Men verwacht hier teveel van de regering. En als de regering het niet voor ze oplost, begint men te klagen. Men neemt hier niet genoeg initiatief en men neemt niet makkelijk verantwoordelijkheid. Dat is nanny state citizen gedrag.
Men klaagt hier over hoge electriciteitskosten, en men verwacht dat de regering dat voor ze oplost, zodat we gewoon lekker die aircon 24/7 kunnen blijven draaien en de lichten snachts aan kunnen laten. Just because.
Men klaagt hier over hoge benzinekosten, en men verwacht van de regering dat aan te pakken, zodat we lekker onze 3 dure 4WD's kunnen blijven rijden.
Toen in NSW de plastic bags uit de supermarkt werden weggehaald, brak letterlijk en figuurlijk de pleuris uit. Jeetje nu moeten we onze eigen tas meenemen, veel te moeilijk. Het treurige is dat de supermarkt daar dus ook aan toegeeft.
Kinderen die niet alleen de straat op mogen, en alleen in de back yard mogen spelen, onder supervisie.
Vingertje wijzen. Het nieuws begint hier vaak met een reporter die iemand achterna rent die net uit een gerechtsgebouw uitkomt. "Are you proud of yourself?" "Would you like to apologise to the victims?" Yuck. Men moet hier openlijk berouw tonen voor gemaakte fouten, hoe klein of groot die fouten dan ook mogen zijn. Good guy, bad guy. Hero, villain.
Wat mij betreft zijn dat allemaal nanny state cultuur signalen.
De regering in elk land vormen een probleem. De meeste zijn ook politicus en totaal geen volksvertegenwoordigers meer. Het gaat op dat niveau meer om de belevenis en de status die ze uitstralen. Dat ze iets voor het land moeten betekenen, zijn ze allang vergeten. Achja we moeten altijd iets te klagen hebben toch?