Van dagelijks naar Xpdite checken moet ik bekennen dat ook wij nu die mensen zijn geworden die na de verhuizing (te) weinig maar van zich laten horen. Na de hele opbouw hier naartoe is het eigenlijk allemaal best wel "gewoontjes" als je hier eenmaal een tijdje bent, zeker nu we allebei werk hebben. Gewoontjes is alles behalve negatief bedoeld, maar als je het over emigreren hebt tegen mensen in Nederland, dan wordt vaak gedacht dat je je leven radicaal hebt omgooit. Maar in werkelijkheid lijkt het hier best op ons leven in Amsterdam. We staan ook hier gewoon 's ochtends vroeg op, gaan naar werk en komen 's avonds weer thuis. Ik doe er zelfs even lang over om naar m’n werk te fietsen. Je begint de stad steeds beter te kennen, hoe dingen werken, waar je moet zijn.
Natuurlijk zijn er een hoop verschillen, maar op een gegeven moment vergeet je een beetje hoe Nederland was. Je denkt niet meer na over de verschillen. Je denkt eigenlijk in z'n geheel nog maar heel weinig aan Nederland. Dit is thuis, en thuis lig je soms schaamteloos een hele zaterdag in je onesie met een zak chips en twee katten op de bank. Mensen in Nederland snappen dat soms niet. Hoe kun je in dat mythische Australië ook maar een minuut verspillen aan iets anders dan het knuffelen van Koalas, surfen, snorkelen, hiken etc.? Maar in Nederland sta je toch ook niet steeds bij de windmolens met een kaasblokje in de hand?
Tussen de "gewone" dagelijkse dingen zitten nog bijna dagelijks hoogtepuntjes. Soms is het iets kleins als vanuit de trein de baai kunnen zien of vanuit m'n kantoor de bergen (of ook de baai als ik naar een ander raam loop) dat je weer even dat wow-gevoel hebt. Andere momenten zijn er als je de stad uit gaat. Welke kant je ook op gaat, het is altijd mooier dan je verwacht. Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit wen aan de rust die je krijgt van die uitgestrekt stukken niks. En dan zijn er nog ontelbaar kleine andere dingetjes waardoor het hier voor ons zoveel fijner leven is. Teveel om op te noemen.
We kijken nu enorm uit naar onze ouders en broers die hierheen komen. Om hen te laten zien hoe geweldig het hier is. Ze kennen de verhalen, ze weten hoe blij we hier zijn, maar het is onmogelijk om ze het te laten ervaren via een foto of video chat.
Ik heb geen hele specifieke dingen om te delen, maar wilde toch een updateje doen. Hierheen komen is één van de, zo niet het beste is wat we ooit gedaan hebben
