LaStaVaZa De twijfelaars

@Loeloe Heb dat ook gezien, maar vreesde dat dit document niet zou gelden, dat het echt het afschrift van de geboorteakte moest zijn. Mag het wel het meertalige document zijn dan? Zo ja, dan vraag ik dat inderdaad aan!
 
Gefeliciteerd!!! Succes met alles indienen en uploaden.
Volgens mij hebben jullie alles al zover klaar.

Hierbij nog een fijne link als je straks je visumaanvraag hebt ingediend. Dan kun je een beetje zien wanneer je bijna iets hoort over je visumaanvraag. https://myimmitracker.com/en/au/trackers/consolidated-visa-tracker-sc189

Bij ons 190 visum werkte het echt heel goed. Je moet dan kijken naar jouw indiendatum voor de visumaanvraag. Als je op een gegeven moment ziet dat er mensen die bijv. 2weken eerder of 2 weken later hebben ingediend dan jij en een grant hebben of een co contact dan weet je bijna zeker dat je zelf ook bijna wat hoort.

Succes ermee!
 
Tamarind said:
@Loeloe Heb dat ook gezien, maar vreesde dat dit document niet zou gelden, dat het echt het afschrift van de geboorteakte moest zijn. Mag het wel het meertalige document zijn dan? Zo ja, dan vraag ik dat inderdaad aan!
Click to expand...

Dit is wat wij gebruikt hebben en het heeft toch gewerkt ;)

JP2017 said:
Hierbij nog een fijne link als je straks je visumaanvraag hebt ingediend. Dan kun je een beetje zien wanneer je bijna iets hoort over je visumaanvraag. https://myimmitracker.com/en/au/trackers/consolidated-visa-tracker-sc189

Bij ons 190 visum werkte het echt heel goed. Je moet dan kijken naar jouw indiendatum voor de visumaanvraag. Als je op een gegeven moment ziet dat er mensen die bijv. 2weken eerder of 2 weken later hebben ingediend dan jij en een grant hebben of een co contact dan weet je bijna zeker dat je zelf ook bijna wat hoort.

Succes ermee!
Click to expand...


Die immitracker was bij mij ook echt een vast ritueel, het eerste wat ik elke ochtend deed was dit checken! De maanden voor ons visum doorkwam, lag alles plat (wegens aanpassingen/nieuwe systemen/ontslagen op het immi department, en een week ervoor ofzo kon je op de tracker zien dat het toch terug op gang schoot en er elke dag massa's visa doorkwamen. De ochtend van ons visa waren er ineens weer super veel visa doorgekomen, en dan ben ik met een bang hartje onze aanvraag gaan checken en inderdaad ... :eek:

Het is geen zekerheid, maar gaf voor ons wel een goeie aanduiding van wanneer het allemaal wat stil lag en wanneer het wel terug vooruit ging!
 
Onze eerste keer Down Under zit erop!

Het was een geladen reis: zo lang uitkijken, niet weten, piekeren, twijfelen, ... is niet gezond. Want het is toch weer heel anders dan je je had ingebeeld. De natuur en wildlife waren veel indrukwekkender dan ik dacht. Zoveel te zien!! We hadden zeker meer tijd kunnen gebruiken, maar zelfs met een jaar kom je niet toe natuurlijk. We hebben een paar Australiërs gesproken die een paar maanden of een jaar met de camper rondtrokken. Het is ook fijn te zien hoe ook Australiërs die er al lang wonen nog erg onder de indruk zijn van 'hun' natuur, wildlife, etc. Ook zij gaan koala's spotten, of zijn enthousiast als er onverwacht 2 walvissen spelen aan Cape Jervis. Ook leuk om als onwetende toerist de walvissen aangewezen te krijgen ;).
En verder, maar 1 spin gezien in een lavabo (die niet te groot was :p) en geen enkele slang, ook een meevaller. De zon brandt zelfs met 50+ zonnecrème, en ook al is het maar 18 gr! Ik was de makkelijke vegetariër, ook zalig. En we hebben veel vriendelijke mensen ontmoet langs onze weg tussen Melbourne en Adelaide. Ik heb het gevoel dat we nog aan het verteren zijn, zoveel indrukken. We hebben ook een paar gesprekken gehad op unief, en zoals verwacht zal het wel niet makkelijk zijn om aan een job te geraken. Er zijn wel wat opties, maar de weg ernaar toe loopt nooit over rozen. Nu, dat is natuurlijk nergens het geval.

Ook al zagen we maar heel kort een klein stukje, het is toch fijn je echt iets te kunnen voorstellen bij Australië. Het helpt om onze blik scherp te stellen. Het mag nog even bezinken nu ;).
 
Weer een paar maanden verder... Intussen CO contact twee weken terug: we moeten nog een FBI check indienen voor onze tijd in de VS (had een police check van de staat, maar dat blijkt niet voldoende of niet het juiste formulier te zijn). Weer eens een tripje naar Parijs, deze keer niet voor een taaltest dus, maar om vingerafdrukken te laten nemen. Die moeten nog met de post naar de VS, en van zodra ze er zijn, zou het maar een paar werkdagen duren tot we de FBI check ontvangen. Hopelijk gaat alles goed en moeten we inderdaad niet te lang wachten.

Daarnaast nog altijd veel twijfel, maar goed, zo blijft onze titel helemaal waar ;). Een erg ziek familielid maakt alle afstandsvragen een pak acuter, want het is toch anders als je er abstract over denkt dan wanneer er zich concreet iets voordoet. En tegelijk is voor ons beiden duidelijk dat we hier niet willen blijven -- we zijn anderhalf jaar terug uit de VS maar er blijft veel heimwee hangen. Ik had toch gehoopt dat dat iets vlotter zou slijten... Tegelijk brengt dat soms nog twijfel over de bestemming ook. De VS kennen we al een beetje beter, Australië blijft onbekender. En dan komen alle pros en cons weer op tafel en beginnen we weer van voor af aan. Best vermoeiend zo. Soms denk ik: we doen het gewoon, en dat brengt wel rust. Maar er komt vaak een beetje later iets langs wat de twijfel weer doet opflakkeren (de hond in quarantaine, overstromingen en hittegolven in Aus, zorg voor familie...).

Maar goed, eerst eens zien of het visum in orde komt. Stap 1 blijft stap 1, toch? :)
 
vreest.jpg


;)

En @Jagermeester voor de FBI vraag
 
Ik heb van de week mijn vingerafdrukken voor de FBI opgestuurd (toch maar wel een check opgevraagd), maar ik heb stout zelf mijn vingerafdrukken gedaan ;-). Op andere forum's waren er wel meer die dat hadden gedaan en dat was goed gegaan. Had geen zin om naar het Amerikaans Consulaat te gaan in Amsterdam.

Maar inderdaad. Stap voor stap :)
 
Hi Tamarind,
Natuurgeweld met bosbranden en overstromingen horen er een beetje bij hier. Maar het is echt niet zo dat je daar elke dag bij stil staat, al ben ik nu alerter met harde wind en droogte. Want in de Blue Mountains wonen we zeker in een gebied dat gevoelig is voor bosbranden. Maar er zoom natuurlijk extremen zoals nu in Townsville, de grote branden in Tasmanie en 10 jaar geleden Black Saturday. Maar als je gaat vergelijken met de US, dan zijn daar natuurlijk ook genoeg natuurrampen te noemen over de laatste jaren. Er is altijd wel iets te vinden om over te twijfelen. Zorg in ieder geval dat je altijd een potje geld hebt om halsoverkop terug te vliegen als dat nodig is. Maar je zult keuzes moeten maken wanneer en voor wie je wel of niet terugvliegt! En in noodgevallen ben je er binnen een dag. Vrienden van ons wonen in Noorwegen, maar om daar te komen waren wij vanuit Nederland ook zo'n 10 uur onderweg incl. trein/vliegen/ferry etc. En dat klinkt een stuk dichterbij.
 
Tja, hittegolven, bosbranden en overstromingen zijn bepaald niet leuk, maar ze horen er hier gewoon bij, dat lijkt me toch geen reden om Australie links te laten liggen, want het land heeft zo veel te bieden. Toen ik in Californie was waren er ook enorme bosbranden, je kon de rook in Las Vegas ruiken, dus denk dat daar net zoveel, zo niet meer problemen zijn als hier. De flooding komt alleen in de tropics voor en dit jaar was een keer extreem, zoveel regenval gecentreerd op 1 plaats (place formally known as Brownsville) is al decades niet voorgekomen en is ook zeer ongebruikelijk voor de wet tropics. Sterker nog, een ECHT wet season is al bijna 8 jaar niet meer voorgekomen behoudens vorig jaar in de Cairns area, dit jaar viel het ook allemaal reuze mee. MBT bosbranden en overstromingen kun je strategisch zoeken, zoek uit via de council wat risico gebieden zijn dmv floodmaps en ga niet aan een bosrand wonen en je hebt echt geen last van bovenstaand. Heatwaves: tja we zitten er nu midden in in Cairns, het is al een paar dagen 37 graden, wel 5 graden warmer dan het dagelijks is en iedereen schreeuwt moord en brand, zo zie je maar hoe betrekkelijk het allemaal is.

Je zegt zelf al: we doen het gewoon, dat brengt meer rust. Dat is het beste advies wat je jezelf kunt geven imo, eindeloos zoeken naar excuses en naar dingen die kunnen gebeuren in de toekomst brengt je niet dichter bij je doel. Je maakt jezelf alleen maar gek hiermee, en geloof me als ik zeg dat ik hier zelf over kan meepraten.
 
Bedankt voor de input allemaal, dat helpt. Ik heb deze week nog een goed gesprek gehad met een collega, en het is wel duidelijk dat mijn buikgevoel, mijn hart, mijn intuïtie, ik weet niet hoe je het noemt, maar 1 boodschap aanbrengt, naar Australië gaan. Het is mijn brein dat voor twijfel en lastige vragen zorgt. Ik heb (al langer) het gevoel dat ik iets zoek wat ik hier niet kan vinden. Of ik dat dan in Aus vind? Ook geen idee. Maar ik moet het wel proberen denk ik. Zoals al gezegd, worst case scenario keren we na een poos terug, of gaan we ergens anders heen, of blijf ik een zwervende, rusteloze ziel -- dat zien we dan wel weer vermoed ik. Anderzijds is het geen optie om me de rest van mijn leven de 'wat als' vraag te blijven stellen.

Eén van de problemen blijft denk ik ook dat ik het zo moeilijk uitgelegd krijg. Ik heb eigenlijk geen goed antwoord op de 'waarom' vraag, behalve dat vage (maar zeer aanhoudende) gevoel. Zo hadden we laatst heel goed bedoelende vrienden, die meeleven en meedenken, en ons probeerden te overtuigen van het feit dat een stad als Brussel toch ook veel te bieden heeft, op cultureel en multicultureel vlak, en etc. etc. En hoewel ik dan denk, neen, dat wordt 'm echt niet, heb ik er ook geen goed rationeel antwoord op (want ze hebben ook een goed punt), wat het natuurlijk moeilijk maakt om een zinnige conversatie te hebben.

Dus, zover zijn we ;).
 
Ik herken de vragen die gesteld worden wel en ook je eigen vragen. Ik weet niet precies waarom ik naar australie wil, het is alleen zo dat ik mij daar ontzettend thuis voel. Op het moment dat ik in januari weer terug moest vliegen stonden de tranen in mijn ogen. Soms is gevoel genoeg en moet je hoof je gevoel volgen.......
 
Ik heb die vragen eigenlijk nooit gehad. Kreeg vooral positieve reacties en maar eentje die vroeg of ik Nederland niet goed genoeg vond. Net als jij @Tamarind was het ook een gevoel. M.n. na een buitenlandse stage voelde ik me opgesloten in Nederland en had ik het gevoel dat mijn toekomst in het buitenland lag. Waar precies wist ik niet. Ging er eerst vanuit dat het Canada zou zijn, maar na een - naar ik dacht eenmalig - bezoek aan Australie vielen de stukjes op hun plek. De rest is geschiedenis en ik ben vorige week net de 10 jaars grens gepasseerd :) 10 jaar Australie, 9.5 jaar Whyalla :)
 
Ik had feitelijk geen echte keus zonder ook maar 1 enkele directe familieband in NL, en de husband heeft in Oz 2 kinderen, een moeder van 97 met Alzheimer, een gescheiden broer met 2 kids , een oudere zus met partner, 3 kids en 4 grandkids dus mijn emigratie lag meer voor de hand dan andersom. Hoewel de husband wel altijd heeft gezegd dat hij net zo bereid is om naar Europa te verkassen mocht dat nodig zijn of worden (gezondheid, visumafwijzing etc.) is het nooit binnen ons blikveld geweest. Ik heb ook nooit twijfels gehad, en nog steeds niet na bijna 2 jaar. Helemaal op mijn plek gevallen. Ik ben nogal van de avontuurlijke en ondernemende, had al jaren in mijn eentje in het midden-oosten en de VS gewerkt. Men vond het helemaal niet raar, ze zijn het van me gewend. Commentaar dat ik kreeg was vooral in de sfeer van 'Wat dapper, dat zou ik nou nooit durven' en 'Ik zou mijn familie nooit zo lang kunnen missen' tot 'Is dat niet eng, een Aussie man?'. Erg leuk is dat al mijn beste vrienden bezig zijn om nu een reis naar Oz te plannen, stond altijd al op hun bucket list maar nu ik er al jaren blijk te overleven, durven ze het ineens aan, lekker veilig met mij om de hoek :rolleyes:.

Ik mis wel af en toe de schoonheid en culturele en fysieke ouderdom van the Old World, maar dat is niks dat een lange vakantie niet kan oplossen.
 
@Tamarind Jij hebt je fingerprints voor de FBI bij een Amerikaans Consulaat laten doen? Mijn inzending is afgewezen vanwege kwaliteit. (toch geen goed idee om zoiets zelf te doen ;)). Hoe heb je z'n afspraak gemaakt? Ik kan er niks over vinden op de site van de FBI.
 
@Jagermeester Ja, ik had ook al gelezen dat ze vaak geweigerd worden als de kwaliteit niet goed is, vandaar onze tocht naar Parijs. Wel het proberen waard natuurlijk. Maar het kan ook in Brussel, alleen niet via consulaat. Het Amerikaanse consulaat hier verwijst zelf naar een Amerikaanse dame die in Parijs woont (https://www.fingerprintsparis.com/Home.html). Zeer correcte dame, vraagt 60 euro pp. Als je haar een mailtje stuurt, geeft ze door waar ze vingerafdrukken afneemt, op welke data. Ze doet het ook in Londen, Rome en Brussel, dan wel iets duurder. Ze checkt elke vingerafdruk met een vergrootglas en begint opnieuw als ie niet goed is. Inmiddels zijn ze wel al bijna 2 weken (aangetekend) op de bus... Amerikaanse snail mail hoor. Maar ik laat het zeker weten als ik nieuws heb.

Een alternatief is een politiebureau vinden dat vriendelijk genoeg is om ze af te nemen. Dat was hier bij ons niet het geval -- enkel voor criminele feiten, zeggen ze dan. En misschien heeft het consulaat in Amsterdam wel zo'n service, in Brussel alvast niet. Al bij al is een dagje Parijs nu ook geen straf ;).
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top