Update Mayke & Rikki
- Thread starter Mayke&Rikki
- Start date
Mayke&Rikki
XPdite Sponsor
Dank. Ik heb volgens mij alle thema's uitgeprobeerd. Deze zins ik zelf de leukste.
Nu nog een volgende post bedenken en een mooie foto er bij zoeken.
Ik denk aan een post over de magische 60 punten want hoe vaak ik dat niet moeten uitleggen aan familie en vrienden...
Nu nog een volgende post bedenken en een mooie foto er bij zoeken.
Ik denk aan een post over de magische 60 punten want hoe vaak ik dat niet moeten uitleggen aan familie en vrienden...
HardCore
Well-Known Member
Sja, inderdaad moet je jezelf nog weleens verdedigen.
Maar ik las toch al een stukje daarover?
Het is denk ik goed om te laten doorklinken hoe moeilijk de beslissing voor jezelf is geweest en hoe lastig het is om het visum te krijgen.
Maar goed, het staat meteen wel openbaar...
Maar ik las toch al een stukje daarover?
Het is denk ik goed om te laten doorklinken hoe moeilijk de beslissing voor jezelf is geweest en hoe lastig het is om het visum te krijgen.
Maar goed, het staat meteen wel openbaar...
Mayke&Rikki
XPdite Sponsor
Ik word net wakker in ons hotel met een glimlach op mijn gezicht. Niet alleen omdat ik wakker word in Melbourne, maar ook door het warme welkom van @Wenden @Guitarman en @Red dust
Super attent van jullie!
Wij zullen de meeste updates vanaf nu op onze blog plaatsen, maar na zo'n welkom kan ik natuurlijk noet hier iets schrijven.
De afgelopen wekeen zijn echt voorbij gevlogen. Ze stonden met name in het teken van afscheid nemen en pakken. We hadden een handige to-do-lijst van het Poms in Oz forum gepikt dus op een paar kleine dingen na was de rest allemaal geregeld.
Het afscheid nemen hebben we in etappes gedaan. Eerst hebben we allebei afscheid genomen op het werk. Daarna stonden twee afscheidsfeestjes gepland. De eerste was in Arnhem waar we nu weer woonden en waar we elkaar hebben leren kennen. Veel kunnen we niet meer herinneren van het einde van de avond, maar het was een mooi feestje! De volgende avond (!!) was het feest in Vleuten waar we een aantal jaar hebben gewoond. Hier hadden we ook de familie voor uitgenodigd. Superlief dat zoveel mensen gehoor gaven aan onze oproep dat cadeautjes niet meer in de koffer pasten, maar dat als ze ons iets wilden geven een bijdrage voor het feest meer dan welkom was. We hebben op die manier zonder veel geld uit te geven een supermooie feest gehad. Mijn mooiste moment dat weekend was dat mijn huisgenootje uit Liverpool (waar ik twee jaar heb gewoond) als verrassing voor mijn neus stond op vrijdag!
Ons laatste weekend stond volledig in het teken van de naaste familie. De ouders van Rikki zijn op vrijdag overgekomen uit Schotland en die avond zijn we met de vier ouders lekker pannenkoeken wezen eten
. Op zaterdag zijn we wezen eten met de hele bups (4 ouders, mijn zus met gezin en mijn broer en zijn man). Na afloop van de maaltijd was het even slikken want ik moest afscheid nemen van mijn zus, broer en neefje en nichtje (ok ook van de zwagers ). Mijn oudste nichtje bleef lekker slapen en we hebben samen lekker film gekeken en gekletst. 's Ochtends hebben we haar op de trein gezet en ook dat was weer even moeilijk. Ze is nu 16 en ik hoop echt dat ze over twee jaar na haar eindexamen hier langskomt!
Nu waren er nog maar 4 mensen om afscheid van te nemen. De ouders van Rikki vlogen zondag weer terug naar Schotland dus we zijn met z'n zessen (en al onze bagage) naar Schiphol gegaan. Op Schiphol hebben we zijn ouders uitgezwaaid en ondanks dat we hen al niet vaak zagen (zijn moeder zei steeds dat het voor hen makkelijker is omdat Rikki al weg van huis was), was ook dit een moment waar een traantje werd weggepinkt.
Rikki en ik hadden besloten dat wij niet op Schiphol als wij vertrekken afscheid willen nemen dus wij hebben de laatste nacht in een hotel geslapen. Mijn ouders, bij wie we 7 maanden in huis hebben gewoond, hebben ons naar het hotel gebracht en hier was voor mij het moeilijkste afscheid. Tussen de tranen door zeiden mijn ouders steeds "het is goed zo" en dat geeft mij heel veel kracht,
Nu lijkt het net of we de laatste twee weken alleen maar gejankt hebben, maar dat is niet zo. Ik ben een enorme huilebalk maar het is mij 100% meegevallen. Tuurlijk op de momenten van kussen en knuffels geven waren er een paar tranen maar die waren ook vrij snel weer verdwenen. Rikki heeft zelfs een paar gezegd hoe trots hij op mij was. Voor mij was het vooral een teken dat we met het juiste bezig zijn!
Jeetje het wordt al bijna een hele roman zo en we zijn nog niet eens op Schiphol aangekomen omdat ik niet weet hoeveel updates ik hier ga plaatsen, ga ik nog even door met mijn verslag haha sorry als ik jullie verveel. Wie weet heeft een van de mensen die nog gaan vertrekken iets aan onze ervaring
Anyway, op maandag vertrokken Rikki en ik met de shuttlebus naar Schiphol. Bij ons hadden we: 3 grote tassen met ons hele bezit (incl lashelm die Rikki als afscheidscadeau van zijn werk kreeg), Rikki's golftas, laptoptas (met al ons papierwerk want geen gewichtsbeperking), mijn handtas die nog nooit zo zwaar is geweest en twee handbagage stukken.
We vlogen met Malaysia Airlines en we mochten per persoon meenemen:
)
We hadden al gekeken hoeveel het zou kosten om de tas te versturen (met vliegtuig anders zou het te lang duren) en dan kwamen we ook op minstens €300 uit. En daar kwamen dan nog de douane kosten in Melbourne bij. Dus nu hadden we voor het zelfde geld de tas gewoon bij ons.
Met een goed gevoel gingen we het vliegtuig in. De vlucht naar Kuala
Lumpur viel op zich mee, alleen was het entertainment aanbod (we hadden nog de oktober programmering) bijzonder slecht. Slapen lukte ook niet goed (paar kleine tukkies). Op KL (3 uur overstaptijd) hebben we lekker even gedoucht bij een express hotel in de terminal (ben de naam even kwijt). Het koste ons samen nog geen €20 maar mijn hemel wat voelde ik mij heerlijk toen ik schoon en fris onder de douche uit kwam. De tweede vlucht viel tot 80% van de route ook heel erg mee. We hadden nu het november programma en dat was een stuk beter. Helaas hadden we enorme turbulentie aan het einde (zo erg dat ik echt dacht dat we neer gingen storten maar ik hou dan ook niet zo van vliegen). Inmiddels kan ik uit ervaring zeggen dat Nederlands snoep ook op de weg naar buiten best lekker smaakt)
De rij voor de douane was verschrikkelijk, maar toen we eindelijk aan de beurt waren ging het heel vlot. Alles stond goed in het systeem dus twee of drie vragen en hoppa we stonden buiten als Australian permanent residents!
Tja en dan word je wakker in het hotel bij het vliegveld. Straks halen we de huurauto op die we voor een maand gehuurd hebben en dan gaan we naar mijn familie (nicht van mijn moeder) in Scotsburn (onder Ballarat). Hier blijven we twee weken en dan verhuizen we naar de studio in Mordialloc die we voor drie maanden hebben gehuurd. Op het Poms in Oz forum (was ie weer!) werd deze studio aangeboden en aangeraden. Het is in de annex van een stel dat jaren geleden zelf is geëmigreerd en naast woonruimte bieden zij ook hulp bij het settelen (pick up van airport als je het nodig hebt, netwerk bij het zoejen van werk en een referentie voor latere huurwoningen). Vanaf hier gaan we verder zoeken naar iets permanents, we kunnen de drie maanden mooi gebruiken om ons te oriënteren waar we willen settelen.
Zo dit is dan het einde van mijn eerste update vanuit Oz. Voor de mensen die het tot hier hebben volgehouden ik hoop dat je er wat aan hebt!
Super attent van jullie!
Wij zullen de meeste updates vanaf nu op onze blog plaatsen, maar na zo'n welkom kan ik natuurlijk noet hier iets schrijven.
De afgelopen wekeen zijn echt voorbij gevlogen. Ze stonden met name in het teken van afscheid nemen en pakken. We hadden een handige to-do-lijst van het Poms in Oz forum gepikt dus op een paar kleine dingen na was de rest allemaal geregeld.
Het afscheid nemen hebben we in etappes gedaan. Eerst hebben we allebei afscheid genomen op het werk. Daarna stonden twee afscheidsfeestjes gepland. De eerste was in Arnhem waar we nu weer woonden en waar we elkaar hebben leren kennen. Veel kunnen we niet meer herinneren van het einde van de avond, maar het was een mooi feestje! De volgende avond (!!) was het feest in Vleuten waar we een aantal jaar hebben gewoond. Hier hadden we ook de familie voor uitgenodigd. Superlief dat zoveel mensen gehoor gaven aan onze oproep dat cadeautjes niet meer in de koffer pasten, maar dat als ze ons iets wilden geven een bijdrage voor het feest meer dan welkom was. We hebben op die manier zonder veel geld uit te geven een supermooie feest gehad. Mijn mooiste moment dat weekend was dat mijn huisgenootje uit Liverpool (waar ik twee jaar heb gewoond) als verrassing voor mijn neus stond op vrijdag!
Ons laatste weekend stond volledig in het teken van de naaste familie. De ouders van Rikki zijn op vrijdag overgekomen uit Schotland en die avond zijn we met de vier ouders lekker pannenkoeken wezen eten
. Op zaterdag zijn we wezen eten met de hele bups (4 ouders, mijn zus met gezin en mijn broer en zijn man). Na afloop van de maaltijd was het even slikken want ik moest afscheid nemen van mijn zus, broer en neefje en nichtje (ok ook van de zwagers ). Mijn oudste nichtje bleef lekker slapen en we hebben samen lekker film gekeken en gekletst. 's Ochtends hebben we haar op de trein gezet en ook dat was weer even moeilijk. Ze is nu 16 en ik hoop echt dat ze over twee jaar na haar eindexamen hier langskomt!Nu waren er nog maar 4 mensen om afscheid van te nemen. De ouders van Rikki vlogen zondag weer terug naar Schotland dus we zijn met z'n zessen (en al onze bagage) naar Schiphol gegaan. Op Schiphol hebben we zijn ouders uitgezwaaid en ondanks dat we hen al niet vaak zagen (zijn moeder zei steeds dat het voor hen makkelijker is omdat Rikki al weg van huis was), was ook dit een moment waar een traantje werd weggepinkt.
Rikki en ik hadden besloten dat wij niet op Schiphol als wij vertrekken afscheid willen nemen dus wij hebben de laatste nacht in een hotel geslapen. Mijn ouders, bij wie we 7 maanden in huis hebben gewoond, hebben ons naar het hotel gebracht en hier was voor mij het moeilijkste afscheid. Tussen de tranen door zeiden mijn ouders steeds "het is goed zo" en dat geeft mij heel veel kracht,
Nu lijkt het net of we de laatste twee weken alleen maar gejankt hebben, maar dat is niet zo. Ik ben een enorme huilebalk maar het is mij 100% meegevallen. Tuurlijk op de momenten van kussen en knuffels geven waren er een paar tranen maar die waren ook vrij snel weer verdwenen. Rikki heeft zelfs een paar gezegd hoe trots hij op mij was. Voor mij was het vooral een teken dat we met het juiste bezig zijn!
Jeetje het wordt al bijna een hele roman zo en we zijn nog niet eens op Schiphol aangekomen
omdat ik niet weet hoeveel updates ik hier ga plaatsen, ga ik nog even door met mijn verslag haha sorry als ik jullie verveel. Wie weet heeft een van de mensen die nog gaan vertrekken iets aan onze ervaring Anyway, op maandag vertrokken Rikki en ik met de shuttlebus naar Schiphol. Bij ons hadden we: 3 grote tassen met ons hele bezit (incl lashelm die Rikki als afscheidscadeau van zijn werk kreeg), Rikki's golftas, laptoptas (met al ons papierwerk want geen gewichtsbeperking), mijn handtas die nog nooit zo zwaar is geweest en twee handbagage stukken.
We vlogen met Malaysia Airlines en we mochten per persoon meenemen:
- Twee bagagestukken van max 30 kg samen
- Een handbagagestuk van max 7 kg
- Handtas, laptoptas of cameratas
)We hadden al gekeken hoeveel het zou kosten om de tas te versturen (met vliegtuig anders zou het te lang duren) en dan kwamen we ook op minstens €300 uit. En daar kwamen dan nog de douane kosten in Melbourne bij. Dus nu hadden we voor het zelfde geld de tas gewoon bij ons.
Met een goed gevoel gingen we het vliegtuig in. De vlucht naar Kuala
Lumpur viel op zich mee, alleen was het entertainment aanbod (we hadden nog de oktober programmering) bijzonder slecht. Slapen lukte ook niet goed (paar kleine tukkies). Op KL (3 uur overstaptijd) hebben we lekker even gedoucht bij een express hotel in de terminal (ben de naam even kwijt). Het koste ons samen nog geen €20 maar mijn hemel wat voelde ik mij heerlijk toen ik schoon en fris onder de douche uit kwam. De tweede vlucht viel tot 80% van de route ook heel erg mee. We hadden nu het november programma en dat was een stuk beter. Helaas hadden we enorme turbulentie aan het einde (zo erg dat ik echt dacht dat we neer gingen storten maar ik hou dan ook niet zo van vliegen). Inmiddels kan ik uit ervaring zeggen dat Nederlands snoep ook op de weg naar buiten best lekker smaakt
)De rij voor de douane was verschrikkelijk, maar toen we eindelijk aan de beurt waren ging het heel vlot. Alles stond goed in het systeem dus twee of drie vragen en hoppa we stonden buiten als Australian permanent residents!
Tja en dan word je wakker in het hotel bij het vliegveld. Straks halen we de huurauto op die we voor een maand gehuurd hebben en dan gaan we naar mijn familie (nicht van mijn moeder) in Scotsburn (onder Ballarat). Hier blijven we twee weken en dan verhuizen we naar de studio in Mordialloc die we voor drie maanden hebben gehuurd. Op het Poms in Oz forum (was ie weer!) werd deze studio aangeboden en aangeraden. Het is in de annex van een stel dat jaren geleden zelf is geëmigreerd en naast woonruimte bieden zij ook hulp bij het settelen (pick up van airport als je het nodig hebt, netwerk bij het zoejen van werk en een referentie voor latere huurwoningen). Vanaf hier gaan we verder zoeken naar iets permanents, we kunnen de drie maanden mooi gebruiken om ons te oriënteren waar we willen settelen.
Zo dit is dan het einde van mijn eerste update vanuit Oz. Voor de mensen die het tot hier hebben volgehouden
ik hoop dat je er wat aan hebt!
Mayke&Rikki
XPdite Sponsor
Vandaag is het precies 3 maanden geleden dat wij landden in Melbourne voor het grootste avontuur van ons leven. Vooral de laatste week is er veel gebeurd dus tijd voor een update dacht ik zo
De mensen die ons blog volgen weten het al (en ik weet niet of ik het hier al had gezegd). Vlak voor kerst hebben wij van dichtbij kennis gemaakt met een keerzijde van het leven in Australië. De eerste twee weken na aankomst mochten wij bij een nicht van mijn moeder en haar man in huis wonen, midden in de bush bij Ballarat. Een paar dagen voor de kerst woedden er een aantal bosbranden in de omgeving van Melbourne en helaas heeft het huis van mijn familie de brand bij Scotsburn niet overleefd. Wij waren al vertrokken naar ons nieuwe stekkie, en de familie en hun katten waren op tijd geëvacueerd. Geen casualties dus maar voor de familie wel een traumatische ervaring.
Dan nu maar wat goed nieuws. Allereerst op het huizenfront. Afgelopen zaterdag zijn wij in ons appartementje in Edithvale getrokken. Heerlijk nieuw appartement op pisafstand van het station en van het strand. Het is heerlijk om voor het eerst in bijna een jaar eindelijk weet een eigen plek te hebben en eigen meubels en spullen!
In de maanden voor ons vertrek werd ik erg zenuwachtig van de berichten op dit forum over het geen werk kunnen vinden. Gelukkig had Rikki al snel werk gevonden. Hij is metaalbewerker en we zijn met zijn cv onder de arm naar een industriegebied in de buurt gereden. Vooraf hadden we een aantal bedrijven opgezocht en die dag hebben we een rondje langs de velden gemaakt. Na het rondje even lekker lunchen en tot onze grote verbazing ging zijn telefoon. Een van de bedrijven aan de lijn met de vraag of hij de volgende dag al zou kunnen beginnen??
One down, one to go! Nu was het mijn beurt. Bij mij ging het wat minder snel dan bij Rikki (zie blog voor uitgebreide verhaal) maar sinds gister ben ik ook aan het werk. Ik ben superblij want ik ga hetzelfde doen als ik in Nederland deed, dus het is net of ik gewoon even op pauze heb gestaan
En daar staan we nu, drie maanden na aankomst: allebei aan het werk, een mooi appartementje en superblij met onze keuze om hierheen te gaan.
We hebben al volop genoten van alles wat Melbourne te bieden heeft. En ik ben zelfs een beetje van cricket gaan houden (alleen T20 hoor, de rest is saaaaaai)
De mensen die ons blog volgen weten het al (en ik weet niet of ik het hier al had gezegd). Vlak voor kerst hebben wij van dichtbij kennis gemaakt met een keerzijde van het leven in Australië. De eerste twee weken na aankomst mochten wij bij een nicht van mijn moeder en haar man in huis wonen, midden in de bush bij Ballarat. Een paar dagen voor de kerst woedden er een aantal bosbranden in de omgeving van Melbourne en helaas heeft het huis van mijn familie de brand bij Scotsburn niet overleefd. Wij waren al vertrokken naar ons nieuwe stekkie, en de familie en hun katten waren op tijd geëvacueerd. Geen casualties dus maar voor de familie wel een traumatische ervaring.
Dan nu maar wat goed nieuws. Allereerst op het huizenfront. Afgelopen zaterdag zijn wij in ons appartementje in Edithvale getrokken. Heerlijk nieuw appartement op pisafstand van het station en van het strand. Het is heerlijk om voor het eerst in bijna een jaar eindelijk weet een eigen plek te hebben en eigen meubels en spullen!
In de maanden voor ons vertrek werd ik erg zenuwachtig van de berichten op dit forum over het geen werk kunnen vinden. Gelukkig had Rikki al snel werk gevonden. Hij is metaalbewerker en we zijn met zijn cv onder de arm naar een industriegebied in de buurt gereden. Vooraf hadden we een aantal bedrijven opgezocht en die dag hebben we een rondje langs de velden gemaakt. Na het rondje even lekker lunchen en tot onze grote verbazing ging zijn telefoon. Een van de bedrijven aan de lijn met de vraag of hij de volgende dag al zou kunnen beginnen??
One down, one to go! Nu was het mijn beurt. Bij mij ging het wat minder snel dan bij Rikki (zie blog voor uitgebreide verhaal) maar sinds gister ben ik ook aan het werk. Ik ben superblij want ik ga hetzelfde doen als ik in Nederland deed, dus het is net of ik gewoon even op pauze heb gestaan
En daar staan we nu, drie maanden na aankomst: allebei aan het werk, een mooi appartementje en superblij met onze keuze om hierheen te gaan.
We hebben al volop genoten van alles wat Melbourne te bieden heeft. En ik ben zelfs een beetje van cricket gaan houden (alleen T20 hoor, de rest is saaaaaai
)
Mayke&Rikki
XPdite Sponsor
hoho BIG BASH is ook niet verkeerd
!
Big Bash is toch T20 cricket? Dat heeft Rikki me iig verteld. Maar ik bedoelde dus de Big Bash. Go Melbourne Stars!!