Ennnnn mijn resultaten zijn binnen:
Listening 9
Reading 7.5
Writing 7.5
Speaking 7
Mijn listening en speaking is hetzelfde als vorige keer, reading is een puntje minder en writing 0.5 meer. Ik ben vooral een beetje teleurgesteld in mijn reading, ik vond het inderdaad wel moeilijker als vorige keer, maar hier had ik toch wel echt meer voor verwacht. Ben wel blij dat mijn schrijven een half puntje omhoog is gegaan, dus we blijven positief!
(en ik moest ook niet echt hoge scores halen, dus eigenlijk ben ik boos om niets
)
Nu zal ik mij de komende weken bezighouden met het maken van onze bewijs van relatie, maar ik denk dat we na 7 jaar toch genoeg bewijzen verzameld hebben
Ondertussen is het aan J. om zijn vorige werknemer te contacteren om een bewijs van zijn eerste 3 jaar werkervaring vast te krijgen. Begin januari moet hij dit dan vragen aan zijn huidige werkgever. Dan zal het daar dus wel duidelijk worden dat er plannen zijn ... Dus we kruisen onze vingers dat dit niet te moeilijk loopt!
En dan hopen we dat ACS even snel werkt als vorige keer, toen we ons resultaat na een dikke week denk ik al binnen hadden! Dan kunnen we misschien in februari onze EOI al indienen.
Ik moet zeggen dat het ineens allemaal weer heel dicht bij komt! Van "nog 5 maanden eer we er aan kunnen beginnen en nog helemaal geen stress", naar "shit nog een dikke maand en dan begint het!"
Het moeilijkste blijft voor ons dat we onze kat zullen moeten achterlaten. Dit speelt toch het hardste mee in het "aftellen'. Dit zou voor ons echt een reden zijn om niet te emigreren (ik hoop dat andere mensen met katten dit een beetje begrijpen en ons niet als gekken beschouwen
).
Uiteraard zou ik hem het liefste meenemen, maar het is gewoon een hele bange kat. Hij is een binnen-kat, kent niets buiten de muren van ons appartement. Weent heel de weg naar de dierenarts, kruipt onder het bed als we bezoek hebben, is bang van duiven (die hij door het raam ziet
). Ook heeft hij de laatste 2 jaar een stuk of 5-6 keren een soort "epilleptische" aanval gehad, waarvoor nog steeds geen duidelijk oorzaak bekend is. Het idee dat hij dit zou krijgen wanneer hij in het vliegtuig zit ... Dan zoeken we hem liever hier een goeie thuis! Maar waar dat is, dat blijft nog een groot vraagteken. En daar proberen we nu dus nog niet te veel aan te denken
Maar we blijven positief en hopen toch nog steeds volgende zomer te kunnen vertrekken. Ik hoop mijn 30e verjaardag aan de andere kant van de wereld te kunnen vieren