Dit begint inderdaad een beetje een reunie topic te worden. Maar is ook wel gezellig, om alle mensen uit die goede oude tijd weer eens terug te zien (al is het maar alleen online).
Helaas, gister weer sinterklaasliedjes gezongen, maar nog steeds niks in mijn schoen (of mailbox). Vandaag had alles binnen moeten zijn (31 Oktober mail van CO en 28 dagen om alles aan te leveren), dus morgen kan ze mijn dossier doornemen en mailen (alhoewel ik elke dag om 9.00 denk dat ze dan morgen kan mailen, behalve op vrijdag en zaterdag). Alles is ook allang opgestuurd en ontvangen. Lees dat veel mensen binnen twee weken bericht hadden, nadat alles opgestuurd was, maar bij mij duurt alles lang... Waarschijnlijk is prioriteit 5, ook bij het al dan niet toekennen van visa de minst belangrijke stapel, dus wellicht ook nu nog even wachten. Of het is een te groot schoencadeau en het wordt 5 december... Echter andere topics, waar mensen niet zolang hoeven wachten bieden hoop en dus is elke ochtend toch weer spannend! En dus wachten we ongeduldig door. Het is lastig, omdat ik plannen wil maken voor de toekomst, hier of daar. Ik was hier net bezig een nieuwe toekomst voor mezelf te maken. Maar verder gaan met mijn eigen (coaching en trainings) bedrijfje opzetten hier, heeft geen zin als ik wil gaan emigreren. Dus worden dingen weer "on hold" gezet, zoals ik van 2006 tot 2010 een gedeelte van mijn leven "on hold" zette (ik ging immers emigreren). Vanaf 2010 juist weer bewust in het heden gaan leven, niet meer alleen toekomst gericht, nu word ik weer terug geworpen op het nemen van beslissingen voor de toekomst. Hopelijk is het voor een goed doel. Ik vind het allemaal helemaal niet erg als ik wist dat ik mijn visum zou krijgen, haha. Maar de onzekerheid dat maakt het momenteel lastig. Niet weten of je door moeten gaan met het opzetten van je bedrijfje, niet weten of je je weer kan gaan oriënteren op leven in Australië. Niet weten... Voor iemand die altijd graag de controle wil een moeilijk begrip
Gister gaf mijn moeder wel aan dat ze "dus nog steeds moest duimen". Ik denk dat zij wel weet dat de kans, mocht ik een visum krijgen, groot is dat ik werkelijk ga. Ik heb natuurlijk ook al 2x eerder afscheid genomen van iedereen, met het plan mijn toekomst in Australië op te bouwen en ben hier ook al 7 jaar mee bezig! Dus mijn familie weet hoe het is, afscheid nemen. Al kwam ik tot nu toe altijd terug, wegens visum problemen. Ik begrijp ook wel dat zij, na al die jaren, niet meer op deze stap gerekend hadden en dat zij ook moeten wennen aan het feit dat er wederom een kans inzit dat ik vertrek. Als puntje bij paaltje komt, mocht ik uiteindelijk echt een visum krijgen, weet ik wel dat ze me zullen steunen (ze hebben ook geen keus
). Bepaalde vrienden, ik weet niet hoe zij uiteindelijk zullen reageren. Anderen zullen ongetwijfeld wellicht meer interesse tonen als ik mijn visum eenmaal heb, of als ik eenmaal weet welke keuze ik wanneer ga maken. Ik denk dat dit vooral gewoon even een lastige periode is, waarin het fijn was geweest als mensen meer steunend waren geweest. De laatste kans, dus ook extra spannend of het lukt of niet...
En anders inderdaad dit forum stalken! Hier begrijpen mensen beter dan wie dan ook de plannen, de stres van het wel/ niet krijgen van een visum, de moeite die je ervoor moet doen etc.