We hebben ongeveer een jaar terug besloten alles even opzij te zetten. We waren eigenlijk gewoon een beetje uitgeput door het langdurende proces wat maar niet wilde lukken door corona, in combinatie met een nare thuissituatie met een zieke stief/schoonvader. Ik wilde het zelf nog niet meteen loslaten, maar mijn vriend wel echt. Ik heb sowieso moeite met dingen loslaten ;-) maar bedacht me dat even een adempauze inderdaad misschien geen kwaad kon. Portugal was het backup plan en zodoende gingen we afgelopen zomer 3 weken roadtrippen door Portugal. Heerlijke vakantie gehad, heel wat mooie potentiële plekjes gespot. Echt mijn favoriete land in Europa!
En toch... bleef na thuiskomst de motivatie vanuit ons beiden om hiermee aan de slag te gaan uit. Ik concludeerde dat voor mezelf al vrij snel, maar zoals boven benoemd was ik ook druk met familiezaken. Ik besloot het maar gewoon te laten en te zien wat er uit de volgende Portugal trip zou komen.
Vorige week had ik een gesprek met mijn vriend, waarin hij -voor mij totaal onverwachts- aangaf het toch ook niet los te kunnen laten. En het weer wilde proberen. Hij had er stil en in zichzelf - zonder overleg met anderen- een maand of 3, 4 goed over na zitten denken. Ook bij hem ontbrak de 'spark' voor Portugal. Hij had zelfs al met het visumbureau gebeld om überhaupt eens te peilen hoe de zaken er nu voor zouden staan vergeleken met een jaar terug! Ik was natuurlijk helemaal verbaasd! Maar ook heel blij!
Onze visumagente had kort in het gesprek aangegeven dat de zaken er wel degelijk beter voor staan nu, dan een jaar terug (gelukkig!). We hebben haar na dit gesprek direct gemaild dat we toch weer een poging willen wagen. Ik weet wel dat we daarmee weer het een en ander moeten regelen, want mijn engelse test en skills assessment zijn beiden helaas verlopen. Ik verwacht aankomende week wel ergens van haar een lijstje en een plan van aanpak te krijgen en hopelijk zijn we hiermee voor 1 juli weer ready to go!
Can't wait, ik heb er weer heel veel zin in, de energie is weer terug!
De insteek dit keer is wel onder wat voorwaarden. Het grote doel is om een PR voor later te pakken te krijgen, waarschijnlijk nog steeds d.m.v. een 491 visum. De directe PR's zijn nog steeds erg lastig te verkrijgen met mijn case. Mocht er onverhoopt iets gebeuren thuis met familie, dan gaan we serieus overwegen terug te gaan. Hier sta ik helemaal achter. Mijn moeder zit hier straks 'alleen' (mijn stiefvader gaat vermoedelijk nu zijn laatste weken in, denk ik) en ik wil daar wel een goed gevoel mee hebben mochten we aankomend jaar een uitnodiging krijgen. Dingen staan nu wat meer in perspectief, zeg maar.
Het gevoel van dat we het nooit echt hebben kunnen proberen gaat nu wel weg denk ik, nu we het weer met frisse energie aan gaan pakken. Ik ben positief gestemd en ben heel benieuwd of er in de komende anderhalf jaar (mijn piek-jaren punten-wise) iets zal lukken. Ik vind het ook erg leuk om weer op het forum mee te lezen (dat had ik ook even laten zitten in de tijd dat ik het moeilijk had met de stop-beslissing).
Bob is back
Ik ben ervan overtuigd dat je een goede keus maakt! You go for it!! You'll make it. Waar je energie naartoe gaat.... Law of attraction.... Het werkt echt. 
Alle documenten zijn (weer) verzameld voor Vetassess, zojuist de laatste items geüpload naar onze visumagent. We gaan voor een priority processing aangezien de normale processing tijd schijnbaar toch best lang is nu. Hopelijk begin volgende week gaan we alles indienen.
