Weet niet precies wat de voorwaarden zijn van de diverse visums, maar je kunt aan de Gold Coast gaan wonen en commuten naar werk?Byron Bay? Dan moet je een aardig gevulde portemonnee hebben. Lekker tussen de trust fund hippies.
Als Byron Bay de enige manier is om een voet tussen de deur te krijgen dan pak ik deze kans graag aan. Ik heb helaas niet zoveel te willen qua voorkeur woonplaats in heel Australië. Dus dan idd maar lekker tussen de trustfundhippies. Overigens kan ik me ook slechtere plekken bedenkenByron Bay? Dan moet je een aardig gevulde portemonnee hebben. Lekker tussen de trust fund hippies.
Voorwaarden voor de visums waar wij voor in aanmerking komen is dat je in de regio werkt en woont dus dat zal helaas niet lukken aangezien Gold Coast in QLD ligt.Weet niet precies wat de voorwaarden zijn van de diverse visums, maar je kunt aan de Gold Coast gaan wonen en commuten naar werk?
Zijn daar best nog wel betaalbare appartementen beschikbaar, maar wordt wel steeds duurder.
Als Byron Bay de enige manier is om een voet tussen de deur te krijgen dan pak ik deze kans graag aan. Ik heb helaas niet zoveel te willen qua voorkeur woonplaats in heel Australië. Dus dan idd maar lekker tussen de trustfundhippies. Overigens kan ik me ook slechtere plekken bedenken Voorwaarden voor de visums waar wij voor in aanmerking komen is dat je in de regio werkt en woont dus dat zal helaas niet lukken aangezien Gold Coast in QLD ligt.
Als Byron Bay de enige manier is om een voet tussen de deur te krijgen dan pak ik deze kans graag aan. Ik heb helaas niet zoveel te willen qua voorkeur woonplaats in heel Australië. Dus dan idd maar lekker tussen de trustfundhippies. Overigens kan ik me ook slechtere plekken bedenken Voorwaarden voor de visums waar wij voor in aanmerking komen is dat je in de regio werkt en woont dus dat zal helaas niet lukken aangezien Gold Coast in QLD ligt.
Het is overal wat. Het is niet alsof Sydney goedkoop is (Of Melbourne, of, of, of..)Als Byron Bay de enige manier is om een voet tussen de deur te krijgen dan pak ik deze kans graag aan. Ik heb helaas niet zoveel te willen qua voorkeur woonplaats in heel Australië. Dus dan idd maar lekker tussen de trustfundhippies. Overigens kan ik me ook slechtere plekken bedenken
Voorwaarden voor de visums waar wij voor in aanmerking komen is dat je in de regio werkt en woont dus dat zal helaas niet lukken aangezien Gold Coast in QLD ligt.
Hij bedoeld net dat het er verkeerd wonen is. Je kan wel een visum krijgen, maar als je vervolgens niet genoeg knaken hebt om er te wonen, heb je er ook niks aan.
Bekijk het gewoon van de Sunny side, sommige mensen bekijken dingen vanaf het probleem. Je kunt het ook bekijken vanuit de mogelijkheden, en volgens mij past dat helemaal bij je!
"...Omdenken is een manier van denken en doen, waarbij je kijkt naar de werkelijkheid zoals die is en onderzoekt wat je daarmee zou kunnen. Hoe je in plaats van op een ja-maar-manier op een ja-en-manier in het leven kunnen staan..."
Bekijk het gewoon van de Sunny side, sommige mensen bekijken dingen vanaf het probleem. Je kunt het ook bekijken vanuit de mogelijkheden, en volgens mij past dat helemaal bij je!
"...Omdenken is een manier van denken en doen, waarbij je kijkt naar de werkelijkheid zoals die is en onderzoekt wat je daarmee zou kunnen. Hoe je in plaats van op een ja-maar-manier op een ja-en-manier in het leven kunnen staan..."
Leuke theorie, maar in de praktijk voor veel mensen niet of nauwelijks haalbaar. Sydney en Melbourne zijn duur, maar er is enorme werkgelegenheid in allerlei sectoren, dat zal in Byron Bay niet het geval zijn. Je moet maar net in die branche werken waar je thuis kunt werken, of buitenhuis als er toevallig wel een job beschikbaar is, maar als dit eerste het geval zou zijn zou Bob zich niet per se in Byron hoeven te vestigen als harde eis lijkt me? Of ligt dit anders?
Ach, gewoon even rijk worden in Portugal en dan op een investeringsvisum ons de ogen komen uitsteken ...Nou even een kleine update hier.
Wij hebben besloten om Australie voorlopig even opzij te schuiven. Het doet me echt pijn om dit te schrijven, maar het zit ons niet mee in het proces. We hebben achteraf gezien niet op een ongelukkiger tijdstip hieraan kunnen beginnen, denk ik. Net enkele maanden voor corona konden we 'echt' van start, en het corona verhaal hoef ik jullie niet uit te leggen. Het pijnlijke voor mij, is dat ik het gevoel heb nooit een echte kans te hebben gehad. Ook nu alles weer opstart, is de realiteit gewoon nog steeds dat het heel lastig is voor mijn situatie/case, om daar binnen te komen. Voor nieuwe aanvragen zou ik ook nu een nieuwe engelse test moeten doen, en een nieuwe skills assessment, en ik ben daar echt even een beetje te moe voor.
Daarnaast hebben we nu ook te maken, helaas, met een ernstig zieke stief(schoon)vader, die sinds een jaar in de molen van chemo's etc. is gestapt. Genezing zit er niet meer in, verlenging is het doel, en gelukkig is hij vrij stabiel nu (tegen alle verwachtingen in!). Maar ik heb geen zin om mijn moeder 'alleen' te laten de komende tijd, en afgelopen tijd. Mijn zus woont in midden amerika en verder hebben we weinig familie.
Daarnaast heeft mijn partner ook al een wat oudere moeder, die zich door bovenstaande ook e.e.a. is gaan realiseren en nu twijfelt aan de afstand.
Dit even in het heeeeel kort waarom we voorlopig tot dit besluit zijn gekomen.
Wat nu? We willen alsnog weg uit NL, maar graag wat dichterbij zitten dan letterlijk de andere kant van de wereld. We willen de balans zoeken tussen hoe je toch redelijk dichtbij familie kunt zijn (in de huidige omstandigheden althans) en hoe je jezelf niet te kort doet (in NL blijven zou ons uiteindelijk ongelukkig maken). De komende tijd willen we bij mijn moeder in de buurt zijn en we gaan nog niet halsoverkop weg hoor uit NL. Er is geen haast.
We hebben allebei nu een hele leuke en 'veilige' baan gelukkig (waarvoor dankbaar), en ik heb een vermoeden dat ik mijn baan ook op afstand wel zou kunnen blijven doen, als ik mijn werkgever zo inschat. Dat is echter nog helemaal niet besproken, maar ook nog niet van toepassing.
We gaan ons orienteren op Portugal, omdat we daar beiden een -tot zover- goed gevoel bij hebben. Ik ben er al een keer of 10 geweest en vind het eigenlijk wel het Australie van Europa . Ik heb ook een maand of 5 in Lissabon gezeten rond 2014 en heb dus een goed beeld van het dagelijks leven daar (niet alleen gebaseerd op vakanties hoor haha). En dat was heerlijk.
De droom van Australië is niet dood, en is nog steeds ons droomland, maar zoals het er nu naar uitziet gaan we daar via de gewone wegen niet komen. Mogelijk scenario? Misschien een vakantiehuisje kopen en daar lekker overwinteren of iets in die richting. Overwinteren vanuit Portugal hahaha. Luxe problemen
Zoals altijd, staan dingen niet vast bij mij/ons. Het is slechts een koersverandering, en die kan altijd weer omslaan. Ook ben ik nog steeds een positieve chica en kan ik me ook wel echt verheugen op een tijdje Portugal. Ons idee is om komende tijd dus, ivm ziekte stief(schoon)vader, nog wel even hier in de buurt te blijven, maar ons al wel voor te bereiden op e.e.a. We gaan in september 3 weken roadtrippen door het land om eens even goed rond te neuzen. Life is good.
Ik blijf met plezier hier op het forum rondlurken, en jullie verhalen te volgen en af en toe te voorzien van commentaar! Wie weet wat er ooit nog weer veranderd he! To be continued
Superlief thanks! Die borrel komt er ooit wel hoor! No worries mate / amigoAch, gewoon even rijk worden in Portugal en dan op een investeringsvisum ons de ogen komen uitsteken ...
Maar serieus, Cactus, je hebt een hoop migratie-ellende op je bord gehad en nu worden de NL omstandigheden meer bepalend. Sneu allemaal en ik kan me de beslissing goed voorstellen. Ik heb die reactie hier vaker gehoord, het duurt allemaal te lang en nu komen we niet meer weg of moeten we terug. Soms is het gewoon je tijd niet (ik was hier ook nooit kunnen komen als het voor mijn 55e was geweest, 2 ouders begeleid tijdens een zeer langdurig ziekteproces dus stuck in NL met al jaren migratiedromen die maar niet uitkwamen). Je hebt wel gelijk dat je door het samenvallen van al die overmachtsituaties inderdaad nooit echt een kans hebt gehad. Wel fijn voor alle ouders dat jullie wat dichterbij blijven. Bij Portugal kan ik me wel wat voorstellen, mijn nummer 1 zijn de buren van Portugal en ik heb ook het idee dat ik daar nog eens ga eindigen. Dus die beloofde Australigese borrel doen we dan gewoon op het Iberisch schiereiland!
Geniet van elkaar en jullie familie en maak mooie plannen. Hou ons maar op de hoogte van de vorderingen en steek ons de ogen maar uit met nul visaperikelstress. Ik zie je wel op Duolingo, afdeling Zuid-Europa . Veel sterkte voor iedereen die jullie liefhebben.
Hmm wat jammer om te lezen zeg. Dat het zo anders loopt dan gewenst en gepland.Nou even een kleine update hier.
Wij hebben besloten om Australie voorlopig even opzij te schuiven. Het doet me echt pijn om dit te schrijven, maar het zit ons niet mee in het proces. We hebben achteraf gezien niet op een ongelukkiger tijdstip hieraan kunnen beginnen, denk ik. Net enkele maanden voor corona konden we 'echt' van start, en het corona verhaal hoef ik jullie niet uit te leggen. Het pijnlijke voor mij, is dat ik het gevoel heb nooit een echte kans te hebben gehad. Ook nu alles weer opstart, is de realiteit gewoon nog steeds dat het heel lastig is voor mijn situatie/case, om daar binnen te komen. Voor nieuwe aanvragen zou ik ook nu een nieuwe engelse test moeten doen, en een nieuwe skills assessment, en ik ben daar echt even een beetje te moe voor.
Daarnaast hebben we nu ook te maken, helaas, met een ernstig zieke stief(schoon)vader, die sinds een jaar in de molen van chemo's etc. is gestapt. Genezing zit er niet meer in, verlenging is het doel, en gelukkig is hij vrij stabiel nu (tegen alle verwachtingen in!). Maar ik heb geen zin om mijn moeder 'alleen' te laten de komende tijd, en afgelopen tijd. Mijn zus woont in midden amerika en verder hebben we weinig familie.
Daarnaast heeft mijn partner ook al een wat oudere moeder, die zich door bovenstaande ook e.e.a. is gaan realiseren en nu twijfelt aan de afstand.
Dit even in het heeeeel kort waarom we voorlopig tot dit besluit zijn gekomen.
Wat nu? We willen alsnog weg uit NL, maar graag wat dichterbij zitten dan letterlijk de andere kant van de wereld. We willen de balans zoeken tussen hoe je toch redelijk dichtbij familie kunt zijn (in de huidige omstandigheden althans) en hoe je jezelf niet te kort doet (in NL blijven zou ons uiteindelijk ongelukkig maken). De komende tijd willen we bij mijn moeder in de buurt zijn en we gaan nog niet halsoverkop weg hoor uit NL. Er is geen haast.
We hebben allebei nu een hele leuke en 'veilige' baan gelukkig (waarvoor dankbaar), en ik heb een vermoeden dat ik mijn baan ook op afstand wel zou kunnen blijven doen, als ik mijn werkgever zo inschat. Dat is echter nog helemaal niet besproken, maar ook nog niet van toepassing.
We gaan ons orienteren op Portugal, omdat we daar beiden een -tot zover- goed gevoel bij hebben. Ik ben er al een keer of 10 geweest en vind het eigenlijk wel het Australie van Europa . Ik heb ook een maand of 5 in Lissabon gezeten rond 2014 en heb dus een goed beeld van het dagelijks leven daar (niet alleen gebaseerd op vakanties hoor haha). En dat was heerlijk.
De droom van Australië is niet dood, en is nog steeds ons droomland, maar zoals het er nu naar uitziet gaan we daar via de gewone wegen niet komen. Mogelijk scenario? Misschien een vakantiehuisje kopen en daar lekker overwinteren of iets in die richting. Overwinteren vanuit Portugal hahaha. Luxe problemen
Zoals altijd, staan dingen niet vast bij mij/ons. Het is slechts een koersverandering, en die kan altijd weer omslaan. Ook ben ik nog steeds een positieve chica en kan ik me ook wel echt verheugen op een tijdje Portugal. Ons idee is om komende tijd dus, ivm ziekte stief(schoon)vader, nog wel even hier in de buurt te blijven, maar ons al wel voor te bereiden op e.e.a. We gaan in september 3 weken roadtrippen door het land om eens even goed rond te neuzen. Life is good.
Ik blijf met plezier hier op het forum rondlurken, en jullie verhalen te volgen en af en toe te voorzien van commentaar! Wie weet wat er ooit nog weer veranderd he! To be continued
Ach, gewoon even rijk worden in Portugal en dan op een investeringsvisum ons de ogen komen uitsteken ...
Maar serieus, Cactus, je hebt een hoop migratie-ellende op je bord gehad en nu worden de NL omstandigheden meer bepalend. Sneu allemaal en ik kan me de beslissing goed voorstellen. Ik heb die reactie hier vaker gehoord, het duurt allemaal te lang en nu komen we niet meer weg of moeten we terug. Soms is het gewoon je tijd niet (ik was hier ook nooit kunnen komen als het voor mijn 55e was geweest, 2 ouders begeleid tijdens een zeer langdurig ziekteproces dus stuck in NL met al jaren migratiedromen die maar niet uitkwamen). Je hebt wel gelijk dat je door het samenvallen van al die overmachtsituaties inderdaad nooit echt een kans hebt gehad. Wel fijn voor alle ouders dat jullie wat dichterbij blijven. Bij Portugal kan ik me wel wat voorstellen, mijn nummer 1 zijn de buren van Portugal en ik heb ook het idee dat ik daar nog eens ga eindigen. Dus die beloofde Australigese borrel doen we dan gewoon op het Iberisch schiereiland!
Geniet van elkaar en jullie familie en maak mooie plannen. Hou ons maar op de hoogte van de vorderingen en steek ons de ogen maar uit met nul visaperikelstress. Ik zie je wel op Duolingo, afdeling Zuid-Europa . Veel sterkte voor iedereen die jullie liefhebben.
Wat superbalen Bob! Ik heb vaak aan jullie gedacht hoe het nu stond met jullie EOI nu er een aantal Staten weer offshore aanvragen behandelen.Nou even een kleine update hier.
Wij hebben besloten om Australie voorlopig even opzij te schuiven. Het doet me echt pijn om dit te schrijven, maar het zit ons niet mee in het proces. We hebben achteraf gezien niet op een ongelukkiger tijdstip hieraan kunnen beginnen, denk ik. Net enkele maanden voor corona konden we 'echt' van start, en het corona verhaal hoef ik jullie niet uit te leggen. Het pijnlijke voor mij, is dat ik het gevoel heb nooit een echte kans te hebben gehad. Ook nu alles weer opstart, is de realiteit gewoon nog steeds dat het heel lastig is voor mijn situatie/case, om daar binnen te komen. Voor nieuwe aanvragen zou ik ook nu een nieuwe engelse test moeten doen, en een nieuwe skills assessment, en ik ben daar echt even een beetje te moe voor.
Daarnaast hebben we nu ook te maken, helaas, met een ernstig zieke stief(schoon)vader, die sinds een jaar in de molen van chemo's etc. is gestapt. Genezing zit er niet meer in, verlenging is het doel, en gelukkig is hij vrij stabiel nu (tegen alle verwachtingen in!). Maar ik heb geen zin om mijn moeder 'alleen' te laten de komende tijd, en afgelopen tijd. Mijn zus woont in midden amerika en verder hebben we weinig familie.
Daarnaast heeft mijn partner ook al een wat oudere moeder, die zich door bovenstaande ook e.e.a. is gaan realiseren en nu twijfelt aan de afstand.
Dit even in het heeeeel kort waarom we voorlopig tot dit besluit zijn gekomen.
Wat nu? We willen alsnog weg uit NL, maar graag wat dichterbij zitten dan letterlijk de andere kant van de wereld. We willen de balans zoeken tussen hoe je toch redelijk dichtbij familie kunt zijn (in de huidige omstandigheden althans) en hoe je jezelf niet te kort doet (in NL blijven zou ons uiteindelijk ongelukkig maken). De komende tijd willen we bij mijn moeder in de buurt zijn en we gaan nog niet halsoverkop weg hoor uit NL. Er is geen haast.
We hebben allebei nu een hele leuke en 'veilige' baan gelukkig (waarvoor dankbaar), en ik heb een vermoeden dat ik mijn baan ook op afstand wel zou kunnen blijven doen, als ik mijn werkgever zo inschat. Dat is echter nog helemaal niet besproken, maar ook nog niet van toepassing.
We gaan ons orienteren op Portugal, omdat we daar beiden een -tot zover- goed gevoel bij hebben. Ik ben er al een keer of 10 geweest en vind het eigenlijk wel het Australie van Europa . Ik heb ook een maand of 5 in Lissabon gezeten rond 2014 en heb dus een goed beeld van het dagelijks leven daar (niet alleen gebaseerd op vakanties hoor haha). En dat was heerlijk.
De droom van Australië is niet dood, en is nog steeds ons droomland, maar zoals het er nu naar uitziet gaan we daar via de gewone wegen niet komen. Mogelijk scenario? Misschien een vakantiehuisje kopen en daar lekker overwinteren of iets in die richting. Overwinteren vanuit Portugal hahaha. Luxe problemen
Zoals altijd, staan dingen niet vast bij mij/ons. Het is slechts een koersverandering, en die kan altijd weer omslaan. Ook ben ik nog steeds een positieve chica en kan ik me ook wel echt verheugen op een tijdje Portugal. Ons idee is om komende tijd dus, ivm ziekte stief(schoon)vader, nog wel even hier in de buurt te blijven, maar ons al wel voor te bereiden op e.e.a. We gaan in september 3 weken roadtrippen door het land om eens even goed rond te neuzen. Life is good.
Ik blijf met plezier hier op het forum rondlurken, en jullie verhalen te volgen en af en toe te voorzien van commentaar! Wie weet wat er ooit nog weer veranderd he! To be continued