Help, ik kan niet slapen!!!!
Het is nu nog geen 6.00, heb gister late dienst gehad en vanavond weer. En toch zit ik nu achter de computer op het Australie forum. Dat ik niet kan slapen heeft alles te maken met de visum aanvraag. Ik lig me in bed namelijk redelijk op te fokken. Ik had vorige week een mailtje gestuurd naar DIAC, waarin ik schreef dat ik hoopte dat ze niet CSL members ook spoedig zouden gaan behandelen, zeker de mensen die de aanvrag al hebben ingedient voordat de veanderngen doorgevoerd werden. Ik kreeg daar een vreemd mailtje van terug waarin min of meer vermeld stond dat ze me aanraadde om een State of liever nog employment sponsorship aan te vragen om in aanmerking te komen voor een visum. Vreemd, maar zonder hier veel acht op te slaan heb ik dit mailtje weggeklikt. Na het lezen, gister, van dit topic: http://www.xpdite.net/forum/index.php?topic=10433.0
moet ik zeggen dat het toch is gaan malen. Ik ben er vrij zeker van, ook gezien het mailtje van de diac dat deze geruchten zeker een kern van waarheid hebben, zo niet gewoon aan het einde van het jaar doorgevoerd gaat worden.
En dan? Ja ik probeer nog steeds een state sponsorship te bemachtigen, maar die kans is niet zo groot. En als ik hem al wel krijg staat in dat topic dat een state sponsorship zonder CSL nog wel priority is, maar wel een lagere priority. Maar laten we even reeel wezen; de kans op mijn state sponsorship is niet zo groot. En dus wordt de kans op mijn emigratie, zeker voor 2012 wel erg klein. Ik ben hier eigenlijk gewoon heel boos over, omdat ik vind dat ze dit niet kunnen maken. Toen ik mijn tweede aanvraag indiende was de wachttijd 10 maanden!!!! Daar hou je rekening mee en al weet je dat het wat langer kan duren, vind ik het echt niet kunnen als die 10 maanden nu 4 jaar worden. Je houdt toch ergens rekening mee. 10 maanden werden 1,5 jaar. Toen heb ik besloten mijn baan op te zeggen en tijdelijk naar nieuw zeeland te gaan (goh dejavu?????), daarna werd het 2 jaar en nu is het ineens 2012?????? Ik vind dat gewoon echt niet kunnen, maar goed daar heeft diac geen boodschap aan.
Ik merk dat de hele procedure me aardig begint op te breken en soms gaat het door mn hoofd of ik hier wel mee door moet gaan. Tot nu toe is het niks dan een teleurstelling. Helaas heb ik ook gemerkt dat ik het niet kan loslaten, maar waar eindigt dit? Ik heb er behoorlijk de balen in! Good things come to those who wait? Amahoela. Ik geloof daar niet meer zo in. Op dit moment zou ik willen dat ik deze hele procedure kon loslaten en kon zeggen dat ik mijn leven verder wel in nederland opbouw, maar na 4 jaar van inspanning en 4 jaar toe werken naar een droom, waarvan ik weet dat deze toch wel blijft bestaan lukt dat ook niet meer.
En dus zit ik vandaag om voor 6.00 al op internet, te hopen dat ik mijn boosheid van me af kan schrijven, wat tot nu toe nog niet erg lukt.