StaVaZa Jerden
- Thread starter Jerden
- Start date
Hoi
bedankt voor alle aanmoedigingen en wensen
Ben volop bezig alle documenten in orde te maken en morgen heeft Jeroen een dag vrij genomen en gaan we proberen de aanvraag te doen. Alles is ondertussen ingescand, moet alleen nog effe uitzoeken hoe ik die files allemaal kleiner maak want ze zijn bijna allemaal meer dan 1000 kB.
@Chantal: Bij Jeroen is vroeger al vastgesteld dat hij dyslexie had, maar hij had daar geen bewijzen of attesten van. Hij wilde de Ielts dan toch eerst eens zo proberen, maar hij zat echt met tijdsgebrek voor lezen en schrijven. Toen hij de eerste keer niet geslaagd was wilden we onmiddellijk voor de eerstvolgende datum inschrijven en hadden we eigenlijk geen tijd om eerst nog een dyslexie-onderzoek te doen. Maar spijtig genoeg lukte het weer niet, en dan ben ik beginnen rondzoeken naar een centrum waar ze mensen met dyslexie testen. Niet gemakkelijk, want de meeste centra zijn gericht op kinderen. Uiteindelijk heb ik in Antwerpen een hogeschool gevonden waar ze sinds een paar jaren intensief bezig zijn met dyslexie-onderzoeken bij volwassenen. We konden er in augustus terecht. Ik heb dan in juni al de nieuwe aanvraag voor Ielts gedaan en gevraagd of we het attest in augustus konden opsturen en dat was in orde.
Hij is dan in augustus bijna een volledige dag op onderzoek geweest en daar is luid en duidelijk vastgesteld dat hij idd dyslectisch is (hij twijfelde eerst ook nog). Ze hebben dan ook meteen al een attest in het Engels meegegeven dat we dan direct hebben opgestuurd per post en mail naar het centrum in Utrecht. Daardoor heeft hij voor zowel lezen als schrijven 20 minuutjes extra gekregen, en dat scheelde echt wel veel.
Als je man zaterdag al moet gaan zal hij geen extra tijd kunnen krijgen. Ze moeten echt wel op de dag van het onderzoek dat dyslexie-attest in handen hebben. Ze zeggen dat je "special circumstances" min. 3 maanden op voorhand moet aangeven, maar bij dyslexie kunnen ze volgens mij wel wat soepeler zijn. Het enige waar ze voor moeten zorgen is een extra personeelslid omdat je man dan apart komt te zitten en niet samen met anderen de test kan afleggen.
Hopelijk zal het niet nodig zijn en slaagt hij van de eerste keer! Succes!!!
bedankt voor alle aanmoedigingen en wensen
Ben volop bezig alle documenten in orde te maken en morgen heeft Jeroen een dag vrij genomen en gaan we proberen de aanvraag te doen. Alles is ondertussen ingescand, moet alleen nog effe uitzoeken hoe ik die files allemaal kleiner maak want ze zijn bijna allemaal meer dan 1000 kB.
@Chantal: Bij Jeroen is vroeger al vastgesteld dat hij dyslexie had, maar hij had daar geen bewijzen of attesten van. Hij wilde de Ielts dan toch eerst eens zo proberen, maar hij zat echt met tijdsgebrek voor lezen en schrijven. Toen hij de eerste keer niet geslaagd was wilden we onmiddellijk voor de eerstvolgende datum inschrijven en hadden we eigenlijk geen tijd om eerst nog een dyslexie-onderzoek te doen. Maar spijtig genoeg lukte het weer niet, en dan ben ik beginnen rondzoeken naar een centrum waar ze mensen met dyslexie testen. Niet gemakkelijk, want de meeste centra zijn gericht op kinderen. Uiteindelijk heb ik in Antwerpen een hogeschool gevonden waar ze sinds een paar jaren intensief bezig zijn met dyslexie-onderzoeken bij volwassenen. We konden er in augustus terecht. Ik heb dan in juni al de nieuwe aanvraag voor Ielts gedaan en gevraagd of we het attest in augustus konden opsturen en dat was in orde.
Hij is dan in augustus bijna een volledige dag op onderzoek geweest en daar is luid en duidelijk vastgesteld dat hij idd dyslectisch is (hij twijfelde eerst ook nog). Ze hebben dan ook meteen al een attest in het Engels meegegeven dat we dan direct hebben opgestuurd per post en mail naar het centrum in Utrecht. Daardoor heeft hij voor zowel lezen als schrijven 20 minuutjes extra gekregen, en dat scheelde echt wel veel.
Als je man zaterdag al moet gaan zal hij geen extra tijd kunnen krijgen. Ze moeten echt wel op de dag van het onderzoek dat dyslexie-attest in handen hebben. Ze zeggen dat je "special circumstances" min. 3 maanden op voorhand moet aangeven, maar bij dyslexie kunnen ze volgens mij wel wat soepeler zijn. Het enige waar ze voor moeten zorgen is een extra personeelslid omdat je man dan apart komt te zitten en niet samen met anderen de test kan afleggen.
Hopelijk zal het niet nodig zijn en slaagt hij van de eerste keer! Succes!!!
Hallo Denise,
Dankje voor je uitgebreide uitleg.Antwerpen is goed te doen voor ons dus daar kan ik toch allicht eens informeren.Ik liep ook al tegen het probleem aan dat er volop mogelijkheden zijn voor kinderen, voor volwassenen ligt dat anders ja.Helaas is Hans al drie keer gezakt voor IELTS dus a.s. zaterdag wordt zijn 4e poging!Hij heeft de laatste 5 weken veel priveles gehad en zijn lerares vroeg hem naar eventuele dyslexie, vandaar ook dat mijn man dit eigenlijk moet laten testen.Stel dat dit wordt bevestigd dan kan die extra tijd misschien net genoeg zijn om hem over de streep te trekken.Om alle risico uit te sluiten heeft hij zich ook nog ingeschreven voor de IELTS-examentraining in Utrecht die in november start.We doen al wat mogelijk is, maar hopen toch dat hij a.s. zaterdag slaagt natuurlijk.De druk wordt voor hem alleen maar groter....
Naar welke streek hopen jullie straks te vertrekken?Wij zijn nu gericht op SA maar wie weet wat er nog veranderd met de sponsorships, ik ben er intussen wel achter dat het snel veranderen kan in OZ, misschien trekt het straks wel weer bij en dan ten goede!!
Succes alvast met de paperassen,
groetjes Chantal1
Dankje voor je uitgebreide uitleg.Antwerpen is goed te doen voor ons dus daar kan ik toch allicht eens informeren.Ik liep ook al tegen het probleem aan dat er volop mogelijkheden zijn voor kinderen, voor volwassenen ligt dat anders ja.Helaas is Hans al drie keer gezakt voor IELTS dus a.s. zaterdag wordt zijn 4e poging!Hij heeft de laatste 5 weken veel priveles gehad en zijn lerares vroeg hem naar eventuele dyslexie, vandaar ook dat mijn man dit eigenlijk moet laten testen.Stel dat dit wordt bevestigd dan kan die extra tijd misschien net genoeg zijn om hem over de streep te trekken.Om alle risico uit te sluiten heeft hij zich ook nog ingeschreven voor de IELTS-examentraining in Utrecht die in november start.We doen al wat mogelijk is, maar hopen toch dat hij a.s. zaterdag slaagt natuurlijk.De druk wordt voor hem alleen maar groter....
Naar welke streek hopen jullie straks te vertrekken?Wij zijn nu gericht op SA maar wie weet wat er nog veranderd met de sponsorships, ik ben er intussen wel achter dat het snel veranderen kan in OZ, misschien trekt het straks wel weer bij en dan ten goede!!
Succes alvast met de paperassen,
groetjes Chantal1
Hoi Chantal
Wow, voor de vierde keer! Fantastisch dat hij het zo volhoudt. Ik hoop echt voor jullie dat het dit keer lukt, want dat gaat op den duur vreten aan je zelfvertrouwen. Jeroen was op een gegeven moment klaar om al die Ielts-paperassen aan het raam uit te zwieren. Hij werd er op den duur ontzettend slechtgehumeurd van. Wij hebben er ook over gedacht om een Ielts-training te volgen, maar het kwam eigenlijk echt telkens weer neer op dat gebrek aan tijd. En je kan het wel wat verbeteren met training, maar zonder extra tijd blijft het heel moeilijk. Nu, ik hoop dat het niet nodig zal zijn, maar moest het niet lukken dan kan ik je de contactgegevens van die hogeschool wel doorgeven hoor.
Wij zijn van plan naar Queensland te gaan, omdat Jeroen daar nog familie wonen heeft. Maar als het echt moeilijk wordt met werk vinden (gesteld dat we ooit ons visum halen... :roll: ) dan staan we wel voor meerdere staten open. Maar dat lijkt allemaal nog ontzettend ver weg ..., nu eerst maar eens door die hele papiermolen van de application worstelen
Heel veel succes, ik duim dat het lukt!!!
Wow, voor de vierde keer! Fantastisch dat hij het zo volhoudt. Ik hoop echt voor jullie dat het dit keer lukt, want dat gaat op den duur vreten aan je zelfvertrouwen. Jeroen was op een gegeven moment klaar om al die Ielts-paperassen aan het raam uit te zwieren. Hij werd er op den duur ontzettend slechtgehumeurd van. Wij hebben er ook over gedacht om een Ielts-training te volgen, maar het kwam eigenlijk echt telkens weer neer op dat gebrek aan tijd. En je kan het wel wat verbeteren met training, maar zonder extra tijd blijft het heel moeilijk. Nu, ik hoop dat het niet nodig zal zijn, maar moest het niet lukken dan kan ik je de contactgegevens van die hogeschool wel doorgeven hoor.
Wij zijn van plan naar Queensland te gaan, omdat Jeroen daar nog familie wonen heeft. Maar als het echt moeilijk wordt met werk vinden (gesteld dat we ooit ons visum halen... :roll: ) dan staan we wel voor meerdere staten open. Maar dat lijkt allemaal nog ontzettend ver weg ..., nu eerst maar eens door die hele papiermolen van de application worstelen
Heel veel succes, ik duim dat het lukt!!!
hehe, de application is de deur uit! :lol:
Wat een werk zeg, bijna de hele dag mee bezig geweest en dan had ik zelfs nog geen documenten eraan toegevoegd. Daar ben ik vandaag mee begonnen en op een paar dingetjes na hangt alles eraan vast.
Maarreh: dacht ik dat ik het ergste achter de rug had, krijg ik zo'n automatische mail waarin staat dat ik form 80 en form 1221 ook nog moet toevoegen.... Houdt het dan nooit op!?? :loudcry: Die form 1221 gaat dan nog min of meer, maar form 80....tjonge, daar heb ik echt effe totaal geen zin meer in. Bijkomend probleem is dat daar dingen moeten worden ingevuld die we aan onze familie moeten vragen (geboorteplaatsen van alle familieleden ... sorry hoor, maar dat weet ik niet!), en we hebben tot nu toe nog niets gezegd tegen hen. Met opzet gewacht omdat het zo onzeker was met die Ielts van Jeroen. Bovendien is het met al die veranderingen ook nog lang niet duidelijk of en wanneer we ooit gaan vertrekken. Om nu halsoverkop dat te gaan zeggen enkel en alleen voor dat idiote form 80 ....
Dus even onzekerheid: toch invullen of maar doen of onze neus bloedt...? Want er zijn hier op het forum blijkbaar toch nogal wat mensen die die form 80 nooit ingevuld hebben of pas als de CO erom vroeg. En hoe zit het met die form 1221? Er staat bij dat die voor elke applicant boven de 18 moet worden ingevuld, maar waarom moeten zij iets weten over mijn qualifications en werkervaring, ik lift maar gewoon mee. :?
Iemand enige tips ?!?
Wat een werk zeg, bijna de hele dag mee bezig geweest en dan had ik zelfs nog geen documenten eraan toegevoegd. Daar ben ik vandaag mee begonnen en op een paar dingetjes na hangt alles eraan vast.
Maarreh: dacht ik dat ik het ergste achter de rug had, krijg ik zo'n automatische mail waarin staat dat ik form 80 en form 1221 ook nog moet toevoegen.... Houdt het dan nooit op!?? :loudcry: Die form 1221 gaat dan nog min of meer, maar form 80....tjonge, daar heb ik echt effe totaal geen zin meer in.
Bijkomend probleem is dat daar dingen moeten worden ingevuld die we aan onze familie moeten vragen (geboorteplaatsen van alle familieleden ... sorry hoor, maar dat weet ik niet!), en we hebben tot nu toe nog niets gezegd tegen hen. Met opzet gewacht omdat het zo onzeker was met die Ielts van Jeroen. Bovendien is het met al die veranderingen ook nog lang niet duidelijk of en wanneer we ooit gaan vertrekken. Om nu halsoverkop dat te gaan zeggen enkel en alleen voor dat idiote form 80 ....Dus even onzekerheid: toch invullen of maar doen of onze neus bloedt...? Want er zijn hier op het forum blijkbaar toch nogal wat mensen die die form 80 nooit ingevuld hebben of pas als de CO erom vroeg. En hoe zit het met die form 1221? Er staat bij dat die voor elke applicant boven de 18 moet worden ingevuld, maar waarom moeten zij iets weten over mijn qualifications en werkervaring, ik lift maar gewoon mee. :?
Iemand enige tips ?!?
OEF! Ik heb net alle paperassen de kast ingezwierd en ben ontzettend blij dat ik er nu even vanaf ben!
Eindelijk alle attachments eraan gehangen, het heeft bloed, zweet en tranen gekost. Vooral die forms 80 en 1221 waren er teveel aan. Vooral form 80, op het Britse forum noemen ze dat "the beast" en ik weet nu waarom! Jeetje zeg, wat heb ik die Australiërs vervloekt! Er zijn gegevens die ik zeker op 10 verschillende plaatsen telkens weer opnieuw moest invullen. Dan moest ik op Jeroen zijn formulier gegevens van zijn partner invullen (van mij dus) en op mijn formulier gegevens van mijn partner (hij dus). Hoe vaak dat ik mijn emailadres en mijn paspoortgegevens en mijn geboortedatum niet heb moeten invullen, ik dacht dat ik gek werd. En Jeroen zijn werkverleden kunnen ze ondertussen ook al op 8 verschillende plaatsen terugvinden.
Maar zie, het is gelukt, tenminste, dat hoop ik dan toch. Zit eindeloos lijstjes af te gaan of ik niet nog iets vergeten ben, maar volgens mij is het volledig in orde nu. Duimen maar en hopen maar!
En nu: the long wait begins ....
Eindelijk alle attachments eraan gehangen, het heeft bloed, zweet en tranen gekost. Vooral die forms 80 en 1221 waren er teveel aan. Vooral form 80, op het Britse forum noemen ze dat "the beast" en ik weet nu waarom! Jeetje zeg, wat heb ik die Australiërs vervloekt! Er zijn gegevens die ik zeker op 10 verschillende plaatsen telkens weer opnieuw moest invullen. Dan moest ik op Jeroen zijn formulier gegevens van zijn partner invullen (van mij dus) en op mijn formulier gegevens van mijn partner (hij dus). Hoe vaak dat ik mijn emailadres en mijn paspoortgegevens en mijn geboortedatum niet heb moeten invullen, ik dacht dat ik gek werd. En Jeroen zijn werkverleden kunnen ze ondertussen ook al op 8 verschillende plaatsen terugvinden.
Maar zie, het is gelukt, tenminste, dat hoop ik dan toch. Zit eindeloos lijstjes af te gaan of ik niet nog iets vergeten ben, maar volgens mij is het volledig in orde nu. Duimen maar en hopen maar!
En nu: the long wait begins ....
skippie
XPdite Sponsor
Goed zo Jerden!
Eindelijk alles ingeleverd, das een fijn gevoel he, nu kunn je ff relaxen.
Ik ben nog steeds blij dat wij een agent hebben want als ik dat lees wat je allemaal hebt moeten doen! Wij hebben alleen maar ingeleverd en hun hebben de resst gedaan.
Ik hoop ( en dat denk ik ook wel ) dat jullie niet zo heel lang hoeven te wachten voor je iets hoort. Jullie stonden toch immers op de CSL. Kijk maar hoe snel het bij ons is gegaan. ( en van april tot 23 sept gingen alle state sponsored mensen nog voor ons , dat si bij jullie niet meer het geval, dus kan alleen maar nog sneller gaan )
Groetjes Ingrid
Eindelijk alles ingeleverd, das een fijn gevoel he, nu kunn je ff relaxen.
Ik ben nog steeds blij dat wij een agent hebben want als ik dat lees wat je allemaal hebt moeten doen! Wij hebben alleen maar ingeleverd en hun hebben de resst gedaan.
Ik hoop ( en dat denk ik ook wel ) dat jullie niet zo heel lang hoeven te wachten voor je iets hoort. Jullie stonden toch immers op de CSL. Kijk maar hoe snel het bij ons is gegaan. ( en van april tot 23 sept gingen alle state sponsored mensen nog voor ons , dat si bij jullie niet meer het geval, dus kan alleen maar nog sneller gaan )
Groetjes Ingrid
Hoi Ingrid
da's idd een heerlijk gevoel! Ik geniet er met volle teugen van. Maar hebben jullie dan niet zelf de application moeten doen? Ik dacht dat het qua papierwerk niet veel uitmaakte of je het nu met of zonder een bureau deed. Alleen het feit dat zij de boel in het oog houden en op tijd op je schouder tikken als je iets vergeten bent leek mij het grootste voordeel van een bureau. Nu ligt de verantwoordelijkheid volledig bij ons, bij mij eigenlijk want ik heb al het papierwerk op me genomen en alles uitgezocht. En dat is soms wel een beetje beangstigend. Maar kom, ik heb alles tien keer nagekeken dus ik ga ervan uit dat het in orde is. En anders moet de CO ons maar op de schouder komen tikken.
Geen idee hoelang het gaat duren, ik vind dat het bij jullie echt wel supersnel gegaan is. En mss zit M2A daar voor iets tussen. Nu ja, we gaan er ons niet druk in maken, ik hoop wel dat het niet langer dan een jaar duurt. Who knows.... :lol:
da's idd een heerlijk gevoel! Ik geniet er met volle teugen van. Maar hebben jullie dan niet zelf de application moeten doen? Ik dacht dat het qua papierwerk niet veel uitmaakte of je het nu met of zonder een bureau deed. Alleen het feit dat zij de boel in het oog houden en op tijd op je schouder tikken als je iets vergeten bent leek mij het grootste voordeel van een bureau. Nu ligt de verantwoordelijkheid volledig bij ons, bij mij eigenlijk want ik heb al het papierwerk op me genomen en alles uitgezocht. En dat is soms wel een beetje beangstigend. Maar kom, ik heb alles tien keer nagekeken dus ik ga ervan uit dat het in orde is. En anders moet de CO ons maar op de schouder komen tikken.
Geen idee hoelang het gaat duren, ik vind dat het bij jullie echt wel supersnel gegaan is. En mss zit M2A daar voor iets tussen. Nu ja, we gaan er ons niet druk in maken, ik hoop wel dat het niet langer dan een jaar duurt. Who knows.... :lol:
Kathren
XPdite Sponsor
hehe, de application is de deur uit! :lol:
Wat een werk zeg, bijna de hele dag mee bezig geweest en dan had ik zelfs nog geen documenten eraan toegevoegd. Daar ben ik vandaag mee begonnen en op een paar dingetjes na hangt alles eraan vast.
Maarreh: dacht ik dat ik het ergste achter de rug had, krijg ik zo'n automatische mail waarin staat dat ik form 80 en form 1221 ook nog moet toevoegen.... Houdt het dan nooit op!?? :loudcry: Die form 1221 gaat dan nog min of meer, maar form 80....tjonge, daar heb ik echt effe totaal geen zin meer in.
Dus even onzekerheid: toch invullen of maar doen of onze neus bloedt...? Want er zijn hier op het forum blijkbaar toch nogal wat mensen die die form 80 nooit ingevuld hebben of pas als de CO erom vroeg. En hoe zit het met die form 1221? Er staat bij dat die voor elke applicant boven de 18 moet worden ingevuld, maar waarom moeten zij iets weten over mijn qualifications en werkervaring, ik lift maar gewoon mee. :?
Iemand enige tips ?!?
Ben nog even nieuwsgierig.... hoe heb je dit uiteindelijk opgelost?
Bloemetjes
Member
Ja Jerden, hoe vatte je familie het op? Of heb je de papierwinkel kunnen voltooien zonder ze op de hoogte te stellen? (Dat maakt de taak wel steeds moeilijker denk ik...)
Laurens
Euh, tja, da's een moeilijke... :|
Ik heb het dus nog steeds niet gezegd, ttz 1 zus van me was al op de hoogte en reageerde er niet bijster positief op. Eigenlijk zweeg ze het een beetje dood. Binnen een paar weken hebben we een weekendje samen aan zee met de 5 zussen en mijn moeder, en ik had het dan willen zeggen (we zijn nl. niet zo vaak allemaal samen, en dan zou ineens iedereen het weten). Maar toen ik dat aan die ene zus van me zei vond ze dat een heel slecht idee en dacht ze dat ik daarmee het hele weekend ging verknoeien. Dus ja, toch maar niet dan. Gelukkig heb ik hier nog een papier gevonden waar ik alle geboorteplaatsen teruggevonden heb, dus dat was geen probleem meer. Alleen van mijn adoptiezus had ik nog wat gegevens nodig, dus die heb ik opgebeld en zij reageerde heel leuk. Ze vond dat we dat gewoon moesten doen want dat we er anders later spijt van gingen hebben. Maar de rest weet het dus nog niet en hoe en wanneer ik dat ga aanpakken weet ik niet. Ik zie er enorm tegenop en ja, mss wordt het steeds moeilijker op deze manier. Maar de winter komt er ook aan met die lange eenzame avonden en voor mijn moeder is het dan mss beter als ik het pas in het voorjaar zeg. Dit is sowieso altijd een moeilijker periode van het jaar voor haar. Maar eerlijk gezegd: ik weet het niet. Ondanks al het gevloek erop vul ik nog liever nog 100 keer een form 80 in dan het te vertellen aan mijn familie, maar ja, op deze manier geraak ik er niet vanaf natuurlijk. Ik ben wel blij dat de druk er even af is en ik er opnieuw even op mijn gemak over kan nadenken.
Jeroen zijn familie weet het ook nog niet. Hij heeft een halfzus van hem opgebeld ivm de geboorteplaatsen, maar zijn echte zus en zijn halfbroer (waar hij het meeste contact mee heeft) weten het ook nog niet. Zijn moeder is gestorven en zijn vader woont in Bali, dus dat is geen probleem. Het grootste probleem zit bij mijn familie, wij hebben een vrij nauwe band en ik weet dat het niet echt in goeie aarde zal vallen. Dus dat wordt nog even piekeren en vooral heel erg schuldig voelen :|
Ik heb het dus nog steeds niet gezegd, ttz 1 zus van me was al op de hoogte en reageerde er niet bijster positief op. Eigenlijk zweeg ze het een beetje dood. Binnen een paar weken hebben we een weekendje samen aan zee met de 5 zussen en mijn moeder, en ik had het dan willen zeggen (we zijn nl. niet zo vaak allemaal samen, en dan zou ineens iedereen het weten). Maar toen ik dat aan die ene zus van me zei vond ze dat een heel slecht idee en dacht ze dat ik daarmee het hele weekend ging verknoeien. Dus ja, toch maar niet dan. Gelukkig heb ik hier nog een papier gevonden waar ik alle geboorteplaatsen teruggevonden heb, dus dat was geen probleem meer. Alleen van mijn adoptiezus had ik nog wat gegevens nodig, dus die heb ik opgebeld en zij reageerde heel leuk. Ze vond dat we dat gewoon moesten doen want dat we er anders later spijt van gingen hebben. Maar de rest weet het dus nog niet en hoe en wanneer ik dat ga aanpakken weet ik niet. Ik zie er enorm tegenop en ja, mss wordt het steeds moeilijker op deze manier. Maar de winter komt er ook aan met die lange eenzame avonden en voor mijn moeder is het dan mss beter als ik het pas in het voorjaar zeg. Dit is sowieso altijd een moeilijker periode van het jaar voor haar. Maar eerlijk gezegd: ik weet het niet. Ondanks al het gevloek erop vul ik nog liever nog 100 keer een form 80 in dan het te vertellen aan mijn familie, maar ja, op deze manier geraak ik er niet vanaf natuurlijk. Ik ben wel blij dat de druk er even af is en ik er opnieuw even op mijn gemak over kan nadenken.
Jeroen zijn familie weet het ook nog niet. Hij heeft een halfzus van hem opgebeld ivm de geboorteplaatsen, maar zijn echte zus en zijn halfbroer (waar hij het meeste contact mee heeft) weten het ook nog niet. Zijn moeder is gestorven en zijn vader woont in Bali, dus dat is geen probleem. Het grootste probleem zit bij mijn familie, wij hebben een vrij nauwe band en ik weet dat het niet echt in goeie aarde zal vallen. Dus dat wordt nog even piekeren en vooral heel erg schuldig voelen :|
Bloemetjes
Member
Tjonge, dat klinkt als een loden last, Jerden!
Persoonlijk raad ik je toch aan niet te lang te wachten. Je blijft er mee rondlopen, en een gezellig moment om het te brengen komt er toch niet. Misschien is het juist goed iedereen apart op de hoogte te stellen, en dan is het bekend bij iedereen in dat weekend en kan het besproken worden zonder dat het iedereen rauw op het dak valt.
Als ze het toch al moeilijk opvatten zal dat niet minder worden als blijkt dat je al een hele tijd bezig was zonder iets te zeggen.
Bij mij is het ook niet allemaal soepel, iedereen weet het, maar de reacties verschillen. Mijn vader zegt dat hij het jammer vindt, maar dat we het moeten doen als het onze wens is. Dat is de reactie waar je op hoopt eigenlijk. Mijn moeder is een ander verhaal. Zij lijkt te denken dat als je moeilijke dingen maar gewoon niet bespreekt, ze dan ook niet bestaan. Maar dat maakt het eigenlijk alleen maar pijnlijk.
Probeer te bedenken (hou ik mezelf ook voor) dat hoe onhandig of negatief mensen ook reageren, ze dat doen omdat ze je niet kwijt willen! Je kunt het dan beter bespreekbaar maken, dan heb je nog tijd om zonder rotgevoel afscheid te moeten nemen.
Ik wens je veel succes!
Laurens
Persoonlijk raad ik je toch aan niet te lang te wachten. Je blijft er mee rondlopen, en een gezellig moment om het te brengen komt er toch niet. Misschien is het juist goed iedereen apart op de hoogte te stellen, en dan is het bekend bij iedereen in dat weekend en kan het besproken worden zonder dat het iedereen rauw op het dak valt.
Als ze het toch al moeilijk opvatten zal dat niet minder worden als blijkt dat je al een hele tijd bezig was zonder iets te zeggen.
Bij mij is het ook niet allemaal soepel, iedereen weet het, maar de reacties verschillen. Mijn vader zegt dat hij het jammer vindt, maar dat we het moeten doen als het onze wens is. Dat is de reactie waar je op hoopt eigenlijk. Mijn moeder is een ander verhaal. Zij lijkt te denken dat als je moeilijke dingen maar gewoon niet bespreekt, ze dan ook niet bestaan. Maar dat maakt het eigenlijk alleen maar pijnlijk.
Probeer te bedenken (hou ik mezelf ook voor) dat hoe onhandig of negatief mensen ook reageren, ze dat doen omdat ze je niet kwijt willen! Je kunt het dan beter bespreekbaar maken, dan heb je nog tijd om zonder rotgevoel afscheid te moeten nemen.
Ik wens je veel succes!
Laurens
skippie
XPdite Sponsor
Blijkbaar wordt er toch meer werk uit handen genomen dan ik dacht, want wij hebben wel alles moeten aanleveren maar wij hebben het niet online ingediend,dat deed M2A en daarin moet je volgens mij ( en zoals ik jou verhaal lees ) zo vaak iets dubbel invullen.En die tijd hebbben wij onszelf bespaard.En volgens mij is het net ff niet zo uitgebreid wat wij moesten inleveren als wat je moet doen als je het zelf verstuurd. Maar daar weet ik het fijne niet van.
Ik wens je nog veel succes met het harde nieuws vertellen bij je familie. Das nooit leuk. Wij hebben het vanaf het begin af aan laten weten, toen we er alleen nog maar ooit over droomde.Voor niemand viel het zo zwaar omdat ze dit verwacht hadden. ( maar ze hadden het niet gehoopt )
Bedankt voor de sterkte-wensen!
Het is idd geen leuk gevoel en ik weet dat ik er toch aan moet, maar ik ga een beetje afwachten of er niet een "gepast" moment komt. Als dat er niet komt is het mss inderdaad geen slecht idee om ze allemaal apart in te lichten.
Het is nu wel zo dat we vorig jaar, toen we pas terugkwamen van een vakantie in Oz, al gezegd hadden dat Jeroen zijn neef ons wou sponsoren en dat we erover aan het denken waren. Maar er is niemand die er nog iets van gevraagd heeft, dus ik heb soms ook het gevoel dat ze het niet willen weten. Of misschien zijn ze het vergeten ... :?
Daarnaast is het zo dat Jeroen en ik zelf ook wel met behoorlijk wat twijfels zitten. Vooral Jeroen is een beetje zijn zelfvertrouwen kwijt nu hij 3x die Ielts heeft moeten doen, en vreest dat hij geen werk zal vinden, dat hij in het sollicitatiegesprek al onderuit zal gaan owv zijn Engels. En om met een gezin van 4 misschien een jaar lang van ons spaargeld te moeten leven, tja, daarvoor moet je al hééél wat spaargeld hebben :| Vooral omdat Australie blijkbaar toch niet zo goedkoop is. En mijn zus die er negatief tegenover staat vindt ons dan onverantwoord omdat we de kinderen meesleuren naar een vreemd land zonder vriendjes en familie en waarvan ze de taal niet spreken... Het is allemaal niet gemakkelijk maar als ik dan daarover nadenk, dat we misschien niet gaan gaan, word ik ook weer helemaal niet goed. Het is voortdurend zo'n tweestrijd, en we zijn er nog niet uit.
Nu ja, we hebben sowieso, eer we aan de hele procedure begonnen, afgesproken dat we pas na 2 jaar definitief gaan beslissen of we daar willen blijven of niet. Ook al zijn we er al vaak geweest, een heel leven opbouwen in een ander land is toch iets dat je moeilijk op voorhand kan inschatten. We zijn met ons viertjes, en het moet voor ons allevier leuk zijn daar. Als de kinderen teveel aanpassingsproblemen hebben of hun familie teveel missen dan willen we daar ook rekening mee kunnen houden. Dus we willen ons niet vastleggen aan "definitief". En dat is mss wel een soort van "verzachting" voor mijn familie. Dus ik denk dat ik daar de nadruk op ga leggen, dat we er een tijdje willen gaan wonen en willen zien hoe het daar is. Als we beslissen definitief te blijven dan zijn ze er tenminste al een beetje aan gewoon...
Ik ben nu vooral benieuwd of er op dat weekend iemand over gaat beginnen, aangezien we er vorig jaar al iets over gedropt hebben....
Het is idd geen leuk gevoel en ik weet dat ik er toch aan moet, maar ik ga een beetje afwachten of er niet een "gepast" moment komt. Als dat er niet komt is het mss inderdaad geen slecht idee om ze allemaal apart in te lichten.
Het is nu wel zo dat we vorig jaar, toen we pas terugkwamen van een vakantie in Oz, al gezegd hadden dat Jeroen zijn neef ons wou sponsoren en dat we erover aan het denken waren. Maar er is niemand die er nog iets van gevraagd heeft, dus ik heb soms ook het gevoel dat ze het niet willen weten. Of misschien zijn ze het vergeten ... :?
Daarnaast is het zo dat Jeroen en ik zelf ook wel met behoorlijk wat twijfels zitten. Vooral Jeroen is een beetje zijn zelfvertrouwen kwijt nu hij 3x die Ielts heeft moeten doen, en vreest dat hij geen werk zal vinden, dat hij in het sollicitatiegesprek al onderuit zal gaan owv zijn Engels. En om met een gezin van 4 misschien een jaar lang van ons spaargeld te moeten leven, tja, daarvoor moet je al hééél wat spaargeld hebben :| Vooral omdat Australie blijkbaar toch niet zo goedkoop is. En mijn zus die er negatief tegenover staat vindt ons dan onverantwoord omdat we de kinderen meesleuren naar een vreemd land zonder vriendjes en familie en waarvan ze de taal niet spreken... Het is allemaal niet gemakkelijk maar als ik dan daarover nadenk, dat we misschien niet gaan gaan, word ik ook weer helemaal niet goed. Het is voortdurend zo'n tweestrijd, en we zijn er nog niet uit.
Nu ja, we hebben sowieso, eer we aan de hele procedure begonnen, afgesproken dat we pas na 2 jaar definitief gaan beslissen of we daar willen blijven of niet. Ook al zijn we er al vaak geweest, een heel leven opbouwen in een ander land is toch iets dat je moeilijk op voorhand kan inschatten. We zijn met ons viertjes, en het moet voor ons allevier leuk zijn daar. Als de kinderen teveel aanpassingsproblemen hebben of hun familie teveel missen dan willen we daar ook rekening mee kunnen houden. Dus we willen ons niet vastleggen aan "definitief". En dat is mss wel een soort van "verzachting" voor mijn familie. Dus ik denk dat ik daar de nadruk op ga leggen, dat we er een tijdje willen gaan wonen en willen zien hoe het daar is. Als we beslissen definitief te blijven dan zijn ze er tenminste al een beetje aan gewoon...
Ik ben nu vooral benieuwd of er op dat weekend iemand over gaat beginnen, aangezien we er vorig jaar al iets over gedropt hebben....
Sacha
Ass. Perth Promotor
Het is helemaal jouw keuze wanneer je wie wat gaat vertellen. Maar neem van mij aan dat het voor je kinderen een geweldige ervaring zal zijn. Wij zitten hier nu 5 maanden en onze meiden (nu 6 en 3) willen echt nooit meer terug naar Nederland. Natuurlijk was het voor de oudste ontzettend eng om naar een nieuwe school te gaan waar niemand je verstaat en je ook niet begrijpt wat die andere kinderen zeggen. Maar inmiddels is Suzanne getest en blijkt dat gewoon mee kan draaien in de klas, vriendinnen heeft en al niet meer op valt dat ze uit Nederland komt. Mijn meiden genieten van het buitenleven (lekker fietsen, steppen, naar het strand, wandelingen maken....) en Nederland... Dat gebruik ik nu als dreigement voor wanneer ze echt heel vervelend zijn, dan moeten ze nl. terug van mama en dan heb ik ineens weer 2 zeer brave kinderen.
De oma's worden door de meiden erg gemist, maar gelukkig vinden ze het leuk om via MSN en Skype te kletsen en sturen ze tekeningen op. De Oma's sturen regelmatig een kaartje of een kadootje op.
Na die 2 jaar kan je altijd nog terug naar Nederland, maar laat niemand je wijsmaken dat jij je kinderen iets "aan doet", ze zullen er van gaan genieten!!!!!
De oma's worden door de meiden erg gemist, maar gelukkig vinden ze het leuk om via MSN en Skype te kletsen en sturen ze tekeningen op. De Oma's sturen regelmatig een kaartje of een kadootje op.
Na die 2 jaar kan je altijd nog terug naar Nederland, maar laat niemand je wijsmaken dat jij je kinderen iets "aan doet", ze zullen er van gaan genieten!!!!!
Bloemetjes
Member
Leuk om te lezen Sacha, wij hopen namelijk eind 2010 te vertrekken met onze twee jongens van (dan) 2 en 1.
Laurens
Bedankt Sacha, da's een hart onder de riem!
Ik ben er ook van overtuigd dat het voor de kinderen alleen maar positief kan zijn om eens een tijdje kennis te maken met een ander land en andere cultuur. Maar als je dan aan alle kanten alleen maar bezwaren hoort gaat je zelfvertrouwen wel eens aan het wankelen. En vooral Jeroen is hier heel erg gevoelig voor. We zijn wel van plan om hen niet zomaar onvoorbereid in de school te droppen, als we weten wanneer we kunnen vertrekken willen we hen wel alvast Engelse les geven. Hebben jullie dat ook gedaan met Suzanne?
Wel grappig dat je Nederland nu als "dreigement" kan gebruiken :grin:
Ik las net in jullie stand van zaken dat Dirk toch wel heel snel een baan gevonden heeft. Had hij al contacten eer jullie vertrokken in Nederland?
Laurens: de bevalling komt nu wel heel dichtbij he! Of is ie al geboren? Hebben de grootouders het daar niet extra moeilijk mee?
grtjs
Denise
Ik ben er ook van overtuigd dat het voor de kinderen alleen maar positief kan zijn om eens een tijdje kennis te maken met een ander land en andere cultuur. Maar als je dan aan alle kanten alleen maar bezwaren hoort gaat je zelfvertrouwen wel eens aan het wankelen. En vooral Jeroen is hier heel erg gevoelig voor. We zijn wel van plan om hen niet zomaar onvoorbereid in de school te droppen, als we weten wanneer we kunnen vertrekken willen we hen wel alvast Engelse les geven. Hebben jullie dat ook gedaan met Suzanne?
Wel grappig dat je Nederland nu als "dreigement" kan gebruiken :grin:
Ik las net in jullie stand van zaken dat Dirk toch wel heel snel een baan gevonden heeft. Had hij al contacten eer jullie vertrokken in Nederland?
Laurens: de bevalling komt nu wel heel dichtbij he! Of is ie al geboren? Hebben de grootouders het daar niet extra moeilijk mee?
grtjs
Denise
Bloemetjes
Member
De uitgerekende datum is 28 november. Dus ergens tussen nu en vier weken is ons kleine mannetje opeens een grote broer
Tja, de grootouders hebben gemengde gevoelens. De ouders van Karla zijn vroeger zelf een paar jaar in het buitenland geweest. Maar ze vinden het wel moeilijk. Mijn ouders (gescheiden) reageren wisselend: mijn vader vindt het jammer en zegt gewoon hardop dat hij het niet erg zou vinden als het niet doorging. Mijn moeder zegt maar liever niks en doet of er niks aan de hand is. Kop in het zand, dat werkt het beste
