Fffff!
Zo. Even wat stof van mijn draadje afblazen.
Zes maanden zijn we hier nu. En fcukerdefcuk! Nog steeds allebei geen werk. Dat is wel een lastige.
Nou moet ik er wel bij vermelden dat we nog maar goed en wel een maand voluit aan het solliciteren zijn. Daarvoor deden we het erbij, omdat we voornamelijk druk waren met een extra cursus Engels en jobseeking skills, gratis via de overheid (Skills for all). Drie volle dagen cursus, een dag thuisopdrachten, en dat vier maanden lang. En daarnaast nog een dag vrijwilligerswerk. Ik zat in een groep voor Healthcareprofessionals, en de onderwerpen waren dan ook gerelateerd. Goed voor de terminologie. Leuke ervaring, veul werk, zat met mensen vanuit de hele wereld in de klas. Bijzonder. Ook geleerd hoe je sollicitatiebrieven en CV's opstelt naar Australisch model. Het was een investering waarvan ik hoop dat die zich gaat uitbetalen op termijn.
Inmiddels hebben we al veel mensen leren kennen, Nederlanders, forumvrienden, maar ook Ozzies en andere nationaliteiten. Dat is heerlijk, vooral de onderlinge bereidheid bij de Nederlanders om elkaar te helpen (al is het maar met een luisterend oor of een kappersschaar
) is hartverwarmend.
Enkele heimweevlagen zijn al gepasseerd, vooral bij mijzelf, maar ook dat schijnt heel normaal te zijn.
De kinderen missen soms wel familie, maar over het algemeen gaat het uitstekend met ze.
Hier in Adelaide is het netwerken heel belangrijk. We laten dan ook geen gelegenheid voorbijgaan om mensen te leren kennen. Ik heb zelf steeds gedacht dat het allemaal wel zou meevallen met die invloed, en dat mijn jarenlange werkervaring en continue bijscholingen wel voldoende indruk zouden maken. En in social talks is dat ook wel zo. Maar in sollicitaties lijkt het wel of ze er schijt aan hebben zolang het niet van Australische origine is. Vandaar dat ik ook zo snel als mogelijk was, ben begonnen met vrijwilligerswerk in de ouderenzorg, op dagbestedingsactiviteiten. In psychiatrie valt weinig te vrijwilligen.
Ik ben erachter gekomen dat de Activiteitentherapie in de psychiatrie hier vooral domein is van de ergotherapeuten (occupational therapists) en al heb ik dan jarenlange aantoonbare ervaring, ik heb niet het OT-certificate. Studie is geen optie, veel te duur. Wel heb ik naast AASW inmiddels ook het Diversional Therapy (AUS equivalent van activiteitenbegeleiding cert. IV) assesment voor elkaar (echt jongens, nog een keer heel die rataplan van assessment gedaan), en dat is Australisch, en komt dus ook in mijn CV. Dat helpt hopelijk bij een baantje als lifestyle-assistant (activiteitenbegeleider in aged care).
Daarnaast bestaat er voor elke doelgroep een eigen police- c.q. criminal records check, ik heb er nu een als volunteer bij aged care en een voor child-related work omdat ik op de school van mijn kinderen wel eens een pootje uitsteek. De VOG van het migratieproces telt hiervoor helemaal NIET! Alles opnieuw, formulieren formulieren formulieren, ze zijn er dol op. Nederland is er niks bij hahaha. Ze mogen wel een extra bos aanleggen voor al dat papier.
Al dat vrijwilligerswerk doe ik om ook uit huis te komen (anders word ik echt gek), maar zeker ook om mijn CV een Australisch tintje mee te kunnen geven. De police checks heb ik bij de beroepsverenigingen gezet.
O ja, en voor de AASWklanten onder ons: als je hier bent, moet je opnieuw een assessment aanvragen, want die van de migratie geldt alleen voor migrationpurposes. Omdat ik in jobadvertisements wel eens zag dat AASW-eligibility aangetoond moet kunnen worden (no migration assessments!), ben ik er eens ingedoken. Eerst schrok ik van het hoge bedrag dat membership kost. Echter, als je binnen twee jaar na je visumgerelateerd assessment in Australie woont (aantoonbaar), dan kun je opnieuw laten assessen met het materiaal dat ze al hebben van de migratieprocedure. Je hoeft dus niks mee te sturen, enkel je filenummer van je migratie-assessment vermelden. Het kost je niks, kwartiertje formuliertje invullen, en hatseflats! Je krijgt dan een hardcopy thuisgestuurd van je
eligibility voor membership.
Dat is voldoende bij sollicitaties. Ik ga pas lid worden (en veul betalen) als ik werk heb.
Het grappige van deze eligibilityverklaring is, dat erop vermeld staat: NOT for migration purposes!
Ik vond 'm goed.
What else... genieten van schone straten, vriendelijkheid in de winkels en in het OV. Toch wel schrikken van het lompe autorijden, en het idiote getoeter als je iets kleins verkeerd doet in het verkeer.
Genieten van de bibliotheek hier (we komen er graag, ontspannen sfeer, behulpzame mensen), jammer dat we er niet op de fiets heen kunnen.
Leuk is vooral de markt op Gepps Cross, om goedkoop groenten en fruit te scoren. De citroenen en limoenen zijn beter dan dat ik ooit eerder ergens zag.
Kleding is niet duur, de stijl is eh... ja... anders.
Schrikken is het overgewicht bij relatief jonge mensen. Mooi zijn de vogels in onze tuin.
Leuk is babbelen met wildvreemden, iedereen reageert wel positief, willen weten waar je vandaan komt.
Skypen is leuk, facebook is handig, je bereikt veel mensen met plaatjes .
Later meer, ga even de kinderen van school ophalen.
