijn droom betreft weet ik niet of ik de walkabout in Amsterdam al ben begonnen is of dat hij zich nog in het echt gaat manifisteren. Ondanks dat ik een visum heb voel ik mij als gast van dit land en (nog) niet als bewoner. Op een gegeven moment zal duidelijk worden of ik bewoner mag worden en op dat moment maak ik de belissing of ik dat doe. Desalnietemin heb ik het afgelopen jaar al een ongeloofelijk waardevole ervaring meegemaakt wat mijn leven verijkt heeft.
Graag wil ik nog een ding toevoegen aan aan het lijste van joep voor mensen die wikken en wegen om naar Australie te komen. De vraag die achteraf belangrijk voor mij is geworden in de beslissing is; “Wat heb je Australie te bieden?”. Eigenlijk is deze vraag me pas duidelijk geworden nadat ik dit stuk schreef en de reacties die er op volgden. Voor mezelf ben ik daar nog niet uit en is dit het volgende waar ik mee aan de slag ga.
Ik wil iedereen bedanken die dit stuk heeft gelezen en reacties heeft gegeven. Het schrijven en de reacties heeft me enorm geholpen in een aantal inzichten. Speciaal dank voor Ireen die schreef dat het niet eerlijk is om alleen de negatieve kant te belichten. Ik geef haar hier helemaal gelijk in waarvoor ik deze reactie nu ook geef. Hopelijk kwam ik niet te zweverig over.
Voor mij is deze topic nu afgesloten. Joep zo de spijker op z’n kop dat er eigenlijk niets meer aan toe te voegen is. Ik hoop dan ook dat jullie het niet erg vinden als ik niet meer op deze topic reageer. Wel zal ik het nog lezen en op eventuele mails reageren. Als het moment daar is zal ik een topic schrijven waar het glas half vol is.
Groetjes,
jaap
XXXX Good as gold :beach:
rob en jolanda
New Member
Wouw Jaap, wat een verhaal. Het lijkt wel een film, of een boek.
Alles wat er gegeurt in je leven heeft op de één of andere manier een reden Jaap.
Sterkte en succes verder
Groetjes van Jolanda.
Alles wat er gegeurt in je leven heeft op de één of andere manier een reden Jaap.
Sterkte en succes verder
Groetjes van Jolanda.
Hoi Jaap,
Ik wil je erkennen voor, dat je deze topic bent aangegaan en dat jij je zo kwetsbaar en met veel lef hebt opgesteld. Echt fantastisch.
Een hele tijd geleden heb ik een boek Op bloten voeten door Australie gelezen en vond het fantastisch, zij werd ook meegenomen en vertelt dan haar verhaal.
Haar tweede boek en ik ben de titel kwijt, gaat meer over wat jij schreef. Wat er met de aborignals is gebeurd en hoe het met nu met ze gaat etc. Zeer aangrijpend boek.
Toen ik een aantal jaren geleden in Sydney was voor werk. Was er een tentoonstelling over de geschiedenis van de aboriginals en over de bezetting van hun land, hoe er met hun is omgegaan en wat hen is aangedaan. Een zakenrelatie van ons, ging mee en wilde het ons laten zien. Hij vond het ook schokkend en vond het erg vervelend, dat dit met hen gebeurd was en nog steeds in mindere mate gebeurde.
Ik had, totdat jij het verhaal schreef, had ik nog het idee om daar naar toe te gaan. Hetzelfde heb ik ook met de indianen. Die oude cultuur, spiritualiteit, contact met de bron etc. Of ben ik nu ook te zweverig.......
Of vind je daar niets meer van hun cultuur.....?
Nogmaals bedankt, ik dit onderwerp Walhalla met genot gelezen!!!!
Groetjes Jacqueline
Ik wil je erkennen voor, dat je deze topic bent aangegaan en dat jij je zo kwetsbaar en met veel lef hebt opgesteld. Echt fantastisch.
Een hele tijd geleden heb ik een boek Op bloten voeten door Australie gelezen en vond het fantastisch, zij werd ook meegenomen en vertelt dan haar verhaal.
Haar tweede boek en ik ben de titel kwijt, gaat meer over wat jij schreef. Wat er met de aborignals is gebeurd en hoe het met nu met ze gaat etc. Zeer aangrijpend boek.
Toen ik een aantal jaren geleden in Sydney was voor werk. Was er een tentoonstelling over de geschiedenis van de aboriginals en over de bezetting van hun land, hoe er met hun is omgegaan en wat hen is aangedaan. Een zakenrelatie van ons, ging mee en wilde het ons laten zien. Hij vond het ook schokkend en vond het erg vervelend, dat dit met hen gebeurd was en nog steeds in mindere mate gebeurde.
Ik had, totdat jij het verhaal schreef, had ik nog het idee om daar naar toe te gaan. Hetzelfde heb ik ook met de indianen. Die oude cultuur, spiritualiteit, contact met de bron etc. Of ben ik nu ook te zweverig.......
Of vind je daar niets meer van hun cultuur.....?
Nogmaals bedankt, ik dit onderwerp Walhalla met genot gelezen!!!!
Groetjes Jacqueline
Hee Jaap,
ook ik heb nog mijn spookjes, het is een big deal om te migreren. Ik denk dat ik zelf in het verleden wel 's wat te heftig gereageerd heb juist omdát deze migratie me zoveel doet. Geeft niets. Niemand heeft een naadloze aansluiting van Nederland op welk ander land dan ook.
Ik laat sommige dingen maar over me heen komen, sommige dingen moeilijker. Dan praat ik er met Steve over, of ik denk er zelf over na; Australië is Australië geworden door de mentaliteit van de mensen. Voor de rest is het zó enorm persoonlijk en emotioneel, dat het bijna te moeilijk is om over te praten.
Drink ik nog mooi een wijntje op!
Hou de communicatie open!
Cheers,
Ireen.
ook ik heb nog mijn spookjes, het is een big deal om te migreren. Ik denk dat ik zelf in het verleden wel 's wat te heftig gereageerd heb juist omdát deze migratie me zoveel doet. Geeft niets. Niemand heeft een naadloze aansluiting van Nederland op welk ander land dan ook.
Ik laat sommige dingen maar over me heen komen, sommige dingen moeilijker. Dan praat ik er met Steve over, of ik denk er zelf over na; Australië is Australië geworden door de mentaliteit van de mensen. Voor de rest is het zó enorm persoonlijk en emotioneel, dat het bijna te moeilijk is om over te praten.
Drink ik nog mooi een wijntje op!
Hou de communicatie open!
Cheers,
Ireen.
He Jaap,
Goed verhaal maar eh hoe moet het nou met die kroeg???
mail me als je in de buurt van Korora( Coffs Harbour) komt dan haal ik de schweppes wel in huis en zorg ik dat er Nederlands bier in de koelkast staat.
Ze hebben hier een Nederlandse molen en een pannekoekenrestaurant voor wat nostalgie. Nou vind ik beiden hier misplaatst, maar goed dat is van een hele ander orde.
groeten Wim
Goed verhaal maar eh hoe moet het nou met die kroeg???
mail me als je in de buurt van Korora( Coffs Harbour) komt dan haal ik de schweppes wel in huis en zorg ik dat er Nederlands bier in de koelkast staat.
Ze hebben hier een Nederlandse molen en een pannekoekenrestaurant voor wat nostalgie. Nou vind ik beiden hier misplaatst, maar goed dat is van een hele ander orde.
groeten Wim
Dank voor je uitstekende input. Sorry dat ik deze thread naar boven haal maar er lijkt in de afgelopen 3 jaar veel veranderd te zijn, ik ben benieuwd wat Japie er nu van denkt :
- Er is openlijk verontschuldigt tegenover de Aboroginals ( door Krudd )
- Huizenprijzen zijn gekelderd en nog steeds aan het kelderen
- El Nino komt eraan dit jaar : 7 jaar lang koelere zomers dus !
- UK / Europa werkgelegenheid is echt enorm belabberd.
Ik hoor graag je mening over hoe je er nu over denkt Japie. Ik hoor graag beide kanten van elk verhaal, en ik ben op zich best realistisch ( sommige mensen zeggen dat ik pessimistisch ben ) dus ik weet dat het niet een en al laid back is in Australie, dat verwacht ik ook niet.
Ik ben van plan om wat foto's te maken van ons landje. Eentje van de A2 ergens op een viaduct in zaltbommel om de ochtendfile op de foto te zetten, eentje van de oneindige bewolking ( die nog eens benadrukt wordt door het platte landschap ), eentje van een winkel waar de kassa-rijen tot 20 lang zijn met winkelwagentjes propvol gestauwt met allerlei zooi, en al die lawaaierige kindertjes erbij, en eentje van een zwembad op een zondag, met 50.000 man in een zwembad voor max 10.000 man.
Deze foto's ga ik dan groot uitprinten en als schilderijen ophangen in Australie zodat ik elke dag weer herinnerd wordt waarom ik ben verhuist. Als iemand de foto's ook wil, laat maar horen dan stuur ik ze wel door ( Ik moet ze nog maken hoor )
- Er is openlijk verontschuldigt tegenover de Aboroginals ( door Krudd )
- Huizenprijzen zijn gekelderd en nog steeds aan het kelderen
- El Nino komt eraan dit jaar : 7 jaar lang koelere zomers dus !
- UK / Europa werkgelegenheid is echt enorm belabberd.
Ik hoor graag je mening over hoe je er nu over denkt Japie. Ik hoor graag beide kanten van elk verhaal, en ik ben op zich best realistisch ( sommige mensen zeggen dat ik pessimistisch ben ) dus ik weet dat het niet een en al laid back is in Australie, dat verwacht ik ook niet.
Ik ben van plan om wat foto's te maken van ons landje. Eentje van de A2 ergens op een viaduct in zaltbommel om de ochtendfile op de foto te zetten, eentje van de oneindige bewolking ( die nog eens benadrukt wordt door het platte landschap ), eentje van een winkel waar de kassa-rijen tot 20 lang zijn met winkelwagentjes propvol gestauwt met allerlei zooi, en al die lawaaierige kindertjes erbij, en eentje van een zwembad op een zondag, met 50.000 man in een zwembad voor max 10.000 man.
Deze foto's ga ik dan groot uitprinten en als schilderijen ophangen in Australie zodat ik elke dag weer herinnerd wordt waarom ik ben verhuist. Als iemand de foto's ook wil, laat maar horen dan stuur ik ze wel door
( Ik moet ze nog maken hoor )
kallie
XPdite Sponsor
[quote author=Scamp link=topic=6165.msg139389#msg139389 date=1243680045]
Dank voor je uitstekende input. Sorry dat ik deze thread naar boven haal maar er lijkt in de afgelopen 3 jaar veel veranderd te zijn, ik ben benieuwd wat Japie er nu van denkt :
- Er is openlijk verontschuldigt tegenover de Aboroginals ( door Krudd )
- Huizenprijzen zijn gekelderd en nog steeds aan het kelderen
- El Nino komt eraan dit jaar : 7 jaar lang koelere zomers dus !
- UK / Europa werkgelegenheid is echt enorm belabberd.
Ik hoor graag je mening over hoe je er nu over denkt Japie. Ik hoor graag beide kanten van elk verhaal, en ik ben op zich best realistisch ( sommige mensen zeggen dat ik pessimistisch ben ) dus ik weet dat het niet een en al laid back is in Australie, dat verwacht ik ook niet.
Ik ben van plan om wat foto's te maken van ons landje. Eentje van de A2 ergens op een viaduct in zaltbommel om de ochtendfile op de foto te zetten, eentje van de oneindige bewolking ( die nog eens benadrukt wordt door het platte landschap ), eentje van een winkel waar de kassa-rijen tot 20 lang zijn met winkelwagentjes propvol gestauwt met allerlei zooi, en al die lawaaierige kindertjes erbij, en eentje van een zwembad op een zondag, met 50.000 man in een zwembad voor max 10.000 man.
Deze foto's ga ik dan groot uitprinten en als schilderijen ophangen in Australie zodat ik elke dag weer herinnerd wordt waarom ik ben verhuist. Als iemand de foto's ook wil, laat maar horen dan stuur ik ze wel door ( Ik moet ze nog maken hoor )
[/quote]
Haha, dat was precies de bedoeling voor we vertrokken. Helaas is het ons niet gelukt, en nu wij zitten al hier. (Tasmania)
Ik zou die foto's graag hebben want het komt aardig in de richting hoe wij dachten en ik heb al een leuk plaatsje in gedachten waar we ze kunnen hangen.
Cheers, Mariette
Dank voor je uitstekende input. Sorry dat ik deze thread naar boven haal maar er lijkt in de afgelopen 3 jaar veel veranderd te zijn, ik ben benieuwd wat Japie er nu van denkt :
- Er is openlijk verontschuldigt tegenover de Aboroginals ( door Krudd )
- Huizenprijzen zijn gekelderd en nog steeds aan het kelderen
- El Nino komt eraan dit jaar : 7 jaar lang koelere zomers dus !
- UK / Europa werkgelegenheid is echt enorm belabberd.
Ik hoor graag je mening over hoe je er nu over denkt Japie. Ik hoor graag beide kanten van elk verhaal, en ik ben op zich best realistisch ( sommige mensen zeggen dat ik pessimistisch ben ) dus ik weet dat het niet een en al laid back is in Australie, dat verwacht ik ook niet.
Ik ben van plan om wat foto's te maken van ons landje. Eentje van de A2 ergens op een viaduct in zaltbommel om de ochtendfile op de foto te zetten, eentje van de oneindige bewolking ( die nog eens benadrukt wordt door het platte landschap ), eentje van een winkel waar de kassa-rijen tot 20 lang zijn met winkelwagentjes propvol gestauwt met allerlei zooi, en al die lawaaierige kindertjes erbij, en eentje van een zwembad op een zondag, met 50.000 man in een zwembad voor max 10.000 man.
Deze foto's ga ik dan groot uitprinten en als schilderijen ophangen in Australie zodat ik elke dag weer herinnerd wordt waarom ik ben verhuist. Als iemand de foto's ook wil, laat maar horen dan stuur ik ze wel door
( Ik moet ze nog maken hoor )[/quote]
Haha, dat was precies de bedoeling voor we vertrokken. Helaas is het ons niet gelukt, en nu wij zitten al hier. (Tasmania)
Ik zou die foto's graag hebben want het komt aardig in de richting hoe wij dachten en ik heb al een leuk plaatsje in gedachten waar we ze kunnen hangen.
Cheers, Mariette
lizzyhas
XPdite Sponsor
Scamp :lol:
Wat jij beschrijft is wat onze beslissing maakt om in Australie te gaan wonen, tis hier echt vooooooooooooollllllllllllll!!!!!!!!!!!!!!
En idd er is altijd wel wat te bedenken, als je het 80% naar je zin hebt en 20% niet, moet je de 80% uitlichten en waarderen en die 20% moet je proberen te negeren.
En dat lijkt me toch leuker om in Aus. te doen dan in Nederland
Wat jij beschrijft is wat onze beslissing maakt om in Australie te gaan wonen, tis hier echt vooooooooooooollllllllllllll!!!!!!!!!!!!!!
En idd er is altijd wel wat te bedenken, als je het 80% naar je zin hebt en 20% niet, moet je de 80% uitlichten en waarderen en die 20% moet je proberen te negeren.
En dat lijkt me toch leuker om in Aus. te doen dan in Nederland
Scooby
XPdite Sponsor
Beste Jaap, ik lees vandaag je teksten voor het eerst en heb veel respect en bewondering voor je gekregen. Heel goed dat je zo open en eerlijk jouw ervaring van een deel van Australie(rs) hebt gegeven.
Ik was wel naief als ik dit zo lees, ik had een vooroordeel dat layd back ook tolerantie zou inhouden, maar net als overal in de wereld zijn er ook racistische mensen, helaas. Ik kan me voorstellen dat je er niet aan wil wennen, mijn gevoel komt ook altijd in opstand bij 'de grapjes' over verschillen in rassen/ voorkeuren en nooit zal ik er voor de groep'sake' er om meelachen. Wel jammer dat je zo lang al niets meer geschreven hebt, het is een gemis vind ik. Hopelijk is de reden niet omdat je m.i. niet begrepen werd door een aantal forumleden. Wij zijn in eindfase van een visum, we gaan wel om een avontuur te beleven, maar weten niet of we zullen settelen. Hoe realistischer mijn verwachtingen zijn, hoe makkelijker het zal zijn. Heel erg bedankt voor je input.
Simone
Ik was wel naief als ik dit zo lees, ik had een vooroordeel dat layd back ook tolerantie zou inhouden, maar net als overal in de wereld zijn er ook racistische mensen, helaas. Ik kan me voorstellen dat je er niet aan wil wennen, mijn gevoel komt ook altijd in opstand bij 'de grapjes' over verschillen in rassen/ voorkeuren en nooit zal ik er voor de groep'sake' er om meelachen. Wel jammer dat je zo lang al niets meer geschreven hebt, het is een gemis vind ik. Hopelijk is de reden niet omdat je m.i. niet begrepen werd door een aantal forumleden. Wij zijn in eindfase van een visum, we gaan wel om een avontuur te beleven, maar weten niet of we zullen settelen. Hoe realistischer mijn verwachtingen zijn, hoe makkelijker het zal zijn. Heel erg bedankt voor je input.
Simone
Beste Sidonia,
Wij willen naar Victoria immigreren. We hebben daar familie wonen (Dromana). Ik heb nu al een hoop negatieve dingen gelezen van Japie250, maar hoe ervaar jij het? Wij hebben overigens 2 kleine kids 4 en 1,5 jaar. Vooral kijkende naar werk, wonen (huren of kopen) en klimaat. Ik denk namelijk dat het klimaat in het zuiden een van de mildste is. Niet al te heet in de zomer en toch nog iets van een winter ;-). En scholing. Is dat net zo duur als in NL?
Alvast bedankt voor je reactie.
Mvg Lorsa82