We love living in Oz!
- Thread starter Martens73
- Start date
Marie en Dan
Active Member
Betty, jullie zijn goed bezig zeg!!! :roll:
Martens73
Active Member
Nee nog geen 'VISUM GRANTED'! Maar wel een moment van twijfel!
Heel ons leven zijn we al 'anders' en zijn we opzoek naar 'iets'? We weten dat dit in OZ is, maar is dit zonder onze lieve Opapa en Omama's, Tante's, Oom's, vrienden en vriendinnetjes wel te vinden? Waar gaat het nu om? Samen zijn? Vrijheid? Een permaculture bestaan? We weten wel wat we willen... daar 'zijn'! Maar ik weet niet of het te doen is zonder de aanraking van onze familie en vrienden van dichtbij?
Emotionele Betty is weer in the house en tja, ik weet nu al dat ik m'n mam en pap's zo ontzettend ga missen... Pipke huilt vaak als we het over Oz hebben, hij zal oma en opa zo missen en oh wat is dit moeilijk! Pip is high sensative en voelt alles zo goed. te goed af en toe... Het leven is te kort, we gaan strakjes naar Oz, maar doen we er goed aan? Pip en Sky zonder oma en opa, familie om hen heen laten opgroeien?
Betty
Heel ons leven zijn we al 'anders' en zijn we opzoek naar 'iets'? We weten dat dit in OZ is, maar is dit zonder onze lieve Opapa en Omama's, Tante's, Oom's, vrienden en vriendinnetjes wel te vinden? Waar gaat het nu om? Samen zijn? Vrijheid? Een permaculture bestaan? We weten wel wat we willen... daar 'zijn'! Maar ik weet niet of het te doen is zonder de aanraking van onze familie en vrienden van dichtbij?
Emotionele Betty is weer in the house en tja, ik weet nu al dat ik m'n mam en pap's zo ontzettend ga missen... Pipke huilt vaak als we het over Oz hebben, hij zal oma en opa zo missen en oh wat is dit moeilijk! Pip is high sensative en voelt alles zo goed. te goed af en toe... Het leven is te kort, we gaan strakjes naar Oz, maar doen we er goed aan? Pip en Sky zonder oma en opa, familie om hen heen laten opgroeien?
Betty
Familie S
XPdite Sponsor
:| Bij veel mensen had ik deze twijfel verwacht, maar niet bij jullie..... :|
Maar ik ken de twijfel wel, ik ga mijn paps ook vreselijk missen.
Ook de andere "opa" gaan we vreselijk missen, die heeft niet eens een pc, dus ook geen Skype....
Gelukkig willen de opa's wel op visite komen, dat is een geruststelling.
Mijn beste vriendin gaat gelukkig mee, maar mijn andere twee helaas niet.
Die laat ik ook achter... En die kunnen ook niet zo makkelijk langs komen.
Wij hebben de grote onderwijs stok achter de deur, dat maakt dat we zeker weten dat we gaan.
(zelfs de onderwijsconsulenten, UWV, jeugdzorg, etc zeggen dat we er goed aan doen.... :huh
Maar ondanks dat twijfelen wij ook, elke dag weer.
Iemand zei dat bij emigreren ook een soort rouw proces hoort, heel gezond.
Er wordt niet veel over gesproken op dit forum, we willen elkaar steunen, maar ik denk dat we dit allemaal wel eens doormaken of doorgemaakt hebben.
Dikke knuffel van ons.:group:
Maar ik ken de twijfel wel, ik ga mijn paps ook vreselijk missen.
Ook de andere "opa" gaan we vreselijk missen, die heeft niet eens een pc, dus ook geen Skype....
Gelukkig willen de opa's wel op visite komen, dat is een geruststelling.
Mijn beste vriendin gaat gelukkig mee, maar mijn andere twee helaas niet.
Die laat ik ook achter... En die kunnen ook niet zo makkelijk langs komen.
Wij hebben de grote onderwijs stok achter de deur, dat maakt dat we zeker weten dat we gaan.
(zelfs de onderwijsconsulenten, UWV, jeugdzorg, etc zeggen dat we er goed aan doen.... :huh
Maar ondanks dat twijfelen wij ook, elke dag weer.
Iemand zei dat bij emigreren ook een soort rouw proces hoort, heel gezond.
Er wordt niet veel over gesproken op dit forum, we willen elkaar steunen, maar ik denk dat we dit allemaal wel eens doormaken of doorgemaakt hebben.
Dikke knuffel van ons.:group:
nesje
New Member
ik herken mezelf hier zo in.
We willen er ook echt voor gaan, maar soms slaat de twijfel toe. We hebben echt heel wat vrienden en ook echte vrienden hier. Een hechte familie langs beide kanten...willen we dit alles opgeven...
en telkens is er toch weer dat gevoel van , we willen ervoor gaan... het leven is goed, maar volgens ons kan het nog beter...
meer natuur, beter weer, beter klimaat, andere levensvisie.... we willen er alles aan gedaan hebben en het proberen en dan zien wel weer...niemand zegt dat het definitief is
..... maar dan hebben we het tenminste geprobeerd...
maar je moet ginder weer helemaal opnieuw beginnen, we hebben een heel leuk huis, waar veel mensen jaloers op zijn, een goeie job...en toch die drang...'t is iets geks...
als mensen vragen waarom we toch zo graag willen gaan zeg ik steeds :
als je er niet door gebeten wil worden mag je er NOOIT naartoe gaan, want eens je in Oz geweest bent laat het je NOOIT meer los!
Gewoon proberen en aanzien, GO GO GO!!!!!!!!!!!!!!!!!!
We willen er ook echt voor gaan, maar soms slaat de twijfel toe. We hebben echt heel wat vrienden en ook echte vrienden hier. Een hechte familie langs beide kanten...willen we dit alles opgeven...
en telkens is er toch weer dat gevoel van , we willen ervoor gaan... het leven is goed, maar volgens ons kan het nog beter...
meer natuur, beter weer, beter klimaat, andere levensvisie.... we willen er alles aan gedaan hebben en het proberen en dan zien wel weer...niemand zegt dat het definitief is
..... maar dan hebben we het tenminste geprobeerd...
maar je moet ginder weer helemaal opnieuw beginnen, we hebben een heel leuk huis, waar veel mensen jaloers op zijn, een goeie job...en toch die drang...'t is iets geks...
als mensen vragen waarom we toch zo graag willen gaan zeg ik steeds :
als je er niet door gebeten wil worden mag je er NOOIT naartoe gaan, want eens je in Oz geweest bent laat het je NOOIT meer los!
Gewoon proberen en aanzien, GO GO GO!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Martens73
Active Member
Thankyou so much, Nesje en Margot!!!!!
Ik weet wel dat het is zoals het is, maar het is zo fijn om van lieve mensen zoals jullie, die hetzelfde aan het doen zijn als wij te horen dat het ok is dat je af en toe eens twijfelt, dat het ok is dat we niet weten hoe het uiteindelijk zal zijn daar! Thanks, for sharing your thoughts! Het doet me goed om hier af en toe te lezen dat ik niet door aan het draaien ben! Dat het heel normaal is om twijfels te hebben en dat we er gewoon voor moeten gaan! We zien wel, lukt het niet komen we trug! Maar we gaan het wel doen! Thankyou!
:smile:
Ik weet wel dat het is zoals het is, maar het is zo fijn om van lieve mensen zoals jullie, die hetzelfde aan het doen zijn als wij te horen dat het ok is dat je af en toe eens twijfelt, dat het ok is dat we niet weten hoe het uiteindelijk zal zijn daar! Thanks, for sharing your thoughts! Het doet me goed om hier af en toe te lezen dat ik niet door aan het draaien ben! Dat het heel normaal is om twijfels te hebben en dat we er gewoon voor moeten gaan! We zien wel, lukt het niet komen we trug! Maar we gaan het wel doen! Thankyou!
:smile:
kruisje
Member
Wel heel toevallig dat deze week deze zorgen en muizenissen gepost worden!
Net nu we een SUPER-LOOD (vrije tssss) - zware week achter de rug hebben. Man wat een spanningen bracht dit tss ons!
De ouders moeten meedelen dat we ECHT weggaan, en dit jaar nog. En dan met de moed in de schoenen aanschouwen hoe dat ze hun tranen trachten te verbergen achter hun talrijke vragen. Die we nu nog niet allen kunnen beantwoorden. Sommige antwoorden die we zelf gaandeweg moeten achterhalen, of niet. Waarbij we (en ook mn hubbie, dus niet ik als vrouw alleen) ons schuldig voelen wanneer we merken dat het gemis om hun kleinzoons erg parten speelt, en zal spelen.
Dju toch, benieuwd waar dit alles ons naar toe zal leiden! Het is toch curieus hoe dit je zo kan 'inpakken', dit emigreren.
Ja zeker, GO GO.. En dan de oudste: mama, waarom wil je naar Australie gaan? Het is niet helemaal onder woorden te brengen. Maar gelukkig houden zijn herinnering aan de vakantie en de wetenschap dat zijn vriendje het ook meegemaakt heeft hem sterk. Denk ik nu.
Toi toi voor allen met dezelfde muizenissen :dizzy:
Martens73
Active Member
Was m'n la aan het opruimen kom ik een dagboek tegen van mijn reis Down Under 10 jaar gelee... Wow! Wat een hoop memories, mooie tijden! Ook het besef dat tijd zo ontzettend snel voorbij raast! Inmiddels een manlief, zoontje en dochtertje rijker en dan nog steeds dat gevoel van ik hoor in Oz te zijn! Mmmmmm... het leven is zo kort, zo mooi, zo intens! Mensen lief, blijf bij jezelf, juist tijdens dit grote avontuur naar The Land Down Under! Met een traantje over m'n wang tiep ik dit, Live life to the fullest!!!! :smile:
Erna
Active Member
Hoi Betty,
Heb net jullie verhaal gelezen. Wachten, wachten, wachten en als dan eindelijk die CO er is, slaat de twijfel toe. Ik herken het wel. Had het zelf ook toen eind 2004 na anderhalf jaar eindelijk die CO er was. Wat laat ik achter? Mijn familie zou ik niet zo erg missen want daar heb ik niet zo'n stevige band mee maar mijn vriendinnen zou ik wel erg gaan missen. Emigreren is inderdaad een emotionele roller coaster. Ik ben nu 5,5 jaar hier, mis af en toe het 'bakkie doen' bij mijn vriendinnen maar voor de rest heb ik Nederland nog nooit gemist. Als je eenmaal hier bent voelt het als de juiste beslissing al denk ik persoonlijk wel dat je met een open mind hierheen moet gaan en geen verwachtingen moet hebben want als je wel verwachtingen hebt, dan kan het vies gaan tegenvallen.
Het is heel normaal volgens mij om twijfels te krijgen als het moment van daadwerkelijk emigreren er aan zit te komen. Dubbele gevoelens levert het op, had ik tenminste wel. Alles opgeven in Nederland maar diep in je hart weten dat je er iets heel moois voor terugkrijgt, heel anders maar ook heel mooi. Ik heb nooit spijt gehad van de beslissing te emigreren, heb alleen spijt gehad dat ik het niet jaren eerder heb gedaan al weet ik niet of ik dan hetzelfde gevoel zou hebben gehad als nu. Alles gebeurt in je leven in de juiste timing en het moment dat ik vertrok uit Nederland was het juiste moment. Gewoon gaan meid en wat je zelf al zegt, als het niet bevalt ga je gewoon terug, je hebt het dan in ieder geval geprobeerd.
't Is een cliché maar alles komt altijd weer goed.
Groetjes en succes met alles.
Erna (een oudje op het forum maar lange tijd weggeweest)
Heb net jullie verhaal gelezen. Wachten, wachten, wachten en als dan eindelijk die CO er is, slaat de twijfel toe. Ik herken het wel. Had het zelf ook toen eind 2004 na anderhalf jaar eindelijk die CO er was. Wat laat ik achter? Mijn familie zou ik niet zo erg missen want daar heb ik niet zo'n stevige band mee maar mijn vriendinnen zou ik wel erg gaan missen. Emigreren is inderdaad een emotionele roller coaster. Ik ben nu 5,5 jaar hier, mis af en toe het 'bakkie doen' bij mijn vriendinnen maar voor de rest heb ik Nederland nog nooit gemist. Als je eenmaal hier bent voelt het als de juiste beslissing al denk ik persoonlijk wel dat je met een open mind hierheen moet gaan en geen verwachtingen moet hebben want als je wel verwachtingen hebt, dan kan het vies gaan tegenvallen.
Het is heel normaal volgens mij om twijfels te krijgen als het moment van daadwerkelijk emigreren er aan zit te komen. Dubbele gevoelens levert het op, had ik tenminste wel. Alles opgeven in Nederland maar diep in je hart weten dat je er iets heel moois voor terugkrijgt, heel anders maar ook heel mooi. Ik heb nooit spijt gehad van de beslissing te emigreren, heb alleen spijt gehad dat ik het niet jaren eerder heb gedaan al weet ik niet of ik dan hetzelfde gevoel zou hebben gehad als nu. Alles gebeurt in je leven in de juiste timing en het moment dat ik vertrok uit Nederland was het juiste moment. Gewoon gaan meid en wat je zelf al zegt, als het niet bevalt ga je gewoon terug, je hebt het dan in ieder geval geprobeerd.
't Is een cliché maar alles komt altijd weer goed.
Groetjes en succes met alles
. Erna (een oudje op het forum maar lange tijd weggeweest)
Martens73
Active Member
Thanks Erna, doet me goed om te lezen dat ik niet alleen ben met al m'n gevoelens! Vandaag gelezen in de krant dat de huizenmarkt in Nederland erg op 'n laag pitje is beland! Tuurlijk... wij willen immers nu ons huisje verkopen! Maar er is een soort van rust over ons heen gekomen. Nu is nu, we gaan vd zomer lekker weer naar France om 2/3 weken in een heerlijk ecologisch zijn te zijn! We zien wel, moeten we hier blijven moet dat maar... is ok! We gaan wanneer het mag en tot dan, leven we lekker hier en nu! :smile:
Martens73
Active Member
Mmmmmm... heb net even gekeken hoe lang het gemiddeld duurd na het krijgen van een CO tot visum grant/niet. Allemaal binnen een maand? Voor ons nu al twee maanden? Ik snap dat het bij ons iets langer moet duren vanwege de VOG vanuit Oz, maar dat viel achteraf erg mee. Waar zou het aan kunnen liggen dat wij maar niks horen? Ik ben het echt super beu, iedere ochtend wakker worden... wel nieuws/geen nieuws. Wil het gewoon afronden, klaar, dan richten op verkoop van huisje enz... Ben ik nou overdreven ongeduldig of begrijpt iemand wel dat we nu al zeker 2x zolang wachten dan andere????
Mischien volgende week....?
Mischien volgende week....?