Nou, hier gaat het zo zn gangetje. Inmiddels zijn in ieder geval bijna al mijn directe collega's op de hoogte van mijn naderende afscheid en ondanks dat ik het erg moeilijk vond te vertellen, ben ik blij dat het nu eindelijk op de tafel ligt. Ik zag er erg tegenop om het te vertellen (vooral omdat ik 2 jaar geleden om ongeveer dezelfde reden ontslag heb genomen en daardoor niet wist hoe er nu op gereageerd zou worden). Gelukkig heb ik vooral positieve reacties gehad van mensen die het goed begrepen en ook dat het heel moeilijk is hier, na mijn mislukte poging om te kunnen gaan emigreren, mijn leven weer gewoon als vanouds op te pakken.
Vandaag heb ik ook mijn baas gesproken. Hij had de mail, waarin ik aangaf te stoppen per 1 Februari, inderdaad gelezen en reageerde vrij zakelijk op mijn ontslag (alhoewel ik nog niet officieel ontslag heb genomen, omdat ik nog geen ontslagbrief heb ingedient). Toen ik aangaf het niet meer naar mijn zin te hebben in de instelling werd daar nauwelijks op gereageerd. Wel gaf mijn baas aan, dat als ik het niet naar mn zin had en inderdaad niet weet wat ik dan wil, het goed is om een jaar er tussenuit te gaan.
Verder komt op zondag 20 september iemand van mijn afrika reis langs om kennis te maken met Mouse. Zij wil Mouse graag een goed thuis geven en dus komt ze langs om te zien of het klikt. Nou zal dat geen probleem zijn; Mouse is een echte lieverd en houdt ervan geknuffeld te worden en op schoot te liggen en welke schoot dat is maakt niet zoveel uit. Ik ben benieuwd. Vind het heel erg haar hier achter te laten, maar meenemen is geen optie.
Zo begint het allemaal dus wel "echt" te worden. Alles wordt momenteel opgezegd en steeds meer mensen zijn op de hoogte van mijn plannen.