Heel leuk om jullie update te lezen en ik denk dat we allemaal vergelijkbare ervaringen hebben met de kleine verschillen natuurlijk. Ik zeg altijd "ëmigratie is pure emotie" Je koffer inpakken en verkassen is makkelijk (vanuit gaande dat je een visum hebt of kunt krijgen) maar het traject daarna is vaak veel moeilijker. Goed te horen dat de toekomst visie positief is en net als met de meeste dingen heeft alles tijd nodig en ook dit. Geniet en vergeet nooit de reden waarom je bent geemigreert
All the best en keep us posted
Cheers
Sander
Wat heerlijk om te lezen zo'n uitgebreide positieve post! Fijn dat het zo goed met jullie gaat! Wat het thuisfront betreft, voor jullie is door de emigratie de wereld een stuk kleiner geworden, maar voor de achterblijvers is dit echt het eind van de wereld en vallen we bijna van de aardbol af. Niet iedereen kan hier evengoed mee omgaan en voor hun ben je gewoon uit hun leven verdwenen. Die ervaring heb ik ook wel. Daar kun je je aan ergeren (niet doen!) of accepteren en gewoon verder gaan met je eigen leven. Gelukkig heb ik zelf familie en een paar goede vrienden die wat meer open minded zijn. Voor de rest interesseert het me eigenlijk ook niet. Wat goed dat je geen negatieve reakties krijgt over jullie sexuele geaardheid. Adelaide lijkt me toch best wel conservatief. Hoewel misschien nog niet zo erg als de Queenslanders, want die kunnen er ook wat van. In elk geval goed dat jullie een goed voorbeeld geven en dat de mensen niet denken dat alle homoseksuelen zijn zoals je ze op Mardi Grass ziet. Tot volgend jaar?
Adelaide/SA hadden in de jaren 70 een zeeeeer progressieve premier. Die heeft veel gedaan voor de (gay) community, gelijke rechten enz. Zou je niet 1-2-3 verwachten wellicht maar het is zo
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Don_Dunstan
Ik zou als gay niet snel voor rural QLD kiezen trouwens (or anywhere rural come to think of it...) ACT heeft nu een gay als premier. Daarvoor een vrouw. Goede zaak.
Back on topic: goed om te horen dat het zo goed gaat!
Ha mannen, goed om te horen dat het nog steeds lekker gaat in SA. En bah, wat herkenbaar. Voor ons zijn het niet nakomen van zakelijke afspraken (terugbellen ho maar) en vrienden die weigeren skype te installeren waardoor het contact rap verwatert, ook onze grootste emigratie ergernissen. Maar zoals jullie en @Janneke61 zeggen: that's the way it is, we leven nu hier en gaan ervoor! Blijf vooral genieten!
Goed om te horen dat er vooral veel positieve elementen in je verhaal zitten.
Verwachtingen lijken over anderen te gaan, maar verwachtingen gaan over jezelf. Jouw beeld over anderen. Aangezien jij (en wij allemaal op dit forum) emigreren, mag je eigenlijk bijna geen verwachtingen hebben dat anderen iets zouden moeten doen/willen. Je mag wel hopen, en als vrienden/familie doet wat je hoopt, dan mag je je gelukkig prijzen. Loopt het anders, dan is dat jammer, maar zou geen teleurstelling naar hun toe mogen zijn.
En dat is allemaal veel makkelijker te typen/zeggen/denken dan echt te voelen/geloven/ervaren.
Je kunt het van je eigen kant bekijken, maar ik denk dat wat je moet realiseren is dat jij als eerste voor jezelf hebt gekozen en naar de andere kant van de wereld bent verhuisd; het is een natuurlijke reaktie dat je familie en vrienden zich meer op andere zaken en mensen in hun hier en nu gaan richten dan op jullie die ver weg zitten. Je vrienden zullen het voelen als dat jij de vriendschap hebt verbroken door je keuze voor migratie, niet andersom. Zij voelen zich geen deel van jullie meer omdat jullie er nooit meer zijn. Daar zul je je overheen moeten zetten als onderdeel van het migratieproces.Wat heb je dit mooi verwoord, ik weet inderdaad dat je zo'n gelijk hebt! Maar wat je ook schrijft dat het idd gewoon heel moeilijk is ! Want hoe dan ook heb ik die verwachten wel. Ik vind ook wel dat ik iets mag verwachten toch na vriendenschappen van 20 jaar ? Of niet, het verward mij soms een beetje. Maar onwijs bedankt voor deze reactie