LaStaVaZa BobtheCactus

Helemaal niets mis met Byron Bay en omgeving! Het is niet voor niets zo populair ;)
We hebben wel eens gekampeerd in 'The Channon'. Mooie omgeving hoor.
 
Ik vermoed dat ik er prima zou kunnen zitten haha! Ben niet zo moeilijk ;)

ACT staat inmiddels ook open voor aanvragen vanuit offshore posities, met een critical skills list waar mijn beroep op staat. Al denk ik dat wij daar niet voor in aanmerking komen, gezien het 'Canberra Matrix' puntensysteem wat daar geldt, en we niet al te hoog scoren. Ik weet niet exact of er een minimum aantal punten benodigd is en hoe dat werkt dus ik heb even geïnformeerd bij onze visumagent.
 
Byron Bay? Dan moet je een aardig gevulde portemonnee hebben. Lekker tussen de trust fund hippies.
 
Byron Bay? Dan moet je een aardig gevulde portemonnee hebben. Lekker tussen de trust fund hippies.
Weet niet precies wat de voorwaarden zijn van de diverse visums, maar je kunt aan de Gold Coast gaan wonen en commuten naar werk?
Zijn daar best nog wel betaalbare appartementen beschikbaar, maar wordt wel steeds duurder.
 
Byron Bay? Dan moet je een aardig gevulde portemonnee hebben. Lekker tussen de trust fund hippies.
Als Byron Bay de enige manier is om een voet tussen de deur te krijgen dan pak ik deze kans graag aan. Ik heb helaas niet zoveel te willen qua voorkeur woonplaats in heel Australië. Dus dan idd maar lekker tussen de trustfundhippies. Overigens kan ik me ook slechtere plekken bedenken ;)

Weet niet precies wat de voorwaarden zijn van de diverse visums, maar je kunt aan de Gold Coast gaan wonen en commuten naar werk?
Zijn daar best nog wel betaalbare appartementen beschikbaar, maar wordt wel steeds duurder.
Voorwaarden voor de visums waar wij voor in aanmerking komen is dat je in de regio werkt en woont dus dat zal helaas niet lukken aangezien Gold Coast in QLD ligt.
 
Als Byron Bay de enige manier is om een voet tussen de deur te krijgen dan pak ik deze kans graag aan. Ik heb helaas niet zoveel te willen qua voorkeur woonplaats in heel Australië. Dus dan idd maar lekker tussen de trustfundhippies. Overigens kan ik me ook slechtere plekken bedenken ;) Voorwaarden voor de visums waar wij voor in aanmerking komen is dat je in de regio werkt en woont dus dat zal helaas niet lukken aangezien Gold Coast in QLD ligt.
Als Byron Bay de enige manier is om een voet tussen de deur te krijgen dan pak ik deze kans graag aan. Ik heb helaas niet zoveel te willen qua voorkeur woonplaats in heel Australië. Dus dan idd maar lekker tussen de trustfundhippies. Overigens kan ik me ook slechtere plekken bedenken ;) Voorwaarden voor de visums waar wij voor in aanmerking komen is dat je in de regio werkt en woont dus dat zal helaas niet lukken aangezien Gold Coast in QLD ligt.

Hij bedoeld net dat het er verkeerd wonen is. Je kan wel een visum krijgen, maar als je vervolgens niet genoeg knaken hebt om er te wonen, heb je er ook niks aan.
 
Als Byron Bay de enige manier is om een voet tussen de deur te krijgen dan pak ik deze kans graag aan. Ik heb helaas niet zoveel te willen qua voorkeur woonplaats in heel Australië. Dus dan idd maar lekker tussen de trustfundhippies. Overigens kan ik me ook slechtere plekken bedenken ;)


Voorwaarden voor de visums waar wij voor in aanmerking komen is dat je in de regio werkt en woont dus dat zal helaas niet lukken aangezien Gold Coast in QLD ligt.
Het is overal wat. Het is niet alsof Sydney goedkoop is ;) (Of Melbourne, of, of, of..)
Je hoeft ook niet in Byron centrum te wonen ;) Het is een mooie omgeving, met een goed klimaat. En indien nodig is Brisbane als internationale luchthaven bijvoorbeeld niet super ver weg.

Succes!
 
Hij bedoeld net dat het er verkeerd wonen is. Je kan wel een visum krijgen, maar als je vervolgens niet genoeg knaken hebt om er te wonen, heb je er ook niks aan.

Yes dat had ik begrepen. Nee liever niet gelijk lekker duur natuurlijk. maar als dat de enige manier is dan moet het maar. Heb gelukkig wel wat kunnen sparen de afgelopen twee jaar met al die lockdowns 😉
 
Country living voor onder de 500 ;)

Of hipster unit vlak bij barista coffee:

Bekijk het gewoon van de Sunny side, sommige mensen bekijken dingen vanaf het probleem. Je kunt het ook bekijken vanuit de mogelijkheden, en volgens mij past dat helemaal bij je!

"...Omdenken is een manier van denken en doen, waarbij je kijkt naar de werkelijkheid zoals die is en onderzoekt wat je daarmee zou kunnen. Hoe je in plaats van op een ja-maar-manier op een ja-en-manier in het leven kunnen staan..."
 
Bekijk het gewoon van de Sunny side, sommige mensen bekijken dingen vanaf het probleem. Je kunt het ook bekijken vanuit de mogelijkheden, en volgens mij past dat helemaal bij je!

"...Omdenken is een manier van denken en doen, waarbij je kijkt naar de werkelijkheid zoals die is en onderzoekt wat je daarmee zou kunnen. Hoe je in plaats van op een ja-maar-manier op een ja-en-manier in het leven kunnen staan..."

Leuke theorie, maar in de praktijk voor veel mensen niet of nauwelijks haalbaar. Sydney en Melbourne zijn duur, maar er is enorme werkgelegenheid in allerlei sectoren, dat zal in Byron Bay niet het geval zijn. Je moet maar net in die branche werken waar je thuis kunt werken, of buitenhuis als er toevallig wel een job beschikbaar is, maar als dit eerste het geval zou zijn zou Bob zich niet per se in Byron hoeven te vestigen als harde eis lijkt me? Of ligt dit anders?
 
Bekijk het gewoon van de Sunny side, sommige mensen bekijken dingen vanaf het probleem. Je kunt het ook bekijken vanuit de mogelijkheden, en volgens mij past dat helemaal bij je!

"...Omdenken is een manier van denken en doen, waarbij je kijkt naar de werkelijkheid zoals die is en onderzoekt wat je daarmee zou kunnen. Hoe je in plaats van op een ja-maar-manier op een ja-en-manier in het leven kunnen staan..."

Ik zie het inderdaad vaker glas halfvol hoor. Dat komt allemaal wel goed. Eerst maar eens ooit uitgenodigd worden! Dat is de eerste grote hobbel die genomen moet worden. Fingers crossed, misschien dit jaar!

Leuke theorie, maar in de praktijk voor veel mensen niet of nauwelijks haalbaar. Sydney en Melbourne zijn duur, maar er is enorme werkgelegenheid in allerlei sectoren, dat zal in Byron Bay niet het geval zijn. Je moet maar net in die branche werken waar je thuis kunt werken, of buitenhuis als er toevallig wel een job beschikbaar is, maar als dit eerste het geval zou zijn zou Bob zich niet per se in Byron hoeven te vestigen als harde eis lijkt me? Of ligt dit anders?


Nee hoor dat is inderdaad geen harde eis. In Northern Rivers zijn vooralsnog de meeste vacatures voor grafisch ontwerpers. Die moet je bij je EOI wel kunnen voorleggen. Vandaar dat hele 'Byron Bay'. Als ik na binnenkomst als vuilnisvrouw aan het werk wil in een ander dorp in die regio dan is dat ook prima. Gaat om het binnenkomen met die EOI. Al lijkt het me natuurlijk wel leuk om ook als grafisch ontwerper aan de slag te kunnen daar ergens.
 
Nou even een kleine update hier.

Wij hebben besloten om Australie voorlopig even opzij te schuiven. Het doet me echt pijn om dit te schrijven, maar het zit ons niet mee in het proces. We hebben achteraf gezien niet op een ongelukkiger tijdstip hieraan kunnen beginnen, denk ik. Net enkele maanden voor corona konden we 'echt' van start, en het corona verhaal hoef ik jullie niet uit te leggen. Het pijnlijke voor mij, is dat ik het gevoel heb nooit een echte kans te hebben gehad. Ook nu alles weer opstart, is de realiteit gewoon nog steeds dat het heel lastig is voor mijn situatie/case, om daar binnen te komen. Voor nieuwe aanvragen zou ik ook nu een nieuwe engelse test moeten doen, en een nieuwe skills assessment, en ik ben daar echt even een beetje te moe voor.

Daarnaast hebben we nu ook te maken, helaas, met een ernstig zieke stief(schoon)vader, die sinds een jaar in de molen van chemo's etc. is gestapt. Genezing zit er niet meer in, verlenging is het doel, en gelukkig is hij vrij stabiel nu (tegen alle verwachtingen in!). Maar ik heb geen zin om mijn moeder 'alleen' te laten de komende tijd, en afgelopen tijd. Mijn zus woont in midden amerika en verder hebben we weinig familie.
Daarnaast heeft mijn partner ook al een wat oudere moeder, die zich door bovenstaande ook e.e.a. is gaan realiseren en nu twijfelt aan de afstand.

Dit even in het heeeeel kort waarom we voorlopig tot dit besluit zijn gekomen.

Wat nu? We willen alsnog weg uit NL, maar graag wat dichterbij zitten dan letterlijk de andere kant van de wereld. We willen de balans zoeken tussen hoe je toch redelijk dichtbij familie kunt zijn (in de huidige omstandigheden althans) en hoe je jezelf niet te kort doet (in NL blijven zou ons uiteindelijk ongelukkig maken). De komende tijd willen we bij mijn moeder in de buurt zijn en we gaan nog niet halsoverkop weg hoor uit NL. Er is geen haast.
We hebben allebei nu een hele leuke en 'veilige' baan gelukkig (waarvoor dankbaar), en ik heb een vermoeden dat ik mijn baan ook op afstand wel zou kunnen blijven doen, als ik mijn werkgever zo inschat. Dat is echter nog helemaal niet besproken, maar ook nog niet van toepassing.

We gaan ons orienteren op Portugal, omdat we daar beiden een -tot zover- goed gevoel bij hebben. Ik ben er al een keer of 10 geweest en vind het eigenlijk wel het Australie van Europa :) . Ik heb ook een maand of 5 in Lissabon gezeten rond 2014 en heb dus een goed beeld van het dagelijks leven daar (niet alleen gebaseerd op vakanties hoor haha). En dat was heerlijk.

De droom van Australië is niet dood, en is nog steeds ons droomland, maar zoals het er nu naar uitziet gaan we daar via de gewone wegen niet komen. Mogelijk scenario? Misschien een vakantiehuisje kopen en daar lekker overwinteren of iets in die richting. Overwinteren vanuit Portugal hahaha. Luxe problemen ;)

Zoals altijd, staan dingen niet vast bij mij/ons. Het is slechts een koersverandering, en die kan altijd weer omslaan. Ook ben ik nog steeds een positieve chica en kan ik me ook wel echt verheugen op een tijdje Portugal. Ons idee is om komende tijd dus, ivm ziekte stief(schoon)vader, nog wel even hier in de buurt te blijven, maar ons al wel voor te bereiden op e.e.a. We gaan in september 3 weken roadtrippen door het land om eens even goed rond te neuzen. Life is good.

Ik blijf met plezier hier op het forum rondlurken, en jullie verhalen te volgen en af en toe te voorzien van commentaar! Wie weet wat er ooit nog weer veranderd he! To be continued :)

🌵 :cool: 🤙
 
Nou even een kleine update hier.

Wij hebben besloten om Australie voorlopig even opzij te schuiven. Het doet me echt pijn om dit te schrijven, maar het zit ons niet mee in het proces. We hebben achteraf gezien niet op een ongelukkiger tijdstip hieraan kunnen beginnen, denk ik. Net enkele maanden voor corona konden we 'echt' van start, en het corona verhaal hoef ik jullie niet uit te leggen. Het pijnlijke voor mij, is dat ik het gevoel heb nooit een echte kans te hebben gehad. Ook nu alles weer opstart, is de realiteit gewoon nog steeds dat het heel lastig is voor mijn situatie/case, om daar binnen te komen. Voor nieuwe aanvragen zou ik ook nu een nieuwe engelse test moeten doen, en een nieuwe skills assessment, en ik ben daar echt even een beetje te moe voor.

Daarnaast hebben we nu ook te maken, helaas, met een ernstig zieke stief(schoon)vader, die sinds een jaar in de molen van chemo's etc. is gestapt. Genezing zit er niet meer in, verlenging is het doel, en gelukkig is hij vrij stabiel nu (tegen alle verwachtingen in!). Maar ik heb geen zin om mijn moeder 'alleen' te laten de komende tijd, en afgelopen tijd. Mijn zus woont in midden amerika en verder hebben we weinig familie.
Daarnaast heeft mijn partner ook al een wat oudere moeder, die zich door bovenstaande ook e.e.a. is gaan realiseren en nu twijfelt aan de afstand.

Dit even in het heeeeel kort waarom we voorlopig tot dit besluit zijn gekomen.

Wat nu? We willen alsnog weg uit NL, maar graag wat dichterbij zitten dan letterlijk de andere kant van de wereld. We willen de balans zoeken tussen hoe je toch redelijk dichtbij familie kunt zijn (in de huidige omstandigheden althans) en hoe je jezelf niet te kort doet (in NL blijven zou ons uiteindelijk ongelukkig maken). De komende tijd willen we bij mijn moeder in de buurt zijn en we gaan nog niet halsoverkop weg hoor uit NL. Er is geen haast.
We hebben allebei nu een hele leuke en 'veilige' baan gelukkig (waarvoor dankbaar), en ik heb een vermoeden dat ik mijn baan ook op afstand wel zou kunnen blijven doen, als ik mijn werkgever zo inschat. Dat is echter nog helemaal niet besproken, maar ook nog niet van toepassing.

We gaan ons orienteren op Portugal, omdat we daar beiden een -tot zover- goed gevoel bij hebben. Ik ben er al een keer of 10 geweest en vind het eigenlijk wel het Australie van Europa :) . Ik heb ook een maand of 5 in Lissabon gezeten rond 2014 en heb dus een goed beeld van het dagelijks leven daar (niet alleen gebaseerd op vakanties hoor haha). En dat was heerlijk.

De droom van Australië is niet dood, en is nog steeds ons droomland, maar zoals het er nu naar uitziet gaan we daar via de gewone wegen niet komen. Mogelijk scenario? Misschien een vakantiehuisje kopen en daar lekker overwinteren of iets in die richting. Overwinteren vanuit Portugal hahaha. Luxe problemen ;)

Zoals altijd, staan dingen niet vast bij mij/ons. Het is slechts een koersverandering, en die kan altijd weer omslaan. Ook ben ik nog steeds een positieve chica en kan ik me ook wel echt verheugen op een tijdje Portugal. Ons idee is om komende tijd dus, ivm ziekte stief(schoon)vader, nog wel even hier in de buurt te blijven, maar ons al wel voor te bereiden op e.e.a. We gaan in september 3 weken roadtrippen door het land om eens even goed rond te neuzen. Life is good.

Ik blijf met plezier hier op het forum rondlurken, en jullie verhalen te volgen en af en toe te voorzien van commentaar! Wie weet wat er ooit nog weer veranderd he! To be continued :)

🌵 :cool: 🤙
Ach, gewoon even rijk worden in Portugal en dan op een investeringsvisum ons de ogen komen uitsteken ...

Maar serieus, Cactus, je hebt een hoop migratie-ellende op je bord gehad en nu worden de NL omstandigheden meer bepalend. Sneu allemaal en ik kan me de beslissing goed voorstellen. Ik heb die reactie hier vaker gehoord, het duurt allemaal te lang en nu komen we niet meer weg of moeten we terug. Soms is het gewoon je tijd niet (ik was hier ook nooit kunnen komen als het voor mijn 55e was geweest, 2 ouders begeleid tijdens een zeer langdurig ziekteproces dus stuck in NL met al jaren migratiedromen die maar niet uitkwamen). Je hebt wel gelijk dat je door het samenvallen van al die overmachtsituaties inderdaad nooit echt een kans hebt gehad. Wel fijn voor alle ouders dat jullie wat dichterbij blijven. Bij Portugal kan ik me wel wat voorstellen, mijn nummer 1 zijn de buren van Portugal en ik heb ook het idee dat ik daar nog eens ga eindigen. Dus die beloofde Australigese borrel doen we dan gewoon op het Iberisch schiereiland!

Geniet van elkaar en jullie familie en maak mooie plannen. Hou ons maar op de hoogte van de vorderingen en steek ons de ogen maar uit met nul visaperikelstress. Ik zie je wel op Duolingo, afdeling Zuid-Europa :). Veel sterkte voor iedereen die jullie liefhebben.
 
Ach, gewoon even rijk worden in Portugal en dan op een investeringsvisum ons de ogen komen uitsteken ...

Maar serieus, Cactus, je hebt een hoop migratie-ellende op je bord gehad en nu worden de NL omstandigheden meer bepalend. Sneu allemaal en ik kan me de beslissing goed voorstellen. Ik heb die reactie hier vaker gehoord, het duurt allemaal te lang en nu komen we niet meer weg of moeten we terug. Soms is het gewoon je tijd niet (ik was hier ook nooit kunnen komen als het voor mijn 55e was geweest, 2 ouders begeleid tijdens een zeer langdurig ziekteproces dus stuck in NL met al jaren migratiedromen die maar niet uitkwamen). Je hebt wel gelijk dat je door het samenvallen van al die overmachtsituaties inderdaad nooit echt een kans hebt gehad. Wel fijn voor alle ouders dat jullie wat dichterbij blijven. Bij Portugal kan ik me wel wat voorstellen, mijn nummer 1 zijn de buren van Portugal en ik heb ook het idee dat ik daar nog eens ga eindigen. Dus die beloofde Australigese borrel doen we dan gewoon op het Iberisch schiereiland!

Geniet van elkaar en jullie familie en maak mooie plannen. Hou ons maar op de hoogte van de vorderingen en steek ons de ogen maar uit met nul visaperikelstress. Ik zie je wel op Duolingo, afdeling Zuid-Europa :). Veel sterkte voor iedereen die jullie liefhebben.
Superlief thanks! Die borrel komt er ooit wel hoor! No worries mate / amigo :)
 
Kan me voorstellen dat met de (on)mogelijkheden die er voor je zijn om hier heen te komen plus familie situatie je het boek even dicht doet. Boekenlegger op de juiste bladzijde, kun je het altijd nog eens open slaan, maar eerst het boek maar eens terug in de kast.

Voor ons was het ook een op het randje actie qua visum, dus wij hadden ook al een plan B gereed want in NL blijven tot aan ons dood was geen optie. 3x raden wat plan B was ;) Portugal yep. (met Spanje en Italia als Plan C)

Ondanks dat het een AU forum is, hoor ik graag tzt wat over die plannen (desnoods in een PM of zo) Wellicht aardig om te volgen op YT: https://www.youtube.com/c/ProjectKamp
 
Nou even een kleine update hier.

Wij hebben besloten om Australie voorlopig even opzij te schuiven. Het doet me echt pijn om dit te schrijven, maar het zit ons niet mee in het proces. We hebben achteraf gezien niet op een ongelukkiger tijdstip hieraan kunnen beginnen, denk ik. Net enkele maanden voor corona konden we 'echt' van start, en het corona verhaal hoef ik jullie niet uit te leggen. Het pijnlijke voor mij, is dat ik het gevoel heb nooit een echte kans te hebben gehad. Ook nu alles weer opstart, is de realiteit gewoon nog steeds dat het heel lastig is voor mijn situatie/case, om daar binnen te komen. Voor nieuwe aanvragen zou ik ook nu een nieuwe engelse test moeten doen, en een nieuwe skills assessment, en ik ben daar echt even een beetje te moe voor.

Daarnaast hebben we nu ook te maken, helaas, met een ernstig zieke stief(schoon)vader, die sinds een jaar in de molen van chemo's etc. is gestapt. Genezing zit er niet meer in, verlenging is het doel, en gelukkig is hij vrij stabiel nu (tegen alle verwachtingen in!). Maar ik heb geen zin om mijn moeder 'alleen' te laten de komende tijd, en afgelopen tijd. Mijn zus woont in midden amerika en verder hebben we weinig familie.
Daarnaast heeft mijn partner ook al een wat oudere moeder, die zich door bovenstaande ook e.e.a. is gaan realiseren en nu twijfelt aan de afstand.

Dit even in het heeeeel kort waarom we voorlopig tot dit besluit zijn gekomen.

Wat nu? We willen alsnog weg uit NL, maar graag wat dichterbij zitten dan letterlijk de andere kant van de wereld. We willen de balans zoeken tussen hoe je toch redelijk dichtbij familie kunt zijn (in de huidige omstandigheden althans) en hoe je jezelf niet te kort doet (in NL blijven zou ons uiteindelijk ongelukkig maken). De komende tijd willen we bij mijn moeder in de buurt zijn en we gaan nog niet halsoverkop weg hoor uit NL. Er is geen haast.
We hebben allebei nu een hele leuke en 'veilige' baan gelukkig (waarvoor dankbaar), en ik heb een vermoeden dat ik mijn baan ook op afstand wel zou kunnen blijven doen, als ik mijn werkgever zo inschat. Dat is echter nog helemaal niet besproken, maar ook nog niet van toepassing.

We gaan ons orienteren op Portugal, omdat we daar beiden een -tot zover- goed gevoel bij hebben. Ik ben er al een keer of 10 geweest en vind het eigenlijk wel het Australie van Europa :) . Ik heb ook een maand of 5 in Lissabon gezeten rond 2014 en heb dus een goed beeld van het dagelijks leven daar (niet alleen gebaseerd op vakanties hoor haha). En dat was heerlijk.

De droom van Australië is niet dood, en is nog steeds ons droomland, maar zoals het er nu naar uitziet gaan we daar via de gewone wegen niet komen. Mogelijk scenario? Misschien een vakantiehuisje kopen en daar lekker overwinteren of iets in die richting. Overwinteren vanuit Portugal hahaha. Luxe problemen ;)

Zoals altijd, staan dingen niet vast bij mij/ons. Het is slechts een koersverandering, en die kan altijd weer omslaan. Ook ben ik nog steeds een positieve chica en kan ik me ook wel echt verheugen op een tijdje Portugal. Ons idee is om komende tijd dus, ivm ziekte stief(schoon)vader, nog wel even hier in de buurt te blijven, maar ons al wel voor te bereiden op e.e.a. We gaan in september 3 weken roadtrippen door het land om eens even goed rond te neuzen. Life is good.

Ik blijf met plezier hier op het forum rondlurken, en jullie verhalen te volgen en af en toe te voorzien van commentaar! Wie weet wat er ooit nog weer veranderd he! To be continued :)

🌵 :cool: 🤙
Hmm wat jammer om te lezen zeg. Dat het zo anders loopt dan gewenst en gepland.

Heel veel sterkte in ieder geval met de familie omstandigheden!
Wie weet wat de toekomst gaat brengen!
💪
 
Ach, gewoon even rijk worden in Portugal en dan op een investeringsvisum ons de ogen komen uitsteken ...

Maar serieus, Cactus, je hebt een hoop migratie-ellende op je bord gehad en nu worden de NL omstandigheden meer bepalend. Sneu allemaal en ik kan me de beslissing goed voorstellen. Ik heb die reactie hier vaker gehoord, het duurt allemaal te lang en nu komen we niet meer weg of moeten we terug. Soms is het gewoon je tijd niet (ik was hier ook nooit kunnen komen als het voor mijn 55e was geweest, 2 ouders begeleid tijdens een zeer langdurig ziekteproces dus stuck in NL met al jaren migratiedromen die maar niet uitkwamen). Je hebt wel gelijk dat je door het samenvallen van al die overmachtsituaties inderdaad nooit echt een kans hebt gehad. Wel fijn voor alle ouders dat jullie wat dichterbij blijven. Bij Portugal kan ik me wel wat voorstellen, mijn nummer 1 zijn de buren van Portugal en ik heb ook het idee dat ik daar nog eens ga eindigen. Dus die beloofde Australigese borrel doen we dan gewoon op het Iberisch schiereiland!

Geniet van elkaar en jullie familie en maak mooie plannen. Hou ons maar op de hoogte van de vorderingen en steek ons de ogen maar uit met nul visaperikelstress. Ik zie je wel op Duolingo, afdeling Zuid-Europa :). Veel sterkte voor iedereen die jullie liefhebben.
Nou even een kleine update hier.

Wij hebben besloten om Australie voorlopig even opzij te schuiven. Het doet me echt pijn om dit te schrijven, maar het zit ons niet mee in het proces. We hebben achteraf gezien niet op een ongelukkiger tijdstip hieraan kunnen beginnen, denk ik. Net enkele maanden voor corona konden we 'echt' van start, en het corona verhaal hoef ik jullie niet uit te leggen. Het pijnlijke voor mij, is dat ik het gevoel heb nooit een echte kans te hebben gehad. Ook nu alles weer opstart, is de realiteit gewoon nog steeds dat het heel lastig is voor mijn situatie/case, om daar binnen te komen. Voor nieuwe aanvragen zou ik ook nu een nieuwe engelse test moeten doen, en een nieuwe skills assessment, en ik ben daar echt even een beetje te moe voor.

Daarnaast hebben we nu ook te maken, helaas, met een ernstig zieke stief(schoon)vader, die sinds een jaar in de molen van chemo's etc. is gestapt. Genezing zit er niet meer in, verlenging is het doel, en gelukkig is hij vrij stabiel nu (tegen alle verwachtingen in!). Maar ik heb geen zin om mijn moeder 'alleen' te laten de komende tijd, en afgelopen tijd. Mijn zus woont in midden amerika en verder hebben we weinig familie.
Daarnaast heeft mijn partner ook al een wat oudere moeder, die zich door bovenstaande ook e.e.a. is gaan realiseren en nu twijfelt aan de afstand.

Dit even in het heeeeel kort waarom we voorlopig tot dit besluit zijn gekomen.

Wat nu? We willen alsnog weg uit NL, maar graag wat dichterbij zitten dan letterlijk de andere kant van de wereld. We willen de balans zoeken tussen hoe je toch redelijk dichtbij familie kunt zijn (in de huidige omstandigheden althans) en hoe je jezelf niet te kort doet (in NL blijven zou ons uiteindelijk ongelukkig maken). De komende tijd willen we bij mijn moeder in de buurt zijn en we gaan nog niet halsoverkop weg hoor uit NL. Er is geen haast.
We hebben allebei nu een hele leuke en 'veilige' baan gelukkig (waarvoor dankbaar), en ik heb een vermoeden dat ik mijn baan ook op afstand wel zou kunnen blijven doen, als ik mijn werkgever zo inschat. Dat is echter nog helemaal niet besproken, maar ook nog niet van toepassing.

We gaan ons orienteren op Portugal, omdat we daar beiden een -tot zover- goed gevoel bij hebben. Ik ben er al een keer of 10 geweest en vind het eigenlijk wel het Australie van Europa :) . Ik heb ook een maand of 5 in Lissabon gezeten rond 2014 en heb dus een goed beeld van het dagelijks leven daar (niet alleen gebaseerd op vakanties hoor haha). En dat was heerlijk.

De droom van Australië is niet dood, en is nog steeds ons droomland, maar zoals het er nu naar uitziet gaan we daar via de gewone wegen niet komen. Mogelijk scenario? Misschien een vakantiehuisje kopen en daar lekker overwinteren of iets in die richting. Overwinteren vanuit Portugal hahaha. Luxe problemen ;)

Zoals altijd, staan dingen niet vast bij mij/ons. Het is slechts een koersverandering, en die kan altijd weer omslaan. Ook ben ik nog steeds een positieve chica en kan ik me ook wel echt verheugen op een tijdje Portugal. Ons idee is om komende tijd dus, ivm ziekte stief(schoon)vader, nog wel even hier in de buurt te blijven, maar ons al wel voor te bereiden op e.e.a. We gaan in september 3 weken roadtrippen door het land om eens even goed rond te neuzen. Life is good.

Ik blijf met plezier hier op het forum rondlurken, en jullie verhalen te volgen en af en toe te voorzien van commentaar! Wie weet wat er ooit nog weer veranderd he! To be continued :)

🌵 :cool: 🤙
Wat superbalen Bob! Ik heb vaak aan jullie gedacht hoe het nu stond met jullie EOI nu er een aantal Staten weer offshore aanvragen behandelen.

Fijn te lezen dat je ook veel zin hebt in Plan B.

Sterkte met de familie!
 
De cactus zelf is blij, dat jullie blijven ;)

Maar serieus, jullie maken voor jullie zelf de juiste keuze. Dat is het belangrijkste. Dit is wat jullie hart jullie ingeeft en is goed. Australie loopt niet weg. Vakantie kan altijd en er zijn er hier genoeg op het forum waar jullie welkom zijn om langs te komen, incl Whyalla.
 
Wat een situatie zeg! Enerzijds goed om nog eens aan het denken gezet te worden maar dat hebben jullie volgens mij de laatste tijd al genoeg gedaan. Zelf was ik ook erg benieuwd naar jullie vervolg. Dat ben ik nu nog steeds trouwens, ook al gaat dit er iets anders dan verwacht uitzien. Jullie veel sterkte en succes!
 
Ach Bob, wat jammer om te horen dat het voor nu toch even niet gelukt is. Ik snap het wel echt helemaal. Wat een lange adem heb je gehad, op een gegeven moment wil je ook gewoon verder. Ik heb je al die tijd gevolgd ik was zo benieuwd hoe het met je ging steeds!

Voor mij bracht het enorm veel rust toen ik AU even los liet. Ik ben me helemaal op een ander land gaan focussen, waar ik nu al 2,5 jaar woon. Wie weet geef ik AU later ooit nog een poging, maar misschien ook niet! Inmiddels vind ik AU ook wel erg ver weg van Nederland/ familie. En ik heb andere dromen die ik op dit moment belangrijker vind om na te streven. Grappig hoe die dingen echt zo kunnen veranderen.

In ieder geval, ik hoop dat jullie ook een mooi nieuw avontuur vinden. Maar ik weet wel zeker dat dat wel gaat lukken!
 


OFX
Back
Top