Problemen met familie

Mijn moeder heeft ook al die jaren dat ik met Sander samen ben geweten dat we ooit weg zouden gaan. Maar na 8 jaar er alleen maar over praten had ze er nog weinig vertrouwen in dat wij ook daadwerkelijk zouden gaan. Tot vorig jaar, toen hebben we de knoop doorgehakt en besloten er helemaal voor te gaan. Zelfs toen we het huis in de verkoop gooiden dacht ze nog dat het wel mee zou vallen!
En zo dachten eigenlijk een heleboel mensen in de omgeving: Sander & Linda, woorden geen daden....
Tsja......  :)

Mijn moeder heeft het nu "goed door" en onze gesprekken en tijd samen is al een stuk "intenser" als dat het ooit geweest is. Dus koester ik ook zeer zeker deze periode. Afscheid nemen van de mensen van wie je houdt is zwaar... dat schuif ik nog maar even voor me uit!
 
Ik moet zeggen dat het afscheid mij is meegevallen. Het was natuurlijk niet leuk. Maar ik dacht dat ik er echt helemaal stuk van zou zijn. Ik was eigenlijk vrij relaxed. Achter de douane lekker samen ontspannen, nog een vriendin gebeld met mijn laatste beltegoed. Allemaal niets bijzonders. Misschien kwam het juist wel door de gesprekken enzo met mijn ouders. Het maakte het misschien wel makkelijker. En nu ik hier woon heb ik echt veel meer contact met mijn moeder (met mijn vader ook, maar daar had ik eigenlijk niet heel veel contact mee, en nu MSN't hij wel eens). Ik vind het heel leuk. Weet niet of ik hier altijd zou willen blijven. En ik denk dat het ook wel anders is als je kinderen hebt.
 
Hoi,

Het afscheid van de familie zal voor ons niet zwaar vallen  :). Op de mededeling afgelopen zondag over de evt. verkoop van onze woning en ons vertrek in september, is van mijn familie tot nu toe slechts van 1 broer direct een reactie gekomen. Mijn vader en andere 2 broers hebben tot nu toe niets laten horen; hun enthousiasme is overweldigend  :applaus:. Dit alles maakt het voor mij een stuk makkelijker om weg te gaan. Niet leuk dat ze er zo mee omgaan maar ik leg me er maar bij neer; het heeft weinig zin me er al teveel over op te winden :x want daar heb ik alleen mezelf maar mee.

Groetjes,
Erna
 
Hi Erna.

You can pick your friends but not you family.
Maar goed ook, je krijgt er veel vrienden voor terug.    :up:
Kop op Meid.



Groetjes Ineke
 
[quote author=Ineke link=topic=1849.msg22404#msg22404 date=1122747407]

You can pick your friends but not you family.

[/quote]

Inderdaad :|, maar toch heel veel succes in iedergeval :).

Gr. Mel
 
Hi Erna

Vervelend zeg, maar misschien is dit gewoon hun manier van verwerken, zo'n beetje hun eerste rauwe emoties? Geen idee natuurlijk want ik ken jouw fam. helemaal. niet :) but just a thought. Ze trekken ongetwijfeld nog wel bij, voor sommige mensen is er nou eenmaal de angst voor het grote onbekende en kunnen ze zich gewoon geen voorstelling maken van het hoe en waarom van jullie keuze.

Heel veel sterkte in ieder geval!
Groetjes
syl

p.s. mijn ouders hebben de eerste jaren ook heel veel moeite gehad en verweten (onuitgesproken) mijn hubbie enigszins van onze keuze. Wij zijn er altijd heel positief mee omgegaan en hoewel het nog steeds moeilijk voor ze is staan ze nu volledig achter onze keuze. 
 
Shit Erna... Had je een andere reaktie van je vader verwacht?
Blijft rot... Maar inderdaad meid het sterkt je alleen maar in jullie moedige besluit!!

Groetjes Linda
 
Een goede manier van verwerken is om er over te praten en niet alle negativiteit over een ander heen gooien. Het is een kwestie van gunnen en niet proberen tegen te houden, want dan werkt alles averechts.  Er zijn ook mensen (goede bekenden en vrienden) die ons de grote stap van harte gunnen en het ook niet echt prettig vinden dat we die stap ondernemen, maar zij gunnen het ons wel en geven ons geen ongelijk. En die mensen sluit je eerder in je hart dan de anderen. Grote kans dat het je vrienden blijven. Zulke mensen zal je dan eerder missen.
 
Ik begin me te verbazen over mijn moeder .Ze wist al heel lang dat we zouden weggaan en dat Australie op nr 1 stond , maar het was toen nog een "ver van mijn bed show"  :blahblah:
Na eerst heel koppig te zijn en het woord "Australie" te verbannen uit haar woordenboek , Heeft ze ingezien dat ze maar beter wel kan luisteren .Ze begint nu zelfs al te surfen op internet  :computer:En heeft al een (stuk) van Australie uitgeprint (WA) om te kunnen volgen als ik over Perth begin .elke keer stelt ze dezelfde vraag : Waar ligt dat nu weer ?Ze is zelf van plan een computer aan te schaffen .Wauw mijn ma van 62 gaat de technologie volgen !!Ik denk dat mijn zus nog veel grijze haren gaat hebben vooralleer mijn moeder alles begrepen heeft hoe ze een e-mail moet versturen , enz........
Ik denk dat het allemaal wel goed komt , alleen hoop ik dat we géén heimwee krijgen eens we daar zijn .
Voor iedereen die negatieve kritiek krijgen : kop op want volgens mij zijn ze ook grotendeels jaloers dat jij het lef wel hebt .Je hebt nu eenmaal de praters en de doeners .
Doei :up:
 
Na het lezen van alle berichtjes ben ik toch van plan om mijn ouders en broer het plan eerder te vertellen dan volgend jaar. Mede door het feit dat mijn ouders misschien die tijd nodig hebben om hun dochter los te laten. Het preken over wat we allemaal achterlaten enzo, neem ik dan maar voor lief.

Wel heel vervelend Erna dat het bij thuis niet zo leuk is opgevat. Hou goed in de gaten dat het om JOUW leven gaat, en de keuzes die je maakt voornamelijk effect zullen hebben op jou. Ik begreep dat je al dit jaar verhuizen gaat, dus is er nog weinig tijd om eea duidelijk te maken of uit te praten. Succes met alles!!
:up:

pascale
 
Hoi Pascale,

Ja, weet ik wel hoor dat het MIJN leven is. Heb ik mijn familie ook al proberen duidelijk te maken de afgelopen twee jaar maar het helpt niets. Ik lig er ook allang niet meer wakker van hoor? Als ze zo reageren is dat hun fout. Het resulteert er alleen maar in dat ze me steeds verder van zich afduwen.
Jeroen en ik zijn er allebei heel positief over dat we gaan. Het afscheid van de poes zal het zwaarst vallen; de rest valt wel mee en mijn familie kan ik missen als kiespijn als ze zo doen.
Gelukkig zijn onze vrienden en kennissen wel positief over ons emigratieplan en dat maakt alles goed want vrienden zijn belangrijker voor mij dan mijn familie. Mijn familie reageert overigens op bijna alles op deze manier dus een verrassing was het niet bepaald. Ik heb er wel aan gewend dus maakt het me de pies niet meer echt lauw  :).

Succes met alles Pascale en veel plezier aan de andere kant van de wereld.


Groetjes,
Erna

En Lin, zoals je al kon zien, had ik deze reactie wel verwacht van mijn vader. Ik ben er niet verdrietig over, eerder :angry1: want het is zo kinderachtig. Hij weet het tenslotte al 2 jaar en heeft al alles geprobeerd om me tegen te houden. Me dunkt dat hij nu toch wel moet weten dat het echt wel doorgaat ondanks wat hij er van vindt.
 
Wij hebben onze emigratieplannen pas aan onze ouders verteld, nadat we allebei een positieve skills assessment binnen hadden. Ook met het idee dat, als we niet door die assessment heen zouden komen, het hele avontuur misschien niet door zou gaat en we dan wel iedereen onnodig hadden laten schrikken.

Achteraf hadden onze ouders het toch graag liever eerder willen weten. Inderdaad om meer tijd te hebben om aan het idee te wennen, maar ook om het hele proces mee te maken.

Inmiddels zijn ze gelukkig over de ergste schrik heen, maar leuk vinden ze het natuurlijk nog steeds niet! Zeker niet nu ze opa en oma worden!

Gelukkig was er niemand die echt raar reageerde. Zeker als je dat soort reacties van je naaste familie krijgt lijkt me dat toch heel erg naar.

groetjes,
Hillegien
 
Naar, nee hoor, niet meer. Ik weet al niet anders meer dan dat ze zo reageren.

We hebben op het moment dat we de knoop hebben doorgehakt om naar Oz te gaan, in juli 2003, direct de familie ingelicht. Ook toen waren de reacties lauw dus we weten niet beter. Ik kan er ook niets aan veranderen en verwacht er ook niets meer van. Ik ga gewoon lekker mijn eigen gang en ga mijn eigen leven leiden. Met of zonder familie. Niets meer aan het handje. Ik heb voor mezelf gekozen.

Groetjes,
Erna
 
Heel goed dat je voor je zelf kiest, uit eindelijk leeft iedereen zijn eigen leven ,en als je iets wilt veranderen of ondernemen kun je dat alleen zelf. Een ander doet het iig niet voor je.

Zet hem op :up:

Groetjes Sander
 
Bedankt Sander en Linda,

That's exactly how I feel. We stappen over een paar maand in het  :plane: en gaan ervoor, yiiiiiiiihaaaaaa!
 
Als ik zo wat verhalen lees kan ik jullie niets anders dan veel sterkte en succes wensen!

Gelukkig is mijn familie erg enthousiast over mijn besluit. Ik heb het ook al 1 jaar geleden aangegeven dat dit de plannen zijn, dus ze hebben de tijd gehad om aan het idee te wennen. Natuurlijk gaan ze me missen en ik hun ook, maar ze zeggen dat ik er alles moet uithalen. Wat dat betreft ben ik erg gelukkig met mijn ouders.

Mijn moeder heeft zelfs speciaal een nieuwe computer en snel internet aangeschaft om contact te houden via alle mogelijke manieren die het internet bied.  :lol:
 
Ja, gelukkig dat er ook positief medelevende familieleden zijn!  :up: John en ik hebben het nog helemaal niet verteld dat we het 'grote stappenplan' ingegaan zijn. We weten ook niet precies wanneer het juiste moment is..  :-( Vooralsnog willen ook wij het gaan vertellen als John een positief Skills assessement heeft. Maaaaaaaaaaar... ik heb zo het gevoel dat mijn moeder het allemaal wel in de gaten heeft. Oh, mummie, my mummie  :loudcry: [sub]als ik maar geen onoverkomelijke heimwee krijg naar moedertjelief  :|  :-D [/sub]

Ze zit zowaar al te vissen naar mijn laptop, want ze wil ook weleens leren internetten en mailen  :?
Ben het helemaal eens met bovenstaande postjes: kies voor je eigen geluk! Gelukkige familieleden zijn toch beter te pruimen als ongelukkige?(lees MINDER gelukkige)  ...  :? Nog steeds rare reacties? Tough luck, their shortcoming... wel balen!
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top