Af en toe komt het wel in een draadje voorbij. Ik herinner me wel verhalen van mensen die aangeven dat bepaalde familieleden boos zijn over hun keuze te emigreren e.d., maar kan me ook voorstellen, dat om in details te gaan, voor de meesten te prive is.
Ik ben het wel met
@afterbang eens, dat je bep dingen mag verwachten, maar niet op moet rekenen. Ik moet zeggen, dat ik het wel mee vond vallen, maar misschien ook, omdat mijn verwachtingen vrij goed uitkwamen. En in mijn geval was er dan niet het 'rekenen op', maar het 'hopen op'.
Bepaalde contacten zijn in principe net zo als destijds. Andere contacten zijn meer verwaterd, maar dat is dan aan beide partijen te wijten. Dan heb ik ook contacten gekregen/gehouden, waar ik zeker niet op gerekend had. Een heel welkome verrassing
Zo heb ik een oud-collega, waar ik in NL niet zoveel contact mee had, maar die het fantastisch vond dat ik dit ging doen en die me nog steeds regelmatig even een berichtje stuurt.
De enige teleurstelling is qua familie. Ik heb een kleine familie en met mijn broer was het contact altijd al wat 1-richtings-verkeer. Ik had verwacht, wat meer van hem en zijn gezin te horen. Niet op gerekend, maar zeker wel op gehoopt. En ja, ik was teleurgesteld, dat in mijn eerste week in Adelaide ik geen berichtje van hen had, terwijl diverse anderen dat wel deden en me vroegen hoe m'n vlucht geweest was, wat voor huisje ik nu had via Immigration SA, of het nog steeds zo warm was e.d..
En ja, ik reageerde boos/verontwaardigd toen m'n vader na 4-6 weken tegen me zei, dat ik m'n broer toch ook wel even moest mailen, want die wilde ook wel weten hoe het met me ging. I.p.v. dat hij het mezelf vroeg, zelf interesse toonde, moest het via m'n vader en ik was te teleurgesteld en koppig om zelf de 1e stap te zetten.
En die dingen zijn niet veranderd. Had ik ook niet verwacht, zeker niet op gerekend, maar dus wel op gehoopt. En argumenten als "Hij heeft het druk" of "Hij is een man, denkt daar niet aan", vind ik zwak.
Toegegeven, vanaf mijn kant is de communicatie (nu) ook minimaal. Wel heb ik via Whatsapp een familiegroep opgericht, waarin ik af en toe berichtjes en foto's plaats. M'n vader is vaak de enige die reageert en terwijl m'n broer aangegeven had om Whatsapp te installeren omdat het dan makkelijker was contact te houden :-/
Maar goed, er zijn dus wel meer verhalen, maar mensen houden het meest prive. Ikzelf wil ook niet te klagerig overkomen
, het was mijn keuze naar de andere kant van de wereld te verhuizen en ik weet dondersgoed, dat zou ik nog in NL wonen, het contact met m'n broer en familie net zo zou zijn, behalve dan dat ik ze dan tenminste nog zou zien met verjaardagen.
Overigens probeer ik wel m'n nichtjes voor Australie te interesseren
En dat lijkt bij de jongste aan te slaan
Aaaah, nog 5 jaar voordat die hierheen kan komen op evt een WHV