Remigreren (terug naar Nederland)
- Thread starter B2B
- Start date
B2B vroeg niet om raad, maar om ideeen, gedachten en tips en vooral ook ervaringen van anderen.
Hmmm, onlangs hoorde ik toch heel wat Australiers roepen dat Australie vol, vol, vol is...
Bobbak, ik vind jouw bijdrage tamelijk ongefundeerd en gezien het feit dat je zelf nog niets eens in Australie bent geweest tamelijk ondoordacht. Gevalletje roze bril zou ik zeggen.
Ik heb wel behoefte aan een groot huis, ook aan een grote auto. Maar inderdaad, liever in Australie op een flatje met al die ruimte om me heen als in Amsterdam op een flatje.
Dat mag jij lekker vinden. Als ik echter hoor Australie vol vol vol, dan denk ik gek gek gek.
dism
New Member
Wij zijn door omstandigheden ook weer terug gekomen in februari 2010 en via Duitsland na 18 jaar buitenland, sinds januari 2011 weer terug in Nederland. De kinderen hadden hier nog nooit gewoond, maar willen nu al nooit meer weg hier. En ik vraag me af of ik misschien beter naar Nederland had kunnen verhuizen dan naar Australië ;-)
Dit is voor mij de ideale mix tussen het stugge, conservatieve duitse en het layedback, erg losse Australische. De school methodes vind ik zelfs best vergelijkbaar, bovendien is het heerlijk bijna alles met de fiets te kunnen doen (zonder helm). En gek genoeg, ook al is het weer hier mss minder mooi, hier zijn de mensen in ieder geval buiten. Spelen de kinderen buiten, wordt er met de honden gewandeld en genieten de mensen meer van de zon als ze er is en ook als het iets minder is.
Succes met de keuze, ik zou in elk geval niet meer willen ruilen!
Groetjes,
Inge
Dit is voor mij de ideale mix tussen het stugge, conservatieve duitse en het layedback, erg losse Australische. De school methodes vind ik zelfs best vergelijkbaar, bovendien is het heerlijk bijna alles met de fiets te kunnen doen (zonder helm). En gek genoeg, ook al is het weer hier mss minder mooi, hier zijn de mensen in ieder geval buiten. Spelen de kinderen buiten, wordt er met de honden gewandeld en genieten de mensen meer van de zon als ze er is en ook als het iets minder is.
Succes met de keuze, ik zou in elk geval niet meer willen ruilen!
Groetjes,
Inge
Als je minimaal een paar honderd kilometer van de grote steden wilt wonen, dan kun je voor zo'n bedrag inderdaad wel een vrijstaand huis kopen. Maar dan heb je niets bijzonders. Drie slaapkamers, badkamer en een stukje tuin en dat is het wel.
In Sydney koop je voor dat bedrag hooguit een studio (en dan niet in het centrum). De huizenprijzen in de grote steden zijn echt totaal uit de hand gelopen en zolang mensen zo gek zijn om die prijzen te betalen zullen ze zo hoog blijven. Maar ook buiten de grote steden zijn de huizenprijzen de laatste jaren heel snel omhoog gegaan.
Dus ja, wonen in Australie is op z'n minst net zo duur als in Nederland.
Groetjes,
Rixta
Inge, waarom ben je dan eerst in Duitsland gaan wonen voor zo'n korte tijd? Waarom niet gelijk naar Nederland? Of ben je zelf Duits?
Zwerver
Moderator
Compleet offtopic maar ik moet hier even op reageren:
Hmm, dit soort uitspraken, samen met de andere nogal judgemental aanvoelende uitspraken van je geven me niet het gevoel dat je begrijpt wat emigreren en remigreren helemaal inhoudt. Daarnaast krijg ik het gevoel dat je (heel Nederlands) moeite hebt om mensen in hun waarde te laten en niet direct met een botte bijl tekeer te gaan. Ik zou bijna willen suggereren dat je eens heel rustig je eigen posts terug gaat lezen en je verplaatst in iemand die een lastige keus moet maken. Als jij die persoon zou zijn, zouden je uitspraken hem/haar dan helpen?
Hmm, dit soort uitspraken, samen met de andere nogal judgemental aanvoelende uitspraken van je geven me niet het gevoel dat je begrijpt wat emigreren en remigreren helemaal inhoudt. Daarnaast krijg ik het gevoel dat je (heel Nederlands) moeite hebt om mensen in hun waarde te laten en niet direct met een botte bijl tekeer te gaan. Ik zou bijna willen suggereren dat je eens heel rustig je eigen posts terug gaat lezen en je verplaatst in iemand die een lastige keus moet maken. Als jij die persoon zou zijn, zouden je uitspraken hem/haar dan helpen?
Lamarck
Well-Known Member
en weer terug on topic
ik kreeg een berichtje vandaag van een kennis die twee keer in Australie heeft gewoond en steeds weer terug naar nederland is gegaan. Ze mailde ons omdat ze graag haar ervaring wilde delen, omdat het ook zo kan tegenvallen, zei ze. Te veel de roze wol, zeg maar. Haar bezwaren (in het kort):
- onzekerheid over terug moeten keren (zij hadden een visum voor 3 jaar via een werkgever)
- slechte sociale zekerheid (uitkering, gezondheidszorgvergoeding etc)
- lage inkomsten in verhouding tot de basis leefkosten, mn wonen en scholen zijn duur. Je moet allebei werken om de gewone dingen te kunnen betalen.
- scholen zijn duur, niet alleen het schoolgeld maar ook veel extra kosten bv 'outings' en de schoolunifromen en schoolspullen. Verder meldde ze dat scholen slechter zijn dan in Nederland: meer aandacht voor sport en outings maar minder voor leren, plus veel competitie en focus op 'goed' en 'slecht' presteren
- lager niveau van onderwijs - zij meldde dat haar kinderen een achterstand hadden toen ze terug naar nederland kwamen, en dat het onderwijs in nederland breder internationaal erkend wordt.
Zelf verwacht ik geen roze wolk, denk ik. We werken nu ook allebei, we weten dat de sociale zekerheid lager is en dat scholen duur zijn. Wat scholing betreft vind ik het persoonlijk een voordeel dat er op school meer aandacht is voor de wereld om je heen. Dat ze er dan een jaar langer over doen lijkt me niet zo'n probleem? Onze oudste zit nu in groep 3 en ik vind het erg krom dat het vak 'wereldorientatie' is komen te vervallen omdat ze het te druk hebben dit jaar.
Wat competitie betreft valt me op dat de kinderen op school in verschillende niveaus ingedeeld zijn, en op basis daarvan extra ondersteuning of extra leerstof krijgen (zon, maan, ster), maar dat daar expliciet geen hoger of lager aan wordt gehangen. Ook de ouders wordt op het hart gedrukt om daar geen aandacht aan te besteden. Maar dat stimuleert toch ook helemaal niet? Onze zoon wil graag in de ster-groep (de groep die extra ondersteuning krijgt) omdat hij dan mee mag doen met de extra spelletjes! Dan lijkt me meer aandacht op waar je goed in bent en waar niet helemaal geen slechte idee.
Persoonlijk zie ik het dus anders, maar ben wel benieuwd naar jullie mening.
ik kreeg een berichtje vandaag van een kennis die twee keer in Australie heeft gewoond en steeds weer terug naar nederland is gegaan. Ze mailde ons omdat ze graag haar ervaring wilde delen, omdat het ook zo kan tegenvallen, zei ze. Te veel de roze wol, zeg maar. Haar bezwaren (in het kort):
- onzekerheid over terug moeten keren (zij hadden een visum voor 3 jaar via een werkgever)
- slechte sociale zekerheid (uitkering, gezondheidszorgvergoeding etc)
- lage inkomsten in verhouding tot de basis leefkosten, mn wonen en scholen zijn duur. Je moet allebei werken om de gewone dingen te kunnen betalen.
- scholen zijn duur, niet alleen het schoolgeld maar ook veel extra kosten bv 'outings' en de schoolunifromen en schoolspullen. Verder meldde ze dat scholen slechter zijn dan in Nederland: meer aandacht voor sport en outings maar minder voor leren, plus veel competitie en focus op 'goed' en 'slecht' presteren
- lager niveau van onderwijs - zij meldde dat haar kinderen een achterstand hadden toen ze terug naar nederland kwamen, en dat het onderwijs in nederland breder internationaal erkend wordt.
Zelf verwacht ik geen roze wolk, denk ik. We werken nu ook allebei, we weten dat de sociale zekerheid lager is en dat scholen duur zijn. Wat scholing betreft vind ik het persoonlijk een voordeel dat er op school meer aandacht is voor de wereld om je heen. Dat ze er dan een jaar langer over doen lijkt me niet zo'n probleem? Onze oudste zit nu in groep 3 en ik vind het erg krom dat het vak 'wereldorientatie' is komen te vervallen omdat ze het te druk hebben dit jaar.
Wat competitie betreft valt me op dat de kinderen op school in verschillende niveaus ingedeeld zijn, en op basis daarvan extra ondersteuning of extra leerstof krijgen (zon, maan, ster), maar dat daar expliciet geen hoger of lager aan wordt gehangen. Ook de ouders wordt op het hart gedrukt om daar geen aandacht aan te besteden. Maar dat stimuleert toch ook helemaal niet? Onze zoon wil graag in de ster-groep (de groep die extra ondersteuning krijgt) omdat hij dan mee mag doen met de extra spelletjes! Dan lijkt me meer aandacht op waar je goed in bent en waar niet helemaal geen slechte idee.
Persoonlijk zie ik het dus anders, maar ben wel benieuwd naar jullie mening.
Kathleen
Well-Known Member
Volgens mij hangt wat Lamarck noemt ook erg af van waar je zit. Ik kreeg weer andere feedback over de scholen in de buurt van Sydney. Klantgericht, kindgericht, wijdere blik, speciale ondersteuning waar nodig. Afhankelijk van het visum zullen de kosten hoger zijn of hetzelfde. Het systeem is volgens zeggen vergelijkbaar met Nederland...
De tijd zal het leren, maar ik ben er wel van overtuigd dat de generatie de de sprong waagt, altijd tussen twee (of meer) landen in zal zitten. Onze kinderen zijn pas echt 'thuis'. Maar ja, ook hier zullen de meningen over verschillen, toch??
De tijd zal het leren, maar ik ben er wel van overtuigd dat de generatie de de sprong waagt, altijd tussen twee (of meer) landen in zal zitten. Onze kinderen zijn pas echt 'thuis'. Maar ja, ook hier zullen de meningen over verschillen, toch??
didado1976
New Member
hallo allemaal,
Als gezin wat net onze "visum granted"
heeft gekregen vind ik een heel belangrijk onderwerp wat ook meegaat in onze emigratie.
Natuurlijk heb je een soort roze bril idee bij Australie en ik denk dat je dit tot een bepaalde gradatie ook nodig hebt. Je hebt namelijk een keuze gemaakt die ongelofelijke conseqenties heeft voor iedereen van wie je hou.....
Wij zijn een gezin met 2 kinderen die tegen de tijd dat wij definitief weg gaan rond de 13/14 en 16/17 zullen zijn(hellup hellup ).
Wij hebben onze kinderen vanaf het begin betrokken bij onze gedachte en plannen om te gaan emigereren( dit was reeds in 2008/2009), en hebben daarbij niet alleen de mooie kanten verteld. Je merkt nu ook dat nu het definitief is de kinderen veel erover praten en vragen.Als ouders heb je niet overal antwoord op maar ik denk dat je je eigen visie en gedachte kunt en moet delen met je kinderen.
Ik moet zeggen dat ik de vele leuke maar ook de hele nare kanten van nederland heb meegemaakt, en nu ik wat ouder ben wil ik graag de dingen die mij en mijn gezin gelukkig maken mogelijk maken. Nooit hebben wij een een sprookjesgedachte van Australie gehad, want uiteindelijk moet je wat opbouwen in een vreemd land, je begint eigenlijk weer opnieuw. Maar als ik kijk wat ik allemaal heb moeten overwinnen in Nederland dan kan ik dat daar ook wel. Wel denk ik bij Australie aan een land waar het klimaat( ja toch wel iets wat mijn humeur bepaald ) en de mogelijkheid om zoveel dingen buitenshuis te doen mij en mijn gezin een betere kwaliteit van leven zullen geven. Ook ben ik ervan overtuigd dat ik mijn kinderen iets moois meegeef door ze een toekomst in Australie te laten opbouwen. Als ik dat niet zou geloven dan weet ik zeker dat ik na verloop van tijd spijt krijg. Werken, huizenprijzen, sociale zekerheid???? mensen overal moet je vechten en overleven. Maar de metaliteit van mensen en de manier van leven, die is van de australiers toch echt wel anders dan die van de gemiddelde nederlander, is wel een factor die ik vind dat je moet meenemen in je overweging waar je je leven wil leven.
Ik sta door mijn beroep midden in deze maatschappij, hierdoor zie ik elke dag weer wat er allemaal mooi en minder mooi is aan nederland.En ik zou in australie geen ander beroep willen want overal op deze wereld gebeuren mooie en minder mooie dingen, dat is het leven. Je maakt een keuze als deze omdat hoopt dat dit je leven mooier zal maken, als je dit gelooft......doe dat dan gewoon......... leef......... geniet, Je leeft maar een keer, dus waarom niet??? Ik denk dat wij straks als gezin een mooi leven tegemoet gaan waarin we hard moeten werken voor ons huisje, hard moeten werken voor die mooie beroepen/studies die onze kinderen hebben uitgekozen, maar uiteindelijk zitten we sávonds in de tuin met een glaasje wijn bij elkaar en plannen we onze volgende "hikingtrip" door de prachtige landschap van australie, zoveel te doen zoveel te zien.......
gr. didado
Als gezin wat net onze "visum granted"
heeft gekregen vind ik een heel belangrijk onderwerp wat ook meegaat in onze emigratie.Natuurlijk heb je een soort roze bril idee bij Australie en ik denk dat je dit tot een bepaalde gradatie ook nodig hebt. Je hebt namelijk een keuze gemaakt die ongelofelijke conseqenties heeft voor iedereen van wie je hou.....
Wij zijn een gezin met 2 kinderen die tegen de tijd dat wij definitief weg gaan rond de 13/14 en 16/17 zullen zijn(hellup hellup
).Wij hebben onze kinderen vanaf het begin betrokken bij onze gedachte en plannen om te gaan emigereren( dit was reeds in 2008/2009), en hebben daarbij niet alleen de mooie kanten verteld. Je merkt nu ook dat nu het definitief is de kinderen veel erover praten en vragen.Als ouders heb je niet overal antwoord op maar ik denk dat je je eigen visie en gedachte kunt en moet delen met je kinderen.
Ik moet zeggen dat ik de vele leuke maar ook de hele nare kanten van nederland heb meegemaakt, en nu ik wat ouder ben wil ik graag de dingen die mij en mijn gezin gelukkig maken mogelijk maken. Nooit hebben wij een een sprookjesgedachte van Australie gehad, want uiteindelijk moet je wat opbouwen in een vreemd land, je begint eigenlijk weer opnieuw. Maar als ik kijk wat ik allemaal heb moeten overwinnen in Nederland dan kan ik dat daar ook wel. Wel denk ik bij Australie aan een land waar het klimaat( ja toch wel iets wat mijn humeur bepaald
) en de mogelijkheid om zoveel dingen buitenshuis te doen mij en mijn gezin een betere kwaliteit van leven zullen geven. Ook ben ik ervan overtuigd dat ik mijn kinderen iets moois meegeef door ze een toekomst in Australie te laten opbouwen. Als ik dat niet zou geloven dan weet ik zeker dat ik na verloop van tijd spijt krijg. Werken, huizenprijzen, sociale zekerheid???? mensen overal moet je vechten en overleven. Maar de metaliteit van mensen en de manier van leven, die is van de australiers toch echt wel anders dan die van de gemiddelde nederlander, is wel een factor die ik vind dat je moet meenemen in je overweging waar je je leven wil leven.Ik sta door mijn beroep midden in deze maatschappij, hierdoor zie ik elke dag weer wat er allemaal mooi en minder mooi is aan nederland.En ik zou in australie geen ander beroep willen want overal op deze wereld gebeuren mooie en minder mooie dingen, dat is het leven. Je maakt een keuze als deze omdat hoopt dat dit je leven mooier zal maken, als je dit gelooft......doe dat dan gewoon......... leef......... geniet, Je leeft maar een keer, dus waarom niet??? Ik denk dat wij straks als gezin een mooi leven tegemoet gaan waarin we hard moeten werken voor ons huisje, hard moeten werken voor die mooie beroepen/studies die onze kinderen hebben uitgekozen, maar uiteindelijk zitten we sávonds in de tuin met een glaasje wijn bij elkaar en plannen we onze volgende "hikingtrip" door de prachtige landschap van australie, zoveel te doen zoveel te zien.......
gr. didado
Absoluut, ik heb een afweging gegeven hier die inging op de persoonlijke situatie van de raadvraagster. Er waren hier vervolgens allerlei relativeerders, "is iedereen zijn persoonlijke keus etc", aan dat soort advies heb je niks.
Mijn uitspraken zouden helpen ja. JIj hebt hier nog geen enkel zinnig advies gegeven.
Ik hoef me voor jou ook helemaal niet te verantwoorden, maar nu ik toch op die negatieve onzin van jou reageer wil ik dan toch nog een link posten die ik oorspronkelijk aan de vragenstelster gemaild heb om haar te helpen. Het is een link van een forum waarin men zich met deze problematiek behoorlijk intensief bezighoudt.
http://forum.australien-info.de/viewtopic.php?f=8&t=5168
Deze discussie veroorzaakt blijkbaar resonantie tot ver buiten de grenzen van dit forum, waarom reageert die kennis niet zelf eigenlijk, dat zou wel interessant zijn. Maar dank je wel voor deze bijdrage, interessant om te horen wat de redenen waren waarom hij/zij terugging naar Nederland. Wat nog interessanter is: wat waren de redenen om weer naar Australie terug te gaan?
Ik weet niet hoe hoog haar inkomen was. Dat men moeite heeft deel te aan "outings" hoor je ook wel eens in Europa, maar dan meestal van mensen die op het sociale minimum zitten. Nouja, ze zal er ook wel last van gehad hebben dat ze op een temporary visum zit, met een permanent visum worden de scholen goedkoper daar heb ik begrepen.
Mbt. bovenstaande punten:
Vooral dat punt van "onzekerheid over terugkeren" lijkt mij belangrijk, als ik niet het gevoel zou hebben dat het voor definitief zou kunnen zijn zou ik al niet gaan anders wordt de teleurstelling des te groter als je da toch niet mag blijven.
Tsja, ook dat onderwijs zou voor mij een zwaarwegend punt zijn. Wel raar dat daar aan de ene kant het niveau van onderwijs zo laag is, maar aan de andere kant een competitief systeem van presteren heerst. Ik had hier van anderen eerder gehoord dat de kinderen daar voor wat of niks de hemel ingeprezen worden en elke dag een prijs krijgen? Ik krijg dus eerder de indruk dat men daar het Amerikaanse systeem heeft, veel sport en blahblah, weinig concrete inhoud. Dat zou voor mij een heel serieus punt zijn. Maar ik lees in diverse fora mee en ik lees wel vaker dat zodra je Nederland of Duitsland verlaat het niveau van onderwijs vreselijk omlaag gaat of dat je je blauw betaalt. Dat geldt niet aleen voor Australie als emigratielanden, maar bijvoorbeeld ook voor Zweden, zelfs zo erg dat sommige emigranten hun kinderen daar in Zweden maar liever op een internationale school doen omdat ze anders studeren in Duitsland wel kunnen vergeten!
Tsja en over de afwezigheid van sociale zekerheid zou ik me minder zorgen maken. Ja, dat is een moeilijk punt. Nederland en Australie representeren daar waarschijnlijk extremen. Ik moet niks hebben van dat Engelse systeem waarin alleen de bovenklasse normaal leven kan en zelfs de middenklasse het zich al niet veroorloven kan om te studeren (op dit moment komen honderden Engelse studenten naar groningen heb ik gelezen omdat ze weer eens ronde schoolgeldverhogingen aan de britse universiteiten doorgevoerd hebben, 14000 EURO per jaar is geen uitzondering!). Dat lijkt mij dus een groot nadeel van Australie omdat ze daar, wat ik voor indruk krijg, voor een behoorlijk deel het engelse systeem overgenomen hebben. Zo'n "van de wieg tot het graf"-verzorging is in ieder geval nog veel slechter omdat dan elke vrijheid afgenomen wordt. Wat mij belangrijker lijkt is een ziektekostenverzekering. Zo erg als in Amerika is het toch niet in Australie heb ik de indruk, wie heeft ervaringen die hij/zij wil delen?
Uiteindelijk zal er minder sociale zekerheid zijn, dat is nou eenmaal de prijs die je betaalt voor de vrijheid. Aan de andere kant, als jij het initiatief neemt om naar het andere eind van de wereld te emigreren en hard werkt, dan kan ik me moeilijk voorstellen dat het niet lukt! Nederlanders hebben zich al in zoveel landen doorgebokst en staan altijd bekend als aardige mensen die hard en goed werken. In dat opzicht zijn de kansen op succes al heel hoog en angst moet je sowieso niet hebben!
Wij zijn een gezin met 2 kinderen die tegen de tijd dat wij definitief weg gaan rond de 13/14 en 16/17 zullen zijn(hellup hellup
Ik moet zeggen dat ik de vele leuke maar ook de hele nare kanten van nederland heb meegemaakt, en nu ik wat ouder ben wil ik graag de dingen die mij en mijn gezin gelukkig maken mogelijk maken.
als je dit gelooft......doe dat dan gewoon......... leef......... geniet, Je leeft maar een keer, dus waarom niet???
gr. didado
Precies! Dank je voor deze mooie bijdrage. Ik wens jullie heel veel geluk.
Initiatief nemen is altijd beter als een rijtjeshuis!
(en daar mag je me citeren!)Hallo hallo, daar ben ik weer!
Sjonge, en ik dacht nog wel dat dit topic heel snel dood zou gaan bloeden :shock: . Kon even een tijdje niet komen kijken hier, en nu is het topic al 3 bladzijden lang, top!
Ik vind het super dat er zoveel (en zoveel verschillende) reacties zijn gekomen op mijn bericht. Ik begrijp dat het voor sommige mensen moeilijk te begrijpen is dat iemand ooit weer terug zou willen gaan naar Nederland, maar ik weet dat ik zeker niet de enige ben die dit compleet onverwachte gevoel overkomen is. Maar ik ben blij ook wat te horen van mensen die het wel begrijpen en het zelfde hebben meegemaakt.
Wij zijn nooit naar Australie gekomen omdat we het in Nederland niet naar onze zin hadden. Het was meer de behoefte aan avontuur, het meemaken van een andere manier van leven zodat je iets hebt om te vergelijken en dan een bewuste keuze kunt maken voor hoe je eigenlijk wilt leven, in plaats van maar automatisch volgens de verwachtingen te gaan leven, als jullie begrijpen wat ik bedoel. Tuurlijk, er zijn zat minpunten te noemen aan het leven in Nederland, en die zullen vast verschillend zijn per persoon. Voor mij: op nummer 1 met stip: het weer
Sjonge, en ik dacht nog wel dat dit topic heel snel dood zou gaan bloeden :shock: . Kon even een tijdje niet komen kijken hier, en nu is het topic al 3 bladzijden lang, top!
Ik vind het super dat er zoveel (en zoveel verschillende) reacties zijn gekomen op mijn bericht. Ik begrijp dat het voor sommige mensen moeilijk te begrijpen is dat iemand ooit weer terug zou willen gaan naar Nederland, maar ik weet dat ik zeker niet de enige ben die dit compleet onverwachte gevoel overkomen is. Maar ik ben blij ook wat te horen van mensen die het wel begrijpen en het zelfde hebben meegemaakt.
Wij zijn nooit naar Australie gekomen omdat we het in Nederland niet naar onze zin hadden. Het was meer de behoefte aan avontuur, het meemaken van een andere manier van leven zodat je iets hebt om te vergelijken en dan een bewuste keuze kunt maken voor hoe je eigenlijk wilt leven, in plaats van maar automatisch volgens de verwachtingen te gaan leven, als jullie begrijpen wat ik bedoel. Tuurlijk, er zijn zat minpunten te noemen aan het leven in Nederland, en die zullen vast verschillend zijn per persoon. Voor mij: op nummer 1 met stip: het weer
Dat is echt iets waar ik me zorgen over maak of ik daar weer mee zou kunnen leven. De zon in je ogen maakt enorm veel verschil vind ik. Het is makkelijker om blij en vrolijk te zijn als je dag na dag zon hebt, in plaats van die grijze druilerige dagen. Aan de andere kant: hier is het in de zomer wel heel erg heet, zodanig dat je liever niet in de zon bent maar er buiten. Plus je moet je altijd maar enorm beschermen tegen de zon met hoeden en veel zonnebrand. Niet heel relaxed dus. Bovendien is het dan ook niet aantrekkelijk om actief te zijn.
Er zijn ook een heleboel positieve dingen te noemen aan het leven in Nederland, en de meeste daarvan waardeer je niet zo zeer als je ze hebt, maar pas als je ze niet meer hebt. In mijn geval tenminste. Ik had van te voren nooit gedacht dat ik het spreken van mijn moedertaal zo zou gaan missen. Mijn engels is heel goed hoor, maar het is toch wat anders dan je eigen taal waarin je veel meer thuis bent en minder hoeft te zoeken. En dan vooral in het dagelijks leven. Fietsen (inderdaad zonder helm en op mooie fietspaden) zoals in Nederland, je beseft niet hoe heerlijk het is om overal gewoon ff snel heen te fietsen in plaats van altijd weer een roteind met de auto te moeten voor je eens ergens bent. De nederlandse markten. Op vakantie met de auto naar het buitenland.
Iemand zei: kies voor je kinderen. Maar dat is voor mij juist de hoofdreden om terug te willen naar Nederland. Voor ik kinderen kreeg, had ik weinig tot geen last van heimwee gevoelens. Maar sinds ik ze heb, des te meer. En dat komt voornamelijk voor uit familie. Ik wil niet dat mijn kinderen 'alleen op de wereld' zijn wanneer mij en of mijn man wat zou overkomen. Dan hebben ze absoluut helemaal niemand hier, en dan zou hun familie in Nederland totaal vreemd en onbekend voor hen zijn. En uberhaupt, het missen van al die speciale familie momenten zoals Sinterklaas, Kerst, verjaardagen, familieweekend etc. De blik in de ogen van opa en oma wanneer hun kleinkinderen de kamer binnenkomen. En dan heb ik nog wel wat dingen specifiek aan Nederland waarom ik terug wil, maar dat zijn eigenlijk meer bijkomstigheden.
Ruimte en natuur, ik vind zelf de natuurlijk hier eigenlijk heel eerlijk gezegd niet zo mooi. Je kunt kilometers rijden, en dan is het nog alleen maar meer van het zelfde. Weinig afwisseling, droog en dor, lage bomen. En ook hier heb je aggresieve mensen die boos worden om niks, vechten om niks. De criminaliteit stijgt enorm, ik denk dat dat overal in de wereld helaas hetzelfde is. Mooie huizen, persoonlijk hou ik meer van een sfeervol huis dan perse een groot huis. De geschiedenis hier mis ik enorm, weinig mooie oude gebouwen en weinig gevoel voor geschiedenis en lessen uit het verleden.
Tja, ik denk dat het gewoon per persoon verschilt en ook per leeftijds fase hoe je dingen ervaart en wat je belangrijker vindt in het leven. Voor mij is er duidelijk een verandering in mijn prioriteiten opgetreden sinds ik mijn kinderen kreeg.
Ik vind het super dat er zoveel mensen reageren op dit topic, ik hoop dat het nog even zo doorgaat! :lol:
Er zijn ook een heleboel positieve dingen te noemen aan het leven in Nederland, en de meeste daarvan waardeer je niet zo zeer als je ze hebt, maar pas als je ze niet meer hebt. In mijn geval tenminste. Ik had van te voren nooit gedacht dat ik het spreken van mijn moedertaal zo zou gaan missen. Mijn engels is heel goed hoor, maar het is toch wat anders dan je eigen taal waarin je veel meer thuis bent en minder hoeft te zoeken. En dan vooral in het dagelijks leven. Fietsen (inderdaad zonder helm en op mooie fietspaden) zoals in Nederland, je beseft niet hoe heerlijk het is om overal gewoon ff snel heen te fietsen in plaats van altijd weer een roteind met de auto te moeten voor je eens ergens bent. De nederlandse markten. Op vakantie met de auto naar het buitenland.
Iemand zei: kies voor je kinderen. Maar dat is voor mij juist de hoofdreden om terug te willen naar Nederland. Voor ik kinderen kreeg, had ik weinig tot geen last van heimwee gevoelens. Maar sinds ik ze heb, des te meer. En dat komt voornamelijk voor uit familie. Ik wil niet dat mijn kinderen 'alleen op de wereld' zijn wanneer mij en of mijn man wat zou overkomen. Dan hebben ze absoluut helemaal niemand hier, en dan zou hun familie in Nederland totaal vreemd en onbekend voor hen zijn. En uberhaupt, het missen van al die speciale familie momenten zoals Sinterklaas, Kerst, verjaardagen, familieweekend etc. De blik in de ogen van opa en oma wanneer hun kleinkinderen de kamer binnenkomen. En dan heb ik nog wel wat dingen specifiek aan Nederland waarom ik terug wil, maar dat zijn eigenlijk meer bijkomstigheden.
Ruimte en natuur, ik vind zelf de natuurlijk hier eigenlijk heel eerlijk gezegd niet zo mooi. Je kunt kilometers rijden, en dan is het nog alleen maar meer van het zelfde. Weinig afwisseling, droog en dor, lage bomen. En ook hier heb je aggresieve mensen die boos worden om niks, vechten om niks. De criminaliteit stijgt enorm, ik denk dat dat overal in de wereld helaas hetzelfde is. Mooie huizen, persoonlijk hou ik meer van een sfeervol huis dan perse een groot huis. De geschiedenis hier mis ik enorm, weinig mooie oude gebouwen en weinig gevoel voor geschiedenis en lessen uit het verleden.
Tja, ik denk dat het gewoon per persoon verschilt en ook per leeftijds fase hoe je dingen ervaart en wat je belangrijker vindt in het leven. Voor mij is er duidelijk een verandering in mijn prioriteiten opgetreden sinds ik mijn kinderen kreeg.
Ik vind het super dat er zoveel mensen reageren op dit topic, ik hoop dat het nog even zo doorgaat! :lol:
Lamarck
Well-Known Member
Dat is helemaal niet zo interessant. Deze kennis mailde mij en mijn man toen ze hoorde van onze plannen. Dat had niets met dit forum te maken, maar het leek mij interessant genoeg om met jullie te delen.