Problemen met familie
- Thread starter shelley
- Start date
Koengaroo
XPdite Sponsor
Hoi, ook mij komt dit alles zeer bekend voor, ook ik heb het een en ander aan tegenstand gehad maar niet specefiek van mijn familie.
Mijn moeder is al op leeftijd en door medice omstandigheden niet in staat de reis naar australie te maken om ons eventueel te bezoeken. Zij kan ook niet bij onze bruiloft in australie aanwezig zijn, het geen ik toch heel erg jammer vind aangezien mijn vader niet meer leeft. Mijn moeder heeft me in eerste instantie voor een jaar naar Oz laten gaan waarna ze na terug komst ook zei van: zo nu je dit hebt gedaan kan Katrina wel in nederland komen wonen.... hier had ze gedeeltelijk gelijk in, het was vanuit mijn oogpunt zo wie zo een goed idee voor Katrina om naar nl te komen om te zien hoe het leven hier is.
Nu Katrina hier is hebben we besloten toch naar Oz te gaan, omdat wij daar gelukkiger denken te worden dan dat we hier ooit in nl zouden zijn. Moeders heeft zich er nu bij neergelegd, blij is ze niet maar ze zei, ik kan je niet tegenhouden en ik wil alleen dat jullie gelukkig zijn. En we kunnen nog altijd mailen en bellen ( wij als kinderen hebben haar een laptop gegeven en geleerd hoe ze moet mailen). Dus daar ben ik erg blij mee dat ze me nu toch steunt.
Vanuit mijn vrienden kring kwamen de grootste bezwaren, boze reacties zoals hoe kun je dat doen, betekenen wij dan niets voor je en dat soort reacties.
Dit was voor mij een zeer nare ervaring waar ik even mee rond gelopen heb.
2 maanden geleden voor dat ik dit forum vond heb ik mijn vrienden bij elkaar geroepen en mijn familie ( 2 broers & 2 zussen) en heb ik hun uitgelegd hoe ik over alles voel en hoe ik alles ervaar en dat het voor mij ook niet zeker makkelijk is maar dat ik aan mijn geluk moet denken en aan dat van mijn partner. Tegen de vrienden die zo kwaad reageerden heb ik gezegd, Famile band is iets voor eeuwig, daar hebben we geen keus in, vrienden kiezen we zelf, ik geef jullie dus de keuze om met me bevriend te blijven, echter als jullie vinden dat ik het niet kan maken voor mijn eigen geluk te kiezen dan kan ik niet anders concluderen dat jullie mij mijn geluk niet gunnen en daarom dus geen echte goede vrienden zijn.
Door dat ik er zo zwart wit in ben gaan zitten en alles zo duidelijk naar voren heb gebracht weet iedereen wat ze aan me hebben en weet ik ook wie mijn echte vrienden zijn. Deze mensen, familie en vrienden, steunen me nu ook daadwerkelijk in onze plannen, ondanks het feit dat ze het zeer zeker niet leuk vinden dat we weggaan.
Dus net zoals velen anderen is het motto ; kies voor je eigen geluk en probeer de mensen die om je geven duidelijk te maken waarom je weggaat, en sta ook open voor hun argumenten. Maar wees zeer duidelijk dat het om jou geluk gaat.
groetjes,
Koen & Katrina
P.s. moet wel toegeven dat ik een oudere broer heb die ook een poos in Oz heeft rondgezworven en dat die aan mijn kant staat en zo ook duidelijker het gevoel kon overbregen.
Mijn moeder is al op leeftijd en door medice omstandigheden niet in staat de reis naar australie te maken om ons eventueel te bezoeken. Zij kan ook niet bij onze bruiloft in australie aanwezig zijn, het geen ik toch heel erg jammer vind aangezien mijn vader niet meer leeft. Mijn moeder heeft me in eerste instantie voor een jaar naar Oz laten gaan waarna ze na terug komst ook zei van: zo nu je dit hebt gedaan kan Katrina wel in nederland komen wonen.... hier had ze gedeeltelijk gelijk in, het was vanuit mijn oogpunt zo wie zo een goed idee voor Katrina om naar nl te komen om te zien hoe het leven hier is.
Nu Katrina hier is hebben we besloten toch naar Oz te gaan, omdat wij daar gelukkiger denken te worden dan dat we hier ooit in nl zouden zijn. Moeders heeft zich er nu bij neergelegd, blij is ze niet maar ze zei, ik kan je niet tegenhouden en ik wil alleen dat jullie gelukkig zijn. En we kunnen nog altijd mailen en bellen ( wij als kinderen hebben haar een laptop gegeven en geleerd hoe ze moet mailen). Dus daar ben ik erg blij mee dat ze me nu toch steunt.
Vanuit mijn vrienden kring kwamen de grootste bezwaren, boze reacties zoals hoe kun je dat doen, betekenen wij dan niets voor je en dat soort reacties.
Dit was voor mij een zeer nare ervaring waar ik even mee rond gelopen heb.
2 maanden geleden voor dat ik dit forum vond heb ik mijn vrienden bij elkaar geroepen en mijn familie ( 2 broers & 2 zussen) en heb ik hun uitgelegd hoe ik over alles voel en hoe ik alles ervaar en dat het voor mij ook niet zeker makkelijk is maar dat ik aan mijn geluk moet denken en aan dat van mijn partner. Tegen de vrienden die zo kwaad reageerden heb ik gezegd, Famile band is iets voor eeuwig, daar hebben we geen keus in, vrienden kiezen we zelf, ik geef jullie dus de keuze om met me bevriend te blijven, echter als jullie vinden dat ik het niet kan maken voor mijn eigen geluk te kiezen dan kan ik niet anders concluderen dat jullie mij mijn geluk niet gunnen en daarom dus geen echte goede vrienden zijn.
Door dat ik er zo zwart wit in ben gaan zitten en alles zo duidelijk naar voren heb gebracht weet iedereen wat ze aan me hebben en weet ik ook wie mijn echte vrienden zijn. Deze mensen, familie en vrienden, steunen me nu ook daadwerkelijk in onze plannen, ondanks het feit dat ze het zeer zeker niet leuk vinden dat we weggaan.
Dus net zoals velen anderen is het motto ; kies voor je eigen geluk en probeer de mensen die om je geven duidelijk te maken waarom je weggaat, en sta ook open voor hun argumenten. Maar wees zeer duidelijk dat het om jou geluk gaat.
groetjes,
Koen & Katrina
P.s. moet wel toegeven dat ik een oudere broer heb die ook een poos in Oz heeft rondgezworven en dat die aan mijn kant staat en zo ook duidelijker het gevoel kon overbregen.
aussiebrissiebabe
New Member
Jeetje wat een bekend gedoe allemaal! Waarom kunnen ouders hun kinderen toch niet gewoon het beste gunnen he? Ik zelf ben enig kind en mijn ouders staan er ook niet om te springen dat we weggaan. Ze hebben nu 2,5 jaar gehad om aan het idee te wennen en daarin zijn ze dusdanig doorgeslagen dat ze nu hebben gezegd: zodar jullie daar zijn gesettled komen we op bezoek en blijven minstens een 1/2 jaar bij jullie wonen! AAAAAAAAAARGH!!!!!! Op ZOVEEL inlevensvermogen had ik nu ook weer niet gerekend! Waren ze eindelijk zover dat ze verhalen over Oz konden aanhoren krijgen we dit weer! Zo heeft iedereen wel wat...... Nu moeten we dus weer iets gaan verzinnen om ze weg te houden van Oz..... Ik bedoel, ze mogen hier uiteraard langs komen maar niet voor een 1/2 jaar! Ze durven niet links te rijden :drive: dus dat wordt al een heel gedoe met rondrijden etc.... We houden ze nu voorlopig nog even voor dat de zomers gewoonweg te heet voor ze zijn en dat we de 1e winter daar geen tijd voor ze hebben ivm settelen enzo..... zijn we ieg weer een jaar later!
De ouders van mijn vriend staan een beetje onverschillig tegenover onze emigratie; ik geloof dat ze het nog steeds niet helemaal geloven.... Terwijl we daar zelfs al een huis hebben gekocht en hun alle foto's hebben laten zien etc....
Ik denk dat je het nooit goed kunt doen in de ogen van de achterblijvers; ik denk dat als je eenmaal in Oz zit dat men thuis gaat beseffen dat het nu toch wel heel erg echt is en men vanzelf toch nieuwsgierig gaat worden naar het reilen en zeilen in Oz. Het is net als wat Syl al zei: geef ze een paar jaar en ze trekken vanzelf wel bij! (moeten ze natuurlijk niet gaan overdrijven zoals in mijn geval....)
SUCCES!!!!!!
De ouders van mijn vriend staan een beetje onverschillig tegenover onze emigratie; ik geloof dat ze het nog steeds niet helemaal geloven.... Terwijl we daar zelfs al een huis hebben gekocht en hun alle foto's hebben laten zien etc....
Ik denk dat je het nooit goed kunt doen in de ogen van de achterblijvers; ik denk dat als je eenmaal in Oz zit dat men thuis gaat beseffen dat het nu toch wel heel erg echt is en men vanzelf toch nieuwsgierig gaat worden naar het reilen en zeilen in Oz. Het is net als wat Syl al zei: geef ze een paar jaar en ze trekken vanzelf wel bij! (moeten ze natuurlijk niet gaan overdrijven zoals in mijn geval....)
SUCCES!!!!!!
Erna
Active Member
Hoi,
Mijn vader en mijn 3 broers hebben inmiddels ook al 2 jaar kunnen wennen aan het idee dat we gaan emigreren maar mijn vader maakt er nog steeds net zo'n drama van als 2 jaar geleden. Hij kan zich namelijk niet inleven in andermans situatie en omdat de dingen niet gaan zoals HIJ dat wil, gaat hij zielig zitten doen. Ik begrijp best dat hij het niet leuk vindt maar hij gunt het me ook niet, althans zo komt het niet over. Nou ja, zijn probleem dat hij alleen de negatieve kanten overal van ziet.
Ik heb ook niet de illusie dat hij op bezoek gaat komen in Oz en eerlijk gezegd zit ik daar ook niet bepaald op te wachten want zo'n goede band hebben we toch al niet.
Mijn broers staan redelijk onverschillig tegenover het hele gebeuren. Mijn familie hangt niet voor niets een beetje als los zand aan elkaar en gezelligheid is er niet bij. Ik zal ze dan ook niet erg missen en Jeroen al helemaal niet.
Ik weet wel dat Jeroen en ik allebei BEREVEEL zin hebben om naar Oz te gaan en er is niemand die ons tegenhoudt.
Iedereen sterkte met hun problemen met hun families. Mijn motto: kies voor jezelf
Groetjes,
Erna
Mijn vader en mijn 3 broers hebben inmiddels ook al 2 jaar kunnen wennen aan het idee dat we gaan emigreren maar mijn vader maakt er nog steeds net zo'n drama van als 2 jaar geleden. Hij kan zich namelijk niet inleven in andermans situatie en omdat de dingen niet gaan zoals HIJ dat wil, gaat hij zielig zitten doen. Ik begrijp best dat hij het niet leuk vindt maar hij gunt het me ook niet, althans zo komt het niet over. Nou ja, zijn probleem dat hij alleen de negatieve kanten overal van ziet.
Ik heb ook niet de illusie dat hij op bezoek gaat komen in Oz en eerlijk gezegd zit ik daar ook niet bepaald op te wachten want zo'n goede band hebben we toch al niet.
Mijn broers staan redelijk onverschillig tegenover het hele gebeuren. Mijn familie hangt niet voor niets een beetje als los zand aan elkaar en gezelligheid is er niet bij. Ik zal ze dan ook niet erg missen en Jeroen al helemaal niet.
Ik weet wel dat Jeroen en ik allebei BEREVEEL zin hebben om naar Oz te gaan en er is niemand die ons tegenhoudt.
Iedereen sterkte met hun problemen met hun families. Mijn motto: kies voor jezelf
Groetjes,
Erna
ik heb eindelijk besloten om het toch te vertellen. Was eerst van plan om dat pas februari volgend jaar te gaan doen, maar door het lezen van de mailtjes leek het me beter om het toch maar te vertellen. Ik verwachtte een hele preek vanwege het bedrijf dat ik heb opgestart 5 jaar geleden en net 2 jaar in ons huis woon. Dus op een moment dat mijn ouders en broer met vrouw bij elkaar waren heb ik het gezegd. Mijn vader zei niets, voelde zich niet lekker had net een hele verhuizing achter de rug en hij gaat gewoon erg slecht op dit moment, mijn moeder had altijd al gedacht dat er een onzichtbaar draadje hing tussen mij en Australië. Maar dat het al zo snel ging had ze niet gedacht. Gelijk een hele vragenlijst afgewerkt, maar geen gepreek over het huis en de zaak. Mijn broer en vrouw hadden het helemaal niet verwacht en dus een complete verrassing voor ze. We spreken elkaar niet zo vaak, dus hoe ze nu zijn na de eerste schrik weet ik nog niet. Dat zal volgend jaar wel komen wanneer het allemaal dichterbij komt. De enige waar ik dus het er veel over heb is met mijn moeder, en die heeft aangegeven dat ze het allemaal erg spannend vindt voor ons, wetende hoe Australië en haar inwoners zijn, en blijft erg graag op de hoogte van de ontwikkelingen. Wat zij het belangrijkste vindt is dat we daar ons geluk verder vinden en gezond blijven en er erg gelukkig gaan worden. Ik gelukkig zij ook. Dus dat viel 150 % mee. Ik ben blij dat ik het toch heb verteld, dan hoef ik ook niet meer stiekem te doen en op te passen met wat ik zeg.
Mijn vader heeft zich (ook na een week) nog niet uitgesproken hoe hij het vind, dat heeft bij hem tijd nodig. Daar heeft ie nog een klein jaar de tijd voor, het is nu eenmaal een binnenvetter. Ik denk dat ie het erg vindt dat zijn enige dochter zo ver weg gaat, maar kan het ook alleen maar eens zijn met wat mijn moeder zegt: wij daar gelukkig , zij hier ook.
Voor iedereen die ouders/ familie heeft die niet zo zijn: wat meerderen al gezegd hebben: HET IS JULLIE LEVEN EN JULLIE KEUZE.
sterkte met alle voorbereidingen en spannende tijden die komen gaan.
groetjes pascale
Mijn vader heeft zich (ook na een week) nog niet uitgesproken hoe hij het vind, dat heeft bij hem tijd nodig. Daar heeft ie nog een klein jaar de tijd voor, het is nu eenmaal een binnenvetter. Ik denk dat ie het erg vindt dat zijn enige dochter zo ver weg gaat, maar kan het ook alleen maar eens zijn met wat mijn moeder zegt: wij daar gelukkig , zij hier ook.
Voor iedereen die ouders/ familie heeft die niet zo zijn: wat meerderen al gezegd hebben: HET IS JULLIE LEVEN EN JULLIE KEUZE.
sterkte met alle voorbereidingen en spannende tijden die komen gaan.
groetjes pascale
Annemiek
XPdite Sponsor
Wat fijn dat je het vertelt hebt en dat het zo goed is gegaan zeg Jouw vader lijkt wel wat op die van mij. Ook een enorme binnenvetter. In het begin wilde hij het helemaal niet geloven en zei steeds "Ik moet het allemaal nog eerst zien!" Of ze langs zullen komen weet ik niet, maar dat heeft meer met mijn vaders vliegangst en het gebrek aan geld te maken (eind 2003 ontslagen -> reorganisatie en bijna 55 jaar) Nu heeft hij er vrede mee, maar hij vind het maar niets dat zijn kleine meiske zo ver weg gaat. Mijn moeder heeft hem een tijdje geleden voor het eerst horen zeggen tegen kennissen dat hij het helemaal niet leuk vond dat we weg gaan.
Jouw vader lijkt wel wat op die van mij. Ook een enorme binnenvetter. In het begin wilde hij het helemaal niet geloven en zei steeds "Ik moet het allemaal nog eerst zien!" Of ze langs zullen komen weet ik niet, maar dat heeft meer met mijn vaders vliegangst en het gebrek aan geld te maken (eind 2003 ontslagen -> reorganisatie en bijna 55 jaar) Nu heeft hij er vrede mee, maar hij vind het maar niets dat zijn kleine meiske zo ver weg gaat. Mijn moeder heeft hem een tijdje geleden voor het eerst horen zeggen tegen kennissen dat hij het helemaal niet leuk vond dat we weg gaan. Ja ik prijs mezelf ook erg met deze ouders. Een paar jaar geleden zou ik zeker een andere reactie hebben gekregen, maar ik heb bewezen in de afgelopen 5 jaar dat ik persoonlijk erg gegroeid ben en weer een stapje dichter bij "ouder worden" ben gekomen. Mijn moeder is er nu wel van overtuigd dat ik er wel kom en dat de relatie met mijn man goed zit om deze stap samen te kunnen zetten. Mijn ouders zijn al wat ouder (63) en zelf al wat wijzer en niet meer zo vasthouden (lees beschermend). Ik was zelf ook erg verrast door hun reactie. In het verleden heb ik al zoveel schepen achter me verbrand en weer helemaal opnieuw begonnen dat ik de preken en meningen bijna kan opschrijven. Merk dat de oudjes ook ouder worden en zich niet meer zo druk maken om hun dochter als dat ze zeker 5 jaar geleden deden. Ik ben weer in staat geweest om ze te verbazen. Ben ik (onbewust) erg goed in.
groetjes :later:
shelley
XPdite Sponsor
Heb mijn moeder dit weekend gesproken (die niet blij is met onze aankomende verhuizing naar Australie). Ik woon in Londen en toen de bommen vorige maand afgingen was haar eerste gedachte, als mijn dochter maar veilig is. Van de week vertelde ze me dat ze zo bang was dat mij wat was gebeurt tijden de bommings in Londen, dat verhuizen naar Australie opeens niet zo erg meer leek. Toch nog iets goeds dan......... :|
Dag Allemaal,
Wij zijn vorig jaar verhuisd naar Austr. en zitten er nu 9 maanden. Wij hebben twee kinderen en dus gingen de kleinkinderen weg. Mijn moeder ( begin 80) moest haar enigste dochter achterlaten en ik haar. Ze heeft ons altijd gesteund. Het is jullie leven en jullie maken die beslissing daar heb ik niets meer mee maken en ze gunde ons, ook de kinderen al het geluk van de wereld. De andere kant snapte en snapt het nog steeds niet.
Alleen we kregen meer problemen toen we een afscheidsfeest gaven en een aantal familie-leden niet uit nodigden omdat ze toen ook nooit kwamen ( mijn kinderen kende mijn halfzus niet eens) afijn, toen we dat deden.....oh, oh, allerlei vreselijke brieven kwamen er en bij verkoop bedrijf hadden we buren die ons niets gunde dus ......alweer mensen boos en ontzettend vriendelijk maar niet heus. Al met al waren wij blij om het vliegtuig in te gaan en eindelijk weg te gaan.
Ik weet, dit is niet hoe wij het wilden maar jaloersheid en afgunst, wat doe je er tegen?
Achteraf hebben we het gevoel dat er velen zijn die ook zoiets zouden willen doen maar het niet durven. Wij zijn blij dat we het gedaan hebben en voelen ons thuis.
By the way mijn moeder van over de 80, heeft leren computeren en emailen en dat is echt geweldig!! Zo heb je ineens een ander contact.
Hopelijk steunt het anderen, doe wat jezelf wil als je zeker weet wat je wil!
Kaatje en familie
Wij zijn vorig jaar verhuisd naar Austr. en zitten er nu 9 maanden. Wij hebben twee kinderen en dus gingen de kleinkinderen weg. Mijn moeder ( begin 80) moest haar enigste dochter achterlaten en ik haar. Ze heeft ons altijd gesteund. Het is jullie leven en jullie maken die beslissing daar heb ik niets meer mee maken en ze gunde ons, ook de kinderen al het geluk van de wereld. De andere kant snapte en snapt het nog steeds niet.
Alleen we kregen meer problemen toen we een afscheidsfeest gaven en een aantal familie-leden niet uit nodigden omdat ze toen ook nooit kwamen ( mijn kinderen kende mijn halfzus niet eens) afijn, toen we dat deden.....oh, oh, allerlei vreselijke brieven kwamen er en bij verkoop bedrijf hadden we buren die ons niets gunde dus ......alweer mensen boos en ontzettend vriendelijk maar niet heus. Al met al waren wij blij om het vliegtuig in te gaan en eindelijk weg te gaan.
Ik weet, dit is niet hoe wij het wilden maar jaloersheid en afgunst, wat doe je er tegen?
Achteraf hebben we het gevoel dat er velen zijn die ook zoiets zouden willen doen maar het niet durven. Wij zijn blij dat we het gedaan hebben en voelen ons thuis.
By the way mijn moeder van over de 80, heeft leren computeren en emailen en dat is echt geweldig!! Zo heb je ineens een ander contact.
Hopelijk steunt het anderen, doe wat jezelf wil als je zeker weet wat je wil!
Kaatje en familie
Annemiek
XPdite Sponsor
Dat is best lullig... Familie die je nooit ziet, dus ook niet uitnodigd voor je afscheidsfeest is toch heel normaal? Ik snap ook best wel dat ze boos worden, maar dan hadden ze maar eerder van zich moeten laten horen toch?
Ik heb in Bergen op Zoom (waar ik vandaan kom) aardig wat vrienden gehad. Dat contact is helemaal verwaterd. De meesten weten nu wel dat we weggaan, maar ik zal ze niet laten weten wanneer we precies weggaan. Heb toch geen contact meer met de meesten.
Ik heb in Bergen op Zoom (waar ik vandaan kom) aardig wat vrienden gehad. Dat contact is helemaal verwaterd. De meesten weten nu wel dat we weggaan, maar ik zal ze niet laten weten wanneer we precies weggaan. Heb toch geen contact meer met de meesten.
Ton en Ineke
XPdite Sponsor
Gewoon kijken wie er normaal op je verjaardag komen,
dan heb je de belangrijkste gehad. :roll:
Als je zegt dat er feest is komen er altijd teveel. (gratis drinken) :-D
Gr. Ton
dan heb je de belangrijkste gehad. :roll:
Als je zegt dat er feest is komen er altijd teveel. (gratis drinken) :-D
Gr. Ton
M5
Moderator
Ach johh, zo een afscheids feest is net een trouwerij, mensen hebben altijd wat te zeuren dus je doet het in de ogen van sommige toch nooit goed. Des te meer reden om je eigen koers te varen en alleen mensen uit te nodigen die je er graag bij wilt en niet uit verplichting. Nou dan zal het bij ons iig niet zo druk worden :-D
jufrebekka
XPdite Hero
Onze families gingen gelukkig goed bij elkaar in een ruimte. Maar ik zou inderdaad de laatste weken niets anders doen dan zoveel mogelijk dingen doen die je straks niet meer kan. Mijn moeder heeft mij mee genomen op "a trip down memory lane", kortom, we zijn met de auto naar het dorp gereden waar ik tot mijn 16de heb gewoond. Langs alle huizen, school enzovoorts. Ik vond het ZO gezellig om even die tijd sampies door te brengen, bovendien vond ik het ook heel grappig om al die oude plekjes weer eens te zien.
Trouwens, ik merk uit heel veel reacties hier, en mijn eigen ervaring. Onze ouders vonden het niet geweldig dat we helemaal naar Australie gingen. Maar het contact is nog nooit zo hecht geweest. Zo fijn, dat ik al minder huiverig word om hier misschien te blijven :-D, mochten ze ons willen.
Trouwens, ik merk uit heel veel reacties hier, en mijn eigen ervaring. Onze ouders vonden het niet geweldig dat we helemaal naar Australie gingen. Maar het contact is nog nooit zo hecht geweest. Zo fijn, dat ik al minder huiverig word om hier misschien te blijven :-D, mochten ze ons willen
.
Annemiek
XPdite Sponsor
k moet nog eens goed opschrijven voor mijn moeder hoe skype werkt, want dat hebben we al een paar keer uitgelegd en ze kan het ook wel, maar ze vergeet steeds hoe het precies moet. Ook met msn enzo. Ze heeft ook nog geen e-mail adres, dus dat moet ze ook nog krijgen. Komt wel goed allemaal
jufrebekka
XPdite Hero
He lin, wij hebben skype out. Dat betekent dat wij bellen via onze computer, maar naar gewone telefoonnummers. Scheelt enorm in de kosten. En de kwaliteit is niet slechter.