Problemen met familie
- Thread starter shelley
- Start date
[quote author=Wilbert67 link=topic=1849.msg36416#msg36416 date=1132042052]
Als je je ouders dan echt iets emotioneels wilt geven, wat dacht je van een kleinkind :blush:
[/quote]
Goed plan zeg, negen maanden van nu zit ie zeker wel in Australie (moet toch goed klinken dit) en dan worden zijn ouders opa&oma van een kind aan de andere kant van de wereld! Hoewel, is een goeie reden om langs te komen.
Mijn vriendin moet echt nog nix weten van kleine kinderen, dus de kans is vrij gering dat onze ouders opa@oma worden als wij daar zijn. Gelukkig maar, want dat zou ik niet leuk voor ze vinden - ik denk dat ze met eventuele kleinkinderen erg verguld zouden zijn... maar dan wel een beetje in de buurt :wink:
Als je je ouders dan echt iets emotioneels wilt geven, wat dacht je van een kleinkind :blush:
[/quote]
Goed plan zeg, negen maanden van nu zit ie zeker wel in Australie (moet toch goed klinken dit) en dan worden zijn ouders opa&oma van een kind aan de andere kant van de wereld! Hoewel, is een goeie reden om langs te komen.
Mijn vriendin moet echt nog nix weten van kleine kinderen, dus de kans is vrij gering dat onze ouders opa@oma worden als wij daar zijn. Gelukkig maar, want dat zou ik niet leuk voor ze vinden - ik denk dat ze met eventuele kleinkinderen erg verguld zouden zijn... maar dan wel een beetje in de buurt :wink:
Hi Mark
Heb je hun raad nodig, of wil je gewoon graag hun toestemming
Voor wat betreft het eerste geval...uiteindelijk is het toch een heel persoonlijke keuze die jij samen met je gezinnetje moet maken. Waar zie jij jezelf in de toekomst? Doe wat je hart je ingeeft want niets is erger dan spijt later.....spijt dat je het in ieder geval geen vijf jaar hebt geprobeerd :wink: Er is behoorlijk wat te vinden op deze site via "search" op dit forum want het is nu eenmaal een heet hangijzer voor een hoop emigranten. Mijn ouders hebben zich er na een jaar of 8 redelijk bij neergelegd en komen gelukkig een keer in de zoveel tijd over en hebben het nu dan ook geweldig naar hun zin.
Het is natuurlijk wel heel frustrerend als je er over probeert te praten en je krijgt zo goed als geen reactie maar geef het gewoon even wat tijd en probeer het weer opnieuw (diep adem halen en niet boos worden...valt af en toe niet mee maar het is gewoon een beetje een situatie van onmacht).
Groetjes
Syl
Heb je hun raad nodig, of wil je gewoon graag hun toestemming
Voor wat betreft het eerste geval...uiteindelijk is het toch een heel persoonlijke keuze die jij samen met je gezinnetje moet maken. Waar zie jij jezelf in de toekomst? Doe wat je hart je ingeeft want niets is erger dan spijt later.....spijt dat je het in ieder geval geen vijf jaar hebt geprobeerd :wink: Er is behoorlijk wat te vinden op deze site via "search" op dit forum want het is nu eenmaal een heet hangijzer voor een hoop emigranten. Mijn ouders hebben zich er na een jaar of 8 redelijk bij neergelegd en komen gelukkig een keer in de zoveel tijd over en hebben het nu dan ook geweldig naar hun zin. Het is natuurlijk wel heel frustrerend als je er over probeert te praten en je krijgt zo goed als geen reactie maar geef het gewoon even wat tijd en probeer het weer opnieuw (diep adem halen en niet boos worden
...valt af en toe niet mee maar het is gewoon een beetje een situatie van onmacht). Groetjes
Syl
de vonkies
New Member
bij ons moest mijn schoonmoeder het nieuws dat we naar oz gaan ook even laten bezinken hoor.
Ze vond ons eerst egoistisch en zag het helemaal niet zitten, maar inmiddels informeerd ze wel steeds
hoe het ervoor staat en of we al meer weten. Vraag ik me af, wil ze het weten omdat ze het ons gunt of omdat ze hoopt dat het niet doorgaat??? :?
Gr. Cindy.
Ze vond ons eerst egoistisch en zag het helemaal niet zitten, maar inmiddels informeerd ze wel steeds
hoe het ervoor staat en of we al meer weten. Vraag ik me af, wil ze het weten omdat ze het ons gunt of omdat ze hoopt dat het niet doorgaat??? :?
Gr. Cindy.
Mark W
XPdite Sponsor
Ik heb zeker hun toestemming niet nodig. Ik ben 35. Maar zou graag wel raad willen. Natuurlijk kun je natuurlijk veel info, reakties krijgen hier op het forum maar je ouders kennen je natuurlijk al;s persoon erg goed. Ach maar misschien is dit ijdele hoop en verwacht ik wel te veel van mijn (schoon) ouders. Ze praten de hetel tijd in de ik vorm. Ik vind het vervelend dat je weggaat, dat kun je mij niet aandoen etz. Maar misschien zou ik ook wel hetzelfde reageren (ik denk het overigens niet). Ik zou gaan voor het geluk van mijn kinderen. En denken ze nou echte door alleen maar negatief te praten over OZ dat dat onze beslissing in hun voordeel zou uitpakken? Ik denk het niet. Je bereikt nou net het omgekeerde.
Moest ik ff kwijt
marina
New Member
Hoi Mark,
Je zult merken dat heel veel mensen enorm egoistisch zijn (ook ouders en familie)!!! Ik merk ook dat je je echte vrienden ook leert kennen. Ik vindt het altijd maar zo; zon beslissing maak je niet zomaar even. En als mensen het beste met JOU voorhebben dan zullen ze je steunen, ookal doet het hun veel pijn.
Soms merk ik ook wel dat het een vorm van jaloezie is, omdat ze zelf zoiets nooooit zouden durven doen! Er zijn nou eenmaal ondernemende mensen en gewoontebeesten die geen verandering aandurven.
Geloof gewoon in jezelf, daar kom je echt het verste mee!! The future is for those who believe in the beauty of their dreams!! (thanks Bawurra voor weer een wijsheid haha)
Marina
Je zult merken dat heel veel mensen enorm egoistisch zijn (ook ouders en familie)!!! Ik merk ook dat je je echte vrienden ook leert kennen. Ik vindt het altijd maar zo; zon beslissing maak je niet zomaar even. En als mensen het beste met JOU voorhebben dan zullen ze je steunen, ookal doet het hun veel pijn.
Soms merk ik ook wel dat het een vorm van jaloezie is, omdat ze zelf zoiets nooooit zouden durven doen! Er zijn nou eenmaal ondernemende mensen en gewoontebeesten die geen verandering aandurven.
Geloof gewoon in jezelf, daar kom je echt het verste mee!! The future is for those who believe in the beauty of their dreams!! (thanks Bawurra voor weer een wijsheid haha)
Marina
shelley
XPdite Sponsor
Met mijn familie is het niet dat ze jaloers zijn of het mij niet gunnen. Ze kunnen gewoon heel moeilijk begrijpen dat ik mijn familie zo kan achterlaten. Na maanden erover praten enzo hebben ze nu wel zoiets van dat ik moet gaan en moet proberen daar te leven.
Als ik nu naar Nederland zou verhuizen en daar ga wonen, blijf ik me altijd afvragen of Australie niet beter had geweest en dan kan ik nooit echt gelukkig zijn.
En als ik wel in Australie blijf.........dan is het voor hun een teken dat ik dus gelukkig ben en dat is voor hun toch het belangerijkste.
Als ik nu naar Nederland zou verhuizen en daar ga wonen, blijf ik me altijd afvragen of Australie niet beter had geweest en dan kan ik nooit echt gelukkig zijn.
En als ik wel in Australie blijf.........dan is het voor hun een teken dat ik dus gelukkig ben en dat is voor hun toch het belangerijkste.
Bij ons is het begrip van mijn schoon familie ook ver te zoeken.
Het is gewoon iets wat hun niet kunnen begrijpen. Ze gaan inderdaad van allerlei dingen erbij halen wat er slecht is in Australie en dat als je kinderen krijgt die zonder hun oma en opa op moeten groeien. En dat ik hier een goeie baan heb en dat ik daar dan weer helemaal opnieuw moet beginnen(wat ik niet erg vind). En dat we niet moeten denken dat we daar nog gelukkiger worden want het leven is overal moeilijk. bla bla bla....
Ik had ook tegen hun gezegd (wat ik hier op het forum ergens gelezen had) Je kunt beter spijt hebben wat iets wat je hebt gedaan dan van iets wat je niet hebt gedaan. En bovendien als het echt niet meer gaat kun je altijd weer terug. Waarop hun dan weer zeggen dat je dan onnodig geld over de balk gooit. En dat we het dan niet zeker weten, bla bla bla.. nou dan heb ik hem al weer helemaal hangen!!
Gelukkig is mijn moeder anders.. die zegt: mooi! leuk vakantie adresje :-D en al mijn vrienden trouwens ook!
kortom hun begrijpen ons standpunt gewoon niet. en als ze dat wel begrepen hadden waren hun ook al lang gegaan
Het is gewoon iets wat hun niet kunnen begrijpen. Ze gaan inderdaad van allerlei dingen erbij halen wat er slecht is in Australie en dat als je kinderen krijgt die zonder hun oma en opa op moeten groeien. En dat ik hier een goeie baan heb en dat ik daar dan weer helemaal opnieuw moet beginnen(wat ik niet erg vind). En dat we niet moeten denken dat we daar nog gelukkiger worden want het leven is overal moeilijk. bla bla bla....
Ik had ook tegen hun gezegd (wat ik hier op het forum ergens gelezen had) Je kunt beter spijt hebben wat iets wat je hebt gedaan dan van iets wat je niet hebt gedaan. En bovendien als het echt niet meer gaat kun je altijd weer terug. Waarop hun dan weer zeggen dat je dan onnodig geld over de balk gooit. En dat we het dan niet zeker weten, bla bla bla.. nou dan heb ik hem al weer helemaal hangen!!
Gelukkig is mijn moeder anders.. die zegt: mooi! leuk vakantie adresje :-D en al mijn vrienden trouwens ook!
kortom hun begrijpen ons standpunt gewoon niet. en als ze dat wel begrepen hadden waren hun ook al lang gegaan
stephennathkids
New Member
Haha, ik denk dat niemand op dit forum familie heeft die een gat in de lucht sprong met het nieuws. Ook bij ons proberen ze onze gedachten op iets anders te brengen (je moet toch goed zot zijn, hier alletwee een goeie job, pas een huis gebouwd, enz...) terwijl wij het hen duidelijk proberen te maken dat dit echt is wat wij willen en het nu of nooit is. Wij hebben er als gezin zo'n goed gevoel over. En uiteindelijk is het toch ONS leven hé. Mijn vader voorziet al rampscenario's zo van: als er jullie twee nu ginds iets overkomt, daar staan die 3 kindjes daar alleen... Ja zeg, waarom leven wij dan eigenlijk? Wij zijn van het principie 'heb je een droom, probeer hem waar te maken' en dat zijn wij nu net aan het doen.
marina
New Member
Hoezo als je iets overkomt? Is daarmee de familie in NL dan dus ook maar van de aardbol verdwenen omdat jij in Australie woont???
Ik kan me zo kwaad maken over dit soort " schuld gevoel aanpraten!!"
En ookal gaat het fout.... zijn ouders niet op de wereld gezet om hun kinderen door alles te steunen? ookal maken ze een fout en zeggen ze "zie je wel" je bent er toch gewoon voor ze? tenminste misschien zijn mijn kinderen dan zo gezegend met zon moeder die zo denkt.... :lol:
Sterkte hoor
Ik kan me zo kwaad maken over dit soort " schuld gevoel aanpraten!!"
En ookal gaat het fout.... zijn ouders niet op de wereld gezet om hun kinderen door alles te steunen? ookal maken ze een fout en zeggen ze "zie je wel" je bent er toch gewoon voor ze? tenminste misschien zijn mijn kinderen dan zo gezegend met zon moeder die zo denkt.... :lol:
Sterkte hoor
[quote author=marina link=topic=1849.msg36930#msg36930 date=1132247282]
Hoezo als je iets overkomt? Is daarmee de familie in NL dan dus ook maar van de aardbol verdwenen omdat jij in Australie woont???
[/quote]
Mijn moeder ziet het ook zo, ze beschouwt onze vertrekdatum een beetje als 'sterfdatum'.... :-(
Sara
Hoezo als je iets overkomt? Is daarmee de familie in NL dan dus ook maar van de aardbol verdwenen omdat jij in Australie woont???
[/quote]
Mijn moeder ziet het ook zo, ze beschouwt onze vertrekdatum een beetje als 'sterfdatum'.... :-(
Sara
Erna
Active Member
Mijn vader en mijn jongste broer gingen ook van het stanpunt uit dat als ik weg ben naar Oz dat ik dan dood ben. Inmiddels ben ik 8 weken in Oz en van mijn vader hoor ik via mijn oudste broer dat hij er nu vrede mee heeft dat ik weg ben (mijn vader is doof en kan dus niet zelf contact met mij leggen momenteel; hij beschikt ook niet over een computer en kan dus ook niet e-mailen) en van mijn jongste broer kreeg ik bericht dat we nu inderdaad meer contact hebben dan we ooit in Nederland hadden en dat het dus allemaal wel meevalt dat ik weg ben.
Ik denk dat (schoon)ouders die alleen maar negatief doen over Oz dat doen om hun kinderen ervan te weerhouden weg te gaan. Mijn vader en jongste broer deden dat ook. En ik had ook de indruk dat ze het Jeroens schuld vonden dat ik wegging. Dat was bij het afscheid bij mijn jongste broer tenminste wel wat ik voelde. Het leek wel een begrafenis.
Zodra je eenmaal in Oz zit, draaien ze wel bij want dan is er niets meer aan de situatie te veranderen.
Volg alsjeblieft gewoon je eigen gevoel en doe wat je denkt dat goed voor jezelf is. Dan vinden ze je maar egoistisch, jammer dan, hun probleem. 't Is jouw leven dus doe daarmee wat je zelf graag wilt.
Erna
Ik denk dat (schoon)ouders die alleen maar negatief doen over Oz dat doen om hun kinderen ervan te weerhouden weg te gaan. Mijn vader en jongste broer deden dat ook. En ik had ook de indruk dat ze het Jeroens schuld vonden dat ik wegging. Dat was bij het afscheid bij mijn jongste broer tenminste wel wat ik voelde. Het leek wel een begrafenis.
Zodra je eenmaal in Oz zit, draaien ze wel bij want dan is er niets meer aan de situatie te veranderen.
Volg alsjeblieft gewoon je eigen gevoel en doe wat je denkt dat goed voor jezelf is. Dan vinden ze je maar egoistisch, jammer dan, hun probleem. 't Is jouw leven dus doe daarmee wat je zelf graag wilt.
Erna
Rene-L
XPdite Sponsor
[quote author=Erna link=topic=1849.msg37036#msg37036 date=1132282583]
Volg alsjeblieft gewoon je eigen gevoel en doe wat je denkt dat goed voor jezelf is. Dan vinden ze je maar egoistisch, jammer dan, hun probleem. 't Is jouw leven dus doe daarmee wat je zelf graag wilt.
[/quote]
Goed gezegde waar ik me helemaal in kan vinden. Ook voor anderen kan dit een steuntje zijn!!
Rene
Volg alsjeblieft gewoon je eigen gevoel en doe wat je denkt dat goed voor jezelf is. Dan vinden ze je maar egoistisch, jammer dan, hun probleem. 't Is jouw leven dus doe daarmee wat je zelf graag wilt.
[/quote]
Goed gezegde waar ik me helemaal in kan vinden. Ook voor anderen kan dit een steuntje zijn!!
Rene
henriette
Active Member
Ben getipt over dit draadje en het was inderdaad fijn om al die verschillende verhalen te horen!
Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat werkelijk iedereen zo enthousiast is! Natuurlijk zullen ze me missen (ouders en twee zussen vooral), maar ze steunen me heel erg.
Ik heb eigenlijk meer het gevoel dat IK degene ben die er het grootste punt van maakt..............
Af en toe krijg ik "cold feet". Dan begin ik na een emotionele film over bijv. familiebanden zomaar te janken en krijg ik schuldgevoelens dat ik het toch niet kan maken om zomaar uit hun nabije wereld te verdwijnen.....? En wat nou als iemand heel ernstig ziek wordt, of er gebeurd iets ingrijpends? Dan zal ik daar niet altijd bij kunnen zijn................
En als ik daar nou zit en er gebeurt zoiets met mij: help, (denk ik dan), wat nou als ik me helemaal naar ga voelen dat ik niet bij hun kan zijn??????????
Ik moet ook wel weer een beetje lachen om deze reactie van mijzelf. Ik kan het gelukkig ook allemaal wel weer heel nuchter bekijken: hoe moeilijk ik het afscheid ook ga vinden, het is echt absoluut wat ik wil!!!!!!!!!!!!! Dat weet ik heel zeker. En het blijft ook een kwestie van relativeren: er is telefoon, email, webcam etc. En we proberen elkaar regelmatig (1x per jaar ) te zien.
Ik heb zelfs de eerste bezoekjes al in de agenda: mijn beste vriendin gaat eind oktober naar Australie op vakantie (hopelijk ben ik er wel op tijd, want dat heeft ze mede om mij pas later in het jaar gepland :?). Een andere vriendin zit er over te denken om kerst en oud & nieuw te komen vieren.
Misschien komt het ook wel vanwege het "alleen" vertrekken in combinatie met de burn out van mijzelf het laatste jaar. Omdat ik me vooral ook lichamelijk zo slecht heb gevoeld ben ik soms een beetje bang voor "lichamelijke problemen" en hoe ik daar dan helemaal in mijn uppie mee om zal gaan................Slaat helemaal nergens op, want er is geen reden aan te wijzen dat er iets met me zou zijn, en als ik nu doodziek met een griep in bed lig, gaat het ook niet veel verder dan mama zielig opbellen :lol: Nou, dat kan straks ook!
Als er echt iets ernstigs is, reageer ik vast wel heel erg nuchter en doe ik de handelingen die moeten gebeuren (het inschakelen van buren of wie dan ook...........) Heb immers in mijn WHV jaar in Oz ook vanalles, inclusief behoorlijk zware buikoperatie, doorstaan! En dat was zero probleem (vreemd genoeg). Het is ook net of alles gedramatiseerd wordt in je hoofd, vinden jullie niet?
Kortom, volgens mij heb ik gewoon last van de normale bijwerkingen die horen bij een stap als deze. En moet ik vooral heeeeeeeeeeeeel erg blij zijn met alle steun die ik van iedereen krijg! En ik ga met volle teugen van ALLE momenten genieten die ik die laatste 5 maanden nog met iedereen ga doorbrengen.. Huilen wordt het toch wel bij het vertrek, en ook daarvoor hoef ik natuurlijk niet weg te lopen!!!!! Maar mijn maag draait al om bij het idee dat ik mijn dierbaren zoveel verdriet bezorg (hoe goed ik ook weet dat ze ermee om zullen gaan).
Ik ga lekker focussen op alle positieve aspecten van de verhuizing, dan zijn de negatieve veel gemakkelijker te dragen (ook al barst ik soms spontaan in tranen uit, ook als ik een berichtje als dit typ...)!
Henriette
Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat werkelijk iedereen zo enthousiast is! Natuurlijk zullen ze me missen (ouders en twee zussen vooral), maar ze steunen me heel erg.
Ik heb eigenlijk meer het gevoel dat IK degene ben die er het grootste punt van maakt..............
Af en toe krijg ik "cold feet". Dan begin ik na een emotionele film over bijv. familiebanden zomaar te janken en krijg ik schuldgevoelens dat ik het toch niet kan maken om zomaar uit hun nabije wereld te verdwijnen.....? En wat nou als iemand heel ernstig ziek wordt, of er gebeurd iets ingrijpends? Dan zal ik daar niet altijd bij kunnen zijn................
En als ik daar nou zit en er gebeurt zoiets met mij: help, (denk ik dan), wat nou als ik me helemaal naar ga voelen dat ik niet bij hun kan zijn??????????
Ik moet ook wel weer een beetje lachen om deze reactie van mijzelf. Ik kan het gelukkig ook allemaal wel weer heel nuchter bekijken: hoe moeilijk ik het afscheid ook ga vinden, het is echt absoluut wat ik wil!!!!!!!!!!!!! Dat weet ik heel zeker. En het blijft ook een kwestie van relativeren: er is telefoon, email, webcam etc. En we proberen elkaar regelmatig (1x per jaar ) te zien.
Ik heb zelfs de eerste bezoekjes al in de agenda: mijn beste vriendin gaat eind oktober naar Australie op vakantie (hopelijk ben ik er wel op tijd, want dat heeft ze mede om mij pas later in het jaar gepland :?). Een andere vriendin zit er over te denken om kerst en oud & nieuw te komen vieren.
Misschien komt het ook wel vanwege het "alleen" vertrekken in combinatie met de burn out van mijzelf het laatste jaar. Omdat ik me vooral ook lichamelijk zo slecht heb gevoeld ben ik soms een beetje bang voor "lichamelijke problemen" en hoe ik daar dan helemaal in mijn uppie mee om zal gaan................Slaat helemaal nergens op, want er is geen reden aan te wijzen dat er iets met me zou zijn, en als ik nu doodziek met een griep in bed lig, gaat het ook niet veel verder dan mama zielig opbellen :lol: Nou, dat kan straks ook!
Als er echt iets ernstigs is, reageer ik vast wel heel erg nuchter en doe ik de handelingen die moeten gebeuren (het inschakelen van buren of wie dan ook...........) Heb immers in mijn WHV jaar in Oz ook vanalles, inclusief behoorlijk zware buikoperatie, doorstaan! En dat was zero probleem (vreemd genoeg). Het is ook net of alles gedramatiseerd wordt in je hoofd, vinden jullie niet?
Kortom, volgens mij heb ik gewoon last van de normale bijwerkingen die horen bij een stap als deze. En moet ik vooral heeeeeeeeeeeeel erg blij zijn met alle steun die ik van iedereen krijg! En ik ga met volle teugen van ALLE momenten genieten die ik die laatste 5 maanden nog met iedereen ga doorbrengen.. Huilen wordt het toch wel bij het vertrek, en ook daarvoor hoef ik natuurlijk niet weg te lopen!!!!! Maar mijn maag draait al om bij het idee dat ik mijn dierbaren zoveel verdriet bezorg (hoe goed ik ook weet dat ze ermee om zullen gaan).
Ik ga lekker focussen op alle positieve aspecten van de verhuizing, dan zijn de negatieve veel gemakkelijker te dragen (ook al barst ik soms spontaan in tranen uit, ook als ik een berichtje als dit typ...)!
Henriette
Rene-L
XPdite Sponsor
[quote author=henriette link=topic=1849.msg52525#msg52525 date=1142867949]
Ik ga lekker focussen op alle positieve aspecten van de verhuizing, dan zijn de negatieve veel gemakkelijker te dragen (ook al barst ik soms spontaan in tranen uit, ook als ik een berichtje als dit typ...)!
[/quote]
Na je verhaal gelezen te hebben, kan ik je bovenstaande quote goed begrijpen. "Go for it, Girl!" Alles sal regt kom.
Rene
Ik ga lekker focussen op alle positieve aspecten van de verhuizing, dan zijn de negatieve veel gemakkelijker te dragen (ook al barst ik soms spontaan in tranen uit, ook als ik een berichtje als dit typ...)!
[/quote]
Na je verhaal gelezen te hebben, kan ik je bovenstaande quote goed begrijpen. "Go for it, Girl!" Alles sal regt kom.
Rene
peetersfamily
New Member
Problemen met de family, inderdaad dat is een hoofdstuk appart. :-D
Ik ben hier nu een paar jaar, en mijn family is nog niet helemaal over de stap heen, vooral mijn vader, maar die is dan ook nog niet hier geweest, ik hoop dat die het snel genoeg een keer kan maken om te zien hoe het hier allemaal gaat.
Het belangrijkste voor mij is om hun te laten weten dat het hier allemaal goed gaat, en alles goed is, (zelfs als er soms momenten zijn waar het minder is).
voor de rest het is mijn keuze om hier te zijn en wat hun er van denken is niet mijn probleem.
thums up en niet bij de pakken neer zitten is het beste, blijven praten, (tjee ik hoor mijn vader praten hier) dan komt het wel goed.
de groeten.
hein :beach:
Ik ben hier nu een paar jaar, en mijn family is nog niet helemaal over de stap heen, vooral mijn vader, maar die is dan ook nog niet hier geweest, ik hoop dat die het snel genoeg een keer kan maken om te zien hoe het hier allemaal gaat.
Het belangrijkste voor mij is om hun te laten weten dat het hier allemaal goed gaat, en alles goed is, (zelfs als er soms momenten zijn waar het minder is).
voor de rest het is mijn keuze om hier te zijn en wat hun er van denken is niet mijn probleem.
thums up en niet bij de pakken neer zitten is het beste, blijven praten, (tjee ik hoor mijn vader praten hier) dan komt het wel goed. de groeten.
hein :beach: