LaStaVaZa van Lamarck
- Thread starter Lamarck
- Start date
Lamarck
Well-Known Member
Kleine update
Zo langzamerhand begint alles een beetje normaal te worden. School, banen, vrije tijd. Het komt nu steeds vaker voor dat we iemand tegen komen die we kennen. Zeker op het werk, maar gister bv ook in Reynella. Dat voelt wel fijn.
Ondertussen hebben we de financiele balans opgemaakt en zijn we aan het kijken naar een koophuis. De hamvaag is: kopen we nu een wat goedkoper huis, met de mogelijkheid om er later wat aan te bouwen of te verbeteren, of wachten we een jaartje tot we een wat grotere deposit neer kunnen leggen en wat meer zekerheid hebben over inkomsten, en kijken we of we daarna een wat beter huis kunnen kiezen.
Een complicerende factor is dat de familie graag hiernaartoe wil komen, maar we hebben niet genoeg plek in huis om gasten langer dan een paar dagen onder te kunnen brengen. Een vakantiehuisje of andere extra accommodatie is al gauw erg prijzig. Dus dan wordt er gesproken over gedeelde campers of caravans, een huis met een extra kamer, of misschien ergens een flatje kopen bv bij Victor Harbor wat we zelf in de vakanties/weekenden kunnen gebruiken. Maar ja, dat geld kun je allemaal maar 1 keer uitgeven!
Buiten dat beseffen we ons steeds meer dat we erg veel geluk hebben gehad. We zien steeds meer mensen, hier op het forum maar ook daarbuiten, die graag hier zouden willen wonen en werken maar dat om diverse redenen niet voor elkaar krijgen. Omdat het visum niet lukt, omdat een huis in Nl niet verkoopt, omdat het hier niet lukt om werk te vinden of de spaarpot niet groot genoeg is om de verhuizing te kunnen betalen, omdat in Nl de sociale verplichtingen (te) zwaar drukken, om er maar een paar te noemen.We zijn dan ook erg dankbaar dat het tot nu toe allemaal 'gewoon' goed gaat. En we hopen van harte dat het voor anderen ook gaat lukken.
Zo langzamerhand begint alles een beetje normaal te worden. School, banen, vrije tijd. Het komt nu steeds vaker voor dat we iemand tegen komen die we kennen. Zeker op het werk, maar gister bv ook in Reynella. Dat voelt wel fijn.
Ondertussen hebben we de financiele balans opgemaakt en zijn we aan het kijken naar een koophuis. De hamvaag is: kopen we nu een wat goedkoper huis, met de mogelijkheid om er later wat aan te bouwen of te verbeteren, of wachten we een jaartje tot we een wat grotere deposit neer kunnen leggen en wat meer zekerheid hebben over inkomsten, en kijken we of we daarna een wat beter huis kunnen kiezen.
Een complicerende factor is dat de familie graag hiernaartoe wil komen, maar we hebben niet genoeg plek in huis om gasten langer dan een paar dagen onder te kunnen brengen. Een vakantiehuisje of andere extra accommodatie is al gauw erg prijzig. Dus dan wordt er gesproken over gedeelde campers of caravans, een huis met een extra kamer, of misschien ergens een flatje kopen bv bij Victor Harbor wat we zelf in de vakanties/weekenden kunnen gebruiken. Maar ja, dat geld kun je allemaal maar 1 keer uitgeven!
Buiten dat beseffen we ons steeds meer dat we erg veel geluk hebben gehad. We zien steeds meer mensen, hier op het forum maar ook daarbuiten, die graag hier zouden willen wonen en werken maar dat om diverse redenen niet voor elkaar krijgen. Omdat het visum niet lukt, omdat een huis in Nl niet verkoopt, omdat het hier niet lukt om werk te vinden of de spaarpot niet groot genoeg is om de verhuizing te kunnen betalen, omdat in Nl de sociale verplichtingen (te) zwaar drukken, om er maar een paar te noemen.We zijn dan ook erg dankbaar dat het tot nu toe allemaal 'gewoon' goed gaat. En we hopen van harte dat het voor anderen ook gaat lukken.
HardCore
Well-Known Member
Oja? Nou, als ik hier de berichten lees, moet minimaal 1,03 keer mogelijk zijn volgens Brussel, maar volgens onze volksvertegenwoordigers kan er nog veel meer.
Wat een bende hier...
Edireliro
Well-Known Member
Mooi gezegd Lamarck! Ik sluit me volledig bij je aan.
Ook wat het huis betreft, want wij lopen rond met exact dezelfde gedachten. Wikken en wegen en wat is wijsheid? Eerst goed rond kijken en dan beslissen. Alleen al de gedachte aan het kopen van je eigen plekje in dit prachtige land, maakt ons gelukkig.
See ya!
Ook wat het huis betreft, want wij lopen rond met exact dezelfde gedachten. Wikken en wegen en wat is wijsheid? Eerst goed rond kijken en dan beslissen. Alleen al de gedachte aan het kopen van je eigen plekje in dit prachtige land, maakt ons gelukkig.
See ya!
Tekkel
XPdite Sponsor
Wijsheid lijkt me in ieder geval een huis voor jezelf kopen en niet voor je bezoek
Bart
Beebmeep
XPdite Sponsor 2024
Ik ben het volledig met Bart eens: je koopt een huis voor jezelf, niet voor eventueel bezoek
Dus koop tzt iets wat in jullie (kosten/interesse)straatje past. Het meeste bezoek komt wellicht maar 1x....
Ik heb zelf een duplex gekocht en heb wel 3 slaapkamers, maar maar 1 bed Dus toen mijn vader me hier bezocht, heb ik een bed weten te regelen. Ik verwacht voorlopig geen ander bezoek, maar zouden er meerderen tegelijk over de vloer willen komen, dan zullen ze of zelf accommodatie moeten regelen of genoegen moeten nemen met een vouw- of luchtbed. Heerlijk gastvrij ben ik toch
En op mijn vader na, vermoed ik dat evt ander bezoek hooguit een aantal dagen of een week zou blijven en dan rond zou gaan trekken. Dus ehm, wellicht investeren in een tent?? Hahaha!
Maar leuk om te lezen, dat het zo lekker verloopt bij jullie!
Dus koop tzt iets wat in jullie (kosten/interesse)straatje past. Het meeste bezoek komt wellicht maar 1x....
Ik heb zelf een duplex gekocht en heb wel 3 slaapkamers, maar maar 1 bed
Dus toen mijn vader me hier bezocht, heb ik een bed weten te regelen. Ik verwacht voorlopig geen ander bezoek, maar zouden er meerderen tegelijk over de vloer willen komen, dan zullen ze of zelf accommodatie moeten regelen of genoegen moeten nemen met een vouw- of luchtbed. Heerlijk gastvrij ben ik toch En op mijn vader na, vermoed ik dat evt ander bezoek hooguit een aantal dagen of een week zou blijven en dan rond zou gaan trekken. Dus ehm, wellicht investeren in een tent??
Hahaha!Maar leuk om te lezen, dat het zo lekker verloopt bij jullie!
Yeeuy leuk om te lezen dat het zo goed gaat en je klaar bent om het laatste stapje van het settlen af te ronden (of is dat citizenship?).
Anyway, eens met de rest. Opklapbedjes in de woonkamer voor die 2 weken per jaar dat er bezoek is, zou bij mij ook meer voorkeur hebben dan jezelf in onnodig moeilijke bochten wringen voor meerdere jaren.
Anyway, eens met de rest. Opklapbedjes in de woonkamer voor die 2 weken per jaar dat er bezoek is, zou bij mij ook meer voorkeur hebben dan jezelf in onnodig moeilijke bochten wringen voor meerdere jaren.
Tour
XPdite Sponsor
Het is misschien heel anders in Broken Hill maar het verbaasd me dat t hier veel en veel goedkoper is om particulier een huis te huren, al is t maar voor een week (of langer) dan een caravan of officiele een vakantie accommodatie. Ook heeft je visite dan meer ruimte en meer een huiselijk gevoel. Misschien is dat ook in jullie omgeving voor mensen die op bezoek willen komen. De meeste hier zijn te vinden op gumtree of via via. T is maar een ideetje veel succes met jullie beslissingen
veel succes met jullie beslissingen
Lamarck
Well-Known Member
kleine update
we hebben besloten nog even te wachten met een huis kopen, zodat we wat meer tijd hebben om een spaarpotje op te bouwen. Maar daarna is een deel van dat potje wel al opgegaan aan een afwasmachine (als we hier dan toch wat langer blijven dan moet er een afwashulp bij!) en een korte vakantie in Sydney .
Het is een apart gevoel om plaatsen terug te zien waar we 12 jaar geleden met zijn tweetjes waren en die in onze herinneringen (en fotoalbum) zijn gebleven. Bv in de Blue Mountains. Extra bijzonder omdat we het nu doen vanuit een heel andere positie: vorige keer voelde het als een eenmalige kans, omdat het zover weg was. Nu zijn we hier gewoon.
Sydney zelf is ook leuk, maar ik ben toch blij dat we daar niet wonen.
we hebben besloten nog even te wachten met een huis kopen, zodat we wat meer tijd hebben om een spaarpotje op te bouwen. Maar daarna is een deel van dat potje wel al opgegaan aan een afwasmachine (als we hier dan toch wat langer blijven dan moet er een afwashulp bij!) en een korte vakantie in Sydney
.Het is een apart gevoel om plaatsen terug te zien waar we 12 jaar geleden met zijn tweetjes waren en die in onze herinneringen (en fotoalbum) zijn gebleven. Bv in de Blue Mountains. Extra bijzonder omdat we het nu doen vanuit een heel andere positie: vorige keer voelde het als een eenmalige kans, omdat het zover weg was. Nu zijn we hier gewoon.
Sydney zelf is ook leuk, maar ik ben toch blij dat we daar niet wonen.
Lamarck
Well-Known Member
weer eens een update, want we zitten hier een jaar dus da's dan zo'n mooi moment 'om de balans op te maken'. Nouja, voor zover dat kan dan .
Om dan maar bij de hoofdvraag (denk ik) te beginnen: nee, we hebben er zeker geen spijt van en ja, we zijn blij dat we hier zitten.
En de tweede vraag die er vaak achteraan komt: nee, er valt eigenlijk weinig tegen (maar dat is denk ik ook omdat we niet zoveel verwachtingen hadden) en nee, het is hier niet het paradijs (maar dat idee hadden we gelukkig ook niet).
De grote dingen gaan gewoon min of meer normaal door, geloof ik. Werk, school, weekenden, hobbies, en de afwasmachine doet de afwas.
Sommige dingen die in het begin wat tegenvielen blijken ook weer mee te vallen. Zo vonden we de huizen nogal primitief. Verwarming alleen in de woonkamer, oude badkamer, oude keuken, slechte isolatie. Maar gelukkig blijkt dat voor een groot deel ook te liggen aan de prijsklasse: we wilden nl in het begin wat goedkoper gaan wonen omdat we niet wisten hoe we uit zouden komen met inkomen. Ondertussen hebben we al aardig wat fatsoenlijke en betaalbare huizen gezien. En zelfs dit huis valt reuze mee als je het eenmaal door hebt, dus we blijven nog een jaartje zitten. Een ander ding is dat vakantie vieren erg veel duurder is geworden dan 10 jaar geleden en we gaan dus ook minder weg dan we dachten. Maar ach, vanaf huis is er genoeg te doen dus eigenlijk mis ik het ook niet. En het is niet alsof we in dat jaar nergens geweest zijn (korte week Sydney, paar dagen Kangaroo Island, anderhalve week Goolwa, weekendje Strathalbyn)...
Van andere dingen weet je dat het in het begin moeilijk gaat worden dus dan valt dat ook niet tegen... Familie missen, nieuwe vriendenkring opbouwen, de vanzelfsprekendheid van allerlei dingen (bv de juiste kleding-, schoenen- en andere winkels) terug zien te vinden, dat soort dingen. Nouja, persoonlijk vind/vond ik dat best moeilijk maar na een tijdje wordt dat vanzelf makkelijker.
Werk vond/vind ik ook best spannend: we hebben nu wel allebei een baan, maar het is allebei tijdelijk. Beide werkgevers roepen dat het wel goedkomt, dat er vanzelf iets anders komt, maar ja, in Nl hadden we allebei een vaste baan en dat voelt toch even anders. Maar ook dat is natuurlijk relatief, want zelfs een vaste baan is niet permanent, in Oz niet en in Nl niet.
Met de kinderen gaat het gewoon heel goed. Er zat rond de zomervakantie een flinke dip toen ze achtereenvolgens afscheid moesten nemen van de engelse-les-school, de buurkinderen, een nederlands gezin waar ze veel mee gespeeld hadden en opa en oma die op bezoek waren. Ik blijf afscheid nemen, zei dochterlief, kunnen we niet gewoon terug naar Nederland. Maar ondertussen gaat het prima op de niet-meer-zo-nieuwe-school, zitten ze beter in de vriendjes en allebei heel goed in hun vel.
En voor de rest zijn de dingen waarvoor we hier naartoe gekomen zijn, die paar verwachtingen die we hadden, wel uitgekomen. Het is hier absoluut beter weer - meestal dan, ik vind het nu koud - en de zomer was niet te warm... Er is zoveel meer ruimte en natuur en echt veel en veel meer gewoon mooie plekken. We lunchen negen van de tien keer buiten op het werk, tussen de magpies en rosella's en af en toe een koala. Ik zie de zee en de kustlijn tig keer op een dag (en het blijft mooi). In plaats van file lopen op de Utrechtse heuvelrug gaan we nu even walvissen zoeken of wandelen een stukje bij Deep Creek of de Onkaparinga. Af en toe komen we mensen tegen. En waar we ook naar op zoek waren was de 'ruimte in het hoofd' en zelfs dat is er. Ik weet dat er mensen zijn die zich kunnen storen aan het feit dat sommige buurtgenoten op blote voeten naar de supermarkt gaan maar ik heb daar echt geen last van. Ze storen zich nl ook niet aan mij als ik er een keer op hoge hakken rondloop (zolang ik niet op iemands tenen ga staan denk ik). Die 'leven en laten leven' mentaliteit bevalt ons goed. De eeuwig vriendelijke cassiere ook, ze vraagt een keer naar de kids of naar opa en oma ('when are they coming again?') en lacht daarna even vriendelijk naar de volgende klant. Daar is toch niks mis mee?
Voor de rest is het even wennen aan het feit dat er geen grote plannen meer zijn. Nouja, het plan is om over niet al te lange tijd een huis te kopen cq te laten bouwen, maar da's iets heel anders als een migratie voorbereiden. Geen visumaanvragen, geen verbouwingsklussen, geen huis opruimen voor kijkers, geen slapeloze nachten, geen afscheidsfeestjes of inpakweekenden. Dus nu hebben we zowaar tijd over. Is ook wel eens lekker .
.Om dan maar bij de hoofdvraag (denk ik) te beginnen: nee, we hebben er zeker geen spijt van en ja, we zijn blij dat we hier zitten.
En de tweede vraag die er vaak achteraan komt: nee, er valt eigenlijk weinig tegen (maar dat is denk ik ook omdat we niet zoveel verwachtingen hadden) en nee, het is hier niet het paradijs (maar dat idee hadden we gelukkig ook niet).
De grote dingen gaan gewoon min of meer normaal door, geloof ik. Werk, school, weekenden, hobbies, en de afwasmachine doet de afwas.
Sommige dingen die in het begin wat tegenvielen blijken ook weer mee te vallen. Zo vonden we de huizen nogal primitief. Verwarming alleen in de woonkamer, oude badkamer, oude keuken, slechte isolatie. Maar gelukkig blijkt dat voor een groot deel ook te liggen aan de prijsklasse: we wilden nl in het begin wat goedkoper gaan wonen omdat we niet wisten hoe we uit zouden komen met inkomen. Ondertussen hebben we al aardig wat fatsoenlijke en betaalbare huizen gezien. En zelfs dit huis valt reuze mee als je het eenmaal door hebt, dus we blijven nog een jaartje zitten. Een ander ding is dat vakantie vieren erg veel duurder is geworden dan 10 jaar geleden en we gaan dus ook minder weg dan we dachten. Maar ach, vanaf huis is er genoeg te doen dus eigenlijk mis ik het ook niet. En het is niet alsof we in dat jaar nergens geweest zijn (korte week Sydney, paar dagen Kangaroo Island, anderhalve week Goolwa, weekendje Strathalbyn)...
Van andere dingen weet je dat het in het begin moeilijk gaat worden dus dan valt dat ook niet tegen... Familie missen, nieuwe vriendenkring opbouwen, de vanzelfsprekendheid van allerlei dingen (bv de juiste kleding-, schoenen- en andere winkels) terug zien te vinden, dat soort dingen. Nouja, persoonlijk vind/vond ik dat best moeilijk maar na een tijdje wordt dat vanzelf makkelijker.
Werk vond/vind ik ook best spannend: we hebben nu wel allebei een baan, maar het is allebei tijdelijk. Beide werkgevers roepen dat het wel goedkomt, dat er vanzelf iets anders komt, maar ja, in Nl hadden we allebei een vaste baan en dat voelt toch even anders. Maar ook dat is natuurlijk relatief, want zelfs een vaste baan is niet permanent, in Oz niet en in Nl niet.
Met de kinderen gaat het gewoon heel goed. Er zat rond de zomervakantie een flinke dip toen ze achtereenvolgens afscheid moesten nemen van de engelse-les-school, de buurkinderen, een nederlands gezin waar ze veel mee gespeeld hadden en opa en oma die op bezoek waren. Ik blijf afscheid nemen, zei dochterlief, kunnen we niet gewoon terug naar Nederland. Maar ondertussen gaat het prima op de niet-meer-zo-nieuwe-school, zitten ze beter in de vriendjes en allebei heel goed in hun vel.
En voor de rest zijn de dingen waarvoor we hier naartoe gekomen zijn, die paar verwachtingen die we hadden, wel uitgekomen. Het is hier absoluut beter weer - meestal dan, ik vind het nu koud
- en de zomer was niet te warm... Er is zoveel meer ruimte en natuur en echt veel en veel meer gewoon mooie plekken. We lunchen negen van de tien keer buiten op het werk, tussen de magpies en rosella's en af en toe een koala. Ik zie de zee en de kustlijn tig keer op een dag (en het blijft mooi). In plaats van file lopen op de Utrechtse heuvelrug gaan we nu even walvissen zoeken of wandelen een stukje bij Deep Creek of de Onkaparinga. Af en toe komen we mensen tegen. En waar we ook naar op zoek waren was de 'ruimte in het hoofd' en zelfs dat is er. Ik weet dat er mensen zijn die zich kunnen storen aan het feit dat sommige buurtgenoten op blote voeten naar de supermarkt gaan maar ik heb daar echt geen last van. Ze storen zich nl ook niet aan mij als ik er een keer op hoge hakken rondloop (zolang ik niet op iemands tenen ga staan denk ik). Die 'leven en laten leven' mentaliteit bevalt ons goed. De eeuwig vriendelijke cassiere ook, ze vraagt een keer naar de kids of naar opa en oma ('when are they coming again?') en lacht daarna even vriendelijk naar de volgende klant. Daar is toch niks mis mee?Voor de rest is het even wennen aan het feit dat er geen grote plannen meer zijn. Nouja, het plan is om over niet al te lange tijd een huis te kopen cq te laten bouwen, maar da's iets heel anders als een migratie voorbereiden
. Geen visumaanvragen, geen verbouwingsklussen, geen huis opruimen voor kijkers, geen slapeloze nachten, geen afscheidsfeestjes of inpakweekenden. Dus nu hebben we zowaar tijd over. Is ook wel eens lekker .
Inclamaki
Member
@lamarck : fijne update, ik,heb echt veel aan deze verhalen, ze houden me met twee voetjes op de grond ! We komen hopelijk volgend jaar jullie kant op ! Ja idd een hoofd dat overloopt met verwachtingen, ideeen, werken, sparen, ... Ik ken het gevoel ! Een mens moet zich toch kunnen bezighouden ... Een nieuw leven beginnen het vraagt toch wat planning en vooral veel geduld !
