LaSTaVaZa Karolawo

Mijn eerste uren in Adelaide heb ik destijds ook boenend doorgebracht... Hoewel het niet zo erg is als bij jullie. Het waren vooral de (interessante, dat dan weer wel) beestjes in het hoogpolig tapijt en doodgemepte beestjes aan het plafond/muur van de slaapkamer.
Daarna (bij de volgende 2 huurwoningen) heb ik inderdaad overal foto's van gemaakt. Bij de laatste lag ook vloerbedekking en dat moest professioneel gestoomd worden (stond in contract) en de dame die dat kwam doen, keek in het rond en zei: "Ik zie niet in wat ik hier moet doen. Ik heb nog nooit een huurwoning zo schoon gezien!"
Dank :)
 
Ronnie is net langs geweest. Ze beweren dat het proper is. Ze willen niet meer gaan kijken want ze zijn er al geweest en als het niet proper was zouden ze het niet verhuren. Die lijst zal dus wel goed aangevuld worden, dan staat het toch op papier en als wij eruit gaan moet het dan ook niet heel schoon zijn.
 
Tja, bij ons was het redelijk proper, maar zelfs als het op het zicht schoon lijkt, dan poets je zelf toch nog even na niet? Maar nu zit je tenminste eindelijk in een plek waar je je thuis van kunt maken. Gefeliciteerd!
 
Wout hele week alleen naar school geweest behalve maandag.
Hij vindt het hier leuker dan Belgische school en gaat dus super graag!
De juffen zeggen dat hij veel lacht en hij heeft ook al een speciaal vriendinnetje waar hij elke dag al mee gespeeld heeft. Ze hebben blijkbaar veel plezier samen. Hij praat Nederlands tegen haar en ze praat hem na en hij zegt ook dat ze hem wel verstaat. Hij zegt ook dat hij alles begrijpt wat de juffen zeggen dus ben wel blij dat hik weet wat hij moet doen. We zijn heel blij dat jet zo goed gaat en hopen dat dit zo blijft!
 
Hij vind het altijd buiten (kunnen) spelen het leukst. Kunnen ze ook meer met water spelen en beetje knoeien.
Hij zingt de Engelse liedjes al die ze op kindy leren. Tegen zijn zus zegt hij ook al Engelse woordjes en strand is ook gewoon beach voor hem geworden. Als hij dan skyped met oma's en opa's dan zegt hij dat hij naar the beach is geweest. Kinderen leren inderdaad snel een nieuwe taal!
 
Hij vind het altijd buiten (kunnen) spelen het leukst. Kunnen ze ook meer met water spelen en beetje knoeien.
Hij zingt de Engelse liedjes al die ze op kindy leren. Tegen zijn zus zegt hij ook al Engelse woordjes en strand is ook gewoon beach voor hem geworden. Als hij dan skyped met oma's en opa's dan zegt hij dat hij naar the beach is geweest. Kinderen leren inderdaad snel een nieuwe taal!

Wat heerlijk dat het zo goed gaat!

Kinderen leren inderdaad snel.
Wij maakten ons toch wat zorgen omdat ze bij ons al wat groter zijn, maar dat bleek inderdaad niet nodig.
In 3 weken is de oudste van de laagste naar de middelste groep van Engels gegaan en zit ze vrolijk te skypen met vriendinnetjes uit de klas (ze vergist zich zelfs al af en toe. Dan floept er zo een engels woord tussendoor). De jongste krijgt EAL les maar ook dat gaat super goed. Af en toe vragen ze wat iets betekent, maar ze zitten nu al zelfstandig huiswerk te maken. Die spreken straks beter engels dan wij.

Wat engels en vriendjes maken betreft, zou ik dus zeker zeggen: no worries.
 
Vorige week zondag hadden we een afspraak met Rob en Marijke van move 2 australia.
Ik wil toch nog even kwijt dat we erg blij zijn dat we voor hen gekozen hebben. Voor alle duidelijkheid: ze hebben ons dit niet gevraagd te zeggen en we zijn niet omgekocht!
Het was een gezellige babbel en ze willen ook onze ervaring horen zodat ze volgende klanten zo goed mogelijk kunnen helpen( denk ik)
Het zijn gewoon heel eerlijke en lieve mensen die ook nog eens zeer professioneel werken. Zonder hen zaten we hier nu niet zo snel denk ik. Toen we ons visum net hadden, kregen we ook to do lijstjes en allerlei extra informatie van hen. Moesten ze niet meer doen want ons visum was afgehandeld.
We hadden hen al ontmoet in Nederland en het was leuk om hen nu in Australië te zien. Gewoon weer ondervonden dat het echt lieve mensen zijn en wou dit toch even kwijt. Ik denk gewoon dat je met hen niet mis kan gaan.
Iedereen zijn eigen mening en dit is de onze.
 
Vorige week donderdag kreeg ik een mail van mijn beste vriendin.
Ze heeft borstkanker. Ze kreeg de volgende dag te horen wanneer ze geopereerd moest worden en ze moest ook nog bestraald worden en mss chemo. Sinds heb ik niks meer van haar gehoord. Ik heb haar natuurlijk een mail terug gestuurd, maar geen antwoord gekregen over hoe het verder gaat. Gelukkig zijn mijn man en haar man ook bevriend dus ga ik eens aan hem vragen om eens te polsen. Waarschijnlijk zal ze wel in het ziekenhuis liggen nu, maar ik ken zo de procedure niet, dus weet het ook niet goed.
Tja, dan voel je je wel egoïstisch dat je hier zit en dan is het spijtig dat die stomme vliegtickets zo duur zijn!
Waar ik ook van schrok is dat ze eigenlijk vijf jaar jonger is dan ik en ze heeft twee kindjes van dezelfde leeftijd als mijn kindjes.
Als je je zorgen maakt over achtergebleven familie en vrienden gaat het eigenlijk vooral over: wat als mijn ouders iets aan de hand krjjgen...maar over iemand zo jong sta je dan niet echt stil.
 
Hoi Karoline,

wat is dat naar, zo'n bericht!
We hadden iets vergelijkbaars met mijn pap. Hij moest plotseling geopereerd worden omdat er een kankerachtig plekje verwijderd moest worden uit zijn maag. Ik vond het heel erg dat ik hier was en mijn mam het in haar eentje moest doen. De operatie zelf was erg moeizaam, er gingen een aantal dingen mis en ze was behoorlijk overstuur toen ze middernacht eindelijk thuis kwam. Hier was het ochtend, dus ik heb een half uur met haar op Skype zitten kletsen. Achteraf was het voor haar heel fijn geweest om het van zich af te kunnen praten en heeft ze beter geslapen door ons gesprek.
Wat ik daarvan geleerd heb is dat je fysiek wel ver weg bent, maar dat je er toch voor ze kunt zijn, als dat nodig is.

succes!
 
Jeetje :(
Kan me goed voorstellen dat dan de kwetsbaarheid van al je dierbaren ineens erg duidelijk wordt.
Sterkte ermee!
 
Gisteren ging ik met de kinderen naar een speeltuin. Er was een glijbaan van ongeveer 2 m hoog. Laura kroop er eerst op, maar ik vond haar nogal klein, dus hield ik het goed in het oog. Zo gingen Wout en Laura wel tien keer achter elkaar op de glijbaan. Toen wou Laura op de wip naast de glijbaan en ik hielp haar erop. Ineens hoorde ik Wout schreeuwen. Hij lag op de grond en was van de glijbaan afgevallen. Ik hielp hem recht en toen zag ik zijn arm die een verkeerde vorm had. Zijn armpje had een s vorm gekregen. Ik belde meteen de ambulance. Hij kreeg onmiddellijk iets tegen de pijn en daar werd hij ook suf en dus kalm van. Toen zijn we met z'n drieën met de ambulance meegegaan. Ronnie had ik ondertussen ook gebeld en die was ook al op weg naar het ziekenhuis.
Daar aangekomen was het erg druk. Wout kreeg nog iets voor de pijn en er werden x-Ray's van z'n arm genomen. De twee botten waren gebroken en moesten onder narcose terug goed gezet worden. Het was ondertussen twaalf uur 's nachts voor hij naar de operatiezaal kon. Ik bleef bij hem tot hij sliep. De chirurg was speciaal gebleven voor Wout omdat Wout een paar vingers had waar minder gevoel in was. Kon dus niet tot volgende dag wachten. 20 minuten later kreeg ik al te horen dat alles goed gegaan was. Hij was ook heel rustig uit zijn narcose gekomen en de verpleegsters waren heel fier op hem.
Wout heeft hele nacht goed geslapen. Ik bleef bij hem. Ronnie was naar huis met Laura. Nu zijn we terug thuis en Wout heeft nog pijn, maar de pijnmedicatie helpt wel goed.
Hij moet nu vijf weken zijn gips aanhouden. Hij zou er later niks meer van merken volgens de dokters.
Dat wordt dus afkicken van het strand.

Hij vindt het heel spijtig dat zijn arm gebroken is, maar hopelijk is alles weer in orde over vijf weken.
 
Heftig, maar goed doorgekomen zo te lezen.
De zielepoot... Mag-tie op het strand onder de parasol blijven zitten. En dan al die namen op dat gips... (een feestje op zich). De pijn is dan allang vergeten.
 
Auch :confused:.
Dat is even schrikken zeg!! Weet je wel meteen hoe het in oz gaat in het ziekenhuis enzo
 
Ja Gwen, dat dacht ik ook. Ze zijn er eigenlijk heel vriendelijk en we zijn goed geholpen. Moesten wel wat wachten, maar het was uitzonderlijk druk en toch viel het wachten dan nog redelijk mee. Tuurlijk wil je alles zo snel mogelijk achter de rug hebben. Het nadeel was dat we in een zaal van zes bedden moesten slapen en dat onze buurman de hele nacht tv wou kijken. Voor een breuk lig je blijkbaar meestal in een zaal met meerdere mensen. Ik zei dat we ook privé waren verzekerd en ze vertelden me dat we dan naar het privégedeelte konden van het ziekenhuis, maar dan moest de dokter van Wout aan de privédokter vragen om hem over te nemen als patiënt. In het privégedeelte hebben ze in flinders geen kinderafdeling dus zou hij bij de volwassenen terecht komen. Als het ernstiger was, kunnen ze hem ook doorsturen naar het ziekenhuis in de stad wat speciaal voor kinderen is en dus privéadeling voor kinderen heeft. Aangezien het maar voor even was heb ik het zo gelaten. We mochten al om elf uur naar huis. Als er ooit iets ernstiger is of we moeten langer blijven, zou ik wel een kamer apart willen.
Eigenlijk wel tevreden ever publiek gedeelte voorlopig. Heeeeel blij met de ambulanceverzekering! Hadden we al direct genomen, maar zat nu ook vanzelf in de priveverzekering. Ambulanceverzekering raad ik dus iedereen aan, want er kan altijd iets gebeuren en snel ook!
 
Back
Top