Catkin's nieuwe weg naar Australië

Ik herken de verhalen hier wel hoor, van in de minderheid zijn en je stem willen laten horen. Ik ben het ook absoluut met je eens, dat er ook interesse voor jouw plannen e.d. getoond moet worden. Gunst, toen ik het HBO deed, waren er al mensen die zeiden: waarom? Je hebt al een MBO diploma? En uiteraard was het lang zo interessant niet als de universitaire opleiding die mijn broer deed.

Voor het geval dat, ik ben dus ook alleen, geen kinderen. Als solist heb ik altijd gezegd: ik heb het voordeel, dat ik met niemand rekening hoef te houden, kan gaan en staan waar en wanneer ik wil, maar daar staat tegenover, dat ook niemand rekening met mij (mijn gevoelens) houdt.
Niet egoistisch bedoeld, maar in NL trok ik qua vakanties vaak aan het kortste eind: colllega's met partner en/of kinderen kregen voorrang met het inplannen van de zomervakanties. Dat ik graag met mijn beste vriendin op vakantie wou, was minder belangrijk: dat kon immers buiten de schoolvakanties om? Mijn zomervakanties vielen daardoor vaak in juni of oktober!
Of ik kon de avonddienst op sinterklaasavond wel draaien, want ik had geen kinderen. Dat idee.

Qua emigratieplannen: daar waren in eerste instantie alleen m'n vader, m'n beste vriendin en naar ik aanneem m'n broer (en gezin) van op de hoogte. Ik heb het m'n broer zelf nooit verteld! Er was matige interesse van die kant en aangezien we niet 'close' zijn, interesseerde me zijn mening ook niet zo.
Voor de rest had ik het geluk dat mijn vader enorm meeleefde en m'n beste vriendin ook emigratieplannen had, maar dan richting Noorwegen, dus zij en ik konden ervaringen uitwisselen. Op het werk waren de reacties later best enthousiast, ook van mensen die het zelf nooit zouden doen. Maar inderdaad heb ik ook wel reacties gehad van 'waarom', en 'heb je het hier niet goed genoeg?'. Ik hou wel van vastigheid, maar het opgeven van m'n vaste, voltijdse baan, was geen enkel probleem. Was Australie niet doorgegaan, dan was ik in NL op zoek gegaan naar een andere uitdaging.

Enne, dat JIJ wel interesse op kunt brengen voor waar anderen mee bezig zijn en zij niet voor jou, dat zegt veel over jou!
Maar ik begrijp absoluut de frustraties dat dat andersom niet zo vanzelfsprekend is. De vraag van hoe het gaat EN het luisteren naar je antwoord (ook 2 totaal verschillende dingen!) is echt niet teveel gevraagd.
 
Heeft iemand het boek "Ik vertrek nog niet" gelezen en is het de moeite waard? Ik ben natuurlijk al 7 jaar een "ik vertrek nog niet" en gezien de verkoop van mijn huis/ financiele situatie blijf ik nog wel even een "ik vertrek nog nietje"... Wellicht interessant om verhalen te lezen van mensen die in dezelfde situatie hebben gezeten. Maar het ene boek is het andere boek niet, vandaar even mijn vraag...
 
Inmiddels is het alweer een maand of 2 geleden dat ik, na 7 jaar, eindelijk mijn permanente visum heb. Over 9 dagen vlieg ik richting Perth om mijn visum te valideren. Een trip waar ik erg naar uitkijk.
De afgelopen vier maanden zijn een soort achtbaan van emoties en gedachten geweest en nog steeds merk ik dat ik zoveel voel en denk en dat dit ook per dag verschillend kan zijn. Toen ik mijn visum nog niet had, was er vooral de angst dat het weer mis zou gaan, toen ik mijn visum net had was er de blijdschap, maar ook de onrust; nu heb ik een visum en kan ik nog niet weg. Ik wilde toen liever vandaag dan morgen vertrekken.
Op dit moment merk ik dat ik de ene dag heel zeker weet dat ik de sprong naar Australië ga wagen, maar ik merk ook dat andere (oude) dromen weer de kop opsteken. Zo zag ik vandaag weer de Lonley Planets in de kast staan van Thailand, Vietnam, Laos en Cambodja (wat zou ik daar graag nog heengaan). Mijn droom was ooit om een reis van drie maanden door deze landen te maken, maar dat plan is eigenlijk ook verwaterd, vanwege financiele en planmatige redenen. Als drie maanden geen mogelijkheid was, dan wilde ik de reis in stukken hakken en zo elk jaar een gedeelte van de reis maken. Afgelopen jaren is het er niet van gekomen, niet vanwege een specifieke reden, meer omdat het er de tijd niet voor was (denk ik). Nu zie ik de boeken weer staan en denk; wat zou het fijn zijn als ik volgend jaar weer een verre vakantie kan maken.
Maar als ik wil emigreren, moet ik ook sparen. En zo is elke dag anders, ligt mijn prioriteit elke dag ergens anders. De ene dag bekijk ik huisjes in Perth, de andere dag spit ik de lonley planet van Laos door. Misschien is het ook wel het idee dat ik niet, net als 7 en 5 jaar geleden, mijn leven weer helemaal on hold wil zetten. Wil ik toeleven naar een emigratie, maar ook andere dromen waar kunnen maken. Misschien heb ik ook wel meer rust en acceptatie gevonden in het feit dat ik waarschijnlijk de eerste twee jaar (mede wegens de verkoop van mijn huis die waarschijnlijk nog wel even op zich laat wachten) nog niet naar Australië kan vertrekken. Misschien scheelt het ook dat ik de afgelopen weken eigenlijk genoten heb van mijn leven hier in Nederland. Ik heb een paar lekkere en gezellige diensten gehad en heb twee prachtige avonden gehad, toen ik (als journalist) een rolletje mocht spelen in de pauze van Baantjer, de theatervoorstelling in theater Carre (of all places). Maar een paar fijne diensten en een rolletje in Carre is natuurlijk ook niet doorslaggevend. Hoe dan ook, is mijn toekomst visie erg verandert sinds ik mijn visum heb, het buitenland trekt sowieso weer meer, maar ik denk dat ik er nu wel anders insta dan jaren geleden. Dat ik niet al mijn tijd/ geld alleen wil steken in een onduidelijke toekomst, dat ik nu ook wil genieten en eigenlijk niet alleen wil wachten op Australië, maar ondertussen meer van de wereld wil zien. Ik ben sowieso wel iemand die gesteld is op vrijheid, op gevoel en op avontuur. Helaas is het financieel gezien niet altijd een optie alles te willen en te kunnen. Al maakt het het hele proces wel spannend; low budget reizen, low budget emigreren ;)
En misschien is dat wel mijn manier. Hard werken en proberen zoveel mogelijk dromen nog waar te maken, voordat ik naar Australië vertrek en mijn ultieme droom nastreef, met wellicht niet mijn streefbedrag aan geld achter de hand, maar met zoveel mooie herinnering, die goud waard zijn :up: Wie zal het zeggen.
Ik ga in ieder geval genieten van mijn vakantie dit jaar in Perth. Mijn "wanted down under", mijn twee weken om echt te bekijken of Australië nog steeds mijn ultieme droom is. Het voelt niet helemaal als een vakantie en begint ook wel een beetje op een werkweek (2 weekse) te lijken, maar als dit het idee is van een werkweek, denk ik dat ik daar wel mee kan leven. Ik ben benieuwd hoe mijn toekomst, zowel op de korte als de lange termijn, eruit gaat zien. Maar een groot avontuur wordt het zeker. Hoe dan ook.
 
Het zal zeker een groot avontuur worden voor je komende tijd. En ik ben het helemaal eens met slatsr Azie is heel goed te doen vanuit australie dus die droom hoef je echt niet op te geven als je eenmaal hier woont. Geniet van alles wat er op je af komt. succes. :):up:
 
@Catkin,
zou me niets verbazen als je na twee weken Perth weer helemaal staat te trappelen om alsnog naar Australie te vertrekken. Tussen onze reizen naar Australië door, werd de drang om te verhuizen ook wat minder. Het zat wel continu in ons achterhoofd en leefde vooral op als je het over reizen hebt, een Australiër hoort praten (je pikt ze er toch overal uit) of een documentaire kijkt. Maar de tijd was er toen nog niet rijp voor. Gewoon omdat we in Nederland leven en druk zijn met je dagelijkse dingen, ik zat nog middenin een studie, ziekte in de familie etc.. En het is hier natuurlijk in Nederland helemaal niet slecht toeven. En als we dan weer voet op Australische bodem zetten, hebben we direct weer het gevoel van thuis komen. Zal gek zijn als we straks aankomen dat we echt blijven. Ben benieuwd of je dat gevoel van thuiskomen straks ook zo ervaart! Ik wens je in ieder geval een fijne reis, geniet ervan, wat er ook uitkomt.
 
Zo! Mijn tas is inmiddels zo goed als gepakt. Vandaag nog even wat opruimen/ schoonmaken hier in huis en nog even vijf uurtjes werken. Vanaf vanavond 21.00 heb ik dan echt vakantie. Morgen nog even de katten wegbrengen, het huis verder schoonmaken en op tijd naar bed, om maandag rond 6.30 richting Schiphol te vertrekken voor mijn validatie tripje naar Perth! Ik ben er klaar voor. Heb er lang op gewacht, maar het is zover.
 
Catkin said:
Zo! Mijn tas is inmiddels zo goed als gepakt. Vandaag nog even wat opruimen/ schoonmaken hier in huis en nog even vijf uurtjes werken. Vanaf vanavond 21.00 heb ik dan echt vakantie. Morgen nog even de katten wegbrengen, het huis verder schoonmaken en op tijd naar bed, om maandag rond 6.30 richting Schiphol te vertrekken voor mijn validatie tripje naar Perth! Ik ben er klaar voor. Heb er lang op gewacht, maar het is zover.
Click to expand...

suk6 en een hele goede reis.
 
Goede reis Catkin en vooral heel veel plezier in Perth! Het moment dat je door de douane loopt zal wel heel fijn zijn na al die jaren (met het felbegeerde) visum!
 
Heel veel plezier Down Under en dat het je duidelijkheid mag verschaffen over hoe nu verder. Doe de groetjes aan Gwen!
 
Geweldig meid!
Ditmaal zal 'voet aan land zetten' toch een wat gedenkwaardiger moment zijn.
Wij wensen jou een fijne tijd daar.
Keep us posted!:up:
 
Bedankt allemaal. Zal wel vreemd zijn inderdaad om nu de doaune door te gaan. Proces is hetzelfde, maar het is toch een heel ander gevoel of je met een toeristenvisum er doorheen gaat, of met een permanent visum (ook al ga je na twee weken wel weer gewoon terug naar Nederland). Een moment waarop ik 7 jaar heb gewacht...
Ik heb er erg veel zin in en ben er bijna klaar voor. Mijn tas is gepakt, de katten zijn vertrokken naar hun logeeradresje. Het enige wat ik nog wil doen is even dweilen zo en dan lekker de avond voor mezelf. Morgen om 10.30 vlieg ik met Singapore Airlines, via Singapore, naar Perth en omdat ik met het OV naar Schiphol ga, moet ik hier toch al tegen 6.25 weg. Dus lekker brak het vliegtuig in hopen dat ik nog even kan slapen. Even bij komen morgen dus, aangezien ik niks anders kan doen dan lang, lang zitten en.... sjah, een beetje filmpjes kijken, muziek luisteren, lezen en hopelijk dus ook even slapen. Laat de reis maar komen :D
 
Na twee weken in Perth te hebben verbleven, ben ik dinsdagochtend weer gearriveerd op Nederlandse bodem.
En ja, wat kan ik erover zeggen? Ik heb me heerlijk vermaakt in de omgeving van Perth. Ik heb genoten van de omgeving (Fremantle, Scarborough Beach, Cottesloe etc). Daarnaast ben ik erg gastvrij ontvangen bij Sacha en Dirk (dank daarvoor), bij Simone (dank daarvoor en voor het laten zien van het zuiden van Perth) en heb ik een tijdje met Gwen opgetrokken, die me het noorden van Perth heeft laten zien en de Perth Hills (super Gwen, thanks!). Ook heb ik mijn belofte om een bakkie te doen op de Cappuccino strip in Freo, met Bart en Miranda, eindelijk waar kunnen maken. Hey, het duurt even, maar dan lukt het toch :). Fijn dat jullie hiervoor ook tijd vrij wilden maken :)!
Daarnaast heb ik drie ongelooflijke dagen gehad op Rottnest Island. Eerder was ik hier ooit een dagje geweest en vond dat toen veel te kort. Dus nu had ik twee overnachtingen geboekt, waardoor ik bijna drie dagen had. En ik hou van dat eiland. De vogels, de natuur (vooral de verschillende kleuren water), de brutale Quokka's... Ik zou er zelf zo een week kunnen verblijven. Helaas is twee weken erg kort, dus was drie dagen Rottnest ook wel de max.
Eenmaal in Australie, voelde ik me er natuurlijk weer gelijk thuis. Ik heb weinig echte toeristen dingen gedaan, ben meerdere keren naar dezelfde plekken geweest (blijft het dan nog leuk? ja het blijft nog leuk) en ben rond gaan kijken waar ik me thuis voelde.
Toen kwam de dag dat je terug naar Nederland moet, veel sneller dan je wilt natuurlijk. Dus op naar het vliegveld. Baggage ingecheckt, nog even naar buiten, ik kan nog even buiten kijken. Weinig te zien, want het is en blijft een vliegveld, dus maar even een kopje thee met wat lekkers drinken bij Dome cafe. Daarna toch nog even naar buiten, nog even de zon voelen, nog een blik op de heuvels in de verte.
Ach ja, dan toch maar echt de douane door om zo het vliegtuig in te gaan. Ook in het vliegtuig, nog even kunnen genieten van het uitzicht, met tegenzin, want deze twee weken waren veel te snel om. Ik had nog zoveel kunnen en willen doen. Shit ik hoef helemaal niet weg. Wat nou als ik gewoon hier blijf en nooit meer terug ga? Nee, kan niet, hup dat vliegtuig in en beginnen aan die lange lange vlucht terug. Om vervolgens te landen op Nederlandse bodem, het weer is grauw en grijs. Koud. Vandaag is het in ieder geval zonnig, maar met 18 graden, nog niet echt warm, al denken veel mensen daar anders over. Weer begonnen met werken. Ondertussen het fotoalbum gemaakt en besteld. Yes wordt volgende week al geleverd. Fysiek in Nederland, mentaal nog half in Perth.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top