Mountains' Lastavaza

Ik kan de bijdrage van Kat wel waarderen hoor, omdat ik zelf ook bemerk dat je je van tevoren geen voorstelling kunt maken van hoe het zal zijn. Toch voel ik nog wel de overtuiging dat het gaat lukken, dwars door alle sollicitatieblues heen. Ik probeer mezelf zo goed mogelijk onder de mensen te houden met vrijwilligerswerk bij de Dutch Aged Care en op de school van de kinderen. Ben ervan overtuigd dat daar je inzet tonen - tezamen met de mensen die je er ontmoet, ergens wat zal opleveren. Je moet er wel actief mee bezig blijven.
Sterkte Kat!:up:
 
Ik typ, ik wis, ik typ, ik wis, ik typ, ik wis, ik typ, ik wis... ik typ.

"Wanneer schrijf je weer eens een stukje op Xpdite," vroeg laatst een van mijn forumvriendjes, "want het altijd zo leuk om jouw verhalen te lezen."
Nou, ik heb er even over moeten nadenken. Want leuk schrijven is niet hetzelfde als een leuk stukje.
Ik heb namelijk niet echt veel leuks te melden. En dan wil ik niet forummen, want ik wil niet piepen. Maar het forum zou niet half zoveel waard zijn als wat het nu is, als er enkel jubelverhaaltjes op zouden staan.
Ik zit er even doorheen. :(
Acht maanden hier, mr. Mountains negen, en nog geen dag (betaald) gewerkt. Onze dagen zijn gevuld met solliciteren, netwerken, solliciteren, workshops doen bij Skills for All, solliciteren, kinderen begeleiden bij sport, solliciteren, vrijwilligerswerk, netwerken, solliciteren, epibreren...
Wie zei het laatst, ik dacht @Janneke61 , dat leven in een nieuw land zoveel energie vraagt. Klopt Janneke.
En nou wil ik effe knetteren: degene die nu nog tegen ons durft te zeggen dat we gewoon moeten beginnen met schoonmaakwerk of gewoon even een opleidinkje moeten doen want dat deden zij ook toen ze hier tien jaar geleden aankwamen... die kunnen hun advies effe ergens stoppen waar de zon nooit schijnt!
Want het is geen 2005 meer!!! Voor eenvoudig poets- of fabriekswerk willen ze dat je drie jaar aantoonbare Australische ervaring hebt. Pleurt op!! Ik manage een gezin! Hoe wil je het hebben?!?!
Mr. Mountains had gesolliciteerd op een baantje bij Cirque du Soleil (nee, niet in de trapeze), voor ondersteunende werkzaamheden. Heeft zo'n tien uur geinvesteerd in online cursussen als onderdeel van de procedure, 1 meeting in CBD, dan denk je ergens naartoe te werken (temp baantje voor de vijf weken dat het circus hier staat, jassen aannemen of zo, popcorn bakken, whatever), en dan word je nog afgewezen! 2000 (twee-dui-zend!) applicanten, en 160 nodig...
Een opleiding kost tijd en geld, en geeft geen garantie. Ik heb mijn hele leven gestudeerd, en mijn opleidingen zijn door de SA Government nog eens ge-assessed, heb daar verklaringen van met heel veel stempels. Maakt geen drol uit, want de individuele werkgever bepaalt zelf zijn eisen wel.
Dit is de tijd hier, dit is SA. Met een hele sterke ons-kent-ons mentaliteit: als ik de kwalificaties voor een job heb, maar een werknemer kent een achterbuurmeisje van zijn oudoom zijn automonteur en och dat is toch zo'n aardig meiske... geen ervaring maar wel heel aardig, en Australisch... guess who gets the job (okee, dit is wat overdreven maar ik ben gefrustreerd).

Ik heb vijf sollicitatiegesprekken gehad, dat schijnt hier een goede score te zijn. En alle gesprekken verlopen plezierig en naar mijn idee welbelovend, kom er altijd met een goed gevoel vandaan. Maar ik heb geleerd geen conclusies aan dat gevoel te verbinden. Afgelopen week had ik twee afwijzingen in twee dagen. Dat is me even teveel.

Laatst bij een netwerkborrel vroeg een of andere zakenyup (nederlander!) hoe lang ik hier al was, en wat ik deed. Ik somde eerdergenoemd rijtje van activiteiten op. Zegt ie: "dus jij draagt nog niet bij aan de society?" Ik heb hem niet geslagen. :mad: Slechts aangekeken en uitgelegd dat ik de economie hier spek, oudjes entertain met bingo en andere belangrijke zaken, en niets, maar dan ook niets cadeau krijg.
Hij verontschuldigde zich wat schaapachtig.

Bij Skills for All krijg ik alle hulp en wordt er in alle macht meegedacht. Heel aardige consulent, alles kritisch doorgelopen. De laatste keer keek hij me wat hulpeloos aan, en sprak zacht: "Eh... heb je al gedacht aan interstate verhuizen...?" Nah... dat onderwerp is hier de revue wel eens gepasseerd. Ik weet niet of ik dat nog kan opbrengen, en of ik dat wil. Ook dan geen garanties. Terug naar Nederland? Ook daar natuurlijk geen garanties.

Ik voel me er toch een beetje ingeluisd met de skilled migration. Dat artikeltje laatst : http://indaily.com.au/opinion/2015/02/24/hold-skilled-migration-until-sa-economy-improves/ , daar wilde ik eerst niet aan, was te confronterend. Maar ik denk dat het toch wel klopt. Ik ken meer mensen (Zwitserse vriendin) die vastzit, ook vanwege Aphra-onduidelijkheden.

De blues dus. Voer voor heimwee.:oops:

Ben wel heel blij met de nieuwe mensen die we hier hebben leren kennen, met velen een heel plezierig contact!:up:

Tot later...
 
Last edited:
Hey guys,

Wat vervelend om te horen dat het zo verschrikkelijk moeilijk is om aan werk te komen :-( Je hebt helemaal gelijk over de Aussie 'ons-kent-ons' mentaliteit. Het is hier zeker meer een kwestie van wie je kent dan wat je kunt. Probeer vertrouwen te blijven houden (als is dat onwijs moeilijk uiteraard) dat je binnenkort werk gaat vinden. Law of attraction.
 
Oh dear....wish I could help. Zwaar klote dus, ik snap dat dat voer is voor heimwee. Toch eens kijken of je in een andere stad/streek terecht zou kunnen misschien?
Niet opgeven hoor, echt niet doen. Probeer eens een sollicitatie in Melbourne of Sydney. Mocht dat ergens toe leiden, dan kun je toch alsnog je boeltje oppakken of is dat te kort door de bocht?
 
Pff, wat een verhaal! Dat is flink balen dat het zo tegenzit met werk vinden. Ik hoop dat het je in elk geval heeft opgelucht om het van je af te schrijven. Goed dat je ook deze kant van je verhaal post. Dat bevestigd het krantenartikel van laatst, maar een persoonlijk verhaal maakt veel meer indruk. Tja, en interstate verhuizen is misschien nog niet eens zo'n slecht idee, als dat mogelijk is met je visum tenminste. Het lijkt mij dat er overal wel sociaal werkers nodig zijn en ik heb het gevoel dat de werkgelegenheid in SA toch net iets slechter is dan in andere staten. Geef de moed niet op, je hoeft maar een keer geluk te hebben en dan ziet de wereld er in een keer heel anders uit. In elk geval veel succes!
 
Wel @Mountains , helaas kan ik enkel zeggen : "welcome to the club" :-(
Wij zijn hier nu 2 jaar en 8 maanden, en we hebben wel al wat gewerkt, maar van het ene tijdelijke kutbaantje in het andere.
Echt werk vinden is een onmogelijke opdracht gebleken. We doen al 2 jaar en 8 maanden niks anders dan solliciteren solliciteren, solliciteren,... Dag in dag uit. Proberen netwerken, professionale hulp gezocht voor CV en Letters, enz enz. Ik ben ondertussen ook een (australisch) post graduate diploma rijker en weet ik wat allemaal aan certifciates en cursussen.
Op bepaald moment weet je echt niet meer wat gedaan. En interstate verhuizen, dat wouden we eigenlijk wel heel graag, dus nadat we Adelaide hadden opgegeven hebben we ons volop op het interstate solliciteren geslagen. Helaas, overal exact het zelfde probleem: overal paar honderd applicants voor elke job, ze hebben liefst lokale mensen en uiteraard liefst met australische eravring, en dan nog liefst lokale.
Ik ben zelfs net terug van 2 maanden op mijn eentje housesitten te doen in Queensland, omdat we ondervonden dat het helemaal onmogelijk is als je niet lokaal woont, enfin: ook zonder succes.
De inspiratie is op, de goesting en de energie ook. Het zelfvertrouwen en geloof in eigen capaciteiten is ondertussen ver onder nul gezakt.
Dus we staan stilaan op het punt om de handdoek in de ring te gooien.

Ik kan je frustratie dus héél goed begrijpen!
Stuur gerust een berichtje als je es met lotgenoten wil praten
Succes
Kat
 
Last edited:
Gut Mountains, wat een verhaal. Natuurlijk ga je twijfelen en denken dat Nederland zo gek nog niet was als je hier in Oz geen werk kunt vinden. Kan ik me heel goed voorstellen. En vrijwilligerswerk is prima om te integreren, maar je hebt pas echt het gevoel dat je deel uitmaakt van de maatschappij als je betaald werk hebt.. Blij dat je je verhaal deelt, emigreren is niet alleen rozengeur en maneschijn, maar het verschilt voor iedereen hoe je ermee dealt en wat je deelt. Wij hebben ook naar SA gekeken toen we moesten kiezen waar te starten, maar het is Sydney eo geworden omdat we daar dachten meer kans te maken op een baan en dat is voor ons goed uitgepakt. Misschien in de grote stad iets minder vriendjespolitiek? Maar die idiote eisen over Australische werkervaring daar heb ik me ook over verbaasd. Alsof werk in Europa zo anders is in bepaalde vakgebieden.
 
Gelukkig wordt mijn bericht niet ge-liked. Dat zou nog erger zijn. o_O:D

@kat , veel sterkte meid! Ik word nog even geen lid van je club ;), ik wil het nog niet opgeven.
Er zit nog un bietje spirit in... Dat moet ik zien te voeden. Leuk klusje voor @Peterpax1980 en @Lamarck

Bedankt voor jullie lieve reacties, fijn om het even kwijt te kunnen.
 
Wat een rotverhaal zeg:(.
Wel goed om te benoemen.

Ik hoop voor je dat er zich mogelijkheden voordoen. Hier in NL hebben we ook een barre tijd achter de rug, waarin velen werkloos zijn geworden. Het lijkt erop dat Oz er achteraan loopt. Het lijkt ook dat SA zo'n beetje het meest te lijden heeft qua werkloosheid. Best vreemd dat er dan nog steeds immigranten toegelaten worden, maar dat was een ander draadje.

Helpen kan ik je helaas niet. wel het beste toewensen.
Hou vol!
 
Gets mountains wat een verhaal. Oow en mn tenen kromden van die kwal met zn 'bijdrage aan de society'.
Het klinkt zo mooi dat je soms letterlijk in de kroeg aan een baantje kan komen, maar heeft ook zo zn mindere kanten...
Hang on guys!
 
graagweg said:
Gets mountains wat een verhaal. Oow en mn tenen kromden van die kwal met zn 'bijdrage aan de society'.
Het klinkt zo mooi dat je soms letterlijk in de kroeg aan een baantje kan komen, maar heeft ook zo zn mindere kanten...
Hang on guys!
Click to expand...
Laat lekker brallen, zo'n bralaap. Maar irritant is het wel, zeker als je er een beetje doorheen zit.
 
Ik heb geliked vanwege de inhoud èn de bijbehorende openhartigheid. Dank daarvoor. Ik leef enorm met jullie (en ook @kat en anderen) mee en hoop dat de "kansen" snel keren. Maar gezien jullie instelling zal dat niet lang meer duren verwacht ik.

Kan mij goed voorstellen dat je er moedeloos van wordt zoals @kat beschrijft. Het is jammer dat de kwaliteit van leven in Oz afhankelijk is van een zekere bron van inkomsten die je bijna alleen kan bewerkstelligen door een lokaal netwerk.

Adelaide is ook onze bestemming eind volgend jaar, dus wij volgen de verhalen van alle SA gangers op de voet...

Verlies nooit de moed en het geloof in eigen kunnen. Hoe moeilijk het je soms ook gemaakt wordt. Wijze les van mijn opa die ik nooit zal vergeten... Maar ja... Ik ben en blijf dan ook een rasoptimist. ;-)
 
Leuke quote onderaan de post van Wazi :D.
Dank allen voor het hart onder de riem.
Hoe belangrijk netwerken kan zijn, blijkt uit het volgende voorbeeld:
Ik heb een sollicitatie lopen in een mental health setting, een rol die me op het lijf geschreven is. Via via heb ik telefonisch kunnen spreken met een vrouw die daar al werkt, dat klikte heel leuk, beetje visie uitwisselen enzo.
Veel werk gestoken in de sollicitatie. Ruim op tijd verstuurd. Afgelopen week vernam ik van deze vrouw dat de recruiting manager aan het shortlisten was, en dat kandidaten voor een interview binnen enkele dagen gebeld zouden worden. Ze wist niet wie er geslecteerd waren.
Nadat de sluitingsdatum alweer tien dagen achter ons lag, en ik nog niks ghoord had, maar eens gebeld met HR.
Ze konden mijn sollicitatie niet vinden in het systeem!!!:eek:
Gelukkig kon ik (of eerlijk gezegd mijn koelbloedige en slimme Mr. Mountains) de ontvangsbevestigings-mail terughalen, waarmee ik kon aantonen dat ik wel degelijk binnen de termijn mijn sollicitatie ingediend had. HRmevrouw vond het sneu voor mij, en zou aan de recruitmentmanager vragen of die alsnog wil kijken naar mijn sollicitatie.
Maar, zo zei ze, de bal ligt bij hem en ik kan niks beloven. Nadat ik haar enorm bedankt had voor haar hulp, even nagedacht. Het stormde in mijn kop, ik was er even ziek van.
Toen mijn contact daar maar even op de hoogte gesteld van dit gebeuren. Ze reageerde geschokt, en gaf me het telefoonnummer van de recruitment manager! :up: Die ga ik maandag first thing effe bellen.

Ik koop me arm aan de haarverf...:rolleyes:
 
Je valt in elk geval op in deze procedure. Wie weet waar het toe leidt...Maar het is wel een slechte zaak om zo met je sollicitanten om te gaan.
 
Jemig wat stom om een sollicitatie kwijt te raken! Goed dat je er nog achteraan gegaan bent, en hopelijk kun je de recruitment manager overhalen. Maar ik kan me voorstellen dat je er enorm van baalt. Je voelt je dan al gauw zo machteloos he. Je doet alles wat je kunt en dan hangt het ineens af van de willekeur van zo'n manager.
En je hebt gelijk, dat is dus waarom een netwerk werkt. Dan ben je net even wat minder machteloos.

Succes, we duimen voor je.
 
nieuwe lading kaarsjes is binnen @Mountains ik zal ze eens flink warm stoken daar in Adelaide.
Gewoon stalken die manager en als dat gesprek er komt, niet de deur uit voordat je een contract hebt! Kom op, laat je niet kisten!!! We gaan ervoor :)
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top