zeker of twijfel

Ik denk dat emigreren bijna altijd gepaard gaat met het leven in 2 werelden. En Nederland is op veel gebieden een prima land om te wonen. Vergeleken met Australie, weet ik ook dat ik er op sommige gebieden op achteruit ga.
Het ligt er ook aan waar je gaat wonen. Ik twijfel tussen perth en melbourne, en financieel gezien is Perth voor mij voordeliger. Namelijk zijn de huurhuizen daar toch nog steeds een stuk goedkoper dan in Melbourne en heb ik, als ik kijk tot appartementen of huizen tot 305 dollar per week, veel meer keus en dan kan ik ook nog kiezen uit veel appartementjes tot 250/ 300 dollar, waar je melbourne daarvoor niet snel iets zal vinden. De keuze van waar je gaat wonen, heeft dus zeker ook invloed op je toekomstige financiele situatie. Daarbij ligt het er maar net aan wat je gewent bent qua ruimte met een huis of appartement. Zo woon ik in nederland in een studioappartementje van 37 m2, zonder balkon of tuin (owkee mijn straat eindigt op de boulevard van scheveningen). Wat dat betreft zijn de appartementen in perth die ik zoek, met 1 of 2 slaapkamers, voor sommige mensen nog erg klein, maar voor mij al een stuk groter als dat ik gewent ben. En dat in dezelfde prijs als waarvoor ik hier huur. Huren daar is voor mij dus goedkoper dan huren hier. In Melbourne zal ik kunnen huren voor iets meer geld dan dat ik in Nederland nodig heb.

Ik denk dat het belangrijk is in nederland al te kijken hoe je nieuwe contacten wil leggen. Wat zijn je hobby's, waar hou je van. Zelf heb ik besloten om te gaan kijken naar een amateur theater gezelschap of theater cursussen omdat ik dit leuk vind om te doen (in nederland ook al doe) en om mensen te leren kennen, maar daarnaast zou ik ook nog graag vrijwilligers werk doen in animal rescue. Dat lijkt me erg leuk en is ook nog eens een manier om mensen te leren kennen. Door een aantal dingen alvast te zoeken en door zelf dingen te ondernemen bouw je vanzelf een sociaal netwerk op en of je nou in nederland verhuisd of nar Australie, dit kost altijd tijd.
Je goed voorbereiden. Weten wat alles kost (bekijk eens de huizensites, hoe duur een auto is etc) en bekijk advertenties voor banen om te zien hoeveel je gaat verdienen, het opzoeken naar nieuwe hobby's en verenigingen, zodat je niet helemaal blanko het land binnenkomt zorgt er allemaal voor dat het proces van wennen sneller verloopt. Natuurlijk zul je tegen onverwachte zaken aanlopen, zowel positief als negatief. Het is een hele stap. Gun jezelf de tijd om te wennen, trek hiervoor minimaal 1 a 2 jaar uit. En er zullen altijd dingen blijven die je mist, of je nu in nederland woont of in australie.

Mijn twijfel om te gaan is gelukkig is minder geworden. Ik zie wel hoe alles gaat lopen. Ik heb voor mezelf alles aardig op een rijtje qua koste endergelijke en wat ik wil gaan doen. Als dat niet lukt ben ik creatief genoeg een andere weg te zoeken, zoals ik ook al met mijn aanvraag heb gedaan. Of ik naar australie verhuis en daar altijd blijf wonen? Dat kun je nooit zeggen. Ik heb enorm veel zin om te gaan en zie wel wat de toekomst brengt.
 
he maluka en whale; leuk  jullie reacties te zien en dan nog wel in dezelfde omgeving. wie weet kunnen we wel eens een keertje iets afspreken ofzo??

whale; jou analyse van de australische omstandigheden zijn is zo 'spot on' dat ik bijna mezelf hoor praten (alleen weet jij het veel beter te verwoorden). ongelooflijk.
Ik vond politiek in nl altijd maar niks maar nu ik dit gezien heb waardeer ik 't nl systeem toch wel een stuk meer. Jeetje wat een stel kleuters zitten daar tegen elkaar te schreeuwen in die debatten, op school zou je ze ieder in een hoekje zetten ;-)

groetjes
 
[quote author=heidi76 link=topic=9776.msg144764#msg144764 date=1249624711]
Ook ik heb nog steeds twijfel;

Jullie weten dat ik het inmiddels mijn ouders heb verteld. Mjin moeder praat er wel over en komt met vragen van: "wat doe je met dit"en "hoe doe je dat" en meer van dat soort vragen. Mijn vader, die in eerste instantie heel rustig was zwijgt het hele onderwerp dood, evenals mijn broer.
Omdat hij laatst een vriendin had, had ik hem voorgesteld om ons huis te kopen maar helaas, zijn budget was niet genoeg en zijn vriendin werkt niet dus...
maar dit even terzijde. Verder dus geen woord over Australie.

Voordat ik het hun vertelde was ik heel enthousiast en had ik wilde plannen over waar ik wilde wonen en hoe ik mijn dagen in ging delen enz.
Nu ik het hun verteld heb begint het hele idee me nu te benauwen. Misschien dat het nu menens begint te worden. Het komt te dichtbij.

Mijn vader opperde ook al om er eerst nog een vakantie aan te wagen voor we daadwerkelijk de sprong in het diepe maken. Op zich wel een goed idee maar dat gaat dan wel weer van de spaarcenten af die we daarvoor gereserveerd hebben(alles dus) een retourtje met z'n vieren kost je al gauw 3500 euro.
Een vakantie is zowieso heel anders dan het dagelijkse leven, wat Traviesa ook al zei; je bent hele dagen samen, doet leuke dingen en aan werk en vaste lasten betalen denk je al helemaal niet. Het is eigenlijk kijken door een roze bril.
Stel dat mijn man in die tijd werk zou kunnen krijgen, dat kan dan niet want ik mag niet langer blijven dan 3 maanden. Dat wordt dan lastig.
Ik heb het hier in de buurt ook nog niet verteld. We zijn eigenlijk bezig om het eerst eerst op te knappen voor hij in de verkoop gaat. Ik heb wel over huren nagedacht maar dan blijf je hier ook belastingplichtig omdat de opbrengst belast wordt met 75% in box 3. Nu zal er weinig overblijven want het grootste gedeelte gaat toch gelijk weer naar de hyptoheekverstrekker. Persoonlijk kies ik er toch voor om het te gaan verkopen. We kunnen ook niet voor ieder wissewasje naar nederland terugvliegen en mijn vader op laten draaien voor onderhoudsklusjes wil ik ook niet, teminste niet nu in deze situatie

Mijn schoonmoeder is er heilig van overtuigd dat mijn man snel werk vindt. Natuurlijk kan ik me daar wel iets bij voorstellen. Zij willen maar al te graag dat we daar komen wonen. Het is in hun belang. Verder vind ik het een echt touwtrekspelletje; zijn ouders proberen ons daar te krijgen, mijn ouders proberen ons hier te h ouden. We staan eigenlijk tussen 2 vuren. Op zich geloof ik ook wel dat hij niet lang zonder werk zit; Hij is australier, met een aussie paspoort, heeft ruim 10 jaar werkervaring als int. chauffeur in europa en veel banen in australie worden vergeven via netwerken en nu is het zo dat de oom van mijn man in Bacchus marsh veel mensen kent door zijn werk als stuntcoordinator bij films/tv-series na het chatten vorige week zei hij dat hij een vriend had (die hij overigens al 30 jaar niet meer had gezien :grin:)die een eigen transportbedrijfje had. Misschien dat hij daar zou kunnen werken. Dat zou mooi zijn maar garantie hebben we nog niet. Werk kunnen we pas zoeken als we weten wanneer we daar heen gaan.

Verder vind ik het ook heel jammer om weg te gaan waar we nu zitten; 3 jaar geleden hebben we de woning uitgebreid, dus iets meer ruimte, we hebben een leuke buurt, waar je toch regelmatig een praatje mee maakt en ik voel me eigenlijk heel goed op de school van kevin; lekker kleinschalig(87 leerlingen)
en we hebben ook een mooie straat, met veel gemeente groen en op loopafstand van veel dingen zoals scholen, supermarkten enz.
Het zou me toch wel heel wat doen om hier de deur voor de laatste keer dicht te trekken.  :cry:

Hoe dan ook; Ik sta er niet negatief tegenover om daar heen te verhuizen, maar alleen is het eigenlijk het afscheidnemen van veel vertrouwde dingen die ik net al noemde en dan ook nog tig keer het commentaar wat je krijgt als je verteld t dat je gaat verhuizen. iedereen denkt het zijne er van te weten en tig keer kun je uitleggen waarom je wel gaat; Het liefste zou ik mijn boeltje pakken en met de noorderzon vertrekken en vandaaruit alles regelen. Kunnen we dat traject tenminste overslaan :grin:
Ik zit tegewoordig ook op hyves en ben lid geworden van een publieke hyves; australie(ozzierules) en daar had ik van de week contact  met een vrouw en zijn had de eerste 2 jaar gehuild zo erg dat haar man en kinderen er gek van werden. Ik zie dat bij mezelf ook wel gebeuren. Als ik ver van huis af ben, dan heb ik ook altijd last van heimwee. Met vakanties niet maar met het idee dat ik dan daar zit vastgebakken dan wordt het ook wel weer eng. Ik heb mijn ouders ook overtuigen dat ik geen heimwee zal krijgen maar nu opeens ben ik daar helemaal niet zeker van. Je kunt niet zomaar even heen en weer vliegen als het even tegenzit.

Ik heb van de week wel form 888 opgstuurd naar familie in australie en die vullen dat(hopelijk) voor me in. Ik ben dus nog niet zo ver dat ik een Lastava draafje heb gemaakt. Die komt er vast nog wel een keer en ook een weblog voor de achterblijvers maar tot nu toe is het nog niet geregeld.

groetjes heidi

ps: hebben jullie dat ook, dat als je een lang verhaal typt en dat dat continue het veld verspringt. Je wordt er helemaal tureluurs van als je de tekstblokken voor je gezicht heen en weer ziet springen naar  boven en beneden. Ik kan goed typen maar ik maak toch continue telkens typefouten omdat ik niet kan zien wat ik heb getypt.
[/quote]

Hoi Heidi waar ben je het is toch niet zo dat je hebt besloten in Nederland te blijven en niet meer durft te posten? Of hebben sommige mensen je afgeschrikt met hum commentaar?

Hoop dat alles goed gaat, ik heb in ieder geval altijd met veel plezier je berichten gelezen.

Succes,

Tom.
 
Hoi Tom,

Met mij gaat alles goed hoor maar ik heb besloten om me uit te laten schrijven op xpdite. Ik heb 2 laptops in huis en van de ene ben ik uitgeschreven en die andere, deze dus, niet vandaar dat ik nu toch kan reageren.

We zijn nog wel steeds bezig met het emigratieproces maar het schiet niet echt op. Omdat ik zo'n makkelijk visum heb, hebben we besloten om eerst het huis te verkopen en dan pas de aanvraag in te dienen. Voor het in de verkoop gaat moet er her en der nog wel wat geschilderd worden. Helaas werken de tijden van mijn mans werk niet echt mee; Hij zit de hele week in de vrachtwagen en als hij het weekend thuis ligt hij bij te tanken. Het schiet zo dus niet echt hard op.
Nee, ik ben niet geschrokken door het commentaar van andere xpditers.
De reden waarom ik me wilde laten uitschrijven is dat ik de laatste 2 maanden problemen had met mijn ouders, vanwege australie maar ze hebben ook een aantal berichten gelezen op hyves, waarin ik in een aantal berichten heb geschreven over hun. Dit is door hun bij toeval ontdekt. Sindsdien ben ik ook wat voorzichtiger op hyves en xpdite.

Verder zien ze het hele plan nog steeds niet zitten; Volgens mijn broer hadden ze het wel geaccepteerd maar mijn vader praat er met geen woord over en mijn moeder na deze trammelant ook niet meer.Tenminste niet over Australie. Verder hoorde ik ook dat ze niet te spreken waren over mijn manier van de boodschap over brengen van australie.
Er zijn deze vakantie dus aardig wat dingen voorgevallen. Inmiddels is het wel weer opgelost hoor maar australie blijft een zwakke plek in hun gedachten.
Ze blijven het krankzinnig vinden dat we zomaar ons huis opgeven en de baan van darren voor iets waarvan je niet eens zeker weet of je het weer terugkrijgt. Ze zijn er zelfs van overtuigd dat we uiteindelijk gaan scheiden omdat mijn man zich in australie als een vis in het water voelt en ik weer terug ga met de kinderen.

De laatste tijd heeft de buurvrouw zich er ook al mee bemoeit. Of mijn vader iets heeft verteld weet ik niet maar ze heeft al meerdere malen gevraagd of mijn vader nog hier is geweest en of er nog nieuws is en dat ga ik haar echt niet aan de neus hangen.
Ook komt ze regelmatig hier met rampscenario's over andere mensen die ook door heimwee uit elkaar zijn gegaan. Ze hebben allemaal zeer veel vertrouwen in ons kunnen zoals je ziet.Ze komt ook vaak hier en zegt dan tegen de kinderen dat we hier moeten blijven en dat we niet weten wat we ons op de hals halen. Ze wil het wel eens zien zei ze of we echt gaan.

Volgens mij zijn er op deze site heel wat meer mensen die met een goed leven toch naar australie te gaan om daar een leven op te bouwen. Ze hebben eigenlijk allemaal goede banen mooie huizen en 1 of meerdere auto's onder de kont. Als je ergens in een mindere buurt woont met een uitkering op basis van een minimumloontje dan hoef je dergelijke stappen ook niet te ondernemen. Het zou dan in mijn ogen een verkeerde reden zijn om te gaan, alleen omdat je leven wilt ontvluchten.

Als ik mijn tante moet geloven(die wel achter onze  beslissing staat) dan gelooft mijn moeder dat we uiteindelijk toch hier blijven, na eerst de familie op de achterste benen te hebben gezet, haha  

Mijn verhalen blijven dus voorlopig achterwege.
Ik heb inmiddels wel form 888 laten invullen door mijn schoonfamilie; een verklaring over onze genuine relationship en die heb ik van de week allemaal weer teruggekregen. Ze zijn allemaal positief maar mijn schoonzus heeft er echt werk van gemaakt. En dat in de baas z'n tijd. Ze werkt in de omgeving van Bendigo als verpleegkundige.

Nou dat was het weer voor vandaag hoor; Nu is iedereen weer op de hoogte van mijn reilen en zeilen.

Groetjes heidi

ps Tom; fijn om te horen dat je me'n verhalen altijd met plezier hebt gelezen. Het was af en toe net een soapserie  he? Dat zie ik zelf ook nu ik veel verhalen heb teruggelezen.
 
Heidi,

Ik vind het jammer dat je niet meer hier zult schrijven! Ik vond het fijn niet alleen maar droomscenario's te lezen en dat je lekker je ei kwijt kan met gelijkgestemden en andersdenkenden. Kijk als je familie je niet wil missen, dan maakt het vast niet uit hoe je het nieuws brengt, ze zullen nooit blij zijn. Ik vind de emotionele druk die ze op je zetten niet erg aardig en die buurvrouw moet zeker niet je kinderen bang maken. Kom voor jezelf op en zeg het haar of laat ze een deur verderop koffie gaan leuten. Ik hoop dat je ergens anders ook je verhaal kwijt kunt en misschien lees je dit zelfs niet maar.

Sinds wij ons visum hebben gekregen op 4 aug. j.l. ben ik ook heel onzeker/angstig geworden, stom maar een feit. Opeens komt het dichterbij en moeten we echt beslissen wat we gaan opgeven. We gaan na onze eerste vakantie in Aus. pas verder beslissen, als het daarna eigenlijk duidelijk wordt (misschien ook niet). Maar toch blijf je piekeren over alle praktische probleempjes en dan zijn ze weer groter en dan weer klein. Een rollercoaster van emoties and I hate that. Avontuurszin is dan opeens efkes hoop ik verdwenen.


Heidi heel veel sterkte en geluk in Australie, ik heb met je meegeleefd.

groeten Simone
 
hey heidi,

niet opgeven hoor meid!!!
Het is jullie keuze en die moet je volgen!

Ik vind het erg voor je dat je zo weinig begrip krijgt... maar geef de moed niet op en streef je dromen na...

Ik hoop je toch nog tegen te komen op het forum, vond het steeds fijn jouw berichten te lezen ook al waren ze niet altijd even positief, ik heb er toch veel aan gehad!

tot hoors
 
Hoi allemaal,

Ik zal toch nog wel even reageren op jullie berichtjes. Had niet verwacht er verder nog iets van te horen.

We hebben van het weekend 3 verjaardagen gehad en dit allemaal van mijn moeders kant. Er is dus veel over Australie gepraat en nu ik enkele familieleden persoonlijk heb gesproken blijkt dat ze het allemaal lang niet zo zwart zien dan dat mijn vader het doet vermoeden. Hij had alle negatieve dingen over het huis verkopen enz vele malen aangedikt om ons er van te overtuigen dat we toch beter hier konden blijven. Iedereen zegt dat het ONS LEVEN en ONZE BESLISSING IS. Dat we zelf moeten doen wat ons het beste lijkt als gezin.

Ik heb hier mijn ouders ook niet meer over gesproken want ze zijn vanmorgen op vakantie gegaan voor 8 dagen. Na die tijd zullen ze vast wel een keer komen koffiedrinken dus er zal toch nog wel over gepraat worden.

Gelukkig kan ik ook bij mijn nichtje terecht. Binnenkort ga ik een keer bij haar koffiedrinken. Vandaag met zo'n verjaardag is het een lawaai van jewelste en iedereen roept en praat door elkaar, niet echt een rustig moment om te praten. Ook op de Australie-hyves heb ik mensen met wie ik mijn vorige ervaring en mijn plannen van nu kan delen.

Simone: Ik vind het rot dat je nu toch weer twijfels hebt. Ik heb dat nu meer dan voordat ik het vertelde aan mijn familie. Misschien dat het nu echter begint te worden. Vanwege de vele negatieve reacties heb ik vaak ook helemaal geen zin om erover te praten en dat was vanmiddag oiok zo. We zaten nog geen 10 minuten op de verjaardag en toen begon er een zwager van de"koude kant"erover wat we nu weer van plan waren. Iedereen zit dan te luisteren en kijken en daar hou ik helemaal niet van om het middelpunt van de belangstelling te zijn in zo'n overvolle kamer. Op zo'n moment wens ik echt dat ik het nooit had verteld. "Vroeger kon ik nog makkelijk op verjaardagen komen en was het onderwerp neutraal maar nu is het echt het gesprek van de dag.

Nesje: Ik zal proberen om af en toe van me te laten horen. Het zullen zeker geen lange verhalen meer worden want iedereen "kent"me nu wel denk ik.
We hebben vandaag de keuken maar even overgeschilderd dus we zijn weer een stapje verder. Volgende week komt de nieuwe deur voor de douchecabine en dan zijn we zo goed als klaar, alleen nog even een nieuwe vloer in de kamer want het tapijt zit vol vlekken en dat vind ik niet echt representatief op foto's voor verkoop.
Verder is er niks nieuws gebeurd.

Groetjes heidi
 
@ whale :
fijn om je analyse te lezen en je zult wel gelijk hebben, maar ik maak me toch een aantal bedenkingen
1) de prijs van de huizen is volgens jou hoog, maar als ik de prijzen vergelijk met België is wat wij willen 1/3 tot 1/2 goedkoper.  We willen natuurlijk niet in de grote stad wonen en dat zal wel een verschil maken. Ook je huurprijs vind ik erg hoog, wij hebben makkelijk onze keuze gevonden rond de 300 AUD per week.
2) als we ons huis hier verkopen en ons geld meenemen is het daar toch het dubbel waard, euro tov australische dollar...dus hebben we een mooie start
3) je zegt dat het eten duurder is, maar voor ons Belgen is dat niet zo, want wij zijn net in Nieuw-Zeeland geweest en daar was het toch goedkoper, maar ja, als wij naar nederland gaan is het voor ons ook goedkoper, dat scheelt natuurlijk

Ik heb ook al gemerkt dat het voor de Nederlanders moeilijker aanpassen is qua mentaliteit... ik denk dat dit met de Belgische mentaliteit toch anders is, maar ik wil natuurlijk niet iedereen over de zelfde kam scheren hé.  Maar dat lijkt gewoon zo aan de reacties hier op het forum.

gewoon een paar bedenkingen hoor...

@ heidi:
fijn te horen dat het goed met je gaat
 
Qua mentaliteit vind ik dat lastig oordelen op land en ik denk dat dat meer persoonlijk is (of je de juiste mentaliteit hebt om uiteindelijk echt de stap te zetten). Ik denk dat je ook pas weet of je daadwerkelijk de juiste mentaliteit hebt als je de stap hebt gezet. De een zal zich wat makkelijker aanpassen als de ander. Weet niet of dat echt land gerelateerd is.

Wat ik merk qua financien in vergelijking tussen nederland en Australie, zie ik ook dat australie toch wel iets goedkoper is, maar dat dit ook aan de plek ligt waar je woont. Momenteel huur ik een studio appartementje in scheveningen (37m2). Voor dezelfde prijs kan ik in Melbourne ook alleen een studio appartementje huren en voor iets meer met 1 of 2 slaapkamers. In perth echter, kan ik voor dezelfde prijs in redelijk wat wijken ook een 1 a 2 slaapkamer appartementje huren.
Qua boodschappen, ligt het een beetje aan je levenstijl, maar heb ik australie toch ook altijd wat voordeliger gevonden dan Nederland. Vorig jaar ook nog. Dan koop ik zowel hier als daar geen dure merken, maar toch scheelt het wel iets met wat je kwijt bent.

Mijn motivatie is nog steeds prima op dit moment. Ik zou het liefst morgen willen vertrekken, helaas gaat dat niet.
 
In mijn ogen en ervaring was naar Australië gaan het begin van een ander leven. Ik denk niet dat vergelijken realistisch is - dan kan je wel bezig blíjven, terwijl je toch een nieuw álles hebt gevonden. Continu vergelijken, dat is geen leven. Ga er vanuit dat álles anders is, en je zal zien dat het nog méér anders is ;-). Alles vóelt anders aan. Volgens mij is er geen equivalent van je eigen land.

Toen ik aankwam ben ik me heel anders gaan opstellen dan in NL. In NL wist ik 't wel (ehm, dat dacht ik), maar in AU wist ik zeker dat ik NIETS wist. Nergens vanuit gaan, open staan voor alles, de regels en het programma in je hoofd moet je proberen enigszins los te laten. Anders zíe je nog niet eens waar jij anders in bent dan de locale bevolking, en dat zou zonde zijn.

Hoe meer rozegeur je verwacht, des te groter wordt de teleurstelling. Er is niets heilig, nergens. Zit je je in NL aan de politiek te ergeren, hier net zo goed. Waarom zou het hier anders zijn? Ik denk dat je ZELF de grootste verandering moet zijn, vrijwel alles vraagt in meer of mindere mate aanpassing.

Australië is een enorm land, en de mentaliteit verschilt per gebied. Je kan onmogelijk alle Australiërs over één kam scheren. In QLD zijn ze wat meer laidback dan in NSW, maar elders is het weer omgekeerd. Jee, zelfs in een ietepetiet klein landje als Nederland hebben we verschillende 'inslagen'.

Wat ik wel zonder probleem kan vergelijken zijn kosten van boodschappen, en ik vond het onlangs in NL een stuk goedkoper - met kanttekening dat ik alles biologisch koop.
 
@Eerainuh
Ik denk dat je zo spot on bent met je opmerking dat de grootste verandering jijzelf moet zijn! Je gaat een hele andere wereld. Met dat in het vooruitzicht is het ook weer logisch dat je twijfel/onzekerheid kan voelen.
 
@eurainuh ;
inderdaad!
niet teveel vegrelijken en niet verwachten dat alles rozegeur en maneschijn is.
de grootste factor in het proces ben je zelf en wat je verwacht!
 
@SV#1: Wie niet waagt wie niet wint, om het zo maar te zeggen.

Anyway, ik zou dan ook wel wat kwijt willen. Ik moet zeggen dat ik ook veel ups en downs heb. Het ergste is is dat ik pas in op 'informatie inwinnen' niveau zit. Een (groot) deel van mij wil dolgraag weg. Ik ben hier verschrikkelijk ongelukkig, en ik wil ook echt een nieuw leven beginnen ver weg van hier, maar ik wordt (voor mijn gevoel althans) zoveel gedemotiveerd: mijn vader die zegt dat het 'toch niet gaat gebeuren', mijn oma die zegt dat ze het heel erg zou vinden (snap ik wel hoor) en mijn nichtje die zegt dat ik mijn familie dan achterlaat. Ik moet mezelf constant verdedigen en krijg voor mijn gevoel geen steun en hulp van de mensen die dicht bij me staan, en daar snap ik helemaal niets van.

En om diezelfde reden voelt het ook heel vaak alsof ik nu al (en ik ben nog maar informatie aan het inwinnen) veel teveel hooi op mijn vork neem. Ik mis echt iemand die naast mij kan zitten en direct kan helpen en steunen met dit hele proces, ipv me er slecht over te laten voelen, ook al denk ik niet dat mijn familie dat bewust doet hoor. Misschien is dat gewoon een typisch Nederlands ding, 'realistisch blijven' zoals pa het noemt, ipv dromen proberen waar et maken.

Maar ja ik ben ook heel bang dat ik niet over 10 jaar terugkijk en spijt heb dat ik het niet heb gedaan, ik ben altijd heel erg bang voor de gevolgen van mijn acties, en kijk véél sneller naar de negatieve kanten en laat me daardoor snel afschrikken. What to do what to do...

In ieder geval ben ik al wel blij dat ik dit forum heb gevonden, ik kon tot nu toe maar lastig mijn ei kwijt zelfs bij de mensen die mij echt steunen. Dat gaat hier toch iets beter ;)
 
Cowabungaa, even een paar gedachten, als ik zo vrij mag zijn :). Je zegt dat je verschrikkelijk ongelukkig bent, en dat kan niet 100% aan het droge feit liggen dat je in NL woont. Vergeet niet dat je met jezelf op reis gaat, en dat het aan jóu is het leven te veranderen, niet aan je omgeving. Dat leven speelt in je eigen hoofd af, dat is de eerste plek waar je woont. Waar je fysiek bent is de tweede plek waar je woont. Je hebt het over een 'nieuw leven' maar je bent pas 19, je leven is nog hartstikke nieuw.

Het is niet dat ik niet snap dat je je ongelukkig voelt en weg wilt wezen, maar als je de bril op houdt die je draagt, dan zal je dingen niet veel anders zien. Mijn favoriete uitspraak is 'Everything is in the eye of the beholder'. En zo ís het, keer op keer weer.

Good luck :)

Ireen.
 
Wil op bovenstaande toch eventjes reageren vanuit mijn eigen ervaring  :smile: Begrijp wat je bedoelt Ireen. Je moet zeker eerst gelukkig/tevreden ([size=7pt]of hoe je het wil noemen[/size]) zijn met jezelf. Anders wordt het een vlucht en kom je jezelf toch weer tegen. In een ander land gaan wonen lost dat gevoel niet op.

Mijn ervaring ([size=7pt]door mijn eigen situatie[/size]) is dat waar je woont/bent wel van invloed is op je geluk. Heb het hier goed, lieve vrienden en familie, heb een leuk eigen huisje, heb heel wat opgebouw. Maar heb altijd een onrust gevoeld die er voor zorgde dat het niet compleet was en dat heeft me regelmatig een ongelukkig gevoel gegeven. En dat ongelukkig gevoel is de laatste jaren alleen maar sterker geworden. Onvrede met wat ik allemaal mee maak, wie ik ben en hoe ik leef gelukkig niet. Het is voor mij duidelijk dat ik terug moet.

Natuurlijk zou het fijn zijn met iemand naast me met wie ik dit samen zou kunnen doen. Maar aan de andere vind ik het ook niet erg omdat dit iets helemaal van mij is. This is my journey through life en ik geniet er van. Met like minded people er over praten heft dat gemis voor mij wel op.
 
Ik denk dat het bijna niet te vermijden is dat veel mensen vanuit een land weggaan vanwege onvrede. Soms is dit onvrede wat in een ander land wel degelijk weg zal zijn (bijvoorbeeld de onvrede over het klimaat of de ruimte). Echter, als je ontevreden bent over jezelf, zal je dit wel overal mee naar toe nemen. Jezelf neem je namelijk altijd mee.
In eerste instantie wilde ik gaan emigreren om naar Australie te gaan. Ik was tijdens mijn reis verliefd geworden op Australie. Nu gaat dit voorlopig nog niet door. Dat zou dus betekenen dat ik gewoon in Nederland kan blijven, ik ben hier immers ook gelukkig; heb een leuke baan, leuk sociaal netwerk, mijn familie. Echter ben ik al zolang bezig met weggaan en zit er een bepaalde onrust in mijn lijf, waardoor ik er toch voor heb gekozen om vast naar Nieuw Zeeland te vertrekken. Dus ligt he niet meer alleen in Australie. Daarna zit ik eventueel nog aan andere buitenland projecten te denken of een jaartje canada. Iets in me wil nu dus toch ook uit nederland weg, het avontuur tegemoed. Dat ik dit met mezelf ga doen (en dus alleen) vind ik ook prima. Alles ligt open en ik zie wel waar het schip strand. Door dit avontuur vraag ik me echter wel af of het alleen australie is wat trekt, of dat er toch meer is??? Ik ga immers ook, nu australie nog niet zeker is.
 
Die onrust klinkt heel bekend. Al heb ik geen concrete plannen, de onrust is er al jaren. Eerst wilde ik erg graag weer naar australie, maar de laatste maanden wordt de States ook een grotere optie, of Londen. Daar voel ik me ook heel erg lekker. En in die regio's zijn de banen kansen voor mij ook erg goed (ik ben online marketeer). Daar loopt australie toch nog flink in achter.
 
[quote author=Shuter Street link=topic=9776.msg147524#msg147524 date=1254302692]
Die onrust klinkt heel bekend. Al heb ik geen concrete plannen, de onrust is er al jaren. Eerst wilde ik erg graag weer naar australie, maar de laatste maanden wordt de States ook een grotere optie, of Londen. Daar voel ik me ook heel erg lekker. En in die regio's zijn de banen kansen voor mij ook erg goed (ik ben online marketeer). Daar loopt australie toch nog flink in achter.
[/quote]
De states?? Dat kan je wel vergeten, die zijn nog erger dan de Ozzies, voor wat betreft visa.
Dat wordt echt (letterlijk) een loterij.

Bart
 
[quote author=Tekkel link=topic=9776.msg147527#msg147527 date=1254304273]
[quote author=Shuter Street link=topic=9776.msg147524#msg147524 date=1254302692]
Die onrust klinkt heel bekend. Al heb ik geen concrete plannen, de onrust is er al jaren. Eerst wilde ik erg graag weer naar australie, maar de laatste maanden wordt de States ook een grotere optie, of Londen. Daar voel ik me ook heel erg lekker. En in die regio's zijn de banen kansen voor mij ook erg goed (ik ben online marketeer). Daar loopt australie toch nog flink in achter.
[/quote]
De states?? Dat kan je wel vergeten, die zijn nog erger dan de Ozzies, voor wat betreft visa.
Dat wordt echt (letterlijk) een loterij.

Bart
[/quote]

idd.. ze hebben 50.000 visa's per jaar te verloten..  om anders een visum te krijgen moet je aan strenge eisen voldoen en mag je, dacht ik, 5 jaar lang het land niet verlaten.. but correct me if I'm wrong..


EDIT: http://nl.wikipedia.org/wiki/Green_Card
 
[quote author=Tekkel link=topic=9776.msg147527#msg147527 date=1254304273]
[quote author=Shuter Street link=topic=9776.msg147524#msg147524 date=1254302692]
Die onrust klinkt heel bekend. Al heb ik geen concrete plannen, de onrust is er al jaren. Eerst wilde ik erg graag weer naar australie, maar de laatste maanden wordt de States ook een grotere optie, of Londen. Daar voel ik me ook heel erg lekker. En in die regio's zijn de banen kansen voor mij ook erg goed (ik ben online marketeer). Daar loopt australie toch nog flink in achter.
[/quote]
De states?? Dat kan je wel vergeten, die zijn nog erger dan de Ozzies, voor wat betreft visa.
Dat wordt echt (letterlijk) een loterij.

Bart
[/quote]

Ik weet dat de US heel moeilijk is, bijna onmogelijk. Maar ik kan misschien als expat  :p Werk bij een wereldwijd bedrijf. Helaas wordt australie vanuit Singapore gerund  :x
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top