Het klinkt misschien vreemd, maar we hebben, na rijp beraad, besloten om alles gewoon door te laten lopen.
Dus; 'Gewoon' mijn baan opgezegd per 1 juli (jippie-joepie- wat voelt dat goed!!) op de laatste dag voor de mei vakantie.
Onze gedachte is; als het goed gaat de komende tijd kunnen we waarschijnlijk er wel een tijd tussenuit, zo kunnen we in ieder geval reizen, en misschien beginnen met settelen.
Ik denk dat het belangrijk is voor onze kinderen deze periode duidelijk te laten verlopen, ze hebben ze zich zo ingesteld op vertrek (en zich er eindelijk mee verzoend)
Mocht het helemaal mis gaan, dan is het ook fijn als ik vrij ben, dan kan ik voor mijn moeder gaan zorgen. Dan maar wat salaris missen.
We hebben dus nog geen tickets gekocht, daar wachten we nog even mee.
Met die gedachte gingen we zaterdag op vakantie (we wilden de kinderen ook nog Parijs laten zien, en voor de laatste keer met vrienden naar zuid-Frankrijk). Het was een super gezellige vakantie, ondanks de regen de hele week. (!)
En het onvoorstelbare gebeurde; Maandag kregen we een bod op ons huis van 320.000 (120.000 onder de vraagprijs) van mensen die we zelf heel eng vonden, Woensdag een bod van 380.000 van mensen met drie kinderen, (en dit huis verdient gewoon kinderen)- we hebben tegen geboden met 430.000, en vrijdag kregen we een bod van 405.000!! Onze richtprijs was 400.000, dus we zijn helemaal in de gloria,
en hebben gelijk met zijn allen een grote fles champagne leeg gedronken.
Van de extra 5000 kunnen we mooi de tickets betalen, of het desnoods even uitzingen als er zich iets onvoorziens/voorziens voordoet.
De kinderen zijn ook helemaal blij; mag eindelijk de trampoline weer in de tuin!
wij zijn blij!
aukje