Weer even een update
.
Gisteren/vandaag mijn laatste dienst gehad. Erg vreemd, en moet zeggen dat ik nog steeds niet het gevoel heb dat ik klaar ben op werk. Mijn sleutel is ingeleverd, mijn beddengoed heb ik toegeëigend aan de invallers en ik heb van iedereen afscheid genomen.
Uiteraard had ik Rocky Road gemaakt en meegenomen voor de cliënten. Iedereen kwam (uit zichzelf!!!!) naar de huiskamer om nog even gezellig koffiemomentje met mij te doen. Toen kreeg ik nog een onwijs leuk cadeau: Een cowboyhoed met op de rand allemaal handige dingen zoals blarenpleister, zakmes, naaisetje, poncho, etc en voorop plaatjes van Australië en achterop plaatjes van Nederland. De gedachte erachter was dat ik naar Australië toe ga en Nederland achter me laat. Echt ontroerend. Een cliënt waar ik persoonlijk ondersteuner van was had het allemaal verzonnen. Helemaal top! Mijn cliënten denken wel nog steeds dat ik na een half jaar gewoon weer terug ben (en mijn teamleidster ook).
Vanochtend nog even een overleg gehad en daarna zogenaamd afscheid genomen van de collega's. Ze zaten daarna echter ergens anders weer op mij te wachten, wat ik al wist, maar eigenlijk niet mocht weten, dus moest even meespelen dat ik verrast was
. We waren lekker gaan lunchen en toen heb ik van mijn collega's nog een aantal leuke cadeaus gehad. Het leukste was een boekje met allemaal persoonlijk geschreven en gemaakte papiertjes erin over Australië en voor/over mij. Zo'n team als dat ik nu had ga ik in ieder geval nooit meer krijgen! Wat een geweldige mensen.
Mijn moeder moest weer huilen toen ze mijn cadeautjes aan het bekijken was. Voor haar komt het nu wel pijnlijk dichtbij, terwijl ik zelf nog helemaal niet het gevoel heb dat ik over 8 dagen al ga... Vind het wel heel moeilijk om haar zo verdrietig te zien
.
Ben bezig met een slideshow met allemaal foto's van mij en mijn ouders, met daaronder een zelf ingezongen nummer. Kan TOTAAL niet zingen, haha, maar het gaat om de gedachte toch
. Dat wil ik in ieder geval volgende week maandag avond aan ze geven/laten zien, omdat we dan echt nog een gezin dagje ingepland hebben.
Ondertussen heb ik alles binnen van vluchtgegevens en heb ook alvast mijn Australische telefoonnummer gevraagd en ontvangen, zodat ik hem uit mijn hoofd kan gaan leren, en alvast aan de ozzies door kan geven. Deze week nog stikdruk met afspraken met familie en vrienden, en dan volgende week dinsdag en woensdag even nog tot rust (
) komen, backpack inpakken en helemaal klaarmaken.
That's it for now