LaStaVaZa De twijfelaars
- Thread starter Tamarind
- Start date
Tim911
Account Inactief (eigen verzoek)
FBI clearance in orde!
Nu weer over naar ons favoriete deel: wachten.
Gefeliciteerd! En ja dat wachten... op een gegeven moment wacht je zo lang dat je vergeten bent dat je aan het wachten was en dan opeens krijg je een email
Tamarind
Well-Known Member
GRANTED
Die e-mail kwam iets sneller dan verwacht. We zitten nog altijd in onze wang te knijpen, en ik heb het mailtje al een paar keer geopend en herlezen. VISA GRANTED. Ongelooflijk. We zijn nu echt Australische permanent residents, off shore weliswaar. En meteen onze eerste paniekaanval erachter: we moeten voor 20 aug het visum activeren, dus nog een trip naar Aus plannen voor die datum. Ik dacht initieel dat het een jaar na visa issue date was, maar blijkt inderdaad een jaar na medicals te zijn . Vermoedelijk maken we er een weekje Perth van, minste tijdsverschil, en zo hebben we dat ook eens gezien. Ik mag alleen niet stilstaan bij het geld dat we intussen al hebben besteed aan dit avontuur .
Dus hier zitten we dan, allebei nog een beetje met verstomming geslagen. Dat mag nog wel even duren denk ik dan, het is ook niet niks. De volgende stap wordt een job zoeken, voor minstens 1 van ons beiden, en dat hoeft nu niet meteen morgen al te gebeuren.
Intussen had ik ook al aan mijn collega's verteld over onze nog vage plannen, een paar weken terug, dat er dus wel een goeie kans bestaat dat ik ergens volgend jaar vertrek -- voor een periode van 2 jaar, maar wel met een vermoedelijk definitief afscheid op het werk. Ze schrokken wel, maar namen het vrij goed op. Dat was ook best een grote stap...
En o ironie, ik heb net 600 euro besteed aan de vertalingen van mijn diploma's en verwante documenten om ze binnenkort in te dienen, terwijl je eenmaal na het visum blijkbaar recht hebt op een gratis vertaling van 10 documenten -- nog zo een 'had ik dat eerder geweten' momentje. Maar goed, niks aan te doen, als we nog ergens een document opgraven dat moet vertaald worden, weten we alleszins waarheen.
Het is in elk geval een mooie en positieve afsluiter van dik anderhalf jaar werk -- en veel twijfel en denken en piekeren.
Die e-mail kwam iets sneller dan verwacht
. We zitten nog altijd in onze wang te knijpen, en ik heb het mailtje al een paar keer geopend en herlezen. VISA GRANTED. Ongelooflijk. We zijn nu echt Australische permanent residents, off shore weliswaar. En meteen onze eerste paniekaanval erachter: we moeten voor 20 aug het visum activeren, dus nog een trip naar Aus plannen voor die datum. Ik dacht initieel dat het een jaar na visa issue date was, maar blijkt inderdaad een jaar na medicals te zijn . Vermoedelijk maken we er een weekje Perth van, minste tijdsverschil, en zo hebben we dat ook eens gezien. Ik mag alleen niet stilstaan bij het geld dat we intussen al hebben besteed aan dit avontuur .Dus hier zitten we dan, allebei nog een beetje met verstomming geslagen. Dat mag nog wel even duren denk ik dan, het is ook niet niks. De volgende stap wordt een job zoeken, voor minstens 1 van ons beiden, en dat hoeft nu niet meteen morgen al te gebeuren.
Intussen had ik ook al aan mijn collega's verteld over onze nog vage plannen, een paar weken terug, dat er dus wel een goeie kans bestaat dat ik ergens volgend jaar vertrek -- voor een periode van 2 jaar, maar wel met een vermoedelijk definitief afscheid op het werk. Ze schrokken wel, maar namen het vrij goed op. Dat was ook best een grote stap...
En o ironie, ik heb net 600 euro besteed aan de vertalingen van mijn diploma's en verwante documenten om ze binnenkort in te dienen, terwijl je eenmaal na het visum blijkbaar recht hebt op een gratis vertaling van 10 documenten -- nog zo een 'had ik dat eerder geweten' momentje
. Maar goed, niks aan te doen, als we nog ergens een document opgraven dat moet vertaald worden, weten we alleszins waarheen. Het is in elk geval een mooie en positieve afsluiter van dik anderhalf jaar werk -- en veel twijfel en denken en piekeren
.
Jagermeester
XPdite Sponsor
Gefeliciteerd!! Wat moet dat een lekker gevoel zijn zeg. Geniet van het op de roze wolk zitten .
.
en dat je meteen daar blijft.
Tamarind
Well-Known Member
@JP2017 Ha, neen, onze hond gaat mee en dat duurt wel even .
Intussen hebben we zijn rabiëstest bij de dierenarts laten doen en opgestuurd naar het WIV. Gezien het nadien minstens 180 dagen wachten is, leek het me wel een goed idee om dat alvast in gang te steken.
We hebben ook een weekje Perth geboekt, beetje madness eigenlijk, maar het kan niet anders qua werk en timing. Toevallig vond mijn man ook 2 jobaanbiedingen in Perth die hem wel interessant leken. Dus heeft hij de afgelopen avonden gespendeerd aan de applicatie uitschrijven. Er is er alvast eentje de deur uit, de tweede volgt. Het zou best kunnen dat de timing niet goed zit (eentje is voor een project van 2 jaar, mogelijks verlengbaar, maar ja, ik vermoed dat ze dan niet op hem/ons gaan zitten wachten voor nog minstens zes maanden...), en we zien duizend-en-één andere redenen waarom de job niet naar hem gaat, maar goed, je weet het maar als je het probeert. En wie weet kan er wel een gesprek doorgaan in die paar dagen die we in Perth hebben.
Daarnaast ben ik aan het uitpluizen wat ik allemaal moet doen om daar eventueel als huisarts aan de slag te gaan. Bureaucratie in het kwadraat als het om een medisch beroep gaat duidelijk, maar goed, stap voor stap het proces doorlopen. Jammer genoeg hebben ze hun procedure recent aangepast, waardoor ik eerst mijn opleiding moet laten 'screenen'. Ik wacht nog op een vertaling, dan gaat alles weer naar RACGP, en dan duurt het nog tot 10 weken eer ze een uitspraak doen en ik dus aan de hele procedure kan beginnen. Het zou best kunnen dat mijn taaltest tegen de eigenlijke aanvraag komt te vervallen (is voor hen 2 jaar geldig), dus wie weet mag ik die nog eens opnieuw doen, ha. We zien wel, is het motto.
Dat het visum nog maar de start is, is nu wel extra duidelijk.
.Intussen hebben we zijn rabiëstest bij de dierenarts laten doen en opgestuurd naar het WIV. Gezien het nadien minstens 180 dagen wachten is, leek het me wel een goed idee om dat alvast in gang te steken.
We hebben ook een weekje Perth geboekt, beetje madness eigenlijk, maar het kan niet anders qua werk en timing. Toevallig vond mijn man ook 2 jobaanbiedingen in Perth die hem wel interessant leken. Dus heeft hij de afgelopen avonden gespendeerd aan de applicatie uitschrijven. Er is er alvast eentje de deur uit, de tweede volgt. Het zou best kunnen dat de timing niet goed zit (eentje is voor een project van 2 jaar, mogelijks verlengbaar, maar ja, ik vermoed dat ze dan niet op hem/ons gaan zitten wachten voor nog minstens zes maanden...), en we zien duizend-en-één andere redenen waarom de job niet naar hem gaat, maar goed, je weet het maar als je het probeert. En wie weet kan er wel een gesprek doorgaan in die paar dagen die we in Perth hebben.
Daarnaast ben ik aan het uitpluizen wat ik allemaal moet doen om daar eventueel als huisarts aan de slag te gaan. Bureaucratie in het kwadraat als het om een medisch beroep gaat duidelijk, maar goed, stap voor stap het proces doorlopen. Jammer genoeg hebben ze hun procedure recent aangepast, waardoor ik eerst mijn opleiding moet laten 'screenen'. Ik wacht nog op een vertaling, dan gaat alles weer naar RACGP, en dan duurt het nog tot 10 weken eer ze een uitspraak doen en ik dus aan de hele procedure kan beginnen. Het zou best kunnen dat mijn taaltest tegen de eigenlijke aanvraag komt te vervallen (is voor hen 2 jaar geldig), dus wie weet mag ik die nog eens opnieuw doen, ha. We zien wel, is het motto.
Dat het visum nog maar de start is, is nu wel extra duidelijk
.
Piet/Madeleine
XPdite Sponsor
Het begint nu toch wel spannend te worden. Indien je administratieve ondersteuning zoekt voor het meenemen van je hond, bezoek dan eens vrijblijvend de website van VerhuisdierAustralie. Succes met de aankomende reis naar Perth.
Tamarind
Well-Known Member
De week Perth zit er alweer op. Eerste indruk: heel fijne stad, rustig (soms vroegen we ons af waar die pakweg 2 miljoen inwoners eigenlijk zaten ), goed openbaar vervoer, uitgestrekt, relaxed, en mooi weer. Het beperktere uurverschil met Europa vonden we ook wel aangenaam. En we hebben natuurlijk nog niks gezien van de omgeving rond Perth.
Ik heb er een gesprek gehad met een prof huisartsgeneeskunde, er is misschien wel een kans om er deeltijds les te geven, en dan deeltijds in de kliniek te staan. Zoals overal is onderzoek afhankelijk van projectaanvragen en is de slaagkans laag, maar dat is ook een piste. En we hebben gepraat met een Belgische die al 7 jaar in Perth woont, wat ook wel wat inzichten geeft.
Van de twee jobaanvragen die Mr. Tamarind uitzond is er eentje met een njet terug gekomen, de andere is nog in afwachting.
De onzekerheid, niet weten wat er komt, begint soms wel wat door te wegen. Ik wou dat we een plan hadden, een richting om uit te gaan, maar ik weet dat het nog geduldig zoeken en papieren verzamelen en solliciteren wordt, niets aan te doen. Het mag wel eens concreet worden nu.
Voorlopig wordt de strategie om eerst jobs voor Mr. Tamarind te bekijken, in Perth, Adelaide, Brisbane en Canberra in eerste instantie, en daarbij zowel naar industrie als universiteit te kijken. Ik denk dat Perth en Adelaide het hoogst op ons lijstje staan, Brisbane en Canberra zijn we nog niet geweest, maar zijn theoretische opties. Sydney en Melbourne doen we voorlopig niet, het noorden ook niet. Enkele kleinere steden (zoals Wollongong, Newcastle) zouden ook opties kunnen zijn (goede universiteiten), maar daar is de wederhelft iets minder toe aangetrokken (hoewel weer volledig theoretisch want nog nooit geweest).
Wat ook vragen deed ontstaan, was dat de Belgische waar we mee spraken, meegaf vooral Europese vrienden te hebben, en minder Australiërs. Sowieso is Aus natuurlijk erg multicultureel, maar ik zou het jammer vinden om vooral met Belgen op te trekken -- we zijn net op zoek naar (ook) andere input, zeg maar. In de VS had ik ook gehoord dat het moeilijk is meer dan oppervlakkig contact te hebben met Amerikanen (ook, we waren er maar een jaar), maar daar is dat helemaal niet het geval gebleken. We hebben nu nog met verschillende mensen contact ginder, ook al zijn we binnenkort 2 jaar terug in België. Misschien zijn Australiërs nog terughoudender owv de vele culturen en de optie dat je misschien weer vertrekt? Of is het meer persoonlijk? Goed, going off on a tangent hier, maar het bleef wel wat hangen...
Nu eerst even weer acclimatiseren, en dan verder!
), goed openbaar vervoer, uitgestrekt, relaxed, en mooi weer. Het beperktere uurverschil met Europa vonden we ook wel aangenaam. En we hebben natuurlijk nog niks gezien van de omgeving rond Perth. Ik heb er een gesprek gehad met een prof huisartsgeneeskunde, er is misschien wel een kans om er deeltijds les te geven, en dan deeltijds in de kliniek te staan. Zoals overal is onderzoek afhankelijk van projectaanvragen en is de slaagkans laag, maar dat is ook een piste. En we hebben gepraat met een Belgische die al 7 jaar in Perth woont, wat ook wel wat inzichten geeft.
Van de twee jobaanvragen die Mr. Tamarind uitzond is er eentje met een njet terug gekomen, de andere is nog in afwachting.
De onzekerheid, niet weten wat er komt, begint soms wel wat door te wegen. Ik wou dat we een plan hadden, een richting om uit te gaan, maar ik weet dat het nog geduldig zoeken en papieren verzamelen en solliciteren wordt, niets aan te doen. Het mag wel eens concreet worden nu
. Voorlopig wordt de strategie om eerst jobs voor Mr. Tamarind te bekijken, in Perth, Adelaide, Brisbane en Canberra in eerste instantie, en daarbij zowel naar industrie als universiteit te kijken. Ik denk dat Perth en Adelaide het hoogst op ons lijstje staan, Brisbane en Canberra zijn we nog niet geweest, maar zijn theoretische opties. Sydney en Melbourne doen we voorlopig niet, het noorden ook niet. Enkele kleinere steden (zoals Wollongong, Newcastle) zouden ook opties kunnen zijn (goede universiteiten), maar daar is de wederhelft iets minder toe aangetrokken (hoewel weer volledig theoretisch want nog nooit geweest).
Wat ook vragen deed ontstaan, was dat de Belgische waar we mee spraken, meegaf vooral Europese vrienden te hebben, en minder Australiërs. Sowieso is Aus natuurlijk erg multicultureel, maar ik zou het jammer vinden om vooral met Belgen op te trekken -- we zijn net op zoek naar (ook) andere input, zeg maar. In de VS had ik ook gehoord dat het moeilijk is meer dan oppervlakkig contact te hebben met Amerikanen (ook, we waren er maar een jaar), maar daar is dat helemaal niet het geval gebleken. We hebben nu nog met verschillende mensen contact ginder, ook al zijn we binnenkort 2 jaar terug in België. Misschien zijn Australiërs nog terughoudender owv de vele culturen en de optie dat je misschien weer vertrekt? Of is het meer persoonlijk? Goed, going off on a tangent hier, maar het bleef wel wat hangen...
Nu eerst even weer acclimatiseren, en dan verder!
afterbang
XPdite Sponsor
Wij hebben geen NL vrienden hier in Canberra en zoeken het ook niet op. Alle vrienden hier zijn AU. Heb niet het idee dat dit vreemd is, volgen mijn zijn Ozzies open voor andere (westerse?) culturen.
Newcastle en Wollongong, ken beide steden maar oppervlakkig maar ja wel bekend als Uni. Wollongong ligt in een fraai stukje Australia en is niet heel ver van Sydney als je een keer de grote stad fix wilt. Newcastle uiteraard ook dichtbij Sydney, en als stad wellicht wat industrieel maar als je een kwartier of langer in de auto zit ook fraaie stukken natuur. Campus schijnt ook mooi/ruim te zijn.
Newcastle en Wollongong, ken beide steden maar oppervlakkig maar ja wel bekend als Uni. Wollongong ligt in een fraai stukje Australia en is niet heel ver van Sydney als je een keer de grote stad fix wilt. Newcastle uiteraard ook dichtbij Sydney, en als stad wellicht wat industrieel maar als je een kwartier of langer in de auto zit ook fraaie stukken natuur. Campus schijnt ook mooi/ruim te zijn.
Tamarind
Well-Known Member
Goed om weten! Ik vind het trouwens niet erg hoor, dat er een paar Europeanen tussen zitten, maar ik kreeg wat een beklemd gevoel bij de beschrijving van een vriendenkring die vooral uit Belgen bestaat...
Emulate
Well-Known Member
Proficiat met de PR! Dat schept rust, ruimte, tijd en mogelijkheden. Geniet er maar lekker van, tot nu toe vind ik het avontuur leuker dan het settelen, ik vind dat weinig concrete heel prettig.
Hoewel ik in Melbourne zit (geen keus, wel heerlijk) is Perth een beetje mijn tweede thuis. Wat kleiner (nou ja, nog altijd 2 miljoen) en intiemer en de omgeving is prachtig. Ik vlieg min of meer regelmatig naar Perth, als uitvalsbasis voor de coach naar Geraldton (800 km outback noordwaarts, stikvol emoes) waar mijn schoonzus woont. We blijven altijd wel een paar dagen in Perth, intiem Victoriaans hostel vol ouwe hippies net als wij, waar Mr Emulate gitaar speelt met de locals en ondergetekende chili con carne maakt voor de langblijvers, die dan weer enthousiast flessen wijn delen aan de 20-mans eettafel op de veranda. Baai en haven (Fremantle) zijn fameus om de zonsondergangen, en Rottnest Island is voor mij een blijvertje dat ik nooit oversla. Mooie parken, goed eten, leuke kroegjes, aangenaam mediterraan klimaat vergeleken bij Melbourne, en een goede route naar Broome en Darwin (Kimberleys). Best wel jaloers.
Ik heb in Australia ook geen Nederlandstalige vrienden, uitsluitend Ozzies maar soms wel directe afstammelingen van Europeanen (met Franse, Engelse, Ierse, Italiaanse, Spaanse ouders) die hier 50 jaar geleden gekomen zijn en die zich soms Europa nog vaag herinneren of vaak terug zijn geweest. Ik mis helemaal geen NL vrienden, met mijn vrienden in NL hou ik via internet contact, soms komt er eentje over. Ik hou de taal bij via de Dutch Language Association (Australia-wijd, bestuur zit in Melbs) waar ik wat projecten voor voorbereid. verder doe ik wat Dutch tutoring.
Voor mij zijn de Ozzie vrienden volkomen vergelijkbaar met alle andere continenten. Leuk, niet leuk, open, gesloten, avontuurlijk, huismus, en van terughoudendheid heb ik nooit iets gemerkt, net zo intiem en close als thuis. Maar het zal wel bijdragen dat ik een Australische partner heb. En het heeft voor mij ook wel te maken met jezelf laten zien. Ik nodig heel veel mensen uit om te komen eten, haal dan allerlei NL fratsen uit (stamppot) en Europese gewoontes (eten om 9 pm en kaas en koffie met cognac na). In het begin was dat raar en onwennig, nu krijg ik regelmatig vragen wanneer ze weer mogen komen eten. Dat beetje investeren krijg ik dubbel en dwars terug. En ik doe met iedereen iets persoonlijks. Met mijn achterbuurvrouw hike ik iedere week een dag met lunch onderweg, ik heb een 1 x per maand uit-etenvriendin, iedere zondagavond komt Mr Emulate's beste vriend een uurtje koffie drinken en ouwehoeren, er zijn 2 Mr. Emulate kinderen van bijna 30 met hun levens te delen, en met ons beste vriendenkoppel koken we om beurten en rijden we de hele staat Victoria rond. In Perth woont een NL met wie ik regelmatig contact heb.
Ik denk dat je het zelf een beetje moet vormgeven en dat komt vanzelf wel. Have fun!
Hoewel ik in Melbourne zit (geen keus, wel heerlijk) is Perth een beetje mijn tweede thuis. Wat kleiner (nou ja, nog altijd 2 miljoen) en intiemer en de omgeving is prachtig. Ik vlieg min of meer regelmatig naar Perth, als uitvalsbasis voor de coach naar Geraldton (800 km outback noordwaarts, stikvol emoes) waar mijn schoonzus woont. We blijven altijd wel een paar dagen in Perth, intiem Victoriaans hostel vol ouwe hippies net als wij, waar Mr Emulate gitaar speelt met de locals en ondergetekende chili con carne maakt voor de langblijvers, die dan weer enthousiast flessen wijn delen aan de 20-mans eettafel op de veranda. Baai en haven (Fremantle) zijn fameus om de zonsondergangen, en Rottnest Island is voor mij een blijvertje dat ik nooit oversla. Mooie parken, goed eten, leuke kroegjes, aangenaam mediterraan klimaat vergeleken bij Melbourne, en een goede route naar Broome en Darwin (Kimberleys). Best wel jaloers
.Ik heb in Australia ook geen Nederlandstalige vrienden, uitsluitend Ozzies maar soms wel directe afstammelingen van Europeanen (met Franse, Engelse, Ierse, Italiaanse, Spaanse ouders) die hier 50 jaar geleden gekomen zijn en die zich soms Europa nog vaag herinneren of vaak terug zijn geweest. Ik mis helemaal geen NL vrienden, met mijn vrienden in NL hou ik via internet contact, soms komt er eentje over. Ik hou de taal bij via de Dutch Language Association (Australia-wijd, bestuur zit in Melbs) waar ik wat projecten voor voorbereid. verder doe ik wat Dutch tutoring.
Voor mij zijn de Ozzie vrienden volkomen vergelijkbaar met alle andere continenten. Leuk, niet leuk, open, gesloten, avontuurlijk, huismus, en van terughoudendheid heb ik nooit iets gemerkt, net zo intiem en close als thuis. Maar het zal wel bijdragen dat ik een Australische partner heb. En het heeft voor mij ook wel te maken met jezelf laten zien. Ik nodig heel veel mensen uit om te komen eten, haal dan allerlei NL fratsen uit (stamppot) en Europese gewoontes (eten om 9 pm en kaas en koffie met cognac na). In het begin was dat raar en onwennig, nu krijg ik regelmatig vragen wanneer ze weer mogen komen eten. Dat beetje investeren krijg ik dubbel en dwars terug. En ik doe met iedereen iets persoonlijks. Met mijn achterbuurvrouw hike ik iedere week een dag met lunch onderweg, ik heb een 1 x per maand uit-etenvriendin, iedere zondagavond komt Mr Emulate's beste vriend een uurtje koffie drinken en ouwehoeren, er zijn 2 Mr. Emulate kinderen van bijna 30 met hun levens te delen, en met ons beste vriendenkoppel koken we om beurten en rijden we de hele staat Victoria rond. In Perth woont een NL met wie ik regelmatig contact heb.
Ik denk dat je het zelf een beetje moet vormgeven en dat komt vanzelf wel. Have fun!
Beebmeep
Well-Known Member
@Tamarind , ik heb ook vooral Australische vrienden. Net als @Emulate hebben de meesten daarvan wel een Europese achtergrond, maar spreken alleen Engels. Ik heb één stel Nederlandse vrienden die ik ongeveer 1x per jaar zie, maar dan houdt het qua Nederlands praten ook wel op.
Waar het 'm in zit, dat sommigen het moeilijk vinden om Australische vrienden te maken, weet ik niet. Mijn Nederlandse vrienden hadden in het begin ook vooral Nederlandse en Belgische contacten en eventuele andere migranten. Dat laatste had ik in mijn tijd in Adelaide ook, omdat ik bij Bridgebuilder zat, een internationale vriendschapsclub. Ik had in Adelaide drie casual jobs en mijn collega's waren vrijwel allemaal Australisch en de contacten op de meeste plekken waren dusdanig, dat ik meteen bij etentjes betrokken werd of dat mensen me een lift aanboden of een weekend op sleeptouw namen. Erg fijn!
Ik denk dat het ook anders is wanneer je als bijv gezin komt of solo. Als gezin onderneem je meer dingen als gezin neem ik aan, waardoor contacten leggen met anderen wellicht op een lager pitje komen te staan. Kinderen maken denk ik ook sneller vrienden dan volwassenen. Zeker als we ouder zijn, dan zijn de voornaamste vriendschappen al gemaakt (door school, studie, hobby, werk) en dan is het lastig als buitenstaander daartussen/daar bij te komen. Ik kwam solo deze kant op en ben nogal kat-uit-de-boom-kijkerig. Het heeft voor mij best even geduurd om een goede vriendenkring op te bouwen. In Adelaide had ik het geluk van Bridgebuilder, wat me vooral migrantenvrienden opleverde, maar in Whyalla bestond zoiets wel, maar was het erg moeilijk om daarbij aansluiting te vinden doordat zij meest activiteiten organiseerden die doordeweeks en overdag plaatsvonden. Ik ben nog altijd dankbaar voor die collega die me uitnodigde voor een Tupperware party (niet mijn ding, maar wel gegaan: contacten opbouwen) en me daar vroeg of ik aan darten deed. Nee... Kun je tegen je verlies? Ja. Mooi! Kom vooral bij ons team! Rest is history
Was niet echt een sporter, maar heb hier leren judoen en daar een paar goede vrienden opgedaan. Rest via werk eigenlijk, omdat in een kleinere plaats werk en privé elkaar overlapt.
Dus ja, ga samen dingen ondernemen, maar zoek ook iets waarbij je qua hobbies anderen treft.
Waar het 'm in zit, dat sommigen het moeilijk vinden om Australische vrienden te maken, weet ik niet. Mijn Nederlandse vrienden hadden in het begin ook vooral Nederlandse en Belgische contacten en eventuele andere migranten. Dat laatste had ik in mijn tijd in Adelaide ook, omdat ik bij Bridgebuilder zat, een internationale vriendschapsclub. Ik had in Adelaide drie casual jobs en mijn collega's waren vrijwel allemaal Australisch en de contacten op de meeste plekken waren dusdanig, dat ik meteen bij etentjes betrokken werd of dat mensen me een lift aanboden of een weekend op sleeptouw namen. Erg fijn!
Ik denk dat het ook anders is wanneer je als bijv gezin komt of solo. Als gezin onderneem je meer dingen als gezin neem ik aan, waardoor contacten leggen met anderen wellicht op een lager pitje komen te staan. Kinderen maken denk ik ook sneller vrienden dan volwassenen. Zeker als we ouder zijn, dan zijn de voornaamste vriendschappen al gemaakt (door school, studie, hobby, werk) en dan is het lastig als buitenstaander daartussen/daar bij te komen. Ik kwam solo deze kant op en ben nogal kat-uit-de-boom-kijkerig. Het heeft voor mij best even geduurd om een goede vriendenkring op te bouwen. In Adelaide had ik het geluk van Bridgebuilder, wat me vooral migrantenvrienden opleverde, maar in Whyalla bestond zoiets wel, maar was het erg moeilijk om daarbij aansluiting te vinden doordat zij meest activiteiten organiseerden die doordeweeks en overdag plaatsvonden. Ik ben nog altijd dankbaar voor die collega die me uitnodigde voor een Tupperware party (niet mijn ding, maar wel gegaan: contacten opbouwen) en me daar vroeg of ik aan darten deed. Nee... Kun je tegen je verlies? Ja. Mooi! Kom vooral bij ons team! Rest is history
Was niet echt een sporter, maar heb hier leren judoen en daar een paar goede vrienden opgedaan. Rest via werk eigenlijk, omdat in een kleinere plaats werk en privé elkaar overlapt.
Dus ja, ga samen dingen ondernemen, maar zoek ook iets waarbij je qua hobbies anderen treft.
Red dust
XPdite Sponsor
Wij hebben een mix van internationale en Australische vrienden. Buiten een goed contact met een paar leuke & lieve Xpditers zoals @afterbang en @Katjavdl , hebben we helemaal geen Nederlanders hier in onze vriendenkring. Twee bevriende stellen komen uit de UK, maar die zijn hier al 7 en 12 jaar, een andere vriendin komt uit Colombia maar heeft een Ozzie echtgenoot en de rest zijn allemaal Australiers. Ik heb me vorig jaar aangesloten bij een aantal meetups omdat ik buiten collega's en een paar goede vrienden niet heel veel nieuwe mensen ontmoette en daar ontstaan weer nieuwe vriendschappen/goede contacten uit. En dat zijn in mijn geval allemaal Australiers. Mijn werk contacten daarentegen zijn weer een stuk kleurrijker. Dus je hebt het ook erg zelf in de hand, het ligt er maar aan waar je contacten zoekt en hoe actief je daarin bent. En ik probeer (bijna) geen uitnodiging af te slaan en vind het net als Emulate leuk om voor vrienden te koken en dat wordt gewaardeerd!
Tamarind
Well-Known Member
To Perth or to Canberra, that's the question...
We kabbelen wat voort, en één en ander komt in een stroomversnelling nadat ik contact heb genomen met een medical recruiter. Er komen belangrijke veranderingen voor buitenlandse huisartsen aan (in juli voor DWS toekenning, en vanaf 1 sep verandert RACGP de voorwaarden voor erkenning huisartsen, waarbij je sowieso een tijd remote moet gaan werken), en dus raden ze aan voor die tijd tenminste alles in gang te zetten en met praktijken te spreken, zodat je nog onder de 'oude' voorwaarden valt. Benieuwd hoe dat gaat lukken qua papierwerk, maar we zien wel. Gezien de wederhelft net heeft geappliceerd voor een job bij ANU, en er nog eentje loopt in Perth, hebben we onze blik sinds deze week op deze twee opties gezet. Ik heb over de komende weken gesprekken met een aantal praktijken in beide steden, die relatief dichtbij CBD liggen, en nu nog DWS statuut hebben (nodig om als buitenlander te beginnen). Ze weten ook dat ik voorlopig nog geen definitieve beslissing neem owv onzekerheid wederhelft, dus het is fijn dat dat ook gewoon kan. De recruiter zelf lijkt ok (Alecto), maar het is natuurlijk moeilijk om daar echt een goed zicht op te krijgen. Ik heb al met een aantal Australische huisartsen gepraat, maar die hebben meestal geen goed zicht op recruiters.
We hebben even gedacht om nog eind dit jaar te vertrekken, maar ik vrees dat dat qua planning toch echt krap wordt. Dat betekent dat ik én doctoraat moet afwerken én het hele geregel voor verhuis allemaal tegelijk moet doen. Maart lijkt dan realistischer, dan hebben we nog een ruime twee tot drie maanden voorbereiding. Alleen dan wel 2 winters na mekaar, dat is dan weer het nadeel, maar goed.
Verder is het wachten op de eerste stap bij RACGP: na maanden over en weer mailen (telkens wachten op documenten en vertalingen vertraagt het proces wel flink) zit de Belgische GP opleiding nu in assessment bij hen. Gezien de Nederlandse al als comparable is erkend, hoop ik op hetzelfde resultaat, maar je weet het nooit. Het was een heel gedoe om hun gevraagde documenten te krijgen, ik vrees dat Nederland op dat vlak beter georganiseerd is om netjes aan bureaucratische eisen te voldoen.
Dat was het weer, voorlopig. @afterbang Misschien val ik je binnenkort eens lastig met duizend vragen als één van praktijken rond Canberra erg bevalt -- be prepared.
We kabbelen wat voort, en één en ander komt in een stroomversnelling nadat ik contact heb genomen met een medical recruiter. Er komen belangrijke veranderingen voor buitenlandse huisartsen aan (in juli voor DWS toekenning, en vanaf 1 sep verandert RACGP de voorwaarden voor erkenning huisartsen, waarbij je sowieso een tijd remote moet gaan werken), en dus raden ze aan voor die tijd tenminste alles in gang te zetten en met praktijken te spreken, zodat je nog onder de 'oude' voorwaarden valt. Benieuwd hoe dat gaat lukken qua papierwerk, maar we zien wel. Gezien de wederhelft net heeft geappliceerd voor een job bij ANU, en er nog eentje loopt in Perth, hebben we onze blik sinds deze week op deze twee opties gezet. Ik heb over de komende weken gesprekken met een aantal praktijken in beide steden, die relatief dichtbij CBD liggen, en nu nog DWS statuut hebben (nodig om als buitenlander te beginnen). Ze weten ook dat ik voorlopig nog geen definitieve beslissing neem owv onzekerheid wederhelft, dus het is fijn dat dat ook gewoon kan. De recruiter zelf lijkt ok (Alecto), maar het is natuurlijk moeilijk om daar echt een goed zicht op te krijgen. Ik heb al met een aantal Australische huisartsen gepraat, maar die hebben meestal geen goed zicht op recruiters.
We hebben even gedacht om nog eind dit jaar te vertrekken, maar ik vrees dat dat qua planning toch echt krap wordt. Dat betekent dat ik én doctoraat moet afwerken én het hele geregel voor verhuis allemaal tegelijk moet doen. Maart lijkt dan realistischer, dan hebben we nog een ruime twee tot drie maanden voorbereiding. Alleen dan wel 2 winters na mekaar, dat is dan weer het nadeel, maar goed.
Verder is het wachten op de eerste stap bij RACGP: na maanden over en weer mailen (telkens wachten op documenten en vertalingen vertraagt het proces wel flink) zit de Belgische GP opleiding nu in assessment bij hen. Gezien de Nederlandse al als comparable is erkend, hoop ik op hetzelfde resultaat, maar je weet het nooit. Het was een heel gedoe om hun gevraagde documenten te krijgen, ik vrees dat Nederland op dat vlak beter georganiseerd is om netjes aan bureaucratische eisen te voldoen
. Dat was het weer, voorlopig. @afterbang Misschien val ik je binnenkort eens lastig met duizend vragen als één van praktijken rond Canberra erg bevalt -- be prepared
.
SteveSW
Well-Known Member
Spannend.
Hou er rekening mee dat in principe een medical recruiter jou niks kost maar je eventuele toekomstige werkgever wel (en soms flink). Niet alle werkgevers hebben hier zin in.
Wij (mijn vrouw dan toch) hebben het ook wel gedaan en gezien de tekorten in AUS van de specialisatie (kinder -en jeugdpsychiater) was dat voor Queensland Health niet echt een probleem (hoewel ze er helemaal op het einde toch onderuit probeerden te komen). Het is wel geweldig want zij kennen natuurlijk alle routes en hebben veel contacten.
Succes!
Hou er rekening mee dat in principe een medical recruiter jou niks kost maar je eventuele toekomstige werkgever wel (en soms flink). Niet alle werkgevers hebben hier zin in.
Wij (mijn vrouw dan toch) hebben het ook wel gedaan en gezien de tekorten in AUS van de specialisatie (kinder -en jeugdpsychiater) was dat voor Queensland Health niet echt een probleem (hoewel ze er helemaal op het einde toch onderuit probeerden te komen). Het is wel geweldig want zij kennen natuurlijk alle routes en hebben veel contacten.
Succes!