vriendinnenclubje in Sydney?

Heb inderdaad nog geen Dora taart gemaakt, maar ik ben bang dat ik me nu eerst moet gaan orienteren op een Wiggles taart, hahaha
 
hahaha, the Wiggles, vreselijk populair is Oz, waren ze 10 jaar geleden ook al toen ik er was. Ze zingen liedjes en kinderen vinden ze geweldig!
 
Hey Bien,

Wat betreft je vraagje over internet. Wij hebben Iprimus internet (breedband). Het werkt goed en snel. Het kost 50 dollar per maand en dan heb je onbeperkt internet en 12 Gb. Voor 20 dollar per maand heb je ook al een onbeperkt abonnement. Verder heb ik er niet veel zicht op. Er is hier op het forum volgens mij een draadje over.

Spannend hoe snel het allemaal gaat voor je! Tot gauw!

Maxx
 
Nou meiden, het afscheid nemen is hier al begonnen, terwijl we nog steeds niet weten wanneer we nou precies vertrekken. Morgen is de laatste schooldag van de oudste, dus die gaat trakteren omdat we ervan uit gaan dat ze na de zomervakantie niet meer terug gaat. Vrijdag de laatste dag van de jongste op de peuterspeelzaal. Mama staat dus al flink te bakken, cupcakes voor de kinderen en taarten voor de juffen.

Raar idee, juist omdat we nog geen datum weten. Cas is wel al bezig met banen en er word druk geklust in het huis om het straks te verhuren, al veel dingen verkocht,  maar helaas de auto nog niet en we kunnen ook niet eerder weg eer de auto verkocht is. Ondanks dat het allemaal erg 'zeker' is, zijn er nog steeds een hoop 'onzekere' aspecten en dat vind ik toch best moeilijk.
 
Hee Bien,
Spannend, kan me voorstellen! Je kunt je auto ook aan de tussenverkoop proberen te verkopen. Scheelt iets in prijs, maar je hebt geen gezeur meer. Misschien kan je er iets mee.

Ook wel gek voor de kinderen dat ze niet helemaal zeker weten of ze nog terug komen. Hoe gaan zij er mee om?

Wij zijn nu onze plannen hier en daar aan het vertellen en valt niet altijd mee. Mijn vader zit in een depressie (hierdoor) en wil het eerst verwerken voordat hij me weer wilt zien. Kan hij nu niet aan. Dan vraag je je wel eens af of je er goed aan doet.

Bien, hou je taai en komt allemaal goed!!!!
 
@ Bien... volgens mij krijg je het nooit helemaal zeker en rond.. hoewel... misschien is dat anders bij een sponsored visum??? Anyway, good luck. Zoals al eerder: dit is echt een knudde stukje...

@ Dijnnas: misschien moet hij gewoon even wennen aan het idee, je kunt niet echt in een depressie raken door een ander toch?? Ik probeer me altijd voor te houden dat een ander niet verantwoordelijk is voor mijn geluk, lijkt me dat dat andersom ook niet zo is... of ben ik nu een t.r.u.t.? Mijn moeder is ook niet blij! Maar ze kent Australie en vindt het zelf ook een heel leuk land. Dat we haar kleinkind meesleuren, dat vind je niet (NIET) leuk!! Dat zijn de pijnlijke momenten van emigreren. Ik vraag mezelf zeer regelmatig af of we wel moeten gaan... het is al over 2 maanden...slik, lieve hellup, wat gaat de tijd snel...
 
Kathleen, heb je helemaal gelijk in. Hij mankeert ook van alles, dat speelt ook mee. Maar ik weet dat dit de juiste beslissing is, maar zou het zo graag willen delen. We komen er wel weer uit.
2 maanden klinkt snel, maar wat dacht je van 8 weken? Super hoor voor jullie!
 
Ja, ken het. M'n moeder is 74, slecht ter been en heeft regelmatig hulp nodig. Nu verplicht ik haar min of meer een *&^%$-eind te vliegen... en ik laat de zorg eigenlijk bij m'n zus op d'r bord liggen.... tja, minderrrrr. Moet me er nog bij neer leggen dat het gewoon een hekel punt blijft om je ouder(s) achter te laten... zal niet leuker of makkelijker worden.

enne: 8 weken, klinkt nog dichterbij!!! Nog maar 9 weekenden...waaaaaaaaah, moet alles nog doen!!!!!
 
9 weekenden......en dan te denken dat wij al begin september weg willen, dat is nog minder!?!?!?

Dijnnas, ik ben misschien een harde hoor, komt waarschijnlijk ook omdat ik niet echt een 'band' met mijn familie hebt, maar ik heb in mijn leventje al geleerd dat als het er op aan komt, iedereen je laat vallen en dat je op jezelf aangewezen bent. Ik zeg wel iedereen, maar natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar over het algemeen, als het er op aan komt, kiest iedereen voor zichzelf.

Ik vind het ook heel moeilijk om bepaalde mensen achter te laten, maar ik weet waar ik het voor doe. Ik doe het voor mijn familie en mezelf en ik weet dat ik in Australia ook weer mensen zal ontmoeten die echte vrienden kunnen worden.
 
Bien, daar sluit ik me bij aan ja, maar bij naaste familie als ouders ligt het in mijn geval anders dan bij vrienden. Het is puur uit emotie die niet geuit kan worden en angst. We komen er wel uit.

Weet je al waar je gaat wonen, of zijn jullie daar nog niet helemaal uit?
 
Bien, geen zorgen, volgens mij ga jij als een speer met inpakken, opruimen, verkopen en taarten bakken.... :up:

Dijnnas: I know! Kunnen we straks in Sydney een boompje over opzetten onder het genot van roseetje en zicht op harbour bridge... zei al tegen mijn lief: we moeten wel vlak bij zee gaan wonen... als je dan een dipdag hebt, kun je er naar toe wandelen en jezelf inprenten waarom je het ook al weer gedaan hebt  :grin:

Ben gisteren begonnen (na enooooorm lange dip) met inpakken... bijzondere fotoos uit de lijstjes gehaald en CD's gesorteerd en ingepakt... mjah, is niet veel, maar is een start.... :roll: Wordt nu regelmatig 's nachts wakker en dan voel ik me onrustig tegen paniekerig aan... we gaan alles afsluiten om nieuwe deuren te openen, zonder dat we weten wat erachter zit... spannend en eng!
 
Ik pak de lijstjes MET foto's in!!

Weet nog steeds niets, mbt waar we gaan wonen. Maar als het Sydney word......Kathleen, dan zoeken we dat stukje strand op, neem ik een picknickmand mee met cupcakes en jij een roseetje. Maxx kan ons niet  vergezelen want die zit dan in NL, maar dan gaan we samen weer realiseren waarom we uit NL zijn gegaan!!
 
[quote author=Kathleen link=topic=6766.msg95083#msg95083 date=1184691802]
Ja, ken het. M'n moeder is 74, slecht ter been en heeft regelmatig hulp nodig. Nu verplicht ik haar min of meer een *&^%$-eind te vliegen... en ik laat de zorg eigenlijk bij m'n zus op d'r bord liggen.... tja, minderrrrr. Moet me er nog bij neer leggen dat het gewoon een hekel punt blijft om je ouder(s) achter te laten... zal niet leuker of makkelijker worden.

enne: 8 weken, klinkt nog dichterbij!!! Nog maar 9 weekenden...waaaaaaaaah, moet alles nog doen!!!!!


[/quote]

kathleen, wat jammer voor je dat ze zo reageren. Maar goed. Ik ken je situatie  :wink: ook hier, ouders van 75.. En boze bloedverwanten want zij "zitten" met de extra zorg :shock: en dat tweijl ik al jaren het meeste doe.

Ik denk nu steeds aan het begin van een liedje;
some people live their dreams
some people close their eyes,
some people's destiny passes by..

En jullie doen het gewoon, ik vind het harstikke goed van jullie en spannend en bravo..
En nooit zul je over _ tig jaar denken;

Accchh, had ik maar..

Succes met alles..

Amity  (de meelezer)
 
Gedeelde smart is halve smart he meiden. We komen er wel, alleen is het soms moeilijk.

Amity,
Waar ben ijj van plan je te gaan vestigen?
 
Hi Amity! M'n familie reageert eigenlijk wel positief hoor, zit meer tussen de regels door... Op zich is iedereen 'supportive', maar ik weet dat ze het niet leuk vinden... Ik zou het ook niet leuk vinden. Maar okay, ik ben een beetje sceptisch van nature.... Leuke uitspraak: no matter how flat you make a pancake, it's always got two sides...

Yep, Dijnnas! Soms moet ik het een beetje van me af schrijven...
 
Ha..

We hopen dat we een baan krijgen in sydney en omgeving.
Daar woont ook mijn beste vriendin.

Ook hier hoor, mijn ouders gunnen het ons wel, en zijn blij voor ons,
maar niet voor zichzelf zeg maar.

Hebben jullie nagedacht/doen jullie aan frequente visits of weet ik wat?

Ben benieuwd..

Amity
 
Van je afschrijven helpt zekers. Ik ben alleen wat voorzichtig zo op het forum. Mijn vader bevindt zich nog al vaak op het internet en wil hem geen extra zorgen geven. Goede uitspraak trouwens!

Weer iemand die naar Sydney gaat. Zin in een theekransje als je daar bent Amity, met lekkere taart van Bien?

Wij hebben wel nagedacht over de frequentie van bezoekjes. Het zit er voor ons gewoon niet in om ieder jaar naar Nederland terug te gaan denken we. We begrepen al van Australische vrienden dat de vrije dagen nou niet zo zijn geregeld als in Nl, althans in de branche waar ik werkzaam ben (36,5 dag). En ja, dan ben je vrij en wil je ook van Australie genieten.... Moeilijk. Ik zou het helemaal te gek vinden als iedereen een keer naar Australie zou komen......
 
Hey meiden!

De laatste loodjes wegen het zwaarst! Ik weet er alles van. Maar zoals ik al eerder schreef: even doorbijten, als je al het afscheid nemen hebt gehad en je komt voorbij de douane dan valt alles van je af. Het avontuur begint! Geloof me!

Mijn ouders zijn ook 70 en 80 jaar oud! Ik heb ze achter gelaten met veel verdriet in mijn hart. En vooral mijn moeder nam het me voor mijn vertrek kwalijk dat ik zomaar ging emigreren. Maar ik ben nu maanden verder. Voor ik weg ging gaf ik haar mijn laptop met een uitgebreide beschrijving hoe msn werkt en het boek 'internet voor senioren'. We hebben weken geoefend samen en zie nu: zeker een keer per week zien we elkaar op de webcam. Megatrots ben ik op mijn moeder van 70 en haar laptopje. En pap zwaait vrolijk op de achtergrond mee.
Daarbij bel ik zeker twee keer in de week (het kost maar een paar cent per minuut!). Gewoon zomaar, zonder reden even gedag zeggen. In het begin vond ze het moeilijk mij te zien. Maar nu is ze eraan gewend en gaat het goed.

Maar niet voor niets heb ik bij het afscheid beloofd dat ik in het begin niet meteen zo lang zou wegblijven. Eigenlijk deed ik dat niet alleen voor haar maar ook voor mezelf. Ik kon nu tijdens het afscheidnemen zeggen 'mam over 4 maandjes ben ik er weer'. Dat maakte het afscheidnemen minder definitief. Natuurlijk moet het allemaal wel kunnen. Een ticket kost een hoop centen. Maar ik vond het belangrijk dat ik dit kon doen. Rigoreus handelen is nooit mijn stijl geweest.

24 september ben ik weer terug in Sydney. Misschien kunnen we dan ons eerste uitje gaan plannen! Wie komt met een datum? :smile:
 
Back
Top