Mag ik hier ook een balletje opgooien? Nu we hier bijna een jaar zitten begint het zo een beetje uit te tekenen welke van de verwachtingen die we hadden ook uitkomen, en wat er tegenvalt.
Een van de dingen die we verwachtten (hoopten) is dat de kinderen meer ruimte zouden hebben om zichzelf te zijn. Dat lijkt wel uit te komen. Met name de oudste worstelde in Nl nogal eens, omdat hij veel energie heeft en dat werd als lastig gezien in de klas. Hier horen we de juf er nooit over en hij zit zelf goed in zijn vel. De dingen die ze op school doen zijn ook leuk: veel arts, sport, muziek, ze gaan volgende week elke dag naar het zwembad, hadden gisteren een kinderdisco en lopen af en toe met de klas naar het strand.
Wat me wel tegenvalt is dat de kinderen 's middags vooral thuis zitten. Er wordt heel weinig afgesproken met klasgenootjes, ik zie hier in (omgeving van) de straat geen kinderen buiten spelen, en alles bij elkaar zijn ze veel minder zelfstandig. In Nl konden ze met 8 echt wel alleen naar school fietsen en weer terug, gingen ze na schooltijd zeker twee keer in de week met vriendjes of vriendinnetjes mee en liepen ze in het weekend naar vriendjes om te vragen of ze daar konden spelen. Hier gaan ze vrijwel nooit zonder ons het erf af en ik zie het ook niet gebeuren dat ze op korte termijn zelfstandig naar school fietsen. En omdat we zo weinig contact hebben met de schoolkinderen zou ik niet eens weten of er iemand in de buurt woont waar ze naartoe zouden kunnen gaan, laat staan of het normaal is dat ze zelf twee straten verderop aan de deur kloppen op zaterdagmiddag.
Is dat ozzies, of Adelaides? Wonen we in de verkeerde wijk? Zitten we bij een verkeerde school? Of is dit gewoon wat het is?