Remigreren (terug naar Nederland)
- Thread starter B2B
- Start date
Ik heb kortgeleden nog een keer op de websites van een paar ziekenhuizen gekeken (in de buurt waar ik zeven jaar geleden woonde) en die wachtlijsten waren opvallend kort. 6 weken voor een knie- of heupoperatie kunt je toch moeilijk lang noemen. Hier is dat 12-18 maanden. En als ik niet naar een prive-ziekenhuis had kunnen gaan, had ik voor m'n borstverkleining (bepaald geen cosmetische ingreep!) 5 tot 10 jaar moeten wachten. In Nederland was dat een paar maanden geweest.
Ziekenhuizen zijn hier vaak ronduit smerig (en dan bedoel ik echt vuil), het eten is vaak heel erg slecht, buzzers zijn niet zelden kapot en het aantal bedden is vaak maar 30-40% van wat nodig is (dus worden zoveel mogelijk mensen op de EHBO gewoon naar huis gestuurd met de boodschap "zoek het maar uit"). De wachttijd op een EHBO kan best oplopen tot 5 uur of langer (dat is niets bijzonders, kan ook 10 uur zijn) en dan moet je maar afwachten of je een arts krijgt die enig idee heeft wat hij/zij daar doet. Persoonlijk zal ik er niet meer heengaan zolang ik nog een alternatief heb, want je bent je leven daar niet zeker (en dat bedoel ik letterlijk!)
Ga me nu niet vertellen dat dat soort wantoestanden in Nederland ook dagelijkse kost zijn.
Mijn man heeft drie jaar geleden een bijna geblokkeerde hartslagader gehad. Omdat wij prive-verzekering hebben en ook nog de giga-rekening van de cardioloog konden betalen was hij binnen zo'n vijf weken voorzien van een stent. In het publieke systeem hadden ze hem rustig vele maanden laten wachten en dat had hij wellicht niet overleefd.
En die goede specialisten? Die zijn hier niet beter of slechter dan in Nederland. Je krijgt er hier wel of een hele hoge rekening, of een heeeeeeeeeele lange wachttijd bij.
En in Nederland mag de kwaliteit van de zorg niet meer totaal gegarandeerd zijn, hier is vaak in het geheel geen zorg aanwezig. En als die er wel is, is de kwaliteit vaak discutabel. Ik zeg niet voor niets dat het gemiddeld op het niveau van een tweede-wereldland ligt (als iemand nog weet wat dat betekent).
Groetjes,
Rixta
Ziekenhuizen zijn hier vaak ronduit smerig (en dan bedoel ik echt vuil), het eten is vaak heel erg slecht, buzzers zijn niet zelden kapot en het aantal bedden is vaak maar 30-40% van wat nodig is (dus worden zoveel mogelijk mensen op de EHBO gewoon naar huis gestuurd met de boodschap "zoek het maar uit"). De wachttijd op een EHBO kan best oplopen tot 5 uur of langer (dat is niets bijzonders, kan ook 10 uur zijn) en dan moet je maar afwachten of je een arts krijgt die enig idee heeft wat hij/zij daar doet. Persoonlijk zal ik er niet meer heengaan zolang ik nog een alternatief heb, want je bent je leven daar niet zeker (en dat bedoel ik letterlijk!)
Ga me nu niet vertellen dat dat soort wantoestanden in Nederland ook dagelijkse kost zijn.
Mijn man heeft drie jaar geleden een bijna geblokkeerde hartslagader gehad. Omdat wij prive-verzekering hebben en ook nog de giga-rekening van de cardioloog konden betalen was hij binnen zo'n vijf weken voorzien van een stent. In het publieke systeem hadden ze hem rustig vele maanden laten wachten en dat had hij wellicht niet overleefd.
En die goede specialisten? Die zijn hier niet beter of slechter dan in Nederland. Je krijgt er hier wel of een hele hoge rekening, of een heeeeeeeeeele lange wachttijd bij.
En in Nederland mag de kwaliteit van de zorg niet meer totaal gegarandeerd zijn, hier is vaak in het geheel geen zorg aanwezig. En als die er wel is, is de kwaliteit vaak discutabel. Ik zeg niet voor niets dat het gemiddeld op het niveau van een tweede-wereldland ligt (als iemand nog weet wat dat betekent).
Groetjes,
Rixta
Sorry, dat berichtje zag ik pas nadat ik het mijne had gepost. Maar we dwalen hier toch constant af????
Groetjes,
Rixta
Familie S
XPdite Sponsor
Deze wilde ik er toch even tussenuit pakken voor het perspectief:
Wij emigreren naar Australië en als ik mijn gevoel zou uitzetten, zie ik alleen maar nadelen.
We hebben nu een gigantisch huis, de rust en de ruimte, 12 are eigen grond, voor en achter landerijen.
De dijk en de zee op loop afstand via een pad die door de weilanden loopt, waar nog allemaal zeldzame vogels leven.
Waar nooit iemand komt, je zalig alleen kan zijn, op een elke boer op een trekker een paar kilometer verderop na.
De kinderen hebben hun vriendjes, hun familie.
Mijn man een vaste baan waar hij ondanks welke crisis dan ook sowieso tot zijn 65 zou kunnen werken.
Ook ik zou zo weer een goede baan kunnen krijgen als ik er naar op zoek ging.
Samen een salaris van 2 keer modaal en idioot lage vaste lasten.
Een groepje vrienden die ons trouw blijven wat er ook gebeurd.
En dat geven we allemaal op, waarom??
Omdat we ons hart volgen, het gevoel dat we hier niet gelukkig zullen blijven.
Het gevoel dat onze kinderen hier nooit hun eigen ik zullen mogen laten zien.
Het gevoel dat de overheid hoe langer hoe meer de controle wil hebben over wat we willen doen.
Het gevoel dat als je niet in het keurslijf loopt en doet wat de buurman doet, je er niet bij hoort.
Het gevoel dat je gemiddeld moet zijn.
En dat laatste zullen we nooit zijn, zullen onze kinderen nooit worden.
Helaas, zo zijn ze nu eenmaal geboren.
Op scholen worden ze gedwongen zich aan te passen en gemiddeld te zijn.
Zo niet? Dan heb je een stoornis, een stempel.
En als je pech hebt, horen daar de bijbehorende kalmerende medicijnen bij.
Een kind mag hier geen danser zijn, geen voetballer met eindeloze energie.
Daar moeten medicijnen in, want we moeten allemaal naar de universiteit.
En als je het er niet mee eens bent? Heb je pech, wordt je kind van school gestuurd.
En houd je ze thuis om ze te beschermen? Draai jij de bak in.
Want ze moeten naar school, ze moeten zich aanpassen, ze moeten een schaap in de maatschappij worden.
Net als jij als ouder dat al jaren geleden geworden bent, zonder dat je het zelf door had.
Want ook jij liep op Nike's en in een Levi's broek.
En deed je dat niet? Dan was je een buitenbeentje, iemand die zich afzette van de maatschappij.
Dan maakten de meesters, juffen en ouders zich zorgen om je.
Juist omdat je in Australië je eigen individu mag zijn, een danser en een voetballer mag zijn.
Je kind thuis mag houden als dat in jou ogen beter is.
Je met een hoed met kurken over straat mag en de enigen die lachend omkijken toeristen zijn.
Daarom emigreren wij, puur gevoel.
De vriendelijkheid, de interesse van de mensen in wie je bent.
En gek genoeg ga ik nu iets zeggen wat je waarschijnlijk niet verwacht:
Als jou gevoel zegt dat je kinderen in Nederland gelukkig gaan worden en niet in Australië?
Dan moet je terug gaan, je moedergevoel heb je niet voor niks.
Dat gevoel zegt alles. Praktisch of niet, verstandig of niet.
Succes met je beslissing!
Dat bevestigt dus een beetje wat ik al dacht dat Australie voor een groot deel een soort Amerika-Variant is, in ieder geval wat betreft de gezondheidszorg.
Maar nog een vraagje: je schreef dat je prive verzekerd was en ook nog een giga-rekening van de cardioloog kreeg. Je wilt me toch niet vertellen dat je EN prive-verzekerd bent EN ook nog apart bij moest betalen?
Tsja, dan geef je wel veel op. Noord-Groningen is zo ongeveer het enige deel van Nederland waar ik het uit zou kunnen houden denk ik (nouja, een pandje aan de Keizersgracht zou ook nog wel gaan
.De enige manier om gratis behandeld te worden (geheel op kosten van Medicare) is in een openbaar ziekenhuis. Maar dan moet je wel een ziekenhuis in de buurt hebben waar ze de specialist hebben die je nodig hebt en de wachttijden beginnen bij zo'n drie maanden en kunnen oplopen tot...eh, het oneindige? Tja, als je bijna een zware hartaanval hebt kun je geen maanden wachten. Maar als je geen $500 of meer hebt voor een prive-kliniek, dan heb je geen keus. Ga je in de tussentijd dood, dan is er niemand in het systeem die zich daar druk over maakt. Je wordt onderdeel van de statistieken en meer niet.
groetjes,
Rixta
Hier moeten ze ook naar school en moeten ze zich ook aanpassen. De klassen zijn hier vaak nog groter dan in Nederland en een druk kind kunnen ze niet hebben. Dus pillen worden hier net zo veel geslikt als in Nederland. Maak je daar vooral geen illusies over.
Maar geen buitenlander. Je wordt geacht binnen een jaar vloeiend Engels te spreken en bij voorkeur zonder noemenswaardig accent. En je wordt dan ook geacht geheel Australisch te zijn. Want met de gewoonten van buitenlanders hebben de meesten maar bedroevend weinig geduld. Eigen individu? Ja, zolang het maar is zoals het verwacht wordt.
Sorry, zo gemakkelijk gaat dat niet. In principe moeten kinderen hier ook verplicht naar school, al is het wel iets makkelijker om ontheffing te krijgen dan in Nederland. Daar komt nog bij dat je hier geen vrije schoolkeuze hebt. Je kind moet naar de school in het district. Tenzij je genoeg geld hebt voor een prive school.
Groetjes,
Rixta
Familie S
XPdite Sponsor
Vrijstellingen zijn in Tasmanië goed te doen, anders gingen we niet. :wink:
En misschien is het wel meer dat ik niet tussen Nederlanders pas en me daar meer thuis voel.
Misschien ga ik wel gillend terug, wie zal het zeggen.
Ik ben in elk geval bereid mijn leven hier op te geven, voor een moedergevoel. :wink:
Omdat ik denk dat mijn kinderen daar een betere toekomst kunnen hebben, het gaat niet eens over mezelf.
En misschien is het wel meer dat ik niet tussen Nederlanders pas en me daar meer thuis voel.
Misschien ga ik wel gillend terug, wie zal het zeggen.
Ik ben in elk geval bereid mijn leven hier op te geven, voor een moedergevoel. :wink:
Omdat ik denk dat mijn kinderen daar een betere toekomst kunnen hebben, het gaat niet eens over mezelf.
Ja, is dat $500 per opnamedag? Of voor die stent en alles wat er bij kwam kijken? Dan zou het nog meevallen...
Dit verhaal herinnert mij erg aan een verhaal van een gepensioneerde Engelsman die ik deze zomer in Frankrijk gesproken heb. Na zijn pensioen was hij Fransman geworden. Hij kreeg bij een bezoekje in Groot Britannie een hartaanval en werd simpelweg in een ziekenhuisbed gelegd. Er kwam elke dag een andere arts langs, en die begonnen allemaal weer alle vragen opnieuw te stellen, alsof ze daar niks opschreven! Na een week werd hij ontslagen uit het ziekenhuis. Toen heeft hij dus in Frankrijk nog een paar stents laten leggen, die had hij in Engeland nooit gekregen!
Indien hij de Engelse nationaliteit had opgegeven bij naturalisatie naar de Franse nationaliteit, dan is dat volgens mij vrij normaal. Het zou andersom precies het zelfde zijn. Ik weet ook niet wat de onderlinge afspraken zijn tussen Frankrijk en Engeland. Had die kerel wel een reisverzekering afgesloten?
Nee, het ziekenhuis werd betaald door de verzekering (minus eigen bijdrage, maar dat weet je van tevoren). Moet je dus wel geld hebben voor een prive-verzekering en dat is prijzig. Anders was dat in de duizenden dollars gelopen.
Het was ruim $250 voor de loopbandtest (en dat later nog twee keer) en toch als snel $100 voor een bezoekje aan de cardioloog. En dan nog een ECG en volgens mij nog wat dingen, maar dat kan ik me niet meer precies herinneren. Het kostte in elk geval een bak geld.
Groetjes,
Rixta
Aan een verzekering heb je weinig als de zorg niet beschikbaar is. Volgens mij is de situatie in Engeland redelijk te vergelijken met Australie (goh, hoe zou dat nou toch komen? <_<). Met hartklachten krijg je hier waarschijnlijk wel een bed, maar verdere behandeling kan lang op zich laten wachten. Als je buitenlander bent ga je dan liever naar je eigen land terug.
Groetjes,
Rixta
Tekkel
XPdite Sponsor
Moet zeggen dat Miranda's tante hier zeer goed geholpen wordt.
Heeft een pacemaker en hoeft maar te bellen en ze kan terecht.
En heeft geen prive verzekering.
Bart
Oeps, vergat ik weer helemaal dat er zulke grote verschillen zijn tussen de staten. Mijn hersenen willen het "statenconcept" maar niet accepteren. Bijna alles lijkt hier per staat te verschillen, van het onderwijs tot de maximumsnelheid. Ik vind dat allemaal superverwarrend. Nederland mag dan veel te vol en overgereguleerd zijn, de belangrijke regels zijn in elk geval overal hetzelfde. Maar ach, ik zal toch wel m'n hele leven in NSW blijven wonen, dus zo belangrijk is het niet m'n hersenen die verschillen niet kunnen accepteren. :lol:
Groetjes,
Rixta
Dan heeft ze of een grote zak met geld beschikbaar, of erg veel geluk. En als je bedoelt dat je heel snel bij de specialist terecht kunt: dat kan inderdaad vaak wel, maar het kost je dan dus wel een berg geld. Misschien dat je in ziekenhuizen als bestaande patient sneller terecht kunt, maar daar moet je dus veel geluk bij hebben.
Ik weet alleen dat prive-verzekering heel hoog op onze financiele prioriteitenlijst staat. Zonder dat zou m'n man wellicht niet meer leven. En zo'n situatie vergeet je nooit meer.
Groetjes,
Rixta
Jack
Well-Known Member
Dit topic Lijkt aardig op een uurtje bezoek in het ziekenhuis te worden .
De een verzint iets en de ander verzint er weer iets bovenop.
Mijn maat heeft de ziekte van LOB.
Misschien heeft BOBBAK en anderen hier een oplossing voor hoe we dit zo goedkoop mogelijk kunnen oplossen en wat zijn de wachttijden hiervoor.
Ik hoor het graag want hij zit hier nogal mee.
Rixta Rixta....
:grin: :grin:
Beste Rixta, dat staat toch allemaal langs de weg aangegeven , zo moeilijk kan het niet zijn.
Wil graag eens met je gaan uiteten...
Zie ik Rixta haar soep eten met een vork en het hoofdmenu met een lepel eten.
Misschien de chefkok vragen bij het reserveren of ze er een kaartje willen bijleggen met uitleg net zoals de verkeersborden langs de weg.
Kip en garnalen mag je eten met de hand, misschien alleen maar kip bestellen :roll:
Tsja al die verschillen ....het is allemaal niet gemakkelijk.
Jack :evil:
De een verzint iets en de ander verzint er weer iets bovenop.
Mijn maat heeft de ziekte van LOB.
Misschien heeft BOBBAK en anderen hier een oplossing voor hoe we dit zo goedkoop mogelijk kunnen oplossen en wat zijn de wachttijden hiervoor.
Ik hoor het graag want hij zit hier nogal mee.
Rixta Rixta....
:grin: :grin:
Beste Rixta, dat staat toch allemaal langs de weg aangegeven , zo moeilijk kan het niet zijn.
Wil graag eens met je gaan uiteten...
Zie ik Rixta haar soep eten met een vork en het hoofdmenu met een lepel eten.
Misschien de chefkok vragen bij het reserveren of ze er een kaartje willen bijleggen met uitleg net zoals de verkeersborden langs de weg.
Kip en garnalen mag je eten met de hand, misschien alleen maar kip bestellen :roll:
Tsja al die verschillen ....het is allemaal niet gemakkelijk.
Jack :evil: