Hans, Sara en Marcel wonen in Alice Springs!

Bedankt allemaal voor de steun....we zullen nog eens érg goed moeten nadenken hoe we het doen én hoe we mama moeten aanpakken...

S
 
Oh, ik ben wel geschrokken van jullie situaties! Had er geen idee van dat ouders zo kunnen reageren.....
Ik heb zelf de meest fantastische ouders en zussen (twee). Vooral mijn ouders leven helemaal met me mee en geven daarmee onbewust zoveel steun aan mij!!! Tuurlijk weet ik dat ze me zullen gaan missen, maar ze gunnen mij heel erg mijn eigen leven en beslissingen. Mijn zussen zijn wat bezorgder, volgens mij vooral omdat ik alleen ga. Die zien mij liever met een partner of zo vertrekken, zodat ik dan steun heb en ik niet zo zielig ben  :lol: Vind ik wel aandoenlijk en ik blijf uitleggen dat ik heel stevig in mijn schoenen sta en weet waar ik aan begin...........

Al met al ben IK degene die heeeeeeeeeeeeeel erg tegen het afscheid opzie. Ik kan ze niet meenemen, anders had ik dat zeker gedaan! Het is het aspect van het vertrek waar ik nu eenmaal mee moet leren omgaan. Ik weet dat het drama gaat worden en heb ook min of meer besloten dat ik geen toestanden op Schiphol wil. Hebben jullie nog goede tips hoe je een dergelijk proces aanpakt? Ik verwacht dat ik nu zo'n 5 maanden voor vertrek zit...........

ps. sorry Hans en Sara, ik geloof dat ik jullie topic hier een beetje voor misbruik, maar het was de aanleiding voor dit verhaaltje.

Henriette
 
Hey Henriette, geeft niks hoor...afscheid is sowieso moeilijk...er lopen al een paar draadjes over, oa deze:

http://www.xpdite.net/forum/index.php?topic=532.0

http://www.xpdite.net/forum/index.php?topic=1849.0

Sara
 
Doen hoor Sara dat afscheidsfeestje......krijg je echt spijt van als je dat laat schieten :-( en weetje....het feestje opgeven maakt het echt niet makkelijker voor je moeder jullie besluit staat vast toch? Wel heel lief dan je op die manier ook je vader probeert te ontzien maar leg hem uit dat het voor jullie zo belangrijk is om al die speciale mensen nog een keertje om jullie heen te hebben en dat jullie niet weg gaan om die mensen (en je ouders) te ontvluchten. Op zo'n feestje kun je nog jaren teren, nog een avondje herinneringen ophalen, lachen, huilen, het is zooooo belangrijk.

Ik kan me voorstellen hoe verdrietig je ouders zijn over jullie plannen (mijn ouders hadden er ook zo, oh zo veel moeite mee....en nu zoveel jaar later zijn ze er dan aan gewend maar het blijft toch nog soms moeilijk, alhoewel ze onze motivatie nu veel betr begrijpen. (Ze komen volgende week weer hier op vakantie voor de 7e keer (in 10 jaar :)).

Het heeft gewoon zijn tijd nodig, misschien kun je haar (en je vader!) een brief schrijven. Misschien kun je zeggen dat je deze stap aandurft omdat ze er altijd voor je waren, ze hebben je geholpen met de eerste stappen naar de persoonlijkheid die je nu bent? Ik ken jouw persoonlijke situatie natuurlijk voor geen meter :) maar ik heb dus wel eens tegen mijn ouders gezegd dat ik ze dankbaar ben voor de geweldige jeugd die ze me hebben gegeven, stabiel, vrolijk, etc.etc. dit alles is uiteindelijk de basis geweest voor hoe ik nu uiteindelijk in elkaar steek. Dat maakt het natuurlijk nog steeds niet makkelijker :cry: :) maar het geeft aan denk ik dat het absoluut geen vlucht is maar een grote nieuwe stap waar jullie (in dit geval) vol zelfvertrouwen op af gaan! :up:

Hey nobody said it was going to be easy.... :) maar jullie komen er wel! Geef haar de kans om boos te zijn, maar probeer je niet al te schuldig te voelen!

Sterkte
Syl
 
Lieve Sara en Hans, ik zal me toch ook aansluiten bij de voorgaande reakties... Geef je feest. Familie is zo belangrijk, maar je vrienden en kennissen niet minder. Syl heeft het precies verwoordt zoals ik het ook voel. Geef jullie feest. Ik kan natuurlijk niet nogmaals herhalen wat Syl al heeft verwoordt, maar ik denk er precies zo over. Ik heb mijn moeder helemaal alleen achter gelaten. Ze heeft geen partner, mijn broer is al geemigreerd naar Canada 15 jaar geleden, ze is ook echt helemaal alleen. Je maakt de keuzes in je leven voor jezelf en niet voor een ander hoe moeilijk en bitter het ook is.... Heb er slapeloze nachten van gehad ( en soms nog...) Maar dat kan je nu eenmaal niet veranderen.

Je moet met een goed gevoel naar hier komen. Dat wil zeggen afscheid nemen van een ieder die je lief is. Dat betreft je familie maar vooral toch ook je vrienden. De situatie is zoals die is en die verander je niet met of zonder een afscheidsfeest.

Heel veel sterkte in het nemen van jullie beslissing.
 
Het is allemaal al gezegt wat ik ook wou zeggen Sara, maar doe wat goed voelt in je hart.
Ik zeg altijd maar, het leven is geen repetitie, het het is maar heel kort dat we hier zijn.
Heel veel sterkte met je besluit.

Gr Ineke  :flowers:
 
Hoi Sara,

Veel sterkte met je mama, ik hoop echt voor je dat ze een beetje van haar stemming verandert.

En ik sluit me bij de rest aan, geef die feest, ze zult daar veel energie van opsteken om zoveel leuke mensen om jullie geen te hebben, dat wil je zeker niet missen.

Groetjes,
Susan
 
Effe een vrolijkere noot: de huur van het huis is opgezegd en nu alles geregeld is qua tickets, quarantaine van Marcel en zo .....nu begint het te korten hoor!
Er zijn zeker moeilijke dagen, met mijn mama en zo, maar ik kijk er ONGELOOFLIJK naar uit om te vertrekken !!!!!
Alice, here we come!!! :cheer:

Sara
 
Het zou bijna een clichee gaan worden... "Ik sluit me aan bij het bovenstaande" maar het is wel zo. Het is natuurlijk erg pijnlijk en moeilijk allemaal, maar je moet vooral je leven voor jezelf leven. Als je jezelf weg gaat cijferen voor anderen kom je je op een dag toch tegen.
Hou lekker jullie feest! Ik vind jouw moeder eigenlijk een beetje respectloos tegenover jou Sara.....

Wat mooi dat bijna alles geregeld is nu!
 
Hoi Sara & Hans,

Ik heb eigenlijk helemaal niets toe te voegen aan wat al onze XPdite vrienden al hebben gezegd,Alleen dan dat ik jullie heel veel sterkte ga wensen voor het komende afscheid.  :up:

Verder ben ik blij voor jullie dat het nu allemaal vorm begint aan te nemen, huur opgezegd, vergunning voor Marcel, Tickets gekocht....  :up: :-D :cheer: Het gaat zoals ik al gezegd had allemaal wel goed komen. :wink:

En als je iemand nodig hebt om je verhaal aan te vertellen..... take your pick.... ik geloof dat iedereen die jullie kent zich hier graag voor open & beschikbaar stelt.

Kop op en keep in touch  :up:

Gr.Koen
 
En dan kom ik ook nog eens met "my 2 cents worth". Wat kan ik nog meer zeggen dan iedereen die al gereageerd heeft?? Niet veel.
En om Koen te citeren;
[quote author=Koengaroo link=topic=2514.msg52610#msg52610 date=1142944542]
En als je iemand nodig hebt om je verhaal aan te vertellen..... take your pick....
[/quote]
Er is een compleet legioen aan forummers die jullie steunen!!

Paula en ik wensen jullie alles toe wat wij onszelf toewensen!!
En, GEEF DAT FEEST. Het is niet dat jullie naar een andere planeet gaan. Oz is niet zó ver weg.

[quote author=Syl link=topic=2514.msg52509#msg52509 date=1142860728]
Ze komen volgende week weer hier op vakantie voor de 7e keer (in 10 jaar)[/quote]

En Syl's ouders gaan er heen, dus waarom jullie ouders niet???

Rene
 
Weer een stap dichterbij... :lol: nu de huur eenmaal is opgezegd moeten jullie eruit.. op naar NT :up: Wat je moeder betreft...........heel vervelend....het lijkt me dat het toch een negatief gevoel geeft wat je niet zou moeten hebben. Doe wat je zelf wilt en ga lekker feesten hier. Maar voor je gaat zou ik zeker nog een keer proberen met je moeder in gesprek te gaan...dan kun je daar nooit schuldig over voelen.
 
Mee eens!
Probeer met een zo goed mogelijk gevoel weg te gaan. Dus als dat inhoudt feesten en een goed gesprek, dan doen. Als je eenmaal weg bent is het veel moeilijker om het allemaal nog in te halen. :up:
 
En Syl's ouders gaan er heen, dus waarom jullie ouders niet???
Click to expand...
|Inderdaad!!! :-D Voordat wij hier woonden waren mijn ouders nog nooit verder dan Italie geweest.......en hadden nog nooit in een vliegtuig gezeten. Er is hoop Sara :up: :)

All the best
Syl
 
Thanks iedereen, het doet goed om eens zoiets te horen van mensen die het zélf meegemaakt hebben óf het gaan meemaken......  :up: Laat ons hopen dat het allemaal weer goedkomt...

Ondertussen ploeteren we verder door die laatste maanden werken en blijft Hans de dagen aftellen...  :wink:

Sara
 
He Sara, afgelopen zaterdag waren het er 107 volgens Hans zijn telling...... dus nu nog maar:

[move] :up: [glow=blue,2,300][size=16pt] 103 [/size][/glow] :up: [/move]

Keep smiling   :-D

Gr.Koen
 
Hey Sara en Hans,

Ik had jullie laatste stand van zaken eens een keertje doorgelezen, want ik had jullie niet helemaal vanaf het begin gevolgd. Ik las dat Hans als parkranger aan de gang wil, maar in de tussentijd iets in het toerisme wil gaan doen. Na de rondleiding van afgelopen zaterdag door Antwerpen moet ik zeggen dat dat zeker moet lukken. Ik vond het echt super om die wetenswaardigheidjes te weten te komen :up:. Is het overigens nogsteeds de planning om dit te gaan doen? Ik ben in iedergeval benieuwd.

Groetjes,
Mel
 
Hey Mel, inderdaad, Hans wil graag als Parkranger werken maar daarvoor moet hij een opleiding volgen en in tussen tijd, tot hij die opleiding kan doen én om ook direct werk te hebben, gaat hij als Tourist guide in Alice werken, om toeristen rond te leiden in de omgeving van ALice.
Hij kan rondleiden in het Nederlands, ENgels en Frans, dus werk zal er genoeg zijn!!!  :up:

Sara
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top