Wanneer de familie vertellen?
- Thread starter nesje
- Start date
heidi76
Member
Hoi Alie,
Het is ook niet echt dat ik twijfel maar het gaat nu wel serieus worden met dingen regelen zoals het visum, het huis en andere bijkomstigheden.
Mijn moeders reactie had waarschijnlijk ook wel te maken met hun ruzie. Het was misschien een slechte timing maar een goed moment is het toch nooit zegt iedereen op deze site.
Volgens mijn vader is het niet de andere kant van de wereld :grin:... nou pa, wel bijna.
Hij was blij dat het dit was en niet een van ons ernstig ziek was.
Ik had gewoon mijn moeder even willen bellen om te horen hoe het ging na het gebleer van vanmorgen. Een positief ding; ze heeft me nog niet de deur gewezen :grin: Wat ze wel gelijk zei was dat ze de kinderen, mijn kinderen niet kon missen, maar mij blijkbaar wel.
Het gekste is dat zelfs Darren ervan op keek toen ik met rode ogen thuis kwam en vertelde dat ik het verteld had. Hij had er al bijna opgerekend dat we toch hier zouden blijven... de grapjas!!!
Groetjes heidi
Het is ook niet echt dat ik twijfel maar het gaat nu wel serieus worden met dingen regelen zoals het visum, het huis en andere bijkomstigheden.
Mijn moeders reactie had waarschijnlijk ook wel te maken met hun ruzie. Het was misschien een slechte timing maar een goed moment is het toch nooit zegt iedereen op deze site.
Volgens mijn vader is het niet de andere kant van de wereld :grin:... nou pa, wel bijna.
Hij was blij dat het dit was en niet een van ons ernstig ziek was.
Ik had gewoon mijn moeder even willen bellen om te horen hoe het ging na het gebleer van vanmorgen. Een positief ding; ze heeft me nog niet de deur gewezen :grin: Wat ze wel gelijk zei was dat ze de kinderen, mijn kinderen niet kon missen, maar mij blijkbaar wel.
Het gekste is dat zelfs Darren ervan op keek toen ik met rode ogen thuis kwam en vertelde dat ik het verteld had. Hij had er al bijna opgerekend dat we toch hier zouden blijven... de grapjas!!!
Groetjes heidi
alieNL
Well-Known Member
Oh wat ik er nog bij wou zeggen. Als je nu gaat bellen is de kans groot dat je nog een k** gesprek hebt, en je je nog slechter gaat voelen, dus niet doen! Je moeder is nu toch al licht geirriteerd.. nu bellen maakt het volgens mij alleen maar erger. Gewoon even af laten koelen en hen de eerste stap laten zetten. Zodra je vader en moeder dingen bij hebben gelegd denk ik (lijkt mij) dat je vader nog wel wat op je moeder zal inpraten. En het is jouw beslissing, jij gaat eindelijk je stap naar onafhankelijkheid maken 
en dat dat niet in je moeder haar planning lag.. nou ja, daar moet zij maar mee leven, niet jij!
Succes!!
EDIT: dit schreef ik terwijl jij ook je berichtje aan 't schrijven was
en dat dat niet in je moeder haar planning lag.. nou ja, daar moet zij maar mee leven, niet jij!Succes!!
EDIT: dit schreef ik terwijl jij ook je berichtje aan 't schrijven was
heidi76
Member
Hoi allemaal,
Ik heb intussen ook mijn tante even op de hoogte gebracht en die kent natuurlijk de situatie tussen mijn ouders beter dan jullie allemaal en die zegt hetzelfde; het was gewoon een ongelukkige samenloop van omstandigheden en ik moest me niet schuldig voelen,(wat ik nu natuurlijk wel doe).
Ze zei ook dat ik haar ook niet moest gaan bellen, maar dat ik haar de eerste stap moet laten zetten als ze enigszins afgekoeld is.
Ik wacht dus wel af. Ik hou me in eerste instantie wel aan de gedachte vast dat mijn vader in ieder geval wel realistisch was . Hij zal het ook niet leuk vinden dat we gaan maar het is onze keus zei hij.
Groetjes heidi
Ik heb intussen ook mijn tante even op de hoogte gebracht en die kent natuurlijk de situatie tussen mijn ouders beter dan jullie allemaal en die zegt hetzelfde; het was gewoon een ongelukkige samenloop van omstandigheden en ik moest me niet schuldig voelen,(wat ik nu natuurlijk wel doe).
Ze zei ook dat ik haar ook niet moest gaan bellen, maar dat ik haar de eerste stap moet laten zetten als ze enigszins afgekoeld is.
Ik wacht dus wel af. Ik hou me in eerste instantie wel aan de gedachte vast dat mijn vader in ieder geval wel realistisch was . Hij zal het ook niet leuk vinden dat we gaan maar het is onze keus zei hij.
Groetjes heidi
Sacha
Ass. Perth Promotor
Meid, wat ben ik trots op je!!!!!!!! :cheer: :balloons: :humble: :applaus: :applaus: :applaus: :applaus: :applaus: :applaus:
Meer plaatjes om mijn waardering naar je toe te sturen kan ik niet vinden. Het was een moeilijke stap, maar het is je gelukt. Ik weet zeker dat de rest nu ook allemaal goed gaat komen.
Meer plaatjes om mijn waardering naar je toe te sturen kan ik niet vinden. Het was een moeilijke stap, maar het is je gelukt. Ik weet zeker dat de rest nu ook allemaal goed gaat komen.
Catkin
XPdite Sponsor
Het is goed dat je het hebt verteld, ondanks dat de timing voor je moeder niet perfect was (maar daar kun jij niks aan doen). Geef haar even de tijd om te laten wennen. Natuurlijk is het vervelend en weet je niet zo goed wat je ermee aanmoet, maar op dit moment kun je weinig voor haar betekenen. Als de rust weer wat is wedergekeerd krijg je misschien wel de kans om het eens rustig aan haar uit te leggen. Wellicht is de schok nu nog te groot, maar je zal merken dat als alles weer wat rustiger is, ook je moeder vragen zal gaan stellen. Dat is het moment waarop ook zij toe is aan meer informatie. Als je haar ziet kun je natuurlijk altijd nog eens wat laten vallen.
Succes ermee
Wat betreft de twijfel:
Twijfel komt en gaat en daar zul je in je hele proces wellicht nog vaker mee te maken hebben. het is niet zo dat je naar de andere kant van de stad verhuisd, de andere kant van de wereld is toch net weer even een stap verder. Een emigratie proces duurt lang, kost veel en ondertussen zul je hier ook dingen tegenkomen die twijfel zaaien. Ook het idee dat je daar toch weer opnieuw moet beginnen met het opbouwen van je leven zal soms twijfel met zich meebrengen. Dat is heel normaal. Ik twijfel zelf ook regelmatog, terwijl de reacties in mijn omgeving toch redelijk positief zijn... Het is niet niks. Belangrijk is dat de twijfel er mag zijn (wellicht inderdaad niet heel handig deze in dit stadium met je ouders te bespreken) en accepteer ook dat er wellicht nog meer momenten van twijfel zullen volgen. Echter zijn er ook meer en langere periodes waarin je wel zeker weet wat je wilt en dat is belangrijk. Je laat hier toch een hoop achter, een heel verleden ligt hier, dat is niet niks.
Succes ermee
Wat betreft de twijfel:
Twijfel komt en gaat en daar zul je in je hele proces wellicht nog vaker mee te maken hebben. het is niet zo dat je naar de andere kant van de stad verhuisd, de andere kant van de wereld is toch net weer even een stap verder. Een emigratie proces duurt lang, kost veel en ondertussen zul je hier ook dingen tegenkomen die twijfel zaaien. Ook het idee dat je daar toch weer opnieuw moet beginnen met het opbouwen van je leven zal soms twijfel met zich meebrengen. Dat is heel normaal. Ik twijfel zelf ook regelmatog, terwijl de reacties in mijn omgeving toch redelijk positief zijn... Het is niet niks. Belangrijk is dat de twijfel er mag zijn (wellicht inderdaad niet heel handig deze in dit stadium met je ouders te bespreken) en accepteer ook dat er wellicht nog meer momenten van twijfel zullen volgen. Echter zijn er ook meer en langere periodes waarin je wel zeker weet wat je wilt en dat is belangrijk. Je laat hier toch een hoop achter, een heel verleden ligt hier, dat is niet niks.
Marijs
XPdite Sponsor
Goed zo! Heid, ik ben trots op je!!Eerlijk gezegd vind ik de reactie van je moeder niet gepast, maar dat terzijde.
Ik bedoel, dat ze schrikt is logisch. Maar naar binnen rennen en niet terugkomen
past een volwassen vrouw niet. Maar ik wil je moeder verder niet bekritiseren,
dat is van mijn kant ook niet gepast...!
dat je vader zo rustig reageert is hartstikke fijn. Dat relativeert weer he?
Hij zal zijn kant van het verhaal ook aan je moeder vertellen, en inderdaad, geef
het even rustig de tijd. Alles moet bezinken, en zeker dit.
De twijfels...probeer er niet teveel aan toe te geven. (en dat zeg ik...
) Maar het hoort erbij. Echt.
Volgende week kijk je er heel anders tegenaan, dat beloof ik!
Nou joh, ben helemaal opgelaten dat je het hebt verteld! Het lucht ook op he?
groetjes!
heidi76
Member
Hoi Marijs,
Het voelt nu al beter dan vanmiddag. Ben net met Kevin naar zwemles geweest en dan kun je je gedachten toch even verzetten. Het lucht inderdaad op. En daarnaast had ik vanmiddag ook even een fijn gesprek met mijn tante en zij heeft me ook even met beide benen op de grond gezet dat ik me vooral niet schuldig moest voelen.
Er zijn niet echt twijfels dat ik het niet moet doorzetten hoor. Het komt allemaal zo dichtbij en dan is het toch vrij serieus. Mijn schoonmoeder heeft er al een tijdje achteraan gezeten dat ik het zou vertellen maar nu ik het daadwerkelijk gedaan heb weet ze nog niet. We bellen alleen zondags. Ik heb dus nog 6 dagen dus ik hoop dat mijn moeder deze week nog een keer uit zichzelf langskomt voor een verhelderend gesprek want dan kan ik ook weer verder met andere mensen inlichten, zoals buurt en overige familieleden van darren die hier in nederland wonen.
De naaste buren wil ik het zowieso vertellen voor het "tekoop"bordje in de tuin staat Eerder zet ik er ook niks over op hyves.
Wil eerst mijn moeder de tijd geven om er aan te wennen voor ze met de rest geconfronteerd wordt.
We willen ook eerst even een beetje in huis de boel opknappen. Voor september staat het wel in de tuin denk ik. Ik ga ook geen honderden euro's meer spenderen aan alles want dat zie je op korte termijn ook niet meer terug in de verkoopprijs. We hebben hier een gewilde wijk. Over het algemeen staan de huizen niet langer dan 6 maanden te koop, een enkele uitzondering daargelaten. We zien wel waar het schip strand
groetjes heidi
Het voelt nu al beter dan vanmiddag. Ben net met Kevin naar zwemles geweest en dan kun je je gedachten toch even verzetten. Het lucht inderdaad op. En daarnaast had ik vanmiddag ook even een fijn gesprek met mijn tante en zij heeft me ook even met beide benen op de grond gezet dat ik me vooral niet schuldig moest voelen.
Er zijn niet echt twijfels dat ik het niet moet doorzetten hoor. Het komt allemaal zo dichtbij en dan is het toch vrij serieus. Mijn schoonmoeder heeft er al een tijdje achteraan gezeten dat ik het zou vertellen maar nu ik het daadwerkelijk gedaan heb weet ze nog niet. We bellen alleen zondags. Ik heb dus nog 6 dagen dus ik hoop dat mijn moeder deze week nog een keer uit zichzelf langskomt voor een verhelderend gesprek want dan kan ik ook weer verder met andere mensen inlichten, zoals buurt en overige familieleden van darren die hier in nederland wonen.
De naaste buren wil ik het zowieso vertellen voor het "tekoop"bordje in de tuin staat Eerder zet ik er ook niks over op hyves.
Wil eerst mijn moeder de tijd geven om er aan te wennen voor ze met de rest geconfronteerd wordt.
We willen ook eerst even een beetje in huis de boel opknappen. Voor september staat het wel in de tuin denk ik. Ik ga ook geen honderden euro's meer spenderen aan alles want dat zie je op korte termijn ook niet meer terug in de verkoopprijs. We hebben hier een gewilde wijk. Over het algemeen staan de huizen niet langer dan 6 maanden te koop, een enkele uitzondering daargelaten. We zien wel waar het schip strand
groetjes heidi
Hoi Heidi,
Ontzettend knap en moedig dat je het nu eindelijk vertelt hebt dacht echt dat het er nooit van zou komen, nu hoeven we Lost ook niet meer te vragen je account te blokkeren. Wat is nu de planning dat je voor de kerst in Australie bent?
Succes met alles afsluiten in Nederland en ik kan je zeggen het leven in Victoria is goed!
Ontzettend knap en moedig dat je het nu eindelijk vertelt hebt dacht echt dat het er nooit van zou komen, nu hoeven we Lost ook niet meer te vragen je account te blokkeren. Wat is nu de planning dat je voor de kerst in Australie bent?
Succes met alles afsluiten in Nederland en ik kan je zeggen het leven in Victoria is goed!
Kathren
XPdite Sponsor
Jeeejjjjj Heidi wat goed van je!!!!! Echt super!
Dat je moeder zo reageert is (haal ik uit wat je allemaal geschreven hebt) logisch. Gun je moeder haar eigen emoties en verwerking van jullie mededeling. Zoals de anderen zeggen laat haar maar even en gun haar tijd en ruimte. Die tijdsduur is niet voor jou om te bepalen. Hoe jij je best ook doet, dit kan jij toch niet wegnemen. Ben wel heel blij dat je vader super reageert. Laat hem dit met jou moeder bespreken en verwerken. Voel jezelf nou eens niet overal verantwoordelijk voor :wink:
Nogmaals goed gedaan!
Tjonge, jonge, wat zo'n onderwerp ineens allemaal kan veroorzaken :grin:
Echt super!Dat je moeder zo reageert is (haal ik uit wat je allemaal geschreven hebt) logisch. Gun je moeder haar eigen emoties en verwerking van jullie mededeling. Zoals de anderen zeggen laat haar maar even en gun haar tijd en ruimte. Die tijdsduur is niet voor jou om te bepalen. Hoe jij je best ook doet, dit kan jij toch niet wegnemen. Ben wel heel blij dat je vader super reageert. Laat hem dit met jou moeder bespreken en verwerken. Voel jezelf nou eens niet overal verantwoordelijk voor :wink:
Nogmaals goed gedaan!
Tjonge, jonge, wat zo'n onderwerp ineens allemaal kan veroorzaken :grin:
skippie
XPdite Sponsor
he he he meid,eindelijk.... GOED ZO!
Laat ze maar even wennen aan het idee.Bedenk dat het om JOU toekomst gaat. Ze zal waarschijnlijk vaker negatief praten over jullie emigratie. So be it.Dit doet mijn broer ook constant. Dingen opnoemen die me daar tegen zullen vallen....
Voor hun is het niet leuk, maar ga niet mee in haar gevoel, daar moet ze zelf uitkomen.En gelukkig heb je een nuchtere vader, die kan haar wel helpen.
Joh en die twijfels, ik denk dat iedereen die wel kent? Ik tenminste ook hoor.Heel irritant, maar ja, zoals je van iedereen hoort : het hoort erbij :|
Ingrid
Laat ze maar even wennen aan het idee.Bedenk dat het om JOU toekomst gaat. Ze zal waarschijnlijk vaker negatief praten over jullie emigratie. So be it.Dit doet mijn broer ook constant. Dingen opnoemen die me daar tegen zullen vallen....
Voor hun is het niet leuk, maar ga niet mee in haar gevoel, daar moet ze zelf uitkomen.En gelukkig heb je een nuchtere vader, die kan haar wel helpen.
Joh en die twijfels, ik denk dat iedereen die wel kent? Ik tenminste ook hoor.Heel irritant, maar ja, zoals je van iedereen hoort : het hoort erbij :|
Ingrid
heidi76
Member
[quote author=skippie link=topic=10161.msg143059#msg143059 date=1247564243]
he he he meid,eindelijk.... GOED ZO!
Laat ze maar even wennen aan het idee.Bedenk dat het om JOU toekomst gaat. Ze zal waarschijnlijk vaker negatief praten over jullie emigratie. So be it.Dit doet mijn broer ook constant. Dingen opnoemen die me daar tegen zullen vallen....
Voor hun is het niet leuk, maar ga niet mee in haar gevoel, daar moet ze zelf uitkomen.En gelukkig heb je een nuchtere vader, die kan haar wel helpen.
Joh en die twijfels, ik denk dat iedereen die wel kent? Ik tenminste ook hoor.Heel irritant, maar ja, zoals je van iedereen hoort : het hoort erbij :|
Ingrid
[/quote]
Ingrid,
Van die nuchtere vader van gisteren was niks over hoor. Ze zijn net hier geweest. Mijn moeder snapt er niks van, heeft het ook nooit aan zien komen dat we zouden gaan. Dat verhaaltje wat ik laatst schreef over wat ze ooit had gezegd tegen mijn oom over begraven cremeren was voor later bedoeld. Ze had dus verwacht dat we pas over jaren daar heen gingen.
Ook mijn vader was hier met roodbetraande ogen. Hij had ook een slapeloze nacht geest. Dat wat hij me gisteren allemaal heeft toegezegd zal helaas wel niet gebeuren. Hij wilde ieder jaar wel langskomen maar mijn moeder heeft het blijbaar weer met beide benen op de grond gezet. Volgens haar kan het niet eerder dan het huis verkocht is.
Ook met ons huis zag ze de bui al hangen; er zou veel geld bij moeten en ook in australie moesten we weer met lege handen beginnen omdat we niks mee nemen qua meubels, terwijl we het hier goed voor elkaar hebben.
Nu heb ik dus mijn ouders over de toeren geholpen en nu komt darren in eens met dat hij al rekening gehouden had met het feit dat we hier zouden blijven en het huis op knappen.
Mjin moeder zou de lange reis niet aan kunnen en ze was er van overtuigd dat we elkaar nooit meer zouden zien. Mijn vader had haar al veel dingen afgenomen; het werk in de winkel, kaarten enz en nu zou ik haar ook nog de kinderen ontnemen. Dat was te veel van het goede voor haar.
Ook snapte ze niet waarom ik nu weer zou gaan en het toen niet vol kon houden. Als ik toen was gebleven had ze er mee kunnen leven maar niet nu de kinderen erbij zijn. Ze heeft het alleen over de kinderen. Ik tel blijkbaar niet mee.
Wat ik dus vooraf al verwachtte is dus uitgekomen. Ik heb het net aan de telefoon met darren over gehad en die had wel in de gaten dat ik het er moeilijk mee had. Ik wou dat ik het terug kon draaien.
Niet dat ik het niet wil hoor maar dit kost me wel heel veel moeite om hier mee te dealen.
Mijn broer weet het nu ook met dat mijn moeder gisteren met rode ogen in de keuken zat. hij woont dus nog thuis. hij is ook geschrokken maar heeft nog geen reactie gegeven van dit alles, terwijl ik gisteren toch even met hem heb gechat op hyves.
groetjes heidi
he he he meid,eindelijk.... GOED ZO!
Laat ze maar even wennen aan het idee.Bedenk dat het om JOU toekomst gaat. Ze zal waarschijnlijk vaker negatief praten over jullie emigratie. So be it.Dit doet mijn broer ook constant. Dingen opnoemen die me daar tegen zullen vallen....
Voor hun is het niet leuk, maar ga niet mee in haar gevoel, daar moet ze zelf uitkomen.En gelukkig heb je een nuchtere vader, die kan haar wel helpen.
Joh en die twijfels, ik denk dat iedereen die wel kent? Ik tenminste ook hoor.Heel irritant, maar ja, zoals je van iedereen hoort : het hoort erbij :|
Ingrid[/quote]
Ingrid,
Van die nuchtere vader van gisteren was niks over hoor. Ze zijn net hier geweest. Mijn moeder snapt er niks van, heeft het ook nooit aan zien komen dat we zouden gaan. Dat verhaaltje wat ik laatst schreef over wat ze ooit had gezegd tegen mijn oom over begraven cremeren was voor later bedoeld. Ze had dus verwacht dat we pas over jaren daar heen gingen.
Ook mijn vader was hier met roodbetraande ogen. Hij had ook een slapeloze nacht geest. Dat wat hij me gisteren allemaal heeft toegezegd zal helaas wel niet gebeuren. Hij wilde ieder jaar wel langskomen maar mijn moeder heeft het blijbaar weer met beide benen op de grond gezet. Volgens haar kan het niet eerder dan het huis verkocht is.
Ook met ons huis zag ze de bui al hangen; er zou veel geld bij moeten en ook in australie moesten we weer met lege handen beginnen omdat we niks mee nemen qua meubels, terwijl we het hier goed voor elkaar hebben.
Nu heb ik dus mijn ouders over de toeren geholpen en nu komt darren in eens met dat hij al rekening gehouden had met het feit dat we hier zouden blijven en het huis op knappen.
Mjin moeder zou de lange reis niet aan kunnen en ze was er van overtuigd dat we elkaar nooit meer zouden zien. Mijn vader had haar al veel dingen afgenomen; het werk in de winkel, kaarten enz en nu zou ik haar ook nog de kinderen ontnemen. Dat was te veel van het goede voor haar.
Ook snapte ze niet waarom ik nu weer zou gaan en het toen niet vol kon houden. Als ik toen was gebleven had ze er mee kunnen leven maar niet nu de kinderen erbij zijn. Ze heeft het alleen over de kinderen. Ik tel blijkbaar niet mee.
Wat ik dus vooraf al verwachtte is dus uitgekomen. Ik heb het net aan de telefoon met darren over gehad en die had wel in de gaten dat ik het er moeilijk mee had. Ik wou dat ik het terug kon draaien.
Niet dat ik het niet wil hoor maar dit kost me wel heel veel moeite om hier mee te dealen.
Mijn broer weet het nu ook met dat mijn moeder gisteren met rode ogen in de keuken zat. hij woont dus nog thuis. hij is ook geschrokken maar heeft nog geen reactie gegeven van dit alles, terwijl ik gisteren toch even met hem heb gechat op hyves.
groetjes heidi
Kathren
XPdite Sponsor
[quote author=heidi76 link=topic=10161.msg143062#msg143062 date=1247569539]
Ingrid,
Volgens haar kan het niet eerder dan het huis verkocht is.
Ook met ons huis zag ze de bui al hangen; er zou veel geld bij moeten en ook in australie moesten we weer met lege handen beginnen omdat we niks mee nemen qua meubels, terwijl we het hier goed voor elkaar hebben.
Nu heb ik dus mijn ouders over de toeren geholpen en nu komt darren in eens met dat hij al rekening gehouden had met het feit dat we hier zouden blijven en het huis op knappen.
Mjin moeder zou de lange reis niet aan kunnen en ze was er van overtuigd dat we elkaar nooit meer zouden zien. Mijn vader had haar al veel dingen afgenomen; het werk in de winkel, kaarten enz en nu zou ik haar ook nog de kinderen ontnemen. Dat was te veel van het goede voor haar.
Ook snapte ze niet waarom ik nu weer zou gaan en het toen niet vol kon houden. Als ik toen was gebleven had ze er mee kunnen leven maar niet nu de kinderen erbij zijn. Ze heeft het alleen over de kinderen. Ik tel blijkbaar niet mee.
Wat ik dus vooraf al verwachtte is dus uitgekomen. Ik heb het net aan de telefoon met darren over gehad en die had wel in de gaten dat ik het er moeilijk mee had. Ik wou dat ik het terug kon draaien.
Niet dat ik het niet wil hoor maar dit kost me wel heel veel moeite om hier mee te dealen.
Mijn broer weet het nu ook met dat mijn moeder gisteren met rode ogen in de keuken zat. hij woont dus nog thuis. hij is ook geschrokken maar heeft nog geen reactie gegeven van dit alles, terwijl ik gisteren toch even met hem heb gechat op hyves.
groetjes heidi
[/quote]
Hej Heidi, heb een aantal dingen uit de quote van jouw verhaal weggehaald en andere dingen laten staan. Waarom?
Er worden materialistische dingen aangehaald en emoties/geluk van anderen. Er wordt geen enkele keer gesproken over jouw en Darren's geluk!? Misschien toch nog extra aanhalen in de vervolg gesprekken. Tuurlijk zal de schok nu groot zijn, geef ze alleen tijd om aan alles te wennen. Tijd, tijd en nog eens tijd. En vooral laat je geen schuldgevoel aanpraten....
Niet iedereen heeft een moeder die zelf het liefst in Australie was gebleven en daarom haar dochter nu zo goed begrijpt.
Ingrid,
Volgens haar kan het niet eerder dan het huis verkocht is.
Ook met ons huis zag ze de bui al hangen; er zou veel geld bij moeten en ook in australie moesten we weer met lege handen beginnen omdat we niks mee nemen qua meubels, terwijl we het hier goed voor elkaar hebben.
Nu heb ik dus mijn ouders over de toeren geholpen en nu komt darren in eens met dat hij al rekening gehouden had met het feit dat we hier zouden blijven en het huis op knappen.
Mjin moeder zou de lange reis niet aan kunnen en ze was er van overtuigd dat we elkaar nooit meer zouden zien. Mijn vader had haar al veel dingen afgenomen; het werk in de winkel, kaarten enz en nu zou ik haar ook nog de kinderen ontnemen. Dat was te veel van het goede voor haar.
Ook snapte ze niet waarom ik nu weer zou gaan en het toen niet vol kon houden. Als ik toen was gebleven had ze er mee kunnen leven maar niet nu de kinderen erbij zijn. Ze heeft het alleen over de kinderen. Ik tel blijkbaar niet mee.
Wat ik dus vooraf al verwachtte is dus uitgekomen. Ik heb het net aan de telefoon met darren over gehad en die had wel in de gaten dat ik het er moeilijk mee had. Ik wou dat ik het terug kon draaien.
Niet dat ik het niet wil hoor maar dit kost me wel heel veel moeite om hier mee te dealen.
Mijn broer weet het nu ook met dat mijn moeder gisteren met rode ogen in de keuken zat. hij woont dus nog thuis. hij is ook geschrokken maar heeft nog geen reactie gegeven van dit alles, terwijl ik gisteren toch even met hem heb gechat op hyves.
groetjes heidi
[/quote]
Hej Heidi, heb een aantal dingen uit de quote van jouw verhaal weggehaald en andere dingen laten staan. Waarom?
Er worden materialistische dingen aangehaald en emoties/geluk van anderen. Er wordt geen enkele keer gesproken over jouw en Darren's geluk!? Misschien toch nog extra aanhalen in de vervolg gesprekken. Tuurlijk zal de schok nu groot zijn, geef ze alleen tijd om aan alles te wennen. Tijd, tijd en nog eens tijd. En vooral laat je geen schuldgevoel aanpraten....
Niet iedereen heeft een moeder die zelf het liefst in Australie was gebleven en daarom haar dochter nu zo goed begrijpt.
Catkin
XPdite Sponsor
Wat een vervelende reactie. Ik denk dat je ze inderdaad veel tijd moet geven. En hoe lastig ook: blijf bij je eigen beslissingen. Neem geen beslissingen over wel/ niet gaan aan de hand van de reacties van anderen. Jij moet je eigen keuzes maken en koers geven aan je leven, zoals jij dat wilt. Doe je dat niet, krijg je ontzettend veel spijt en wordt je zelf alleen maar ongelukkig. Tuurlijk hebben je ouders liever dat je niet gaat. Hoe moeilijk ook en hoe vervelend hun reactie nu ook is (en wellicht ook wat "egoistisch", doordat ze het nu vanuit hun egen geluk bekijken) het geeft wel aan dat ze om jullie geven. Ze willen hun kind niet kwijtraken.
Ondanks de pijn die het hun doet, denk ik dat je zelf moet nagaan: waar word ik gelukkig van, wat is het beste voor mijn gezin? Voor je broer is het bijna onmogelijk om te reageren lijkt me. Als hij blij voor jullie is, zal dat voelen alsof hij je ouders afvalt, als hij met zijn ouders meegaat, valt hij jou af. Daarnaast zit hij ook nog met zijn eigen emoties.
Zo te horen heeft je moeder momenteel meer aan haar hoofd dan de emigratie en lijkt haar reactie niet alleen hiermee te maken te hebben. Het lijkt meer de bekende druppel. Blijf ze uitleggen waarom je wilt gaan en wellicht is het ook eens goed apart met hen te praten. Geef aan bij je vader dat je zijn eerste reactie zo prettig vond. Leg aan beide uit dat je wel weggaat, maar dat je er wel altijd voor hen zal zijn, waar je ook te wereld woont. En geef vooral ook aan te begrijpen dat het moeilijk is voor hen, maar dat je voor je eigen geluk moet kiezen, hoe vervelend dat ook voor hen is.
Er komt een moment dat ze moeten accepteren dat je weggaat, wanneer dat is is echter moeilijk te zeggen. Hou er rekening mee dat ze er voorlopig nog veel moeite mee zullen hebben. Maar ondanks dat, sluit ze niet buiten. Begin een blog en mail ze elke blog toe (kn je automatisch laten doen)...
Wellicht heb je nog iets aan deze links (laat het je ouders lezen?):
http://www.kidsoverzee.com/achterblijvers.html
http://emigratieverhaal.nl/index.php?option=com_content&task=view&id=267&Itemid=93
Ondanks de pijn die het hun doet, denk ik dat je zelf moet nagaan: waar word ik gelukkig van, wat is het beste voor mijn gezin? Voor je broer is het bijna onmogelijk om te reageren lijkt me. Als hij blij voor jullie is, zal dat voelen alsof hij je ouders afvalt, als hij met zijn ouders meegaat, valt hij jou af. Daarnaast zit hij ook nog met zijn eigen emoties.
Zo te horen heeft je moeder momenteel meer aan haar hoofd dan de emigratie en lijkt haar reactie niet alleen hiermee te maken te hebben. Het lijkt meer de bekende druppel. Blijf ze uitleggen waarom je wilt gaan en wellicht is het ook eens goed apart met hen te praten. Geef aan bij je vader dat je zijn eerste reactie zo prettig vond. Leg aan beide uit dat je wel weggaat, maar dat je er wel altijd voor hen zal zijn, waar je ook te wereld woont. En geef vooral ook aan te begrijpen dat het moeilijk is voor hen, maar dat je voor je eigen geluk moet kiezen, hoe vervelend dat ook voor hen is.
Er komt een moment dat ze moeten accepteren dat je weggaat, wanneer dat is is echter moeilijk te zeggen. Hou er rekening mee dat ze er voorlopig nog veel moeite mee zullen hebben. Maar ondanks dat, sluit ze niet buiten. Begin een blog en mail ze elke blog toe (kn je automatisch laten doen)...
Wellicht heb je nog iets aan deze links (laat het je ouders lezen?):
http://www.kidsoverzee.com/achterblijvers.html
http://emigratieverhaal.nl/index.php?option=com_content&task=view&id=267&Itemid=93