De afgelopen weken is er weer behoorlijk wat gebeurd. Zo vlak voor ik vertrek (ja ik weet het, ik ben altijd laat met de administratieve afhandeling) had ik mijn financiën eens op een rijtje gezet. Alles viel precies mooi op z'n plaats en ik zou precies genoeg geld over hebben om het in Australië een maandje of twee zonder werk uit te kunnen zingen en daar wat nieuwe meubels te kunnen te kopen. Goed, een week of wat geleden was ik met mijn familie uit eten en toen brak mijn kies af. Aangezien ik al een tijdje niet naar de tandarts was geweest, zal ik een gedeelte van de behandelingen zelf moeten betalen. Flink balen dus, maar niet onoverkomelijk!
Zaterdag 23 april werd het een beetje vervelender toen ik wakker werd en ik een briefje van de politie op mijn voordeur vond. Mijn auto stond in de bocht van de straat geparkeerd en iemand was uit de bocht gevlogen. Ik dacht eerst nog dat het een grapje van mijn collega's was (ik werk bij de politie), maar toen ik bij mijn auto aankwam verging het lachen me al snel. De hele achterkant en zijkant vanaf mijn achterwiel was óf verwrongen staal óf een gapend gat. Mijn auto was toch behoorlijk robuust (VW Passat met trekhaak) maar de achterkant zat finaal in elkaar. En je begrijpt het natuurlijk al: de vogel was gevlogen en had geen persoonlijke gegevens achtergelaten. De schade is bekeken door de verzekering (ik was natuurlijk alleen WA verzekerd) en mijn auto is total-loss verklaard. Het wrak is verkocht en daar heb ik 600 euro voor gekregen, maar naar de overige 3000 euro kan ik fluiten. Mijn rechtsbijstandverzekering gaat de kosten proberen te verhalen op het waarborgfonds. Als ik wat uitgekeerd krijg, dan duurt dat zo enkele maanden en juist in het begin heb ik het geld het hardst nodig. Nou ja! "Good things come to those who wait" en daar hou ik me dan maar aan vast :?.