Wanneer de familie vertellen?
- Thread starter nesje
- Start date
[quote author=nesje link=topic=10161.msg141733#msg141733 date=1246271704]
nu ik nog.... :-(
[/quote]
ik wou dat ik je kan helpen hiermee, maar iedere mens reageerd en is verschillend hiermee. Ik kan alleen maar vertellen hoe wij dit aangepakt hebben. Zoals andere al hebben aangeven, wacht hier niet te lang mee. Anders heb je het idee dat je met wat stiekums bezig bent en (bij mij) vreet dat nog meer aan mij dan het gaan naar australië. En je heb recht op je eigen leven. Benadruk dat het contact blijft (het zij op andere manier) en dat niks veranderd voor wat je voelt voor ze.
nu ik nog.... :-(
[/quote]
ik wou dat ik je kan helpen hiermee, maar iedere mens reageerd en is verschillend hiermee. Ik kan alleen maar vertellen hoe wij dit aangepakt hebben. Zoals andere al hebben aangeven, wacht hier niet te lang mee. Anders heb je het idee dat je met wat stiekums bezig bent en (bij mij) vreet dat nog meer aan mij dan het gaan naar australië. En je heb recht op je eigen leven. Benadruk dat het contact blijft (het zij op andere manier) en dat niks veranderd voor wat je voelt voor ze.
Biebje_rdam
New Member
Helemaal mee eens.
Ik ben Sasha en Chantal(Crazykangaroo) ook nog heel erg dankbaar voor dat laatste zetje.
Je zal veel vragen krijgen maar laat dat over je heen komen want des te langer je wacht.
Des te moeilijk het wordt en ik vind het nu wel fijn om met me moeder er over te praten.
Ik ben Sasha en Chantal(Crazykangaroo) ook nog heel erg dankbaar voor dat laatste zetje.
Je zal veel vragen krijgen maar laat dat over je heen komen want des te langer je wacht.
Des te moeilijk het wordt en ik vind het nu wel fijn om met me moeder er over te praten.
Marijs
XPdite Sponsor
Inderdaad, het is denk verstandig om het zo snel mogelijk te vertellen als je met de plannen rondloopt.
Voor jezelf is dat prettig, dan heb je niet het gevoel dat je dingen stiekem doet. En ook voor je familie
en vrienden, zij kunnen dan rustig aan het idee wennen dat ze je voor langere tijd niet zullen zien.
Het afscheid nemen is voor de thuisblijvers heel anders als voor de vertrekkers...!
Zelf vond ik niet lastig om het te vertellen...natuurlijk zal ik iedereen gaan missen, maar het is
ook een droom die nu uitkomt, en waar we reuze veel zin in hebben!
Vooral naar je ouders toe vind ik dat je verplicht bent om het zo vroeg mogelijk te vertellen.
Maar dat het lastig is, begrijp ik.
De 1 hangt nu eenmaal meer aan familie dan de ander, en je wilt het liefst niemand verdriet doen.
Maar dat is onmogelijk met een emigratie, dan is er verdriet, aan beide kanten...!
Maar het meest aan de kant van de thuisblijvers...
groetjes
Marja
Voor jezelf is dat prettig, dan heb je niet het gevoel dat je dingen stiekem doet. En ook voor je familie
en vrienden, zij kunnen dan rustig aan het idee wennen dat ze je voor langere tijd niet zullen zien.
Het afscheid nemen is voor de thuisblijvers heel anders als voor de vertrekkers...!
Zelf vond ik niet lastig om het te vertellen...natuurlijk zal ik iedereen gaan missen, maar het is
ook een droom die nu uitkomt, en waar we reuze veel zin in hebben!
Vooral naar je ouders toe vind ik dat je verplicht bent om het zo vroeg mogelijk te vertellen.
Maar dat het lastig is, begrijp ik.
De 1 hangt nu eenmaal meer aan familie dan de ander, en je wilt het liefst niemand verdriet doen.
Maar dat is onmogelijk met een emigratie, dan is er verdriet, aan beide kanten...!
Maar het meest aan de kant van de thuisblijvers...
groetjes
Marja
heidi76
Member
[quote author=Kathren link=topic=10161.msg141723#msg141723 date=1246265370]
Weet zo goed wat jullie allemaal bedoelen. Heb het mijn moeder ook nog niet verteld. Nu is mijn relatie met mijn moeder ook niet zo denderend. Ze kan van alles zo een dramma maken en alles op haar betrekken... Het zal dus ook helemaal niet om mij gaan en mijn vertrek .. maar wat ik haar allemaal aandoe... Ik ben haar dochter, 44 jaar en nog weet ze niet wie ik ben.. ( als ik jarig ben komt ze nog steeds met oorbellen waar paardjes aan hangen :blink: ) Heb gewoon nog even geen zin in haar dramma's.
Toch voel ik me wel schuldig omdat er al zoveel mensen zijn die het al wel weten en zij niet.... ga denk ik vragen of mijn zus mee wil als steun in de rug wanneer ik het ga vertellen....
[/quote]
Hoi Kathren,
Ik heb inmiddels besloten dat ik bereid ben om naar down under te gaan met mijn (aussie)husband maar ik moet het dus ook nog aan mijn ouders(lees:moeder)vertellen. Mijn vader zal het ook niet leuk vinden maar die is nu al aan het bedenken dat hij over 3 jaar naar zijn pensionering naar australie op vakantie wil om mijn schoonouders op te zoeken die dan 50 jaar getrouwd zijn. (Hij heeft zichzelf maar vast uitgenodigd :grin
Dus hij heeft al een mooi vakantieadresje, haha. Bij ons dus...
Mijn moeder is een ander verhaal; Met haar heb ik ook niet zo'n hele goede band. Op alles wat ik haar vertel heeft ze gelijk een weerwoord en ziet bij alles wat ik van plan ben beren op de weg; om gek van te worden. Heb voor deze zomervakantie een 3 daags arrangement geboekt met mijn 2 zoontjes van 2 en 5 in Pipodorp in drenthe. Mijn man heeft net pas een nieuwe baan en kon helaas geen vakantie opnemen, ten eerste door het gebrek aan opgebouwde vakantieuren en ook omdathij als laatste is gekomen en dus niks te kiezen heeft. Toen ik haar vertelde dat ik zoiets wilde gaan doen zei ze gelijk dat ik dan mijn broer mee kon nemen. hij is vrijgezel en woont nog steeds thuis. Net of ik niet in staat ben om voor mijn eigen kinderen te zorgen. Ik ben thuis ook de hele week alleen dus dan redt ik het daar ook wel. Mijn man is int. chauffeur.
Afgelopen vrijdag heb ik dus verteld dat ik daadwerkelijk geboekt heb en het enigste wat ze zei was; oh, je gaat toch alleen? JA, WAAROM NIET. Ik ben 33 dus heus wel in staat om met mijn kinderen een paar dagen alleen weg te gaan.
Zo zijn er nog veel meer dingen waarbij ze het leuk vind om me een minderwaardigheidscomplex aan te praten met al mijn acties. Ik sta er dus zeker niet op te springen om het haar te vertellen.
De eerste keer(10 jaar geleden met mijn whv) is het mijn man ook niet in dank afgenomen. Dat had ook de nodige voeten in aarde.
Daarnaast geniet ik er ook zelf wel van om juist deze dingen te doen waarbij ik weet dat ze het afkeurt. Eigenlijk een heel kinderachtig spelletje, maar ze moet toch weten dat ik heus wel op eigen benen kan staan .
Vorige week zaterdag hadden we een feestje en mijn ouders zouden op de kinderen passen. Eerst hebben we ze daar gebracht en tegen bedtijd zijn ze er mee hierheen gegaan. Ik heb inmiddels een hele tas met informatiebrochures verzameld op de emigratiebeurs vorig jaar en die had ik mooi naast de kamerkast gezet met een paar formulieren omhoog getrokken.
Ik heb er de hele avond aan zitten denken of ze het gezien hadden maar bij thuiskomst is er niks over gepraat. Het was dan ook al half 12 savonds en ik moet eerlijk zeggen dat ik wel vond dat ze heel snel weg waren. Soms blijven ze nog wel eens even praten dus ik weet nog steeds niet of ze de tas hebben gezien met dat spul. Of ze wachten keurig tot ik er zelf over begin.
Hoe dan ook, of je nou een goede of slechte band met je ouders hebt; het blijft moeilijk. Als het niet voor mezelf is dan is het wel uit het oogpunt van de kinderen. Het zijn toch hun enige 2 kleinkinderen die je meeneemt naar de andere kant van de wereld.
Er zijn een paar mensen die het al wel weten; mijn tante(schoonzus van mijn moeder), mijn beste vriendin, kennissen van mijn schoonouders die hier net over de grens in duitsland wonen en enkele moeders van de school, waar ik een goed contact mee heb.
Het voelt wel lekker om met onafhankelijke mensen te praten die verder geen belang bij hebben dat we gaan of niet.
Groetjes Heidi
Weet zo goed wat jullie allemaal bedoelen. Heb het mijn moeder ook nog niet verteld. Nu is mijn relatie met mijn moeder ook niet zo denderend. Ze kan van alles zo een dramma maken en alles op haar betrekken... Het zal dus ook helemaal niet om mij gaan en mijn vertrek .. maar wat ik haar allemaal aandoe... Ik ben haar dochter, 44 jaar en nog weet ze niet wie ik ben.. ( als ik jarig ben komt ze nog steeds met oorbellen waar paardjes aan hangen :blink: ) Heb gewoon nog even geen zin in haar dramma's.
Toch voel ik me wel schuldig omdat er al zoveel mensen zijn die het al wel weten en zij niet.... ga denk ik vragen of mijn zus mee wil als steun in de rug wanneer ik het ga vertellen....
[/quote]
Hoi Kathren,
Ik heb inmiddels besloten dat ik bereid ben om naar down under te gaan met mijn (aussie)husband maar ik moet het dus ook nog aan mijn ouders(lees:moeder)vertellen. Mijn vader zal het ook niet leuk vinden maar die is nu al aan het bedenken dat hij over 3 jaar naar zijn pensionering naar australie op vakantie wil om mijn schoonouders op te zoeken die dan 50 jaar getrouwd zijn. (Hij heeft zichzelf maar vast uitgenodigd :grin
Dus hij heeft al een mooi vakantieadresje, haha. Bij ons dus...Mijn moeder is een ander verhaal; Met haar heb ik ook niet zo'n hele goede band. Op alles wat ik haar vertel heeft ze gelijk een weerwoord en ziet bij alles wat ik van plan ben beren op de weg; om gek van te worden. Heb voor deze zomervakantie een 3 daags arrangement geboekt met mijn 2 zoontjes van 2 en 5 in Pipodorp in drenthe. Mijn man heeft net pas een nieuwe baan en kon helaas geen vakantie opnemen, ten eerste door het gebrek aan opgebouwde vakantieuren en ook omdathij als laatste is gekomen en dus niks te kiezen heeft. Toen ik haar vertelde dat ik zoiets wilde gaan doen zei ze gelijk dat ik dan mijn broer mee kon nemen. hij is vrijgezel en woont nog steeds thuis. Net of ik niet in staat ben om voor mijn eigen kinderen te zorgen. Ik ben thuis ook de hele week alleen dus dan redt ik het daar ook wel. Mijn man is int. chauffeur.
Afgelopen vrijdag heb ik dus verteld dat ik daadwerkelijk geboekt heb en het enigste wat ze zei was; oh, je gaat toch alleen? JA, WAAROM NIET. Ik ben 33 dus heus wel in staat om met mijn kinderen een paar dagen alleen weg te gaan.
Zo zijn er nog veel meer dingen waarbij ze het leuk vind om me een minderwaardigheidscomplex aan te praten met al mijn acties. Ik sta er dus zeker niet op te springen om het haar te vertellen.
De eerste keer(10 jaar geleden met mijn whv) is het mijn man ook niet in dank afgenomen. Dat had ook de nodige voeten in aarde.
Daarnaast geniet ik er ook zelf wel van om juist deze dingen te doen waarbij ik weet dat ze het afkeurt. Eigenlijk een heel kinderachtig spelletje, maar ze moet toch weten dat ik heus wel op eigen benen kan staan .
Vorige week zaterdag hadden we een feestje en mijn ouders zouden op de kinderen passen. Eerst hebben we ze daar gebracht en tegen bedtijd zijn ze er mee hierheen gegaan. Ik heb inmiddels een hele tas met informatiebrochures verzameld op de emigratiebeurs vorig jaar en die had ik mooi naast de kamerkast gezet met een paar formulieren omhoog getrokken.
Ik heb er de hele avond aan zitten denken of ze het gezien hadden maar bij thuiskomst is er niks over gepraat. Het was dan ook al half 12 savonds en ik moet eerlijk zeggen dat ik wel vond dat ze heel snel weg waren. Soms blijven ze nog wel eens even praten dus ik weet nog steeds niet of ze de tas hebben gezien met dat spul. Of ze wachten keurig tot ik er zelf over begin.
Hoe dan ook, of je nou een goede of slechte band met je ouders hebt; het blijft moeilijk. Als het niet voor mezelf is dan is het wel uit het oogpunt van de kinderen. Het zijn toch hun enige 2 kleinkinderen die je meeneemt naar de andere kant van de wereld.
Er zijn een paar mensen die het al wel weten; mijn tante(schoonzus van mijn moeder), mijn beste vriendin, kennissen van mijn schoonouders die hier net over de grens in duitsland wonen en enkele moeders van de school, waar ik een goed contact mee heb.
Het voelt wel lekker om met onafhankelijke mensen te praten die verder geen belang bij hebben dat we gaan of niet.
Groetjes Heidi
Kathren
XPdite Sponsor
Snap je helemaal hoor Heidi. Gelukkig ben ik al heel lang onder moeders vleugels uit en weet ze dat ze geen grip meer op me heeft. Ik heb geen kinderen en dat maakt het voor mij zeker een stuk makkelijker om te gaan.
Maar als ik de reacties hierover allemaal lees is de boodschap duidelijk. Ik moet haar ook een kans geven om haar emoties te uiten hierover. Het zou eigenlijk wel egoistisch zijn van mij om het pas heel laat in het proces te vertellen.... zij blijft achter ik niet....Dus hoe eerder je het vertelt des te beter is het uiteindelijke moment van afscheid nemen en dat is eerlijk gezegd voor mij het belangrijkste... wil echt deuren zo goed mogelijk sluiten.... Dus zo snel mogelijk vertellen....
Thnx guys! :-*
Maar als ik de reacties hierover allemaal lees is de boodschap duidelijk. Ik moet haar ook een kans geven om haar emoties te uiten hierover. Het zou eigenlijk wel egoistisch zijn van mij om het pas heel laat in het proces te vertellen.... zij blijft achter ik niet....Dus hoe eerder je het vertelt des te beter is het uiteindelijke moment van afscheid nemen en dat is eerlijk gezegd voor mij het belangrijkste... wil echt deuren zo goed mogelijk sluiten.... Dus zo snel mogelijk vertellen....
Thnx guys! :-*
Wij staan nog aan het begin (hele procedure moet nog opgestart worden), maar we hebben de ouders toch al voorzichtig geinformeerd dat we willen emigreren. De reacties zijn, begrijpelijk, natuurlijk niet overdreven positief. Maar ik geloof ook dat het nog niet helemaal geloofd wordt dat we ook daadwerkelijk zullen gaan....overigens gaan we zeggen dat we, in principe, voor drie jaar gaan (dan zitten we toch eenmaal daar en zijn ze er hopelijk ondertussen aan gewend....)
heidi76
Member
[quote author=Kathren link=topic=10161.msg141808#msg141808 date=1246347071]
Snap je helemaal hoor Heidi. Gelukkig ben ik al heel lang onder moeders vleugels uit en weet ze dat ze geen grip meer op me heeft. Ik heb geen kinderen en dat maakt het voor mij zeker een stuk makkelijker om te gaan.
Thnx guys! :-*
[/quote]
Ik woon inmiddels ook al 8,5 jaar niet meer thuis hoor, maar onbewust denkt ze zich toch al die tijd met mijn leven te kunnen bemoeien. Ik woon dan ook maar 2 km verderop in een andere plaats. Een aantal jaren geleden hadden we 2 katten, die inmiddels beiden doodgereden zijn, maar ze wist toch altijd te vertellen waar ik het beste kattenvoer kon kopen want daar en daar was het het goedkoopste. Dan kreeg je van die kleine kupjes en daar hadden ze toch echt niet genoeg aan. Ben dus wel mijn eigen plan blijven trekken. Dat gaat zo met veel meer dingen; zoals zij het zegt klinkt het bij mij in de oren of we het geld met grote bakken over de balk gooien. Dat valt heus wel mee.
Vanmorgen kwam mijn buurvrouw even buurten bij mij en ze begon weer over die kamerstoelen die wij mooi over konden nemen. ze had zelf al anderen gezien dus ik had verwacht dat ze er wel weer naar zou vragen maar gelukkig niet. Moet echt mijn best doen om niet te zeggen dat ik naar australie wil. Ik zeg ook bewust "ik"want voor mijn man is het al jaren duidelijk dat hij naar "huis"terug wil. Als ik zeg "we"dan denkt iedereen weer dat ik dezelfde fout bega als toen, dat ik dus voor mijn mans plezier weer terug ga naar australie. Het speelt wel een kleine rol hierin maar ik heb nu al veel meer dingen op eigen initiatief ondernomen als toendertijd. Ik zie gewoon grote verschillen waardoor het nu beter zal lukken dan toen.
Ook heb ik op sommige dagen nog echt wel twijfels hoor. Wat als mijn man geen werk kan vinden, wat als ikzelf weer heimwee krijg enz. Het gaat gewoon op en af.
Stel dat mijn man geen werk kan krijgen en we toch weer noodgedwongen naar huis terugmoeten omdat het geld weer op begint te raken dan ben ik bang dat we zo'n huis waarin we nu wonen ook niet snel meer terug zullen krijgen. We hebben hier toch 8,5 jaar met veel plezier gewoond. Toen we hier kwamen wonen waren er nog geen kinderen, we werkten allebei fulltime, ik als prod. medewerker in 2 ploegen, mijn man als int. chauffeur. Als we dus terug zouden moeten komen dan kan ik ook niet gelijk weer fulltime gaan werken, tenminste dat wil ik mijn kinderen dan ook niet aandoen.Het wordt dan een stuk lastiger om zo'n huis te bekostigen.
Dat zijn dingen die hopelijk helemaal niet aan de orde zijn. Tegenover mijn man zou het ook niet fair zijn om voor de 2e keer terug te gaan naar nederland vanwege mij. Ik wil hem ook niet eeuwig aan het lijntje houden van wel naar australie, niet naar australie enz.
Afgelopen week ben ik al wel een beetje aan het rondkijken geweest voor een ordner met australische print erop maar ik heb die nog niet kunnen vinden. Hierin kan ik dan mooi al mijn paperassen verzamelen die ik nodig heb voor mijn partnervisum. Ik ben bij hema geweest, bij V&D, bij andere boek/kantoorhandels maar helaas. ze hebben ze niet. Ik woon in de achterhoek en hier heb je dus geen aussie winkels en om er via internet 1 te bestellen gaat me dan net iets te ver.
Ik denk dat ik maar gewoon een effen ordner koop, staat net zo netjes lijkt me. Het moet ook geen bonte creatie worden.
Ik wil binnenkort toch maar eens beginnen met het verzamelen van geboorte bewijzen, pasfoto's, huwelijksakte enz. De medicals en vog moeten dan wachten tot ik het huis verkocht heb of in ieder geval tot er zicht is op vertrek ivm de geldigheid van het visum. Mijn visum aanvraagformulier heb ik al ingevuld op paspoortnummer na.
Dit was het weer even voor nu.
Groetjes heidi
Snap je helemaal hoor Heidi. Gelukkig ben ik al heel lang onder moeders vleugels uit en weet ze dat ze geen grip meer op me heeft. Ik heb geen kinderen en dat maakt het voor mij zeker een stuk makkelijker om te gaan.
Thnx guys! :-*
[/quote]
Ik woon inmiddels ook al 8,5 jaar niet meer thuis hoor, maar onbewust denkt ze zich toch al die tijd met mijn leven te kunnen bemoeien. Ik woon dan ook maar 2 km verderop in een andere plaats. Een aantal jaren geleden hadden we 2 katten, die inmiddels beiden doodgereden zijn, maar ze wist toch altijd te vertellen waar ik het beste kattenvoer kon kopen want daar en daar was het het goedkoopste. Dan kreeg je van die kleine kupjes en daar hadden ze toch echt niet genoeg aan. Ben dus wel mijn eigen plan blijven trekken. Dat gaat zo met veel meer dingen; zoals zij het zegt klinkt het bij mij in de oren of we het geld met grote bakken over de balk gooien. Dat valt heus wel mee.
Vanmorgen kwam mijn buurvrouw even buurten bij mij en ze begon weer over die kamerstoelen die wij mooi over konden nemen. ze had zelf al anderen gezien dus ik had verwacht dat ze er wel weer naar zou vragen maar gelukkig niet. Moet echt mijn best doen om niet te zeggen dat ik naar australie wil. Ik zeg ook bewust "ik"want voor mijn man is het al jaren duidelijk dat hij naar "huis"terug wil. Als ik zeg "we"dan denkt iedereen weer dat ik dezelfde fout bega als toen, dat ik dus voor mijn mans plezier weer terug ga naar australie. Het speelt wel een kleine rol hierin maar ik heb nu al veel meer dingen op eigen initiatief ondernomen als toendertijd. Ik zie gewoon grote verschillen waardoor het nu beter zal lukken dan toen.
Ook heb ik op sommige dagen nog echt wel twijfels hoor. Wat als mijn man geen werk kan vinden, wat als ikzelf weer heimwee krijg enz. Het gaat gewoon op en af.
Stel dat mijn man geen werk kan krijgen en we toch weer noodgedwongen naar huis terugmoeten omdat het geld weer op begint te raken dan ben ik bang dat we zo'n huis waarin we nu wonen ook niet snel meer terug zullen krijgen. We hebben hier toch 8,5 jaar met veel plezier gewoond. Toen we hier kwamen wonen waren er nog geen kinderen, we werkten allebei fulltime, ik als prod. medewerker in 2 ploegen, mijn man als int. chauffeur. Als we dus terug zouden moeten komen dan kan ik ook niet gelijk weer fulltime gaan werken, tenminste dat wil ik mijn kinderen dan ook niet aandoen.Het wordt dan een stuk lastiger om zo'n huis te bekostigen.
Dat zijn dingen die hopelijk helemaal niet aan de orde zijn. Tegenover mijn man zou het ook niet fair zijn om voor de 2e keer terug te gaan naar nederland vanwege mij. Ik wil hem ook niet eeuwig aan het lijntje houden van wel naar australie, niet naar australie enz.
Afgelopen week ben ik al wel een beetje aan het rondkijken geweest voor een ordner met australische print erop maar ik heb die nog niet kunnen vinden. Hierin kan ik dan mooi al mijn paperassen verzamelen die ik nodig heb voor mijn partnervisum. Ik ben bij hema geweest, bij V&D, bij andere boek/kantoorhandels maar helaas. ze hebben ze niet. Ik woon in de achterhoek en hier heb je dus geen aussie winkels en om er via internet 1 te bestellen gaat me dan net iets te ver.
Ik denk dat ik maar gewoon een effen ordner koop, staat net zo netjes lijkt me. Het moet ook geen bonte creatie worden.
Ik wil binnenkort toch maar eens beginnen met het verzamelen van geboorte bewijzen, pasfoto's, huwelijksakte enz. De medicals en vog moeten dan wachten tot ik het huis verkocht heb of in ieder geval tot er zicht is op vertrek ivm de geldigheid van het visum. Mijn visum aanvraagformulier heb ik al ingevuld op paspoortnummer na.
Dit was het weer even voor nu.
Groetjes heidi
Pamandgeorge
Active Member
@ Hieidi76,
koop een ordner waar je zelf een voorblad in kan schuiven.
Google een leuk plaatje van Oz en print 'm op A4 formaat uit.
groetjes Johan
koop een ordner waar je zelf een voorblad in kan schuiven.
Google een leuk plaatje van Oz en print 'm op A4 formaat uit.
groetjes Johan
nesje
New Member
hoi heidi,
Ik snap jouw twijfels over je huis wel. Wij hadden die in het begin ook wel. Maar we hebben al besloten dat als we zouden moeten terugkomen (wat zeker niet de bedoeling is) we in een andere streek gaan wonen. waarschijnlijk de ardenen ofzo.
En ik heb nog steeds niet de moed gevonden om het te vertellen. Ik denk dat ik ga wachten tot mijn skills assessment binnen is. Dan is het toch veel zekerder...
Ach, ... ik zie wel. Eén van de dagen komt het er wel van ...
grtjes
Ik snap jouw twijfels over je huis wel. Wij hadden die in het begin ook wel. Maar we hebben al besloten dat als we zouden moeten terugkomen (wat zeker niet de bedoeling is) we in een andere streek gaan wonen. waarschijnlijk de ardenen ofzo.
En ik heb nog steeds niet de moed gevonden om het te vertellen. Ik denk dat ik ga wachten tot mijn skills assessment binnen is. Dan is het toch veel zekerder...
Ach, ... ik zie wel. Eén van de dagen komt het er wel van ...
grtjes
heidi76
Member
Hoi Nesje,
Ik hoop dat je assesment goed uitpakt zodat je verder kunt met plannen maken. Ik had vanavond ook even mijn ouders op bezoek en ook ik kon het nog niet uit mijn mond krijgen. Ik vind het ook een beetje vluchtig om het te zeggen als ze opstaan om weg te gaan. Af en toe wil ik het er wel uit schreeuwen. :x
Het is toch een vrij lastig onderwerp, hoe je het ook wendt of keert.
groetjes en succes
heidi
Ik hoop dat je assesment goed uitpakt zodat je verder kunt met plannen maken. Ik had vanavond ook even mijn ouders op bezoek en ook ik kon het nog niet uit mijn mond krijgen. Ik vind het ook een beetje vluchtig om het te zeggen als ze opstaan om weg te gaan. Af en toe wil ik het er wel uit schreeuwen. :x
Het is toch een vrij lastig onderwerp, hoe je het ook wendt of keert.
groetjes en succes
heidi
heidi76
Member
Nee, unfortunately .
het is beter om het snel te doen want dan kan ik ook onder de stoelen van de buurvrouw uit komen want ik had al gelijk zoiets van. mmmh, niet mijn smaak. niet alleen al vanwege de kleur want dat is wel te lakken en te schuren maar ook omdat het hout heel anders is qua poten en leuningen enz. als ik het nu mijn ouders had verteld dan had ik het haar ook gelijk kunnen zeggen. Dan was ik er gelijk van af.
Onze buren krijgen ook een rolberoerte als ik het hun vertel, dat weet ik zeker. Ze hebben hier genoeg familie in de buurt wonen maar wij zijn eigenlijk de enigste buren waar ze veel contact mee hebben. Ze zijn in de 60 maar hebben zelf helaas nooit geen kinderen kunnen krijgen. Ze beschouwen onze kinderen zo'n beetje als hun kinderen en de schoolfoto van kevin en jeremy staat bij hun op de schouw zodat iedereen hem kan zien.
We lopen regelmatig even heen en weer en zelfs kevin gaat regelmatig alleen"buurten" Meestal is de honger wel gelijk over als hij daar vandaan komt, haha. een hele hand vol spekjes gaat er mee naar huis.
Ik heb ooit wel eens tussen neus en lippen door verteld dat ik over dit gedoe zit na te denken maar ik denk niet dat ze beseft dat ik er serieus over nadenk. volgens haar ging ik pas over jaren en kon ik absoluut niet zonder mijn moeder en meer van dat soort dingen.
Bij alle opmerkingen van haar kant denk ik; ze weet of vermoedt echt niks. Ze praat over het naar de nieuwe school lopen die gebouwd gaat worden enz. allemaal dingen die ze waarschijnlijk niet eens meer meemaken.
Ik zou het er ook wel moeite mee hebben als ik het hun moest vertellen maar aan de andere kant heb ik ook zoiets van; waren onze kinderen er niet dan hadden we hoogstwaarschijnlijk ook niet zo veel contact, want dat was voorheen ook niet. Ik heb vaak het idee dat ze de helft niet mee krijgt wat ik haar vertel. ze gaat zo op in de kinderen dat ik denk dat ze mij totaal niet interessant vindt want ze onderbreekt me zonder pardon en dan gaat ze zelf weer verder met wat ze allemaal op het programma heeft staan. Een heel leuk mens, maar doooooooodvermoeiend.
De rest van de familie hoort het tzt wel van mijn ouders. Een neef van mij is 3 jaar geleden ook naar australie verhuisd en heeft het ook niet iedereen persoonlijk verteld, ook geen afscheidsfeestje.Toevallig was mijn tante een dag voor zijn vertrek jarig en die werd 65 dus daar is hij nog wel geweest.
groetjes heidi
groetjes heidi
het is beter om het snel te doen want dan kan ik ook onder de stoelen van de buurvrouw uit komen want ik had al gelijk zoiets van. mmmh, niet mijn smaak. niet alleen al vanwege de kleur want dat is wel te lakken en te schuren maar ook omdat het hout heel anders is qua poten en leuningen enz. als ik het nu mijn ouders had verteld dan had ik het haar ook gelijk kunnen zeggen. Dan was ik er gelijk van af.
Onze buren krijgen ook een rolberoerte als ik het hun vertel, dat weet ik zeker. Ze hebben hier genoeg familie in de buurt wonen maar wij zijn eigenlijk de enigste buren waar ze veel contact mee hebben. Ze zijn in de 60 maar hebben zelf helaas nooit geen kinderen kunnen krijgen. Ze beschouwen onze kinderen zo'n beetje als hun kinderen en de schoolfoto van kevin en jeremy staat bij hun op de schouw zodat iedereen hem kan zien.
We lopen regelmatig even heen en weer en zelfs kevin gaat regelmatig alleen"buurten" Meestal is de honger wel gelijk over als hij daar vandaan komt, haha. een hele hand vol spekjes gaat er mee naar huis.
Ik heb ooit wel eens tussen neus en lippen door verteld dat ik over dit gedoe zit na te denken maar ik denk niet dat ze beseft dat ik er serieus over nadenk. volgens haar ging ik pas over jaren en kon ik absoluut niet zonder mijn moeder en meer van dat soort dingen.
Bij alle opmerkingen van haar kant denk ik; ze weet of vermoedt echt niks. Ze praat over het naar de nieuwe school lopen die gebouwd gaat worden enz. allemaal dingen die ze waarschijnlijk niet eens meer meemaken.
Ik zou het er ook wel moeite mee hebben als ik het hun moest vertellen maar aan de andere kant heb ik ook zoiets van; waren onze kinderen er niet dan hadden we hoogstwaarschijnlijk ook niet zo veel contact, want dat was voorheen ook niet. Ik heb vaak het idee dat ze de helft niet mee krijgt wat ik haar vertel. ze gaat zo op in de kinderen dat ik denk dat ze mij totaal niet interessant vindt want ze onderbreekt me zonder pardon en dan gaat ze zelf weer verder met wat ze allemaal op het programma heeft staan. Een heel leuk mens, maar doooooooodvermoeiend.
De rest van de familie hoort het tzt wel van mijn ouders. Een neef van mij is 3 jaar geleden ook naar australie verhuisd en heeft het ook niet iedereen persoonlijk verteld, ook geen afscheidsfeestje.Toevallig was mijn tante een dag voor zijn vertrek jarig en die werd 65 dus daar is hij nog wel geweest.
groetjes heidi
groetjes heidi
[quote author=heidi76 link=topic=8368.msg118771#msg118771 date=1212611753]
Hoi hoi australiegangers,
Ik loop rond met het zelfde probleem als jullie. Hoe vertel ik het mijn moeder.10 jaar geleden ben ik naar australie geweet met een WHV. Mijn man is australier maar al wel een aantal jaren woonachtig in nederland. Hij wou graag terug dus hebben we het met behulp van een whv geprobeerd (ik met tegenzin)om te kijken of ik daar kon aarden. Dat werd destijds mijn man niet in dank afgenomen door mijn moeder. Ze had een brief naar mijn schoonouders gestuurd over mijn man en over zijn kijk op de toekomst(een beetje flierefluiterig) Het kwam er op neer dat mijn man niet de ideale schoonzoon is). Zowel mijn ouders als mijn schoonouders weten niet dat ik van deze brief afweet. Mijn schoonouders hebben mijn man de brief laten lezen en heeft de inhoud doorverteld aan mij. Uiteindelijk zijn we er maar 4,5 maand geweest om dat ik heimwee had.
[/quote]
Hoi Heidi,
Bovenstaand bericht is inmiddels al ruim een jaar geleden door jou gepost en nog steeds zit je er mee in je maag, wordt het niet eens tijd om opgelucht adem te kunnen halen? Denk aan jezelf en vertel het je moeder vandaag. Nee niet morgen of overmorgen of volgende week maar vandaag.
Ik zie het er uiteindelijk van komen dat ze er via via achter gaat komen en dan heb je helemaal de poppen aan het dansen.
Succes vandaag
Tom.
Hoi hoi australiegangers,
Ik loop rond met het zelfde probleem als jullie. Hoe vertel ik het mijn moeder.10 jaar geleden ben ik naar australie geweet met een WHV. Mijn man is australier maar al wel een aantal jaren woonachtig in nederland. Hij wou graag terug dus hebben we het met behulp van een whv geprobeerd (ik met tegenzin)om te kijken of ik daar kon aarden. Dat werd destijds mijn man niet in dank afgenomen door mijn moeder. Ze had een brief naar mijn schoonouders gestuurd over mijn man en over zijn kijk op de toekomst(een beetje flierefluiterig) Het kwam er op neer dat mijn man niet de ideale schoonzoon is). Zowel mijn ouders als mijn schoonouders weten niet dat ik van deze brief afweet. Mijn schoonouders hebben mijn man de brief laten lezen en heeft de inhoud doorverteld aan mij. Uiteindelijk zijn we er maar 4,5 maand geweest om dat ik heimwee had.
[/quote]
Hoi Heidi,
Bovenstaand bericht is inmiddels al ruim een jaar geleden door jou gepost en nog steeds zit je er mee in je maag, wordt het niet eens tijd om opgelucht adem te kunnen halen? Denk aan jezelf en vertel het je moeder vandaag. Nee niet morgen of overmorgen of volgende week maar vandaag.
Ik zie het er uiteindelijk van komen dat ze er via via achter gaat komen en dan heb je helemaal de poppen aan het dansen.
Succes vandaag
Tom.
perthpete
XPdite Sponsor
[quote author=Tommy T link=topic=10161.msg141895#msg141895 date=1246405364]
Hoi Heidi,
Bovenstaand bericht is inmiddels al ruim een jaar geleden door jou gepost en nog steeds zit je er mee in je maag, wordt het niet eens tijd om opgelucht adem te kunnen halen? Denk aan jezelf en vertel het je moeder vandaag. Nee niet morgen of overmorgen of volgende week maar vandaag.
Ik zie het er uiteindelijk van komen dat ze er via via achter gaat komen en dan heb je helemaal de poppen aan het dansen.
Succes vandaag
Tom.
[/quote]
My thoughts exactly!!
Hoi Heidi,
Bovenstaand bericht is inmiddels al ruim een jaar geleden door jou gepost en nog steeds zit je er mee in je maag, wordt het niet eens tijd om opgelucht adem te kunnen halen? Denk aan jezelf en vertel het je moeder vandaag. Nee niet morgen of overmorgen of volgende week maar vandaag.
Ik zie het er uiteindelijk van komen dat ze er via via achter gaat komen en dan heb je helemaal de poppen aan het dansen.
Succes vandaag
Tom.
[/quote]
My thoughts exactly!!
Sacha
Ass. Perth Promotor
Kom op meid! Door die zure appel heen bijten en gewoon vanavond binnen stappen bij je ouders: Ik moet jullie wat vertellen, ik ben niet zwanger en ga ook niet dood, maar ik ga wel emigreren naar Australie.
En dan alles even over je heen laten komen. Het zal echt nooit makkelijker worden, alleen maar moeilijker, je maakt je er steeds drukker om. En het is inderdaad al meer dan een jaar aan de gang meiske.... Get it over with!!!!!!!!!
We willen pas weer iets van je lezen als het goed nieuws is, omdat je het aan je moeder hebt verteld :grin:
Sas
En dan alles even over je heen laten komen. Het zal echt nooit makkelijker worden, alleen maar moeilijker, je maakt je er steeds drukker om. En het is inderdaad al meer dan een jaar aan de gang meiske.... Get it over with!!!!!!!!!
We willen pas weer iets van je lezen als het goed nieuws is, omdat je het aan je moeder hebt verteld :grin:
Sas
nesje
New Member
@ Sacha :
Deze zin is echt goed! Zo ga ik het aanpakken!
"Ik moet jullie wat vertellen, ik ben niet zwanger en ga ook niet dood, maar wij ga wel emigreren naar Australie."
We plannen deze zomer in augustus een reis van een week naar Frankrijk met m'n ouders. Dan moet het er gewoon van komen. Op het terras, met een lekker glaasje wijn en wat Franse kazen, ... kwestie van de juiste sfeer te creëren hé!
@ heidi :
ik snap echt voor je hoe moeilijk het is, maar we moeten erdoor meid! samen sterk?!
Deze zin is echt goed! Zo ga ik het aanpakken!
"Ik moet jullie wat vertellen, ik ben niet zwanger en ga ook niet dood, maar wij ga wel emigreren naar Australie."
We plannen deze zomer in augustus een reis van een week naar Frankrijk met m'n ouders. Dan moet het er gewoon van komen. Op het terras, met een lekker glaasje wijn en wat Franse kazen, ... kwestie van de juiste sfeer te creëren hé!
@ heidi :
ik snap echt voor je hoe moeilijk het is, maar we moeten erdoor meid! samen sterk?!
Gwen
XPdite Sponsor
[quote author=nesje link=topic=10161.msg141909#msg141909 date=1246430472]
@ Sacha :
Deze zin is echt goed! Zo ga ik het aanpakken!
"Ik moet jullie wat vertellen, ik ben niet zwanger en ga ook niet dood, maar wij ga wel emigreren naar Australie."
We plannen deze zomer in augustus een reis van een week naar Frankrijk met m'n ouders. Dan moet het er gewoon van komen. Op het terras, met een lekker glaasje wijn en wat Franse kazen, ... kwestie van de juiste sfeer te creëren hé!
[/quote]
Hmm zou je dat wel doen op een vakantie? Wie weet pakken ze het heeel slecht op, en is heel je vakantie verpest.
Ik zou het inderdaad gewoon vandaag vertellen. Dan hebben ze nog even de tijd voor augustus om er aan te wennen, voordat jullie aan elkaar vast zitten op vakantie.
@ Sacha :
Deze zin is echt goed! Zo ga ik het aanpakken!
"Ik moet jullie wat vertellen, ik ben niet zwanger en ga ook niet dood, maar wij ga wel emigreren naar Australie."
We plannen deze zomer in augustus een reis van een week naar Frankrijk met m'n ouders. Dan moet het er gewoon van komen. Op het terras, met een lekker glaasje wijn en wat Franse kazen, ... kwestie van de juiste sfeer te creëren hé!
[/quote]
Hmm zou je dat wel doen op een vakantie? Wie weet pakken ze het heeel slecht op, en is heel je vakantie verpest.
Ik zou het inderdaad gewoon vandaag vertellen. Dan hebben ze nog even de tijd voor augustus om er aan te wennen, voordat jullie aan elkaar vast zitten op vakantie.